Al een tijdje (lees: 6 maanden) is naar de supermarkt gaan met onze dochter van 1,5 een drama. In de auto is ze heel lief en rustig, als we naar binnen gaan ook nog maar zodra we door de klappoortjes zijn met de kar begint het drama. Schreeuwen, krijsen, zeuren, spullen uit de schappen gooien, op de grond liggen, onder tafels kruipen noem het maar op. Na 6 maanden ben ik écht door mijn trukendoos heen. We hebben al van alles geprobeerd om ervoor te zorgen dat onze dochter niet een half uur/ een uur lang het winkelen van de andere klanten tot een ware ramp maakt. Hier een aantal dingen die we al geprobeerd hebben: eigen karretje (laat ze constant in het gangpad staan), in de kar zitten (schreeuwen en gillen en om zich heen slaan), los laten lopen (spullen constant uit schappen pakken, wegrennen en gillen), negeren als ze schreeuwt (gaat gewoon door met schreeuwen), toespreken als ze schreeuwt, spullen pakt etc (ze doet het gewoon nog een keer). Ik weet het echt niet meer. Niks lijkt te werken. Ik probeer haar al zo min mogelijk mee te nemen naar de winkel maar ik kan haar moeilijk nooit meenemen. Ik ben er namelijk ook van overtuigd dat ze wel moet leren dat ze zich moet gedragen in de supermarkt. Misschien belangrijk om erbij te vermelden dat ze dit op álle plaatsen doet waar veel mensen en dingen zijn. Af en toe heb ik het idee dat ze niet weet wat ze met zichzelf aan moet en dat de prikkels die ze dan krijgt haar te veel worden. Maar hoe ga je hier nu mee om? Wie o wie heeft hiermee te maken gehad en/of heeft ideeën hoe wij dit probleem op kunnen lossen?
Kinderen moet zich belaagrijk voelen. Ze willen zelf beslissen, helpen en begrijpt worden. Ipv haar verplichten doen wat jij wil laat haar je helpen. Neem paar kaartjes met afgebeelde dingen die ze zelf mag zoeken: broccoli, appel etc. Laat haar dat opzoeken, zelf in karretje leggen en laat haar afrekenen zelf. Hier neem ik haar mee gewoon zonder karretje ik geeft haar mandje en dat sleept ze zelf mee. Ze pakt wat ik haar zegt en troots rekent ze zelf af (mag pasje geven, op ok drukken, en bon nemen. Erna mag ze in auto zitten en altijd balloen van jumbo nemen. Ik maak daar iets leuks van maar ik ga niet elke dag boodschappen doen. We lopen wel elke dag rondje: speeltuin-bakker-kruidwat. Bij bakker mag ze wat lekkers en bij kruidwat mag ze gewoon rondje lopen. Is zo vaste ritueel dat ze zelfs op zondag dat doet als die dicht zijn haha. Maar ik zou zeggen maak daar het spelletje van, opdrachten. Laat haar begrepen en waardevool zich vullen.
In het karretje, in het zitje met bijvoorbeeld een doosje rozijntjes, iets wat ze heel lekker vindt en waar ze lang mee doet. Doe ik ook met dochter van twee jaar, een klein koekje, rozijntjes, of bijv een kleine krentenbol. Of laten helpen, zij mag het spul dan in de kar leggen. Of haar iets op laten zoeken, bijv. "nou gaan we brood halen, weet jij waar dat ligt?" En heel erg, overdreven complimenteren als ze het wel goed doet. Of dat ze aan het eind een ballon mag pakken. Of helpen met betalen, bijv. op een knopje drukken van de pinautomaat. Ze mag ook wel eens in de kar, voorzichtig staan. Zoiets?
Hier zit ze in het zitje en mag ze de spullen die niet breekbaar zijn in de kar gooien. Ik heb een lijstje mee met wat we moeten halen, doe 2x per week boodschappen en we schieten wel een beetje op. Sta binnen 20 minuten wel buiten. Ik ga vaak rond 10 uur als ze haar fruit op heeft en nog niet moe is. Er wordt hier niet gezeurd of gejengeld en ook blijft ze zitten, ben wel vrij streng, heb geen zin in gedoe in de winkel.
Wauw, of ik heb een heel langzaam kind of jullie heel snel. Maar een half jaar geleden hoefde ik echt niet te vragen waar het brood in de winkel lag want dat zou hij echt niet kunnen aanwijzen, dat begint hier net pas. Ik liet hem wel gewoon in het winkelkarretje zitten toen omdat hij anders idd weg liep, wel gaf ik hem iets te doen. Wat hier boven al staat dingen aan geven en dat zij die zelf in het karretje mag doen enz.
Ze mocht of mee lopen en dingetjes die ik aanwees of zei pakken, en als ze dat niet normaal deed ging ze de kar in. Schreeuwen en slaan in de kar? Prima, heb het gewoon genegeerd en hoe rot het ook is voor de mede winkelaars, je moet er helemaal doorheen voor ze door heeft dat het nul komma nul nut heeft. Wel heb ik haar vaak in het karretje gehad en dan gaf ik de (lichte) spulletjes aan, die zij vervolgens in de kar mocht leggen (lees gooien, geen breekbare dingen doen ) Pas vanaf het moment dat ze echt goed begreep dat we enkel spullen wilden pakken die wij nodig hadden liep ze echt los mee de winkels in.
Als ik dit lees heb ik heel veel geluk met mijn dochter van 1,5! Nu zal dat voor een klein deel door positieve en duidelijke opvoeding komen, maar waarschijnlijk veel meer door hoe ze van nature is. Ze is een beetje kat uit de boom kijker, observeert graag, best rustig, zegt 50 woorden maar 'nee' zit er bijv nog niet tussen. Daar kun jij bij je dochter niks aan veranderen dat ze een ander temperament heeft. Dus neem dat jezelf vooral niet kwalijk! Ik snap dat het lastig is maar inderdaad niet schuldig voelen over wat anderen wel niet moeten denken, laat ze maar denken. Mijn dochter was dus altijd een engeltje. Zit zelden aan iets waar ze niet aan mag komen. In de supermarkt loopt ze los en laat ze ook alles liggen (soms probeert ze iets aan te wijzen/raken, maar als ik dan zeg nee stopt ze direct) Nu de laatste maand luistert ze in huis veel slechter als ik haar roep voor jas aandoen/tanden poetsen bijv. Dus misschien dat buitenshuis slecht luisteren hierna volgt? En wellicht is mijn dochter in de peuterpuberteit wel een heks haha, ik ga niet te vroeg juichen. Ik heb nooit haast met boodschappen doen, het is juist een uitje op mijn vrije dag. Ik heb de kinderwagen vaak mee, maar in de winkel wil ze graag loslopen. Het mandje staat bij mij op de zonnekap (past handig). Ik heb haar weleens zelf het mandje laten dragen, dat wil ze graag, maar werkt niet goed (te klein voor/te zwaar). Ik heb haar weleens een mini-karretje gegeven, maar dan moet ik telkens opletten of ze niet met dat ding het wijnschap of de eieren inloopt dus liever ook niet Nu dribbelt/stapt ze voor me uit. Als we een gangpad inmoeten trek ik haar aandacht dat we die kant opmoeten. Ik heb ook nooit een vaste volgorde door de winkel, dus als ze een andere richting op slaat ga ik soms ook gewoon eerst wat anders halen. Als we zijn waar ik iets moet hebben zeg ik ho/stop! en gaat ze stilstaan. Dan til ik het mandje van de kinderwagen en mag zij het in het mandje leggen (vind ze leuk, dus daarom wil ze wel gaan stilstaan). Vervolgens zeg ik kom, nu gaan we bananen halen, en zijn we daar, ho/stop! Mag zij de bananen in het mandje leggen en dan dus telkens hetzelfde riedeltje. Zodra ze wegloopt van mij waarschuw ik haar dat ze dan de kinderwagen in moet. Het klinkt wel echt een beetje of het bij jouw dochter door de prikkels komt? Helpt het om op rustige tijden boodschappen te doen?, doordeweeks heel vroeg, of tijdens avondetentijd ofzo? De enige tip die ik heb is haar er in betrekken, maar misschien werkt dat juist niet bij jouw dochter als de prikkels juist teveel zijn. En is ze inderdaad beter zoet met een doosje rozijntjes. Gaat ze ook schreeuwen als ze in de kinderwagen/buggy zit?
Hier verschillende troeven, rozijnen, favo knuffel en scanner, meestal lukt het met die 3 om de beurt net. Als ze zo'n zelfscanner hebben neem ik een 2e voor haar mee en af en toe scant ze wat. Ze moet wel in de kar zitten, anders is het niet te doen. dat is vaak even drama, maar dat is dan jammer.
Herkenbaar. Op die leeftijd nam ik haar gewoon niet mee. SINds ze twee jaar is, lukt het opeens veel beter. Nu kan ik haar inderdaad al eens vragen om bananen te pakken, en weet ze al dat ze een cleesje krijgt aan de toog als ze braaf is. Komt wel goed hoor.
Als het niet werkt om haar met kleine dingetjes te laten helpen omdat ze wegloopt of met dingen gaan smijten dan is het in de kar en laat maar gillen en krijsen. Soms moeten er dingen gebeuren en je moet heel duidelijk maken dat je van dat gekrijs niet onder de indruk bent. Ik ben in eerste instantie ook altijd van de gezellige positieve benadering: in dit geval eigen karretje, helpen met de spulletjes, maar als er dan gebeurd wat jij beschrijft is het hop in de kar.
Wauw wat veel tips! Zeggen wat ze kan halen is ze denk ik nog iets te jong voor. Spullen geven die ze in de kar kan leggen doet ze wel en dat vind ze ook leuk, maar dat leid maar heel even af. Zodra het in het karretje ligt rent ze weer weg. En als ze in de winkel blijft en overal vanaf blijft vind ik dat nog niet zo een probleem. Maar bij bijvoorbeeld de jumbo hier rent ze zo het magazijn in. Of de winkel uit. Ik moet er denk ik toch maar aan geloven om een krijsend kind in de kinderwagen of de kar te zetten. Om bijvoorbeeld 9 uur al boodschappen gaan doen vind ik een goed idee! Dan is het rustig en is ze zelf denk ik ook nog wat rustiger.
Ik kan mij niet voorstellen dat kind 1.5 niet zal begrijpen als je heb kaartje geeft van broccoli en zegt zoek die?! Kies gewoon voorwerp wat hij kent melk of appel. Nou ja ik heb voorsprong dochter maar dat deed ze al met 13 mnd alle fruit en groente en voorwerpen aanwijzen in winkel dus gemiddeld 1.5 moet kind dat toch kunnen. Kind van 1.5 heeft al inmiddels tenminste 50 passieve woordenschat. Ik geef ook rozijnen of koek in karretje als ik snel moet zijn dan is lang zit ze daar zonder gedoe.
Natuurlijk het product kent ze wel, maar ze heeft niet de focus en het geduld om dat te gaan zoeken. Voordat ze die broccoli heeft bereikt is ze al door tien andere dingen afgeleid en komt ze alsnog met totaal iets anders terug omdat dat er voor haar interessanter uitziet. Als ze op weg naar de broccoli bumba koekjes tegen zou komen hebben die toch de voorkeur omdat ze dat kent van tv.
Heb alleen je eerste post gelezen. Hier mag zoontje van 1.5 zo'n mandje trekken en daar boodschapjes in doen. Zodra hij ermee gaat rennen pak ik hem af en doe ik het zelf. Gevolg: Op de grond liggen en krijsen. Ik negeer hem dan volledig en loop gewoon door. Hij komt vanzelf. Dan mag hij weer het mandje en meestal laat ie het dan wel uit zijn hoofd want zodra hij weer gaat rennen pak ik em weer af. Kan me niet schelen wat mede winkelend publiek ervan vind Als hij alles uit de schappen zou gooien dan zou ik em in de wandelwagen doen en vast zetten. Of als het veilig in de kar kan daarin zetten. Dan maar niet los. Hij mag van mij alles uit de schappen halen zolang hij het ook maar weer netjes terugzet en dat gaat gelukkig goed.
Mijn zoontje is sinds kort ook drama! En het helpt niet om hem zelf dingen te laten pakken, na 3x is hij daar ook klaar mee en wil veel liever gewoon overal aan zitten. Ik heb geen zin in gedoe tijdens het boodschappen doen dus hij mag gewoon niet overal aan zitten. Ik neem nu vaak een krentenbol mee en geef hem dat, dit helpt af en toe . Wat ik sinds kort doe wat echt helpt, ik stop hem in mijn draagzak op mijn rug! Geweldig vindt hij het, een beetje meekijken en hij krijgt op deze manier een hoop positieve aandacht van andere winkelaars.
Dit is het zelfde als zeggen: Ik kan me niet voorstellen dat een kind van 1,5 nog niet kan lopen, die van mij liep met 10/11 maanden al en de meeste die ik ken rond de 1 jaar. Elk kind is anders, mijn zoontje herkende het pak melk wel hoor maar hij begreep echt niet waar hij die kon vinden en dat hij die dan in het karretje moest leggen. En wat ts al zei, met 1,5 hebben ze vaak die concentratie nog niet. Mijn zoontje begint nu pas langzaam met praten dus dat ging toen allemaal echt niet op.
- Edelhertje: dat is misschien wel een goede oplossing! Is je zoontje wel rustig in de drager? In de kar heb ik ook niet heel veel ruimte omdat de jongste er ook met maxicosi in moet. En is dat niet zwaar om te dragen, wat voor product gebruik je?
Ik snap wel dat elk kind anders is in ontwikkeling maar 1.5 jaar leeftijd zijn ze juist leren zoveel en nadoen. Als moeder heeft van te voren instelling dat kind niet begrijpt en snoep is makkelijk dan zal uiteraad kind gaat niet begrijpen. Alsof mijn dochter gelijk kon aanwijzen waar dat ligt. Ik liep errst met haar, liet zien dingen niet te veel per keer, dagen lang herhalen hetzelfde, hetelfde doen zelf. Ik gaf kaartje met broccoli liet zien waar dat ligt, naast wat. Dan pakte ik zelf. Volgende dag hetzelfde alleen liet ik haar aanwijzen. Dag erop mocht ze laatste meters lopen voor broccoli. Dag erop wist ze dat daar het ligt en dat zedat moest hebben. Is net als puzzelen met kinderen eerst zelf doen en uitleggen dan begrijpen ze zeld wat je wil. Ik ben in tegenstelling van vele van mening dat kind alles kan alleen ala moeder voor opem staat, geduld heeft en begrip. Of dat met 1 jaar of 2 jaar is. Natuurlijk als je met 1 jaar heb 3-4 dagen nodig om uitleggen met 2 is zo gedaan heb je minder werk is makkelijk voor je maar geduld voorbereiding en vertrouwen in je kind loont. Nu hoef ik niets uitleggen ze begrijpt allles van 1 keer. Loopt altijd via zebrapad bijv en wacht mij handje geven.
Klopt helemaal wat je zegt maar toch ligt dit niet alleen aan geduld en tijd van de moeder. Het ligt ook aan het karakter en de interesses van het kind. Ik heb een kleine wervelwind die na bijv. twee puzzelstukjes er al genoeg van heeft, waarmee ik echt niet rustig kan gaan kleien aan tafel. Aan de andere kant is zijn motoriek heel snel in de ontwikkeling. Maar goed we dwalen helemaal af van ts haar vraag dus ik laat het hier maar bij. Ik denk dat we elkaar wel snappen nu