Mijn zoon is alweer 8,5 maand en we hebben dus ook al 8,5 maand niet doorgeslapen. Toen hij gisteravond na het uit bed halen (mr wou niet gaan slapen,normaal geen moeite mee) ineens uitdagend begon te lachen waren we er klaar mee. Laten huilen! (Ik ben normaal helemaal niet zo hoor,ben echt een watje!) Na 45 min viel hij in slaap en in de nacht heeft hij 3x 5 min gehuilt. De eerste nacht niet mijn bed uit! Maar nu zit ik met de vraag,hoe doe je dat overdag? Je moet natuurlijk niet toegeven, maar ik kan hem moeilijk overdag uren laten huilen totdat hij gaat slapen. Weten ze het verschil tussen overdag en in de nacht?. Hij doet nog 3 slaapjes. Vanochtend ging hij zelf slapen, tussen de middag was t 15 min huilen, maar net was het 45 min. Eigenlijk vind ik dat best veel. Iemand hier ervaring mee??
Je weet dat ze rond 9 maanden een verlatingsangst fase hebben....? Lijkt me dus fijner voor ke kind om je kind het gevoel dat je er ben voor je kind dan je kind te laten huilen En tuurlijk lacht hij... Hij is verdrietig.. En jij komt m troosten, geef m eens ongelijk dat hij daar blij van word En 45 minuten laten huilen is echt heeeeeel veel, vind ik persoonlijk
Ik laat niet langer huilen dan 10 min. Dan ga ik naar haar toe, Geef knuffel en kus. Zing een liedje etc en ga weer. Huilt ze dan nog na 10 min dan bouw ik af. Dus eerst praat ik tegen helaas, tweede keer alleen strelenover hoofdje meestal slaapt ze in een keer, maar zeker na twee keer teruggaan
Hij doet dit niet ineens, hij doet dit al maanden! En het wordt nu steeds moeilijker om hem in slaap te krijgen. Ik hou ook niet van huilen, maar nachten dat hij iedere 45 gaat huilen komt hier veel voor! We zijn echt kapot en overdag niet te genieten! Zeker niet als zoonlief wat minder vrolijk is. We moeten dit gewoon uitproberen anders weet ik het echt niet meer. Maar heeft iemand ervaring?
We zijn trouwens altijd heel voorzichtig met hem geweest, hij had veborgen reflux. Dus troosten is onze specialiteit geworden...
Vind het wel veel huilen. Weet je zeker dat hij niet ergens last van heeft? (Tandjes? Koud? Kriebelende pyjama? etc) Oh lees net reflux. Heeft hij daar misschein nog last van?
Tandjes zijn nu even rustig. Kleding zit goed, lekker in een slaapzakje. Verkouden is gelukkig nu over. Honger kan ook niet, eet zijn groente goed op. Hij stopt ook met huilen als we hem eruit halen en begint weer als hij in bed moet.
Probeer het laten huilen dan over een maandje of 2... Het laten huilen in een fase waar verlatingsangst komt/is lijkt me niet het ideale moment
Reflux is over, al een tijd gestopt met de medicijnen. En dat herken je ook, hij verkrampt dan helemaal van de pijn. (Zo zielig!)
Ken je de kookwekker methode? Je kindje huilt, je gaat kijken, checkt of er wat aan de hand is, lost evt op, troost en gaat weer weg. Gaat je kindje weer huilen zet je de kookwekker op 10 minuten (of je kijkt gewoon op dek lok) en pas als hijg aat ga je weer naar boven. Je checkt of er iets is, lost het evt op, troost en gaat weer weg. Gaat je kindje dan weer huilen verdubbel je de tijd, Net zo lang tot je kindje slaapt of het tijdi s voor het volgende stapje in zijn dagprogrammaatje. Misschien is dat wat voor je?
Enne doe wat goed voelt. Laat je geen schuldgevoel aanpraten als het voor jou goed voelt hem even te laten huilen. Ik laat mijn dochter ook huilen, ze is nog geen 3 maanden oud. En net als jij niet langer dan 10 minuten, en alleen als ik weet dat er niks is. Ieder zijn ding!
Ik ken het, onze dochter heeft lang last van krampjes gehad. Als het ook geen oorontsteking is, dan denk ik ook verlatingsangst. Ik ga hier als ze moeilijk doet altijd de slaapkamer 'opruimen' en dan de hal voor de slaapkamer (met nodige geluid) en dan zet ik in huis muziek aan.
Mijn mening: Ik vind 't gewoon niet kunnen. Ook niet als je elke 5, 10 of 20 minuten gaat kijken. Dat is totaal niet relevant, want baby's hebben geen besef van tijd. Ook lees ik vaak: ik weet dat er niks is. Alsof behoefte aan nabijheid van ouders hetzelfde is als dat er niks aan de hand is.
Prima dat jij dat niet doet maar als ouders zeker weten dat terecht niets aan de hand is geef ik ze groot gelijk dat ze het proberen. Ikhoor toch ook vaak van ouders die dat niet gedaan hebben datze met 2 jaar nog niet goed slapen. Dus vooral niet doen als je het zelf niet vind kunnen. Maar niet direct zeggen dat het echt niet kan.
Ik zeg er ook bij dat het mening is, dus iets persoonlijks. Krijg andersom ook vaak zat naar mn hoofd geslinerd dat ik mn kind zou verwennen, bla die bla.
Wat doet hij als je hem bij je in bed neemt? Als hij dan verder slaapt zou ik dat lekker doen. Zo krijgt iedereen tenminste slaap. Kun je het na een tijdje gewoon weer proberen in zijn bedje. Ik heb het bij onze dochter ook een tijdje gedaan omdat ze heel erg veel last had van de verlatingsangst. Slapen werd bij ons weer iets fijns en ging na een paar weken gewoon lekker op der kamer slapen en sliep ook weer gewoon door zoals ze altijd deed.
Helemaal mee eens. En dan maakt het niet uit of het 'goed' voelt voor een ouder. Een baby huilt niet zonder reden en behoefte aan knuffelen of bij papa of mama zijn is niet 'niks'.. Er zijn ongetwijfeld baby's die het nodig hebben om even te huilen voor ze gaan slapen, maar niet zo lang..
Na een tijdje valt hij bij ons wel in slaap, maar wordt dan toch ook gewoon wakker en wil dan zijn speen of bij je hangen. Maakt helaas niet zo heel veel uit.