1000x beter dan ik ooit had durven hopen. Ik was als tiener verlegen, voelde me lelijk en dacht dat ik niets kon. Omdat ik moest studeren van mijn ouders heb ik een opleiding gedaan die ik niet wilde doen, maar waar ik wel een leuke baan door kreeg. Ik heb de meest fantastische man getrouwd waarmee ik de wereld heb gezien en nu is hij een super papa voor onze zoon. We zijn rijk in de liefde, maar ook materieel maar vooral met onze zoon die ik nooit dacht te krijgen omdat ik niet had gedacht een goede moeder te kunnen zijn. Nu ik mijn baan ga verliezen heb ik een kleine dip, maar als positieve kant kan ik nu meer thuis zijn voor onze zoon. Daarbij kan ml voorzien in het levensonderhoud van ons 3en. Dus ja, veel beter dan ik ooit had durven dromen.
Nee 100% zeker niet! Had vroeger niet in de planning dat ik op mijn 24ste 3 hernia's zou krijgen en op mijn 26ste helemaal zou uitvallen met nog 7 versleten nek- en rugwervels erbij en fibromyalgie. Dat ik vanaf mijn 26ste 100% afgekeurd zou zijn en dagelijks een dosis morfine nodig zou hebben om te kunnen functioneren. Dat mijn eerste liefde waarmee ik op mijn 22ste getrouwd ben geen zin meer had in een vrouw die lichamelijk beperkt is en toen maar 1 jaar met mijn beste vriendin een affaire begon wat ons huwelijk gekost heeft toen ik erachter kwam! Weg 11-jarige relatie waarvan 6 jaar getrouwd. Helaas een kleine schuld aan alles overgehouden (scheiding en verkoop huis) maar goed, daar ben ik over 4 jaar en 3 maanden vanaf dus het einde is in zicht. Gelukkig sta ik erg positief in het leven en ben ik nu bijna 4 jaar later weer gelukkig getrouwd en zwanger van ons eerste wondertje. Maar had zo mijn leven niet gezien vroeger nee.
Qua gezondheid en carrière zeker niet. Maar ik heb een droom van een gezin! Mijn man en dochter maken iedere dag mooi
Absoluut niet. Ik wilde altijd mijn studie afmaken, reizen, een goede baan vinden, samenwonen, trouwen en kinderen krijgen. Haha dat ik op mijn 24ste twee kinderen binnen een jaar zou krijgen, zou stoppen met m'n studie en thuisblijfmoeder zou zijn stond dus niet echt op de planning. Maar ik zou het voor geen goud willen missen!!
Ik wil jou even een enorm dikke knuffel geven, wat een verdrietig maar dapper bericht. En jou ook, lieverd!
Nee, vroeger had ik een laag zelfbeeld en was ik "zwak"... erg eenzaam, lelijk, overgevoelig en soms zelfs suicidaal.. al op basisschoolleeftijd. Ik had natuurlijk wel dromen.. was ook een dromerig boekenmeisje.. en nu heb ik al mijn dromen waargemaakt. Samen met mijn man een superbedrijf wat meteen ook mijn grootste hobby/ passie is. 2 gezonde dochters ( wilde graag 2 meisjes) fijne vrienden en een huis in het bos. Honden, paarden katten en konijnen.. en het meest waardevolle is mijn zelfvertrouwen, uiterlijk en zelfbeeld dat volledig omgeslagen is. Het is heel hard werken en we hebben er enorm voor moeten knokken. Onze relatie is niet vanzelfsprekend en samen een bedrijf opbouwen is absoluut niet makkelijk. We hebben nu wel een hele mooie balans gevonden hierin en hopelijk binnenkort wat minder druk als de jongste naar school gaat. Dus ik ben erg dankbaar dat mijn toekomst veel beter uitgepakt heeft dan ik vroeger had gedacht!
Ik kan me eigenlijk niet herinneren of ik vroeger dromen had over hoe mijn leven zou zijn als ik groot was. Ik weet wel dat, ondanks dat ik best gelukkig ben, als ik het over mocht doen ik dingen heel anders zou doen.
Mmhh, moeilijk. Ik heb een goed leven, een geweldige dochter, een lieve man, vast contract met goed inkomen, een leuk huis (volgend jaar hopelijk nog een leuker huis) en we hebben het financieel goed. Maar ik heb voor alles hard moeten knokken en de laatste jaren veel verdriet gehad (o.a. door de mmm en het verlies van mijn ouders). Dat heeft mij veel serieuzer en cynischer gemaakt en soms mis ik de jonge zelfverzekerde spring in het veld die denkt dat de wereld aan haar voeten ligt. Maar ik heb niets te klagen en ben blij met hoe de dingen gelopen zijn, waar ik invloed op heb kunnen uitoefenen. Ik kan in ieder geval van mezelf zeggen dat ik niet snel opgeef en dat dat me ver heeft gebracht.
Nee, absoluut niet. Zit ook echt niet op een goede plek in mijn leven. Ben verdrietig, depri, stuurloos en de weg een beetje kwijt. Echter, er wordt aan gewerkt, ik wou alleen dat ik zelf al een beetje licht kon gaan zien en richting kon geven aan mijn toekomst.
Wat een ontroerende, nare verhalen lees ik hier. Het wordt wel veel om op iedereen apart te reageren, maar ik wil jullie een hart onder de riem steken. Dikke digi knuff! Voor de dames waarbij het voor de wind gaat: wat fijn en heerlijk! Ik ben oprecht blij voor jullie
Nee, helaas niet... * Na mijn studie heb ik geen leuke en geschikte baan kunnen vinden. Achteraf spijt dat ik toch geen andere richting gekozen heb. * Verder hadden we graag twee of drie kinderen gewild, maar helaas hebben we in 2009 per direct met onze kinderwens moeten stoppen toen we voor een tweede kindje bezig waren. * In 2009 kreeg ik de diagnose borstkanker, waar ik nog steeds tegen aan het vechten ben. De toekomst blijft onzeker, dus vooruit kijken durf ik niet. En ik zit helaas met heel veel nare gevolgen en bijwerkingen van de ziekte en behandelingen, waardoor ik niet meer goed functioneer in lichamelijk opzicht. Daardoor ben ik arbeidsongeschikt geworden. Maar door mijn ziekte ben ik dankbaar voor en blij met de kleine dingen. Je staat toch anders in het leven en maakt je niet meer zo druk om onbenullige zaken. Daardoor ben je ook sneller tevreden. Voor mij telt maar één ding, gezond worden zodat ik onze meid kan zien opgroeien!
Voor een deel wel, maar dat wat ik het meest gehoopt had, zal nooit gebeuren, zie onderschrift. Toch heb ik, ondanks alles en de soms nog wel moeilijke momenten, over het algemeen de rust in mijn leven gevonden en ben ik blij en dankbaar voor dat wat ik wel heb.
ik kan me niet herinneren of ik vroeger een bepaald beeld had voor toekomst had, maar voor nu heb ik nog wel wat wensen wat ik graag anders zou zien en als ik nu terug kijk zou ik graag wat dingen anders gedaan hebben! verder ben ik super gelukkig met m'n man en m'n kleine meissie... 1 ding weet ik zeker dat ik mijn toekomst niet zonder mijn allerliefste moedertje zag maar helaas is dat wel realiteit
Ik dacht altijd dat ik nooit kinderen zou krijgen, ik had nooit een vriend haha. En later dacht ik dat ik pas tegen mijn 40e moeder zou worden. De meeste vrouwen in mijn familie werden pas bij 35+ voor het eerst moeder. Ik dacht na mijn hbo studie een leuk betaalde baan te vinden. Voor 3-4dagen per week. En een eigen paard. Nu: Eerste vriend ontmoet op mijn 27e, samenwonen op mijn 29e en mama op mijn 31e Helaas niet die leuk betaalde baan ik ben wel afgestudeerd, maar helaas is zo'n beetje de hele sector wegbezuinigd waardoor ik als onervaren groentje geen kans maakte met zoveel ervaren concurrentie op de arbeidsmarkt. Gelukkig heb ik ook een mbo diploma waar ik nu een vaste baan in heb. Wel voor 34u per week omdat het financieel niet anders kan. Om dezelfde reden is dat paard er dus ook niet
Nee. Nooit gedacht dat ik in een relatie zou zitten (is allang over) met huiselijk geweld en zo met mijn meisje, toen bijna 3 weken, alleenstaande moeder zou worden en dat ik - de positiviteit zelve - depressief zou worden, een jaar bij ouders en vriendin heb gewoond, een crisisopvang van binnen zou zien, financieel zwaar zou zitten. Mijn ideaalbeeld was een gelukkig gezin, 2 kids, modaal inkomen, leuke baan. Maar ik ben wel dankbaar voor mijn prachtige peuter, die me er altijd doorheen trekt en de dak boven ons hoofd, liever gezegd ons THUIS. Ik kom er wel, met een hoop hobbels en gaten in de weg, maar we redden het.
had gehoopt dat ik nog mijn moeder zou hebben en had nooit in mijn ergste nachtmerrie kunnen bedenken wat ik allemaal met mijn vader heb moeten meemaken en nog steeds... heb mijn eetprobleem grotendeels overwonnen en mijn persoonlijkheidsstoornis onder controle. dat had ik nooit gedacht! aan de andere kant had ik nooit durven dromen dat ik zo'n lieve vent en zo gelukkig met onze dochter en onze inimini kan zijn. heb een mooi huis, vriendlief heeft werk. alleen mijn gezondheid is nog een moeilijk punt, maar wie weet hoe het over een paar jaar weer is ik zie de toekomst nu ook niet positief of negatief maar maak van vandaag maar het beste. er komen vast nog zware tijden, maar vast ook geweldige al met al, vind ik mijn leven toch ondanks alles prachtig en geniet ik ervan