Ze wil graag de lakens uitdelen en dat gaat niet op een leuke manier. De hele dag hoor ik mama als jij dat niet voor mij doet dan vind ik je niet meer lief , mag je niet meer met mij spelen, ga ik je schoppen, sloop ik mijn bed. Naarmate we niet reageren worden de dreigementen erger . Maar dit begint ze nu ook met vriendinnetjes te doen, als ze spelen dan moeten ze doen wat madammeke wil doen want anders wil ze geen vriendinnen meer zijn. Vandaag had ze een stukje van haar 10 uurtje aan haar beste vriendin (kennen elkaar al vanaf de geboorte en lijken meer op 2 zusjes) , alleen haar vriendinnetje gaf niets terug. Dan wordt ze dus boos en heeft dus nu gezegd dat ze haar niet gaat uitnodigen voor haar verjaardagsfeestje. (ze is pas in augustus jarig) Ik probeer haar uit te leggen dat dit zo niet werkt in een vriendschap en dat, als ze zo doorgaat ze weinig vriendinnen zal overhouden. Maar dat maakt haar dus niets uit want als ze niet doen zoals ik het wil dan hoef ik ze ook niet. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik dit gedrag om moet buigen.
Wat wij in zo'n geval proberen te communiceren is dat a: hij zich zo mag voelen; b: het voor ons geen verschil maakt, wij vinden hem nog wel lief; c: het geen verschil maakt in of het "ding" mag of niet. Dreigen met slopen of kapot maken is iets waar ik straf voor geef.
Mijn dochter doet dit ook. Gisteren moest ze van mij haar broek en shirt in de douche brengen. Mama ik ben niet van plan om voor jou te blijven werken.!!! Simpele vraag breng je kleren naar de douche. Als ik boos op haar bent zegt ze ik vind jou niet lief. Dan zeg ik ik vind jou wel lief maar je moet toch doen wat ik zeg. Vandaag is ze niet naar school. Ik had echt geen zin om in dit weer weg gewaaid te worden en drijfnat. En ik heb mij toch een spijt. Van af we wakker zijn blijft ze mij maar roepen mama dit mama dat we hebben al een cake in de oven staan!! Ze zit naast mij te kleien en nog is ze vervelend. Ik zeg net van je gaat zeker de hele dag zeuren zegt ze ja. Ik krijg kop pijn van haar haha.
ik denk dat je ook een vreselijk slecht voorbeeld geeft door haar van school thuis te houden als het regent Zij ziet dus dat mama zich ook niet aan afspraken (school in dit geval) hoeft te houden en ze zal vinden dat zij dit ook niet hoeft.
dat: je mag niet op mn kinderfeestje komeeeeee, dat is vreselijk irritant, maar die kleuters doen het allemaal. Dat dreigen met ik vind jou niet lief, dat zou ik verweren met: gelukkig vind ik jou wel superlief....en dan het liefst zo overdreven mogelijk met 2 dikke smakkerds Maar als: dan ga ik je schoppen en zus en zo kapot maken, dat zou hier echt een enkele reis gang zijn.
haha nou dan zou mijn dochter dat alleen een leuk spelletje vinden en dan blijft ze bezig. Maar dat overdreven doen dat doe ik dus ook wel eens en dan nog even goed vastpakken en kroelen nou dan is de lol er voor haar zo af en meestal loopt het dan lachend af.
je gaat mij nu terug pakken van wegen dat andere topic. Dit was niet alleen de reden dat ze thuis is vandaag. Mevrouw is wakker geweest van 4 uur vannacht tot 6 uur!! Ze is 4 nog geen 5 en niet leerplichtig nog. Ik hou haar elke week een dag in de week thuis dat weet ze. Of de woensdag of de vrijdag. En nee ik had vanmorgen geen zin om zeiknat geregend te worden. Ze is net ziek geweest en ik ben zelf ook niet echt lekker.
Dreigen met dan mag je niet op mijn feestje komen, worden beantwoord met dat ze dan een heel eenzaam feestje heeft. De "ik vind je niet meer lief" is hier ook al voorbij gekomen, ik beantwoord die lekker overdreven dat ik haar juist wel heeeeel lief vind en dan het liefst nog knuffel en kus. Leuk vind ze het niet maar de brutale bui is vaak wel over. Dreigen dingen te slopen is hier een "No Go" die zou ik beantwoorden met iets als je dat waagt dan heb je geen bed meer en straf. Al zie ik mijn man er wel voor aan om op voorhand haar bed al weg te gaan halen zodat ze kan ervaren hoe het is zonder bed.
Whahahaha dat gebeurt hier ook de laatste tijd! Mama mag niet meer mee spelen, mama is niet meer lief, mama is stout. Mijn vriend vindt dat afschuwelijk en zegt dan doe eens niet zo lelijk tegen jouw mama, zij is toch lief? Ik kan er niet zo mee zitten. Wat betreft het niet op feestje mogen komen..pfffff...heeft ze nu twee keer gedaan. 1 Keer bij een mondig kind dat gelijk zei dan krijg je dus ook geen cadeautje van mij, en 1 keer bij een minder mondig kindje waarbij ik dus zei prima, maar dan mag jij ook niet naar dat van haar. Beide keren bevielen de antwoorden niet zo best, aangezien ze meteen terugkrabbelde, sorry zei en een knuffel gaf. We hebben thuis wel een gesprekje gehad over het verdrietig maken van andere kinderen. Als voorbeeld haar eigen gevoel genomen, en als ze dan zei dat ze verdrietig werd door iets, omgedraaid en gezegd dat andere kindjes dat ook voelen, en dat verdriet echt pijn kan doen. Sinds dat gesprek heeft ze tegenover vriendinnetjes een leukere houding. Bij mij is het denk gewoon een kwestie van vertrouwdheid, wat ze ook doet en zegt, aan het eind van de dag hou ik nog steeds van haar. Als ik dan ook zeg prima hoor, maar kom dan ook niet bij mij aan voor een knuffel, dan is dat natuurlijk het eerste wat ze wilt Goed moment om te zeggen dat knuffelen en lief voor elkaar zijn toch veel leuker is dan lelijk doen en ruzie maken. Een vriendin van ons is ooit eens gaan "huilen" om een gemene opmerking, en de mededeling dat ze nu toch wel verdrietig werd eruit gezet...moet zeggen dat dat geen effect had
Mijn zoontje heeft hier ook een handje van. Ik ben de hele dag door heel stom en niet lief.... Ik roep dan gewoon dat ik hem het aller aller liefste jongetje van de wereld vind. En wanneer hij door blijft gaan zeg ik iets van "pas maar op want ik kom je kietelen en 100 kusjes geven!". Meestal ligt hij dan al helemaal dubbel en begint hij te rennen.... Dan is het klaar ook. Ik vind het trouwens wel heel goed dat je er zo bewust mee bezig bent! En dat je probeert uit te leggen hoe vriendschap werkt. Dochter heeft een vriendinnetje dat ook dit gedrag vertoont, ouders deden het altijd af met "zo zijn kinderen......" het wordt alleen maar erger De meeste kinderen in de klas willen niet meer met haar spelen, omdat ze altijd "de baas" wil zijn. Mijn dochter was al met haar bevriend voordat ze naar school ging (wonen in dezelfde straat) en voelt zich "verplicht" (loyaliteit?) om haar vriendin te zijn. Ze word regelmatig door haar onder druk gezet ("jij moet vanmiddag voor mij een feestmuts maken, anders pak ik al je vriendinnen af en dan heb jij niemand meer om mee te spelen") en daar is mijn dochter dus nogal gevoelig voor Lastige situatie..... Het zijn natuurlijk wel gewoon kleuters, die allemaal graag de baas willen spelen.... Maar zou idd proberen uit te leggen dat samen spelen wel echt SAMEN spelen moet zijn.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit "probleem". Vind het inderdaad belangrijk dat ze weten hoe een vriendschap werkt, niet alleen ik ben er druk mee bezig maar de moeder van haar vriendinnetje ook door haar te leren dat ze ook Nee mag zeggen tegen mijn dochter. Maar dat is wel iets wat ik haar moet leren. Het is natuurlijk voor haar ook wel moeilijk want mijn man, ik en onze zoon zijn echte introverte mensen terwijl zij extrovert is. Denk dat ik inderdaad de kleine dingen op ga lossen met humor en voor de grote (sloop) dingen de trap ga gebruiken.
Je schrijft dat je haar negeert en dat ze daarna met zwaardere dreigementen komt. Ik zou er voor kiezen om haar niet te negeren als ze ergens om vraagt. Om wat voor vragen gaat het? En met welke reden zeg jij nee? Leg je dit aan haar uit? En kan je samen zoeken naar een oplossing? Je hoeft niet aan alle vragen gehoor te geven maar, je kan wel antwoord geven. Dit vind ik zelf ook fijn als ik iets aan mijn kinderen vraag. Misschien dat het ook samen hangt met het extraverte karakter van je dochter? Zij wil graag een reactie, maar ontvangt die van jou onvoldoende? Daar zou ik het richting zoeken, als ik je situatie zo lees. Succes!
Even een voorbeeld dan We zijn klein behuisd en hebben de regel dat er in de kamer niet gerent mag worden. Mw rent dus gewoon door de kamer Wij waarschuwen haar dat er in de kamer niet gerend mag worden Mw rent gewoon door Ze wordt op de trap gezet omdat ze niet luistert met de mededeling dat wij dus gezegd hebben dat ze niet mocht rennen in de kamer en ze dit toch deed. Na 4 minuten ga ik weer naar haar toen en vraag waarom ze op de trap zit, omdat ik rende en dat niet mocht. Ze staat van de trap op en rent de kamer in. Vraag je het haar weer dan zegt ze dus dat ze het niet begrijpt, we leggen uit dat we niet willen dat er gerend wordt omdat de kamer daar te klein voor is en als ze valt we met 99 % zekerheid kunnen zeggen dat ze dan tegen een kast, tafel of stoel zal vallen. Nou als ik niet meer mag rennen dat ben jij mijn vriendin niet meer (negeer modus) Als ik niet meer mag rennen vind ik jou niet meer lief (negeer modus) Als ik niet meer mag rennen dan ga ik jou schoppen (uitleggen dat schoppen resulteert in een enkeltje trap) Als jij mij op de trap stuurt dan ga ik mijn bed slopen. Nu net weer mw wil met de scoot naar school omdat het regent, ik vind dit niet nodig en zeg dat we gewoon gaan lopen (is 5 min lopen naar school) En hup daar komen alle dreigementen weer.
Fijn zo'n voorbeeld die je geeft. Dan wordt de situatie duidelijker. Dus de regel is helder en duidelijk: Niet rennen in huis. Wat je kan doen is een keuze geven aan je dochter: Rennen mag buiten. Als ze van jou buiten mag spelen dan kan je zeggen: Je wil graag rennen, dat snap ik. In huis rennen doen we niet, buiten mag je wel rennen. Kies maar! Ook is het goed om na te gaan of ze haar energie voldoende kwijt kan op een dag. Lekker buiten spelen zorgt ervoor dat ze vaak weet wat vermoeider en relaxte binnenkomen. Ik merk ook dat verschil bij onze kinderen in de winter- en zomerperiode. Zelf ben ik niet gediend van dreigementen. Ik wil dat soort zinnen niet horen, hier in huis. Als het gaat om pick your battles zou ik dus in gaan op de dreigementen en het rennen door de kamer soms door de vingers zien. Dreigementen gaat over rekening houden met elkaar en respectvol met elkaar omgaan. Dat staat bij mij op nummer 1! Over rennen door de kamer, lopend of fietsend naar school daarin is genoeg ruimte voor overleg. Dus als ik naar jouw beschreven situatie kijk dan vraag ik me af: Je bestraft rennen door de kamer en negeert dreigementen. Hoe kan dat? En raakt het jou persoonlijk als je dochter dit tegen je zegt? Ik denk dat jouw dochter weet hoe ze jou moet raken. En je negeert haar, dus ze gast steeds verder. Geef duidelijk aan wat zo'n dreigement met jou doet, geef er woorden aan. En vertel haar daar ook bij dat haar vriendinnetjes dat ook zo kunnen ervaren, als zij op die manier tegen ze praat. Dan leer je haar veel over omgaan met elkaar. Ik hoop dat m'n verhaal je iets verder helpt.
Lastig...! Ik sluit me aan bij Line. Vooral alternatieven bieden. Of dingen op een positieve manier brengen. Dus niet zeggen: niet rennen. Maar zeggen: rustig lopen in huis. Rennen mag buiten. De uitleg die line geeft, daar past de gordon methode wel wat bij. Het boek kijk luister en begrijp van jantine peters is een fijn boek daarover. Misschien is dat een optie om te gaan lezen?
Ik kopieer even: Nou als ik niet meer mag rennen dat ben jij mijn vriendin niet meer (negeer modus) Als ik niet meer mag rennen vind ik jou niet meer lief (negeer modus) Als ik niet meer mag rennen dan ga ik jou schoppen (uitleggen dat schoppen resulteert in een enkeltje trap) Als jij mij op de trap stuurt dan ga ik mijn bed slopen. In principe krijgt ze dus pas een reactie op het moment dat zij dreigt met fysiek geweld. In principe denk ik dat je 1 rechte kant op moet, of je negeert ook dat, ze weet jouw knopje om toch reactie te krijgen immers wel te vinden. Of je reageert gewoon meteen. Ik reageer meteen, en zeg dan altijd dat het jammer is dat ze mijn vriendin niet meer wilt zijn, maar dat er alsnog niet gerent mag worden, punt.
Nou als ik niet meer mag rennen dat ben jij mijn vriendin niet meer (negeer modus) Als ik niet meer mag rennen vind ik jou niet meer lief (negeer modus) Als ik niet meer mag rennen dan ga ik jou schoppen (uitleggen dat schoppen resulteert in een enkeltje trap) Als jij mij op de trap stuurt dan ga ik mijn bed slopen. Onze dochter had hier ook een handje van en zij ook wel dat ze haar spullen kapot ging maken als zij haar zin niet kreeg. Onze reactie was dan altijd, jij will je bed kapot maken ? prima ga je gang, maar denk eraan het is jou bed en als jij die zelf kapot maakt krijg je geen nieuwe. Hier dacht ze dan overna en dan wou ze toch maar geen spullen kapot maken. Inmiddels zegt ze zulke dingen niet meer en is ze ook weer vriendelijker/liever tegen anderen.
Sinds gisteren ben ik het anders aan gaan pakken en gebruik ook technieken op haar (boek geef me de 5) die ik ook voor haar broer (autistisch) gebruik Ten eerste het Wie, Wat , Waar, Wanneer en Hoe zodat ze precies weet wat er gaat gebeuren en wat we van haar verwachten. Zodra ze begint met dreigen reageer ik nu, dus als ze zegt dat ze me dan niet meer leuk vind vertel ik haar dat ik dat jammer vind maar dat ik toch nog van haar houdt. Ze wist ook dingen te benoemen die haar boos maakten en op nr 1 staat toch wel haar lengte. Ze wil nog heel graag dingen doen (autokar, bij mij voor op de scoot) die simpel weg niet meer te doen zijn omdat ze er te lang voor is (terwijl ze de leeftijd er nog wel voor heeft) Ze probeert nog steeds de lakens uit te delen (haar broer zit te ds-en en zei wil hem vertellen welk spelletje hij wel mag spelen en welke niet) En gaat heus de strijd nog steeds aan, maar ik moet het gewoon anders aanpakken (en soms heb je dan anderen nodig om je te wijzen op je blinde vlekken)