Toen ik mijn partner leerde kennen, had ik niet zo'n idee van wat hij voor werk deed of wat hij verdiende. Ik vond het belangrijk dat hij z'n zaakjes gewoon lekker op orde had en geen schulden of iets dergelijks had. Zonder te noemen welke beroepen, had ik op sommige banen toch wel afgeknapt denk ik.
Nee, speelde geen rol. Je kan zo ontslagen worden en je vrienden kunnen de deur dichthouden. Je kan ook ineens een droombaan met een erg goed salaris krijgen en nieuwe/upperclass vrienden leren kennen. Met andere woorden; alles kan zomaar veranderen. Ik denk dat het echt draait om die klik en dezelfde visie hoe je je toekomst ziet en dezelfde manier van omgaan met situaties. Als er dan ineens iets veranderd kom je er samen ook wel doorheen, want je hebt uiteindelijk hetzelfde einddoel. Geld maakt niet gelukkig namelijk, het maakt een aantal dingen in het leven alleen veel makkelijker.
Nee. Wij leerde elkaar kennen in ons laatste jaar op het vmbo dus was er sowieso nog niet echt spraken van. Natuurlijk wil je je zelf niet de problemen in werken door met een uitkeringtrekker te gaan maar ook een advocaat kan later in de geldproblemen/schulden komen.
ik vind geld, ambitie en status een stuk minder belangrijk dan hoe iemand echt in het leven staat en mn zn naasten omgaat. Ja ik vind het belangrijk dat iemand er alles aan doet om voor zichzelf te zorgen en terugvalt op uitkeringen e.d. als dat echt niet anders kan. Maar ik heb meer met een vuilnisman die verder qua werk totaal geen andere ambitie heeft dan een man die een hele hoge functie heeft, het bijbehorende salaris en vervolgens alles om zijn carriere draait, de mooiste Jaren uit het leven van onze kinderen vrijwel mist e.d.
Dit inderdaad. Vind het toch wel belangrijk dat hij zich iig kan onderhouden en niet zijn handje moet ophouden en hij dit best vindt. Toen ik mijn man leerde kennen had hij al een paar jaar een goede baan, auto, ed. Weet eigenlijk niet of ik ermee was doorgegaan als hij schulden had of bewust geen baan.
Mijn man is in zijn tienerjaren echt een feestbeest geweest. School interesseerde hem niet en heeft dan ook geen opleiding afgerond. Ik daarentegen heb altijd de motivatie gehad om te leren en hogerop te komen. Door omstandigheden in de thuissituatie heb ik in mijn tienerjaren echter ook geen opleiding afgerond. Hoe de situatie nu is? Ik ben in 2009 weer gaan studeren en heb inmiddels afgelopen jaar mijn 2e diploma behaald. Mijn man is 10 jaar geleden bij een bedrijf gaan werken en heeft door inzet en motivatie te tonen zichzelf hogerop gewerkt. Beide hebben we een vaste baan, echter komt mijn salaris met een behoorlijk verantwoordelijke baan in de zorg niet in de buurt van het salaris van mijn man, die jawel, in een katten en honden voer FABRIEK werkt.
Nee dit speelde geen rol.. ken me vriend al sinds mijn 15e hij was toen 16 en werkte al wel. K zou dar niet eens kunnen om bij iemand te zijn voor zijn geld voel me dan net een golddigger denk ik
Ik heb een ontzettend leuke, charmante en attente vent, hij ziet er leuk uit en heeft inmiddels een aantal goedlopende bedrijven. Ik krijg dan ook heel schaamteloos wel opmerkingen dat ik goed gekozen heb... Onbeschoft, zeker omdat ik er ook was in de begin jaren van zijn bedrijf en we van mijn salaris leefden. En ja, nu is hij ook bijzonder goed voor mij en dat waardeer ik enorm.
Nee. Mijn man en ik waren beide zestien toen we elkaar leerden kennen dus... Geen geld en geen status, haha! Het maakte toen misschien wel uit dat hij bekend stond als stoere jongen. 😄 Ik vind het wel geweldig hoe hij uiteindelijk volwassen is geworden. Harde werker (als het moet, kan ook heeeel lui zijn), ambitieus, eigen zaak. Niet rijk maar dat hoeft ook niet. Er moet wel wat in zitten. Op een ambitieloze lamzak zou ik niet verliefd kunnen worden/blijven. Daar bedoel ik dan niet de mannen mee die een aardige baan hebben en hier tevreden mee zijn of mannen die door pech een uitkering hebben, maar mannen die geen plannen hebben, de hele dag niet veel uitvoeren en dit wel prima vinden.
Mijn man is vanuit een ander land hier gekomen en heeft dus alles weer opnieuw moeten opbouwen. Hij doet zeker werk wat onder zijn niveau is,maar hij doet het wel! Toen hii mocht gaan werken heeft hij gelijk t eerste de beste werk aangepakt. Dat waardeer ik juist aan hem,niet mokken omdat t minder is en zijn best doen om een salaris binnen te krijgen. Dus inzet en karakter vind ik belangrijker dan geld en ambitie. Ik vraag wel eens of hij niet naar achool zou willen om wat met zijn diploma's te doen maar op dit moment vind hij dit goed,gezin,werk,vrienden en taal gaat steeds beter,misachien later en dat begrijp ik.
Ik heb mijn man leren kennen toen ik 17 was en tja er was gewoon pure aantrekkingskracht en absoluut geen besef van baan/geld etc. We zijn inmiddels 15,5 jaar bij elkaar en hij heeft een vaste baan waar hij zich omhoog heeft gewerkt. Ik heb gestudeerd aan de universiteit
Ja ik ben ouderwets ik vind een man die voor zijn gezin zorgt heel sexy dus ben een ouderwetse lul getrouwd die hetzelfde als mij denkt, dat hoeft niet te betekenen dat ie een geweldig inkomen heeft, veel ambitie etc maar wel de drive om te willen werken als dat nodig is voor zijn gezin. Dus met iemand die niet zo was ingesteld had het waarschijnlijk niet geklikt, iemand met een uitkering had ik denk ik ook niet erg aantrekkelijk gevonden, omdat ik zelf opgevoed ben anti uitkering (alleen in hoge nood als het echt niet anders kan) ik ken zat sukkels die thuis aan de wiet zitten lui te wezen met een uitkering op ZO IEMAND was ik dus echt nooit gevallen, maar er zijn uitzonderingen en helaas kan je niet altijd helpen op wie je verliefd word maar je kan wel je voorkeuren hebben natuurlijk, zeker als je bv al kinderen hebt zou ik ook niet elke man zomaar goed genoeg vinden, ik denk dat je hier anders naar kijkt als je nog geen kinderen hebt...
Ik vind jouw man wel degelijk ambitieus. Hij doet zijn best om hier iets te bereiken, namelijk een inkomen voor jullie. Complimenten voor hem!
Uit een msn gesprek voordat manlief en ik onze eerste date hadden, vertelde hij al bij welk bedrijf hij werktte (nog steeds werkt) en ik ken het bedrijf want ik heb er zelf ook een aantal jaren gewerkt dus ik weet dat hij een goed betaalde baan heeft. Maar het was niet de (hoofd)reden om bij hem te blijven. Zo heb ik ook een ex die al een paar maanden werkloos was voor we een relatie met elkaar kregen, hij zonder pardon uit zijn gehuurde kamer werd gezet en noodgedwongen bij mij moest komen wonen. Ik stond niet te springen zeg maar, maar ik kon mezelf niet meer recht in de spiegel aankijken als ik hem niet op zou vangen. Ik ben toen even kostwinner geweest tot hij weer werk kreeg.
Nee absoluut niet. Ken mijn man via een blind date. Wist op zijn naam een woonplaats na niks van hem. en het zou voor mij geen reden zijn om niet met iemand verder te gaan
Zijn inkomen interesseerde mij geen bal. Wel weet ik niet of ik was doorgegaan met iemand die zich financieel aldoor in de problemen werkt of een werkloze die totaal geen moeite deed om werk te vinden. Daar zat ik echt niet op te wachten. Mijn partner werkte toen ik hem leerde kennen totaal onder zijn niveau (een job voor mensen zonder enig diploma, terwijl hij een univ-diploma heeft met nog een extra lerarenopleiding). Maar hij had vooral een job, was gelukkig en geen financiële moeilijkheden. Mijn ouders kloegen dan weer wel voortdurend dat hij onder niveau werkte. Maar die heb ik héél duidelijk gemaakt dat hij tenminste werkte en moeite deed . (Na 3 jaar is ie overigens van job veranderd. Terug iets meer in de lijn van zijn diploma.)
Voor mij maakt het niet zo uit. Mij ouders daar in tegen vonden het wel belangrijk omdat ze uit een goed milieu komen en daar is geld en status erg belangrijk. Mijn vriend het zich in korte tijd opgewerkt tot manager Doorzettingsvermogen en ambitie vind ik wel belangrijk
Bij ons speelde het geen rol. Ik was 16 en hij 17. Nu zijn we bijna 12 jaren samen en hebben we het goed voor elkaar. Mijn man heeft HBO gedaan en een goede baan. Maar als hij er allemaal een potje van had gemaakt weet ik niet of we samen waren gebleven. Ik wist na een paar jaar dat hij carrière wil gaan maken, dus daar heb ik me nooit druk om gemaakt.