Dan zou ik een gigantische b*tch worden en haar op haar eigen woorden terugpakken. Dus zoals zij tegen jou letterlijk zei: "ik zou er maar eens mee naar een dokter gaan, want dat is niet gezond" (wat natuurlijk onzin is...) Of je er wat mee oplost, dat niet natuurlijk. Had ze aan mij helemaal een leuke gehad, want mijn dochter liep pas met 16 maanden. Lekker boeiend! Ieder kind zijn eigen tempo hoor! Maar hoe dan ook zou ik haar hele houding en grote waffel absoluut niet langer tolereren en haar een flinke brandbrief sturen. Is ze wel lekker bij haar hoofd om op een verjaardag (of uberhaupt) dit soort opmerkingen te plaatsen over andermans kind?? :x
Nou ja zeg! En nu ik je tweede bericht las zou ik haar bestrijden met dr eigen wapen. Ik zou bloedserieus de volgende keer zeggen: uhm ik maak mij ernstige zorgen over jouw dochter..ze praat nog niks, ik zou maar met haar naar dr dokter en audiologisch centrum gaan en haar laten testen.
Ik zou inderdaad ook en sneer in haar eigen toon en woorden teruggeven. Ik heb gelukkig niet van die mensen in mijn omgeving. Mijn dochter is ook een vlotte babbel en wil bij bijna iedereen zitten, iedereen vind haar daarom zo leuk, grappig en aandoenlijk..... mijn dochter is super aanhankelijk aan mij hoor, want ze doet dit juist als ik bij haar in de buurt ben, lekker veilig. O wee als ik wegloop, dan hangt ze meteen aan mijn been in 'vreemde' omgeving hoor, dat doet ze ook bij opa en oma! Liever een kindje wat lekker vrij en sociaal is, dan eentje die bang in een hoekje aan papa of mama zit vastgeplakt toch? En trouwens wat dan nog, ieder kindje heeft zijn eigen karakter en tempo. Hier grote problemen gehad met grove motoriek, pas met 11 a 12 maanden begon ze met rollen, kruipen en lopen (alles binnen 2 weken). Eerst zijn mensen zwaar bezorgd omdat ze dingen niet kan (ik vond het zelf ook eerst zorgelijk, vandaar dik jaar fysio) en nu rent ze alsof ze het al jaren doet en krijg je commentaar van mensen die je kind niet kennen dat ze veels te vlot is..... tis ook nooit goed. Dus volgende keer gewoon lekker wat terug zeggen, want wie kaatst kan de bal verwachten. Typisch gevalletje jaloerzie
Ik vind het voornamelijk heel laag om een kind te be- en/of veroordelen. zegt een stuk meer over haar dan over jou of jouw kind!
Ene oor in en andere oor uit. Zegt meer over haar dan over jou of jullie kindje Ik vind het wel nogal wat dat je er zo door van je stuk bent, dat je er echt onzeker van wordt en er van moet huilen. Zorg dat je wat meer zelfvertrouwen krijgt, zou ik zeggen, dan kun je in het vervolg keihard lachen om de ongelovelijke domheid van die kennis. Ben bang dat je anders nog een hoop te verduren krijgt, als ik zie hoeveel domme en botte mensen er op deze wereld rondlopen...
Hier ben ik het wel mee eens. Hoofd recht, tieten vooruit en denken dat zij er ook nog lang niet is! En idd schrappen als kennis als zij niet heel gauw een reden heeft voor dat achterlijke gedrag.
Hmmmm in mijn hoofd had ik haar aan haar haren door de kamer gesleurd! Ze zegt gewoon tegen je dat jij je kinderen emotioneel mishandeld. Maar ja, dat is niet netjes en bovendien niet gepast waar kinderen bij zijn En je man dan? Zegt die daar niks van? Bij zo'n opmerking was ze nog niet jarig geweest ( en dat op een verjaardagsfeest) als mijn man dat had gehoord. Ik zou ook heel kort zijn. Opbellen, zeggen dat je zulke opmerkingen niet pikt en dan het bij de eerstvolgende opmerking over en uit is met het contact.
Ik kom eigenlijk niet verder dan het omstoten van mijn drinken ...in haar schoot en verontschuldigen met de mededeling " oeps en nu maar hopen dat mijn dochter mijn motorieke onhandigheid niet heeft anders krijg je dit straks elk feestje 2 keer ! :x Wat onnadenkend of gemeen mens zeg!
Als je per se iets terug wilt zeggen, zou ik denk ik 'geïnteresseerd' vragen: 'O, heb jij een opleiding in kinderpsychologie gehad? Wat boeiend, waar zie je zoiets nou aan?' of iets dergelijks. Daar kan bijna niet anders dan een schaapachtig 'ergens gelezen' op volgen.
Ik zou helemaal geen slimme opmerking terug kaatsen. Ik zou zeggen : Wat kun jij toch bijzonder onprettige dingen zeggen. Ik heb geen behoefte om daar op in te gaan".
Ik denk als je op zulke opmerkingen ingaat met nare dingen terug te kaatsen je jezelf alleen maar laat kennen (en een beetje aangeeft dat je er toch onzeker van wordt van zo'n opmerking), ik zou de eer aan mezelf houden en óf niks zeggen met een blik erbij die eigenlijk alles al zegt óf zeggen dat je je nergens druk om maakt. Want dat hoeft ook niet, als er echt iets mis zou zijn zou je dat gevoel zelf wel hebben lijkt mij i.p.v dat een ander (in dit geval niet eens een professional) je dat gevoel moet geven. Laat jezelf niet gek of onzeker maken door een ander, bekijk je kind vanuit jezelf dan moet je toch wel toegeven dat ze een normale ontwikkeling doormaakt? Veel mensen vinden het nu eenmaal nodig andermans kind met die van hun te vergelijken om zichzelf een goed gevoel te geven over wat hun kind wel kan wat een ander niet kan. Niks van aantrekken, ieder kind heeft zijn eigen tempo!
Begrijp jouw reactie wel hoor, kan daar ook niet zo goed tegen dat soort opmerkingen. Je kind is je grootste goed en of je wil of niet dat soort opmerkingen komen gewoon binnen en zijn moeilijk van je af te laten glijden ook zou je graag willen. Mijn zoontje is een enorme plakkertje en moet in vreemde omgevingen niets hebben van andere dan mama als ik er bij ben. Krijg dan te horen dat ik maar wat vaker weg moet bij mijn zoon en of ik niet even weg kan gaan op dat moment want dan wil hij wel bij die desbetreffende onbekende. Het is mijn schuld dat mijn zoontje niet bij "die vreemde" wil, het beste is als ik zijn mama er niet bij is. Mensen zijn soms zo dom.
Snap je reactie goed, ik vind het een kwetsende opmerking. Heel eerlijk, het beste is om direct aan te geven dat je het niet prettig vindt wat ze zegt ("ik vind het een vervelende opmerking, ik wilniet dat je zo over mijn kind praat"). Denk dat dat beter werkt dan een koekjevan eigen deeg, dan gaat ze waarschijnlijk alleen maar verder. Maar lastig blijft het wel. Volgende x iig zover mogelijk van haar vandaan gaan zitten.
Idd een vervelende opmerking van iemand die het niet helemaal snapt. Ik zou meteen aangeven dat ik niet op haar advies zit te wachten maar ik zou niet gaan beginnen over haar kind. Dan zou ik mezelf gaan verlagen tot haar niveau. Rare lui heb je toch, onzekerheid en jaloezie kunnen je vreemde dingen laten doen/zeggen.
Dank jullie wel voor de tips en info. Degene die van het weekend jarig was had gisteren gebeld. Ze vond dat we snel weg waren en vroeg of er wat was. Heb haar verteld wat er was gebeurt. Ze gaf aan dat ze wel tegen meer mensen zo scherp uit de hoek kan komen. Iets zeggen zonder nadenken. Ze vertelde me ook dat de kennis relationele problemen heeft. Misschien dat dat ook meespeelt. Dat ze niet goed in haar vel zit. Ik wil haar toch ergens deze week ff bellen en dan zeggen dat ik haar opmerking niet zo leuk vind
Gewoon even bellen en het zeggen, dan krijgt zij ook kans om haar verhaal te doen en is de lucht geklaard voor de volgende verjaardag, veel fijner!