Heey dewendy Ja ook al was ze er te vroeg, ze was helemaal af.. En hadt de kans om te overleven.. Maar helaas mocht dat niet zo zijn. IK merk dat k ga snauwe en lelijk doen door de stress. Kan niet zoveel hebben dan. IK heb ook wel is momente dat ik om alles kan janken. Bijv ik kreeg een kerst kaart van m'n vriendin, stond een heel verhaal in en dat ze elise nooit vergeet. Nou de hele dag was ik weer aan het huilen. In amc zeide ze dat je dat gewoon moet toelaten, dat het er uit komt en kan opluchten. En soms ga k ff na het strand met m'n hond ff m'n hoofd legen. Want ben nog al een denker en maler. Afentoe moet mijn man me ff moet in spreken, me helpen herinneren dat er nog hoop is. Hoe gaat het nu met je zoon? Was het een zware operatie? Lichtjesdag hebben wij extra kaarsjes gebrand de hele avond Wat een lieve voetjes zeg... Blijft bijzonder he XXX
Conejita, als ik nu een miskraam zou krijgen, dan weet ik ook niet of ik nog wel de moed zou kunnen vinden...... maar kan me ook weer niet voorstellen om te stoppen met proberen. Maar jij krijgt natuurlijk eerst allerlei gesprekken over hoe het kindje gezond te houden. Dan moet je idd je rust wel nemen. Maar gatver wat hebben jullie meegemaakt zegt. De begeleiding in het ziekenhuis 's nachts was erg slecht. Overdag hadden we echt een top vpk en vk. Maar 's nachts waren ze niet echt handig. Paar voorbeelden: - Niet reageren op dat ik haar niet aan durfde te raken. Heb het wel een keer of 4 na de bevalling aangegeven en daarvoor ook al. - Die domme navelklem. Paar keer gevraagd of die eraf kon, kon wel, maar deden ze niet. - Ze zei dat ze het stukje navelstreng 'daar had neergesmeten'. Als antwoord op de vk. Ivm dna onderzoek. - In mijn status stond op het moment van bevallen 'moeder is wat verdrietig'. Understatement of the year..... - Ze zijn vergeten om onze dochter te meten en te wegen - Ze hebben ons de 2 uur na de bevalling een beetje aan ons lot overgelaten. De placenta kwam niet los, dus ook nog naar de ok. Maar dat duurde allemaal zo lang. Ik dacht dat ik mijn dochter achterna zou gaan. - Ze hebben gelukkig wel voetafdrukjes gemaakt. Daar ben ik wel echt heel blij mee. Nou ja, dit waren een paar van de pijnpunten van de ergste nacht van mijn leven. Mijn zoontje gaat trouwens gelukkig weer snel goed na de heftige operatie. Hij heeft cholesteatoom. Een misschien terugkerende aandoening waardoor je gehoorbeentjes en binnenoor wordt aangetast. Volgend jaar moet hij weer zo'n operatie en dan hopen dat het niet teveel is teruggegroeid en ze zijn gehoor kunnen herstellen. Dus wel heftig, maar niet levensbedreigend gelukkig.
Khloe, dat herken ik ook heel erg. Ben zo snel gestressd. En dan ook snauwen inderdaad. Herken mezelf af en toe niet zo goed. Ben gisteren maar eens baantjes gaan zwemmen. Even proberen of dat helpt om meer te ontspannen. En heb voor het eerst sinds tijden weer een beetje goed geslapen en niet vol stress wakker. Dus dat gaan we vaker doen. Wat doen jullie om de stress de baas te blijven??
K heb gevraagd of mijn beste vriende het alsjeblieft willen zeggen als k heel erg aan snauwe ben... Heb het zelf niet zo door Als te veel wordt ga k of met hond na park of strand.. Of onder douche of in bad.. En ben nu boek aan het lezen "altijd een kind te kort" daar lees k veel dinge wat herkenbaar is. Staat veel info in waar k wat mee kan. Of met m'n man praten.. K ratel dan wel ff door en dat lucht ook op. Xx
Dames, jullie kunnen er wat van met kletsen, hou het amper bij haha. Wel heel gezellig! En fijn te lezen dat jullie geen 'last' hebben van mijn gepraat over de zwangerschap @Daan: heb je echo om eisprong in de gaten te houden? Wel fijn dat het direct weer serieus wordt aangepakt. Hoe gaat het verder met je? @Anneke: dus toch echt ongesteld geworden... Niet leuk . Blij te lezen dat je je ondanks dat gisteren niet al te rot voelde, ik zat toen echt in de put, dus vind het superknap. Je bent volgens mij erg nuchter, zo kom je over, en dat is een prettige eigenschap in onze situaties. Deze ronde mocht het niet zo zijn, maar vol goede moed weer vooruitkijken. Goed van hè! En het inzicht is heel mooi. Wat Conejita al zegt: volgende ronde idd na de positieve ovu nog 2 dagen gezellig maken (als jullie beide fit zijn natuurlijk) dan mis je je ei niet. @Conejita: wat bijzonder en mooi van de muziek in de kerk, kan even voorstellen dat het je enorm raakt. Muziek is zo iets moois. En fijn dat je met het bevriende stel die midden in ivf zitten zo'n prettig gesprek had. Zij zullen jullie en andersom ook veel beter begrijpen dan mensen die van de wind nog zwanger worden en niet beseffen hoe bijzonder dat is. Fijn dat je 'vrolijk' wordt van ons. Ook al vind je jezelf minder sterk, de manier waarop je hier praat en bent laten zien dat je echt wel sterk bent. En je ellendig voelen en niet weten wat je moet en soms totaal geen hoop hebben, betekent niet dat je niet sterk bent op dat moment. Moet je zien wat jullie hebben meegemaakt en hoe jullie ondanks alles hoop blijven houden en voor jullie droom gaan en ook andere mogelijkheden zien, zoals de pleegzorg, dat vind ik echt superkrachtig en getuigt van zoveel moed en doorzettingsvermogen. Hopelijk kun je op de momenten dat het even niet zo voelt, weer even beseffen dat je echt trots op jezelf mag zijn hoe jullie je door dit alles heenslaat. Noa is zeker weten heel trots op jullie. Hoe anders kan je leven lopen dan dat je voor jezelf bedacht had hè? En is het weer inmiddels wat beter daar? Hier is het prachtig, niet om je jaloers te maken hoor . Meestal is het andersom haha. @Daisykesie: nogmaals jullie zijn echt een supermooi gezinnetje! Mooie foto's om te koesteren. En dus ook nog jong. Ik ben 28 (maar dat hadden jullie adhv van mijn naam vast al uitgerekend). Ondanks dat ik in het begin iemand wel wat kon aandoen als ie zei: 'gelukkig ben je nog jong, je krijgt nog zoveel kansen' is het uiteindelijk wel zo en ben ik er natuurlijk ook wel blij om de tijd te hebben, al komt ons mannetje er never nooit door terug... Hoop dat je net zo snel weer zwanger mag zijn. @dewendy: ja aan de ene kant zou ik het liefst alleen maar broeden, maar daar word ik ook niet beter van. Dus nu rustig aan weer meer bewegen, al is het wel spannend. Zodra ik iets voel denk ik: zou dit er bij horen? Wat heftig van de operatie van je zoontje, wat een zware tijden maken jullie door. Fijn te lezen dat hij goed opknapt, en hopelijk komt het niet terug. Sneu voor je zoontje. Is hij nog in het zkh? Wat je schrijft over dat je niet meer kunt stoppen met huilen als je er aan toegeeft herken ik heel erg. Mijn 'zwartste' moment was ook toen ik weer ongesteld werd na de eerste ronde proberen. Had zo goede hoop, zelfs een licht posi test. De weken ervoor ging het qua emoties heel goed, maar heb het achteraf gewoon teveel opgekropt. Alles kwam er in 1x uit, 2 dagen vrijwel non stop gehuild,flinke terugslag, maar daarna ook weer opgelucht en mezelf weer bij elkaar geraapt. Daarna is het ook niet meer gebeurt, maar ik had natuurlijk het geluk de ronde erna zwanger te zijn, weet niet hoe het anders gegaan was... Dat je lijf op slot schiet had ik niet, maar wel dat ik letterlijk pijn in m'n hart had, het deed zo zeer. Enige wat ik kan zeggen is laat het toe en stop het niet weg, blijkbaar is het even nodig en de komende dagen gaat het vast weer beter. Dat je al 3 kindjes hebt maakt niets uit voor je gevoel en het verdriet. Zijn er mensen in je omgeving die wel dergelijke opmerkingen maken? Tuurlijk heb je het geluk al 3 wondertjes te hebben, maar dat maakt je verdriet om je dochtertje niet minder. Dus wees idd niet streng voor jezelf. Wat erg dat jullie zo slecht begeleid zijn. Had je achteraf wel je dochtertje vast willen houden? En dat je daardoor zulke nare herinneringen overhoudt aan die nacht. Heb je het achteraf ook aangegeven in het zkh of nog niet? Heb je veel last van de herinneringen? Ik heb EMDR gedaan vanwege de nare herinneringen net heeft me goed geholpen. Ik ben in het buitenland bevallen, misschien had je het al ergens teruggelezen, maar daar was het beleid zo anders dan hoe het hier in nl was geweest. Ons zoontje werd na een paar minuten al weggehaald, konden nog net een foto maken, m ook niet aangeraakt. Gelukkig dat wel in kunnen halen toen we hem eindelijk naar nl hadden kunnen halen, daar zijn we nog steeds dankbaar voor. Wat mooi wat jullie op Lichtjesdag hebben gedaan, en wat hartverwarmend dat je zoontje een kaars heeft uitgezocht. Heel bijzonder. @Khloe: jullie dochtertje was helemaal af en compleet, hele mooie foto. En wat lief dat je vriendin zo'n kerstkaart heeft geschreven, doet je goed he. En goed dat je de stress een beetje de baas kunt blijven door voor ontspanning te zorgen. Hoe gaat het met je ovu's nu? @hier: herstel gaat goed. Net even uurtje gezeten, voelde toen m'n schaambeen steken, maar ben natuurlijk overal ook erg alert op. Vanmiddag klein stukje wandelen en zo steeds wat meer. Inmiddels bedrijfsarts gesproken en ze gaat advies geven voor 50% werken! dus dan kan mijn werkgever bij uwv uitkering aanvragen. Hele opluchting, een zorg minder. Dan kan ik met meer rust en minder stress de komende tijd door gelukkig. Ga vanmiddag mijn werkgever bellen en haar updaten hierover, en ga proberen eind deze week weer wat te werken. En moet dan dus met haar bespreken wat m'n werktijden worden en taken, zodat het ook te doen is in de 50%. Blij met zo'n begripvolle bedrijfsarts. Was binnen 5 min geregeld . Vanavond komt een vriendinnetje langs, stelde ze zelf voor. Zo lief! Ze is een van de weinige die echt betrokken is en haar best doet zich in te leven. Nog steeds geen reactie van mijn 'beste vriendin' op mijn berichtje over hoe het voor mij is en hoe we het beleven, om haar wat meer inzicht te geven. Doet toch wel pijn. Ze vraagt nu wel hoe het gaat enzo, dat is heel lief, maar de dingen waar het echt om gaat, ons gevoel, praat ze omheen. Vind het erg lastig, misschien dat ik als ik haar zie maar vraag of ze het berichtje goed had ontvangen. En dan maar kijken wat ze zegt. @binalo: hoe gaat het met jou meid? X Bee
Oja, Khloe super dat je m'n mannetje wilt zien, en Conejita dank voor je pb. Ik heb een foto in een privealbum gezet. Ik nodig jullie allemaal uit om vrienden te worden, dan kunnen jullie de foto als het goed is bekijken voor wie wil .
Hey meiden, ik ga mijn best doen overal op te reageren, er is weer veel gekletst (gezellig juist!). Sorry voor de dames die ik vergeet, mijn hoofd zit een beetje vol @Bee: wat een prachtig mannetje! Hij ligt er net zo vredig bij alsof hij nog in de baarmoeder zit. Zo mooi... Oh en idd, die opmerking 'gelukkig ben je nog jong, je krijgt nog zoveel kansen' vond/vind ik ook moeilijk. Dat is absoluut zo maar dan nog is het niet gegarandeerd dat je nog een wondertje mag krijgen. Het was ook het eerste wat mijn man zijn opa zei op de crematie. Ik weet dat het goed bedoeld is, om een opsteker te geven, maar het maakt het verdriet idd niet minder. Het geeft wel hoop voor de toekomst, maar dit kindje ben je kwijt...voor altijd. Dan maakt die leeftijd niks uit. Wat fijn ook zo'n begripvolle bedrijfsarts! Scheelt weer wat stress. En ook je vriendin die zo lief is. Wel heel moeilijk van je andere vriendin, door niks te zeggen wordt het juist zo'n moeilijk situatie. Hopelijk kunnen jullie er snel toch over praten. @Khloe: dat snauwen herken ik ook, hier nog zo'n kattekop Ik doe mijn best om aardig te doen, maar het lontje is nu gewoon heel kort. Ik vind het ook heel moeilijk om mijn verdriet/gevoelens te uiten. Ik durf bij bijna niemand te huilen, zelfs niet als ik alleen ben. Dan nog hou ik me automatisch in. Zal denk ik uit zelfbescherming zijn, maar ben ergens wel bang dat het er dan ooit heel erg uit gaat komen. Ik probeer ook zoveel mogelijk alles te uiten. Praten over Delilah* gaat makkelijk, maar ik kom dan heel nuchter over. Dan lijkt het net alsof ik er al heel goed mee om ga, terwijl dat van binnen echt heel anders is. Die dingen die jij probeert om even te ontladen ga ik ook maar eens proberen @dewendy: wat vreselijk moeilijk dat jullie zo slecht begeleid zijn zeg! Wat een vreselijke zuster hadden jullie dan. Dr voetafdrukjes zijn wel heel erg lief! Maar je had gewoon recht op meer, goed dat jullie dat aangegeven hebben aan het ziekenhuis. Hopelijk doen ze er iets mee. Heftig ook van je zoontje, hopelijk is hij er snel bovenop en komt het niet terug. Lief ook dat hij zelf een kaars uitgezocht heeft. Zo kan hij er op zijn manier ook mee bezig zijn en het 'een plekje geven'. @hier: gisteravond weer een huilmoment. Mijn nicht vertelde dat ze haar dochtertje voor het eerst had voelen schoppen. Supermooi natuurlijk, maar daardoor mistte ik het getrappel in mijn buik weer extra veel. Vanochtend hebben we het gesprek bij de gyn gehad. Was een fijn gesprek. Eigenlijk kwam eruit wat we al wisten; Delilah* was helemaal gezond en af met een prachtig geboortegewicht, maar gewoon hele domme stomme pech met dr navelstreng Uit alle onderzoeken is verder niks gekomen, alles was goed. Wat ze wel hadden gezien was dat er minder draaiingen in haar navelstreng zaten. Te weinig of te veel draaiingen wordt vaker geassocieerd met groeiproblemen en babysterfte. Dus het kan haar groeiachterstand tussen 20 en 30 weken verklaren. Haar navelstreng was hierdoor ook langer dan gemiddeld, normaal is het zo'n 50 cm en die van haar was 66 cm = extra kans om er een knoopje in te zwemmen. Dan nog is het dikke pech dat ze deze heeft strakgetrokken Door een witte plek op de placenta en een bloeduitstorting op de navelstreng hebben ze ook kunnen zien dat het acuut was. Ze heeft 'm dus echt strakgetrokken tijdens het indalen en is toen al heel snel overleden. Hier had het ZH ook verder niks meer aan kunnen doen, juist omdat het acuut was. We hebben het ook gehad over een nieuwe zwangerschap. Ik heb sowieso groen licht omdat er lichamelijk niks aan de hand was en ook Delilah verder niks mankeerde. Maar ik krijg wel extra controles (zoveel als ik wil, ik mag komen wanneer ik daar behoefte aan heb. Ook mag ik een thuis-CTG-apparaat in het 3e trimester als ik daar behoefte aan heb) en rond 37 weken zal ik ingeleid worden. En de kans is heel groot dat ik idd vorige week ongesteld was. Ik had uitgelegd hoe mijn bloedingen precies waren en zij ging er voor 95% vanuit dat ik dan idd ongesteld was. Dus nu maar hopen dat ik idd deze week mn ei heb. Ik heb vandaag ook mijn ashanger binnen gekregen. Heel emotioneel maar ook fijn dat ik dan straks mn moppie bij me kan dragen. Zo, lang verhaal geworden. Ik ga er weer vandoor, manlief en ik zijn vandaag 13 jaar samen, dus we gaan even naar de bios samen. Fijne dag dames! xxxx
Bee, wat een ontzettend mooie foto!!!! En al zo af. Jouw mannetje is toch ook met 20 wkn geboren? Ons meisje liep duidelijk echt heel wat achter qua ontwikkeling. Ze is ws eerst langzamer gaan groeien en daarna overleden. Ik heb tot 19 weken wel veel getrap gevoeld. Daarna werd het een week weinig, maar af en toe nog wel. Maar zelfs toen ze overleden was dacht ik nog trapjes te voelen. Zelfs nog onderweg naar het ziekenhuis. Maar als ik jouw foto zie, dan weet ik dat ze echt erg achter liep qua ontwikkeling. Eva's oortjes waren bijna niet ontwikkeld. En bij jouw kindje zijn de handjes/voetjes en ook de oortjes al helemaal af. Echt een prachtige foto. Daisykesie, wat een vreselijk verhaal van de gyn. Maar 'gelukkig' was het acuut en heeft ze niet geleden zoals het nu klinkt. En wat een onwijs mooie hanger. Hier ook een foto van mijn hanger. Ben ik ook zo onwijs blij mee.
Daisykesie, wat een prachtige ashanger! Echt heel erg mooi! Zit de as er nu al in of moet je die er zelf al in doen? Gefeliciteerd met jullie 13-jarig samenzijn, heel veel plezier samen naar de bios, maak er een fijne dag/avond van met zn tweetjes, even lekker er uit. Even heel confronterend voor je, dat die vriendin haar kleintje voelde bewegen. Hield ze wel rekening met je toen ze het vertelde? Had ze door dat het lastig voor je is? Mooi dat het gesprek met de gyn jullie een goed gevoel heeft gegeven. Ook al blijft het moeilijk te verkroppen dat het 'dikke pech' was bij Delilah, ik kan me voorstellen dat het prettig is om te weten wat zo duidelijk de oorzaak was. En het heeft niet perse een hogere herhalingskans toch, dus dat is een goed uitgangspunt voor een volgende zwangerschap. Wat goed dat je zo goed in de gaten zal worden gehouden en een thuis-CTG kunt krijgen. En inleiden bij 37 weken. Ze zullen er alles aan doen om je zo goed mogelijk en stressvrij mogelijk door een volgende zwangerschap heen te loodsen. Geeft het vertrouwen? Het valt mij sowieso ook op hoe lief en meegaand ze in het zkh zijn als je zoals ons een kindje hebt verloren. Ze luisteren ook echt naar jou en je gevoel. Heel fijn! Nou meid, geniet met manlief!
Dank voor jullie ontzettend lieve reacties op de foto van mijn mannetje! Voel me nog trotser nu. Bedankt voor jullie lieve woorden <3
Ook al zo'n mooie hanger! Heel bijzonder! Wij hebben de naam van ons mannetje in onze trouwringen laten graveren en ik heb een sterretje aan de buitenkant van mijn trouwring. Ook heel blij mee. Wat bijzonder, je reactie op mijn mannetje. En dat er toch zoveel verschil zit dan tussen hem en jullie meisje. Ze hadden haar dus uiteindelijk niet gewogen en gemeten he? Ons mannetje lijkt heel groot, maar was maar 26 cm lang, echt een klein maar compleet mensje. Zijn oortje was idd het allermooist en sprekend de oren van mijn man. Heel speciaal. Hebben jullie nog wel wat foto's van jullie meisje kunnen maken? Als je ze ook wilt delen, pb-en, dan wil ik jullie mooie meisje ook zeker zien hoor. Liefs
Ik was bezig met reageren op jullie. Gewoon stuk voor stuk. Maar zag al die prachtige kindjes voorbij komen met mooie foto's. Wauw wat een mooie kindjes! Ben er stil van.. Ik wil jullie best onze foto laten zien maar net als Bee ook voor herkenning niet hier. Moet even zoeken en uploaden, ik geef wel een seintje als ik ook zijn foto er heb staan. @Daisykesie Wat een mooie hanger! En wat een mooie dingen/plekjes heb je in je huis! Ik heb alleen op een paar plekken in de woonkamer een sterretje. Verder nog een plank in de woonkamer met zijn geboortekaartje (hebben wij ook gedaan) en een knuffel en daar liggen nog alle gekregen kaartjes. Ik moet dat nog opruimen, maar nu nog niet. Zijn as zit nog in een urntje en zoeken we nog een mooi plelje voor! Een foto vind ik moeilijk. Ik wil niet andere mensen met hem confronteren zeg maar. Dus misschien alleen op onze slaapkamer straks. Maar die foto's die jij hebt vind ik erg mooi zo op dat hout! Prachtig en ziet er liefdevol uit!! En wauw wat lijken je dochters op elkaar!! Ik heb dat nog niet gedaan, kan ik nog niet. Maar ik vond ook hier onze beide mannetjes enorm op elkaar lijken. Maakt me verdrietig als ik eraan denk. Zouden ze ook als ze ouder zijn op elkaar lijken en dat soort vragen. En dan denk ik inderdaad, zal een volgend kindje op zijn of haar broers lijken? @conejita wat mooi ook hoe jij dat gedaan hebt voor Noa! En een mooi kaartje! Prachtig meisje!! Wauw mooie foto! @khloe ook mooi jullie Elise!! Ook niet bewerkt vind ik de foto al mooi! Mooi idee wat jij zegt. Hopelijk zijn onze kindjes samen! @dewendy ook fijn dat je mooie voetafdrukjes hebt gekregen en zo'n mooie hanger hebt kunnen maken! Prachtig! @bee Ik ben je vriend geworden hoor. Wilde graag jouw mannetje zien! Mooi hoor en wat ligt hij vredig zo! Schattig met zijn voetjes en handjes zo lief!
Heb ook een foto in mijn fotoalbum gezet, maar schrik echt absoluut niet, want het is wel mijn lieve meisje, maar is niet zo'n af kindje als bij jullie. Ws ook al een paar dagen overleden in mijn buik. Om jullie te waarschuwen........ Daarom hebben wij ook besloten om de foto aan niemand te laten zien. Maar jullie 'ken' ik toch niet
Wat bijzonder dat je de foto toch met ons wilt delen, ook al hebben jullie m aan niemand laten zien. En ookal is jullie meisje idd een stukje kleiner, minder ver ontwikkeld dan mijn mannetje, ze is prachtig en heeft een mooi gezichtje en is gewoon jullie mooie meisje. Kon je al zien op wie ze leek? Die foto van haar voetjes is ook erg mooi. Hebben jullie die ook niet gedeeld met anderen? Misschien is die in zwart/wit nog mooier om met vrienden/familie te delen. Maar alleen als jullie je daar zelf goed bij voelen natuurlijk.
Dank je wel lieve Bee, dat doet me goed!!!! Vond het wel spannend om de foto te laten zien. Maar zwart-wit is idd een stuk beter.
Dankjewel, ben ook enorm blij met de hanger. Kon 'm zelf samen stellen, erg fijn...dus er hangt precies aan wat ik wilde. De as zit er nog niet in, dat ga ik zelf doen. Maar ik wacht er wel even mee totdat ik het 'kan'. We hebben haar as nog niet thuis en dan ga ik het doen zodra ik het emotioneel trek. Er zit een professioneel setje bij om het as erin te doen, zodat er niks verloren gaat (moet er niet aan denken!). Mijn nicht had het trouwens op fb gezet dat ze haar kleine meisje had gevoeld. Maar ik had haar al lopen pushen dat ze zich niet in moest houden met dingen delen op fb, want dat vond ze heel moeilijk vanwege mij. Maar ik wil dat ze ook gewoon kan genieten van haar kleintje Maar ondanks dat ik er op aangedrongen had was het toch even moeilijk. Heb haar ook al verteld dat ze er maar vanuit moet gaan dat ik even een traantje moet laten als ik haar kleine meisje in mijn armen heb. Maar dat begreep ze heel goed en vond ze ook totaal niet erg Het geeft me idd heel veel vertrouwen voor een volgende zwangerschap. De gyn zei ook dat de hele afdeling aangeslagen was. Sowieso als een kindje overlijdt, maar vooral omdat ze net haar groeiachterstand ingehaald had en ze eigenlijk 'achterover konden gaan zitten'. En dan opeens gaat het alsnog mis. En als ik nog vragen heb of nog een gesprek wil kan ik altijd bellen voor een afspraak. Echt heel lief idd! @Binalo: wij hebben ook alle kaartjes nog staan, maar dan op de commode in de babykamer. Ik kan ze ook nog niet weghalen...vind dat zo moeilijk. Maar zolang de babykamer nog niet gebruikt hoeft te worden laat ik ze denk ik lekker staan. Voorlopig blijft het Delilah's kamertje... Wij hadden na de crematie ook alle bloemen en rouwstukken in het kamertje gelegd. Inmiddels heb ik die allemaal alweer weggehaald maar ons rouwstuk voor haar hadden we in haar bedje gelegd op het aankleedkussen. Dát bloemstuk kan ik dus niet weghalen...dan is het bedje zo leeg
Lieve allemaal, Wat een hoop teksten weer en wat een ontzettende mooie en ontroerende foto's van jullie kindjes, ik ga weer proberen op iedereen te reageren. @anneke. Wat ontzettend balen dat je menstruatie weer doorgekomen is, ik hoop dat je je teleurstelling al weer iets boven bent, ik merk bij mezelf wel dat ik echt een paar dagen weer van slag ben en daarna maar weer met goede hoop aan de volgende periode begin. Ik ben inderdaad bezig met hormonen en merk wel ja dat ik daardoor nog emotioneler ben maar ja hopelijk is het allemaal voor een goed doel. @daisykesie. Wat een mooie foto's zeg op het hout, heel ontroerend om te zien wat een mooi gezinnetje jullie hebben en wat lijken de zusjes ontzettend veel op elkaar. Ik hoop ook zo dat ons volgende kindje heel veel op mijn zoontje gaat lijken, lijkt me zo fijn om die herkenning te zien, zodat je toch een beetje zou weten hoe hij er uit zou zien als hij zou leven. Een hele mooie herinnering hoor die asketting. Nog van harte gefeliciteerd met jullie 13 jarig jubileum hoor, hoop dat jullie een fijne dag hebben gehad. @bee1986 wat een ontzettend mooi kindje hebben jullie, een hele mooi foto, echt een jongetje om te zien. Inderdaad krijg ik echo's om me eisprong in de gaten te houden en om te kijken of er niet teveel eitjes worden gerijpt. Gelukkig reageer ik goed op de hormonen, alleen is de eisprong vrij laat waardoor de periode van eventuele innesteling erg kort wordt daar heb ik vrijdag een gesprek over. Verder heb ik soms erg moeilijke periodes, lijkt ook vooral te komen door de feestdagen toch, mijn moeder is een maand voor mijn zoontje overleden en ik merk toch steeds meer dat ik daar erg veel moeite mee heb. Fijn dat je minder kan gaan werken hoor. Lekker alle tijd voor jezelf en je kleintje nemen. @khloe. Wat een een lieve foto van je dochtertje, wat ligt ze er vredig bij. Wat is het toch ontzettend fijn om foto's van onze kindjes te hebben, het blijft troost geven als je er naar kijkt. Wat lief van je vriendin dat ze zo speciaal een kerstkaart schrijft, dat doet een hoop als je merkt dat andere mensen er ook aan denken. @conejita. Wat een hele mooie foto hebben jullie op het kaartje en de tekst ook heel ontroerend. Wat knap van je dat je niet meer heel actief bezig met zwanger worden, ik denk het steeds maar dat ik er niet teveel bezig mee moet zijn maar dit wil niet echt lukken. @ Dewendy. Bij mijn zoontje zaten er heel veel wikkelingen in de navelstreng daardoor is hij waarschijnlijk achter gaan lopen in groei en uiteindelijk overleden, voor de rest zijn er geen afwijkingen gevonden. Ik hoop dat het weer wat beter gaat met je zoontje. Wat jammer dat je weer ontsteld bent geworden, ik herken het verdriet daar van heel erg hoor. Ook herken ik die pijnlijke spieren, ik had het 2 maanden nadat me zoontje geboren was heel erg, kon mijn nek en schouders niet eens meer bewegen. Inderdaad door ontspanningsoefeningen en massages is het daarna weer iets beter gegaan. Als ik er nu weer last van heb, laat ik het weer los masseren. Wat mooi die sterretjes afsteken, wij hebben thuis ook een hoop kaarsjes gebrand en een mooie kaars bij me zoontje op de begraafplaats. Wat verschrikkelijk om te lezen hoe slecht ze na de bevalling met je omgegaan zijn, dat heb ik gelukkig niet meegemaakt. @hier. Ik ben 29 jaar en 12.5 jaar samen met mijn vriend. 2.5 jaar geleden besloten dat we graag kinderen wilden, na een miskraam eindelijk zwanger van me zoontje maar helaas nu dus nog zonder een kindje thuis. Totaal geen zin in de kerstperiode, dit ook omdat mijn moeder onlangs ook is overleden en die ik ontzettend mis naast mijn zoontje. Ik heb een ring met 3 briljantjes van mijn vriend gekregen met de naam en geboortedatum van mijn zoontje gekregen, heel blij mij.
Zoooo... ik heb ook eens even een dag niet gekeken..... Wauw, wat een mooie foto's weer voorbij zien komen! Bee, ontzettend mooie foto van jullie mannetje! En ook mooie foto's van de hangertjes. Ikzelf heb intussen de foto's van ons kindje nog steeds niet terug gezien, durf het nog steeds niet echt. Weet niet zo goed wat me tegenhoudt eigenlijk. Heb al een paar keer op het punt gestaan het kaartje te pakken en mijn fotocamera te stoppen, maar doe het dan toch weer niet. Hoop ze ook nog een keer met jullie te kunnen delen, kan er alleen niets van zeggen wanneer. Ons kindje was nog niet zo ver ontwikkeld als jullie kindjes, had maar de groei van 14 weken, terwijl ik zeker weet dat ik het met ruim 16 weken nog gevoeld heb, ook lag het al even overleden in mijn buik. Laat jullie wel weten als ik er aantoe ben.! Probeer morgen wat uitgebreider te reageren, heb enorme hoofdpijn (gaat richting migraine) dus ga maar proberen wat te slapen. welterusten alvast! X