Elke dag hetzelfde... mijn dochter is nu 21 maanden oud en is echt een hele pittige tante die echt een eigen wil heb. nu lijkt ze wel in een periode dat alles stuk moet, alles wat niet mag moet gedaan worden. en als het niet naar haar zin verloopt gaat ze monotoon huilen of gewoon de boel bijelkaar schreeuwen. Ik loop de hele dag der van de vensterbank te halen, uit de gordijnen, van de trap, uit de prullenbak, uit de gang, van de eettafelkamer stoelen, de katten uit der handen trekken. Als ze eindelijk dan eens gaat spelen met wat er is voor der... en ik ga even zitten... trekken aan me shirt, gillen, op me klimmen.. In de avond gaat ze naar bed en gaat ze keurig slapen.. en eenmaal als ik naar bed of al slaap..dan begint ze te jammeren, piepen, huilen. nu met een zwangerschap van bijna 30 weken trek ik het totaal niet meer. geen slaap geen rust en de hele dag geschreeuw... weet iemand iets of een lotgenoot.
Ohjee je hebt een bijna 2 jarige! Sterkte! Roep je heel de dag "Nee, ophouden, stop, politie" of benader je het zeg maar van "Kom maar uit de vensterbank, kom we gaan lekker aan tafel kleien/kleuren/buiten wandelen"? Oftewel, kan je je kindje afleiden? Dat werkt hier beter als politie spelen. Soms kunnen ze elkaar stierlijk vervelen maar het komt mn humeur niet ten goede om als maar te roepen "Nee!" en des te fijner om als ze druk zijn, even naar buiten te gaan.
Hier werkt echt alleen de gang...inmiddels ben ik zover dat ik begin met tellen en eigenlijk nooit meer tot de drie kom, bij de drie moet ze naar de gang. Ondanks dat ben ik op bepaalde dingen milder geworden. Dus als je wilt klimmen prima, niet bij mama aankomen als je valt want dan kun je naar de gang, ineens was het een stuk minder interessant...
Hier werkte de hoek heel goed. Consequent door zetten is wel heel belangrijk. Inmiddels is ze 3 geweest en gaat gericht straffen heel goed. Zonder verhaaltje naar bed is bijv vreselijk.
Herkenbaar! Dochter is zich op het monent heel erg aan het peuterpuberen en door dat momotonen gehuil reageer ik steeds kribbiger. Ze doet iets wat niet mag, jammeren. Ze moeten even wachten, jammeren... Heel heel vermoeiend. Ik heb besloten het vandaag over een andere boeg te gooien. Sowieso als het droog is naar buiten (het is een buiten kind) en andere aanpak. Minder politie, meer afleiden. Wel consequent blijven
Och wat naar voor je TS. Ik denk persoonlijk dat als je de hele dag politieagentje gaat spelen met Nee! Niet doen! Hou op! Mag niet! Ga weg! dat je in een negatieve spiraal komt waar jullie beiden moeilijk uitkomen. Zij vindt het niet leuk om dat te horen en jij voelt je (terecht) een politieagent. Probeer wat af te leiden, ga lekker naar de speeltuin, ook al is het koud! Kleien, kleuren, zingen, spelletje doen En wees consequent! Nee = nee en blijft ook nee! Pick your battles: wat jij niet wil dat ze doet, blijf daar consequent in. Heb je iets liever niet, maar vind je iets anders veel erger, probeer het dan onder toezicht leuk te houden. Bijv. hier staat een foto van haarzelf bij de tv. Eigenlijk mag ze m niet pakken, maar vind het veeeel erger als ze aan de knopjes van de tv komt en aan de wii stekker. Ik zeg dan: heel voorzichtig doen en dan zetten we m samen weer terug. Ik heb hier een actieve peuter rondhangen van net 2. Ik ben bijna dagelijks met haar buiten, al is het maar een rondje fietsen op dr loopfietsje.. haar rondje actief heeft ze gehad en ik vind het ook leuk om haar te zien fietsen. Lekker dik inpakken en gaan met de banaan!
En meteen kom ik daarna een goed artikel hier over tegen: Martelen van kleuters vaak niet effectief | De Speld
Heel vervelend voor je maar voor het kind net zo. Mijn moeder verklaarde me gisteren voor gek dat ik mijn zoon zelden op de trap zet, hij vertoont met periodes drakengedrag maar ondanks mijn aanpak (niet tot 3 tellen en niet naar de gang) is hij over het algemeen goed te corrigeren. Ik wil mijn kind niet leren dat het bij hevige emotie naar de gang moet tot het die emotie ingeslikt heeft zodat het weer naar de kamer mag. Evenmin wil ik mijn kind leren dat het bang moet zijn om zijn boosheid te uiten omdat hij dan weggestuurd wordt. Voor zover mijn visie op 'marteling' Wat de dingen doen die niet mogen betreft, afleiden en praten, het betert vanzelf weer.
Oke dus een 'afkoelplek' zoals een gang en tot drie tellen is 'martelen' goh ben ik weer wat verder in mijn moeder zijn. Als afleiden en praten niet werkt zal je iets moeten om duidelijk te krijgen dat iets niet mag. Dat wil niet zeggen dat ze geen boosheid zou mogen laten zien of wat dan ook.
Je kent de Speld niet? Dit is sarcastisch bedoeld he....... Ts: echt heel vervelend! Idd proberen af te leiden met iets anders. Politieagent spelen is echt niet leuk!
Marteling tussen aanhalingstekens als reactie op het artikel van De Speld he, ik zeg niet dat ik het marteling vind. Het is een manier waar ik het liefst zo min mogelijk voor kies. Ik heb zelf op de gang gezeten en weet nog hoe de afwijzing en de machteloosheid voelt. Natuurlijk mag je niet gooien met dingen of slaan maar je kunt zeker als ze wat ouder zijn, alternatieven aanbieden om emoties te uiten. Bij kleinere kinderen is gedrag als in de gordijnen hangen echt niet bedoeld om jou als ouder te pesten, het hoort gewoon bij het ontdekken en IK vind dat je in de leeftijd dan moet proberen om iets anders aan te bieden om te ontdekken en de meeste kinderen gaan daar heus wel in mee.
Mja ik leer mijn kind liever dat er gewoon regels zijn in de wereld. niet omdat mama het zegt maar wel gewoon regels. En dat vind ik een stuk praktischer dan puur afleiden. Dat is leuk als ze 2 zijn... Maar met een puber is dat een aardige uitdaging. Of met een 7-jarige wat dat betreft. Dus kun je net zo goed meteen beginnen met het fenomeen dat er nou eenmaal regels zijn.
Maar een gevallen kind niet troosten maar op de gang zetten, dat komt op mij wel heel bot over. Zn straf hebben ze dan toch al gehad, klimmen = vallen = pijn/geschrokken. En dan ook nog op de gang?
Als er al een aantal keer gewaarschuwd is, en al vaker ergens vanaf gevallen is dan gebeurd dat inderdaad wel. Er is ook een verschil tussen vallen en vallen en als ze zich echt pijn doet zal ik d'r wel eerst troosten.
Er zit ook vast een verschil tussen een gebroken been omdat je kind uit het klimrek valt of dat hij voor de 20ste keer over de bank rent en er eindelijk eens afvalt. In het laatste geval is er tenslotte weinig aan de hand en is de voornaamste reden van huilen de schrik. Oh en een kwart een paar zere billen. Daar komen ze heus overheen.
Saskia, dat een regel overtreden hier niet inhoudt dat meneer naar de gang gestuurd wordt, wil toch niet zeggen dat hij geen regels leert? Maar, mijn man zegt net dat wij wat dat betreft gewoon een heel makkelijk, voor rede vatbaar kind hebben. Ik ben heel benieuwd hoe dat met een tweede kind zou gaan. Meestal volstaat het hier om uit te leggen waarom iets niet mag en wat de gevaren of gevolgen zijn of ons gevoel ergens bij, andersom zegt hij ook wat hij niet leuk vindt. Het zou zomaar kunnen dat we rotverwend zijn.
Als we vervolgens het moord en brand gedeelte krijgen gillend en wel gaat ze daarvoor naar de gang omdat ik dat dan niet nodig vind. Zeker niet als er al diverse waarschuwingen zijn geweest.
Nou.. Het ging over afleiden... En van afleiden leert een kind volgens mij niet dat iets niet mag. Hier ook nauwelijks tot geen gebruik gemaakt van strafhoekjes en trappen. Ik kan prima mijn punt duidelijk maken in dezelfde ruimte. Maar wel gewoon met de mededeling dat kindlief gewoon met d'r vingertjes van de hete thee af moet blijven. Hoef je geen straf voor te geven... Maar ik ga ook niet zeggen "niet aan m'n thee zitten, hier heb je een lege plastic beker". Overigens... We deden (en doen) wel aan uithuilen op de gang... Nadrukkelijk geen straf maar wel even rustig worden weer. Niet nadat ze een gat in d'r hoofd valt natuurlijk.. Maar wel als ze boos is omdat ze niet aan de hete thee mag zitten. Boos mag best maar dat kan best even ergens anders.