met 3 kinderen gaat dat ook niet op. Maargoed TS kan dat ws wel. Alleen dat betekend niet dat je ook zomaar kunt slapen in dat uurtje hoor. Ik vond het altijd rete irritant dat ik eerst 3 kwartier naar het plafon lag te staren en dan eindelijk insliep om een half uur later weer wakker te moeten worden (10x zo brak als voor ik ging slapen) Dus ik deed bijna nooit mee met middagdutje.
Ik vind je niet egoïstisch, maar denk dat je even met je man om tafel moet om er samen uit te komen. Ik werk zelf 3 dagen en moet er dan om 5 uur uit, dus die nachtdiensten zijn voor mijn man De rest vd week ga ik eruit. Ik krijg haar ook 10x zo snel in slaap als mijn man, dus dan lig ik toch wakker te wachten op mijn man. Als 1 van ons erg moe is, slapen we apart, heerlijk de ander heeft dan 'dienst'. Gewoon even rustig overleggen van tevoren, dat werkt een stuk beter dan je 's nachts aan elkaar ergeren. Succes!
dat werkt dus alleen maar als je zelf overdag kan slapen en als het je eerst en enige kindje is, want bij nummer 2 of meer werkt dat dus niet meer.
Lees ik goed dat je man 3 halve dagen (en de nachten) voor de kleine zorgt en dat hij het verder jou taak vind? Zou er ook wat anders kunnen spelen bij je man waardoor hij sjacherijnig is..?
Wij verdelen het zoals het uitkomt, als we allebei thuis zijn dan is er niet eentje 'vrij' ofzo (zoals snachts). Ik zou wel kwaad worden als hij na 10 min. al opgeeft
Nou, die maanden dat ik thuis was met een baby, gaf ik haar ook netjes in de handen van papa toen hij thuiskwam hoor. Soms telde ik echt de minuten af tot hij binnenkwam, zodat ik eindelijk wat tijd voor mezelf had. 'S nachts moest hij er ook gewoon uit, net als ik. Want ik vond thuisblijven met een baby veel zwaarder dan gaan werken. Hij trouwens ook, als hij de hele dag met haar thuis was.
Ja hier mee eens. Jullie werken allebei keihard. Dus dan deel je de lasten net zo goed als de lusten (even tijd voor jezelf inruimen bijv.). Vind wel dat JULLIE kind niet 'automatisch' JOUW zorg is als jij thuis bent. Ook als jullie allebei thuis zijn, verdeel je de zorg lijkt me. Dus: jij even douchen, hij zorgen, of hij koken en jij zorgen, of één van jullie even de stad in en de ander zorgen. aanvulling: wat hier wel ook zo is, dat degene die uit zijn/haar werk komt het in eerste instantie meteen even overneemt van degene die de hele dag heeft gezorgd. Ik vind zorg (maar goed, hier zijn het er 2), zwaarder dan betaald werk en snak er dan naar om even te koken en mijn man houdt de kids dan bezig. Andersom zo als hij de hele dag thuis was.
Hier precies zo! Ik ben thuis mijn man werkt maar alles wordt evenredig verdeeld, wel of geen werk. En in de middag even liggen heb ik echt geen tijd voor dan heb ik juist de tijd om wat dingen in huis te doen.
Het is zeker niet zo dat ik vind dat mijn man alles moet doen! Als ik thuis kom van werk neem ik het gelijk over en besteed heerlijk aandacht aan me zoon. Geef hem eten, doe hem elke avond zelf in bad en help hem daarna in slaap. Helemaal niet erg en voelt zeker niet als een last! Waar ik wel mee zit is het feit dat hij het allemaal zo 'lastig' vindt.. Hij vindt onze zoon maar vermoeiend volgens mij. Hoor meer dingen als "pff hij was weer zo vervelend vandaag" dan "ik heb het zo super leuk gehad!". Alles is zo zwaar, alleen maar zuchten. En ja dat gaat op een gegeven moment echt irriteren. Helemaal omdat ik het gevoel heb dat ik al zoveel doe (doe zelfs nog meer in huis dan hij) en het is altijd zo'n drama want hij wil er niet uit 's nachts en is dus na 10 minuten alweer terug in bed want "pff mn arm is zo zwaar geworden ik kan niet meer".. Die energie die hij op mij overbrengt is ook doodvermoeiend...
2 dagen is hij bij mijn moeder en schoonmoeder, meer omdat zij het leuk vinden om op te passen. Mijn man zit dan rustig te playstationen tot ik thuis ben, of gaat even fitnessen ofzo. Hij doet iig lekker rustig aan
ik zou toch eens duidelijke afspraken maken, hij heeft dus 2dagen voor zichzelf.. Dan vind ik het ook niet meer dan logisch dat hij wat meer doet,
Huishouden doet hij ook wel hoor daar niet van. Maar het liefst alles met de franse slag als jullie begrijpen wat ik bedoel haha
Waarom zit hij thuis? Is hij ongewild werkloos geraakt? Houd er dan rekening mee dat je man wel eens in een rouwproces kan zitten en dat dit eea nogal kan kleuren. Als je niet fulltime thuis wilt zijn, valt het extra zwaar om wel fulltime thuis te moeten zijn. Begrijp je? Wel handig om eens goed samen door te gaan spreken wat je gaat doen en hoe je het wilt hebben met elkaar. En zijn verlies is ook geen smoes om maar niets te hoeven doen, of dat je maar genoegen zou moeten nemen met hoe hij nu is, maar als je er iets aan wilt veranderen, helpt het niet echt om je op te stellen zoals je nu doet, denk ik (Ik zou, als mijn man zo'n opmerking over fulltime werken zou maken tegen mij, (ik ben werkloos en wil ook erg graag weer aan de slag), me echt ontzettend gekwetst voelen. Het zou voelen alsof ik niet genoeg m'n best doe om weer aan het werk te komen...)
Als ik dit nu lees dat ik wel: hij vindt het zwaarder dan ie dacht en kan niet zo goed met de verantwoordelijkheid omgaan... One way or the other: toch wel belangrijk om gesprek aan te gaan. Waarin jullie allebei de ruimte krijgen om aan te geven wat jullie zwaar vinden en hoe de ander je daarbij kan helpen. Uiteindelijk zijn jullie als ouders een team, daar hoort dan 'teamoverleg' bij.
En mss een hulp in de huishouding, om een beetje stress van jou weg te nemen? (als dat binnen budget past uiteraard...)