En juist dáárom is het zo belangrijk dat de cb-arts/wvk wél op de hoogte is, zodat ze een onzekere of ongeruste mama kan geruststellen, en het juiste advies kan geven (evt wat vaker aanleggen,keertje extra kolven, ipv hopla de bijvoeding/pap/kv-troef er in te gooien).
Grappig, ik ben echt net thuis van het cb en de vpk wist hier wel veel van af. echt super. Zij benoemde het zo: een kv kindje groeit meestal gestaag in een rechte lijn. Een bv kindje groeit in een soort parabool. Uiteindelijk kom je op hetzelfde punt uit. Niet helemaal ontopic maar wilde het even delen
Ach, aan de ene kant is het mega-vervelend dat foute advies, maar dan hebben we hier tenminste weer wat te mopperen, toch? Ik kwam gisteren een topic tegen van iemand, weet niet meer wie, maar die leek haast wel opgetogen dat ze eindelijk verkeerd advies had gekregen op het CB. Net alsof ze er daarvoor niet bijhoorde
Ik kon met 6 maanden wel naar 3 voedingen (borstvoeding) per dag, terwijl ik nog geen 2 minuten daarvoor heb aangegeven te willen proberen 2 jaar te voeden. Beetje jammer.
Pff wat erg, je zou echt denken dat daar ongeschoolde mensen werken, of soms complete idioten! Hier gelukkig alleen maar fijne ervaringen met het CB (in twee verschillende plaatsen), maa rik heb de indruk dat ze ook gewoon een lijn aanhouden, en daar niet vanaf wijken. En verder zijn ze erg van: luisteren naar je kind, niet laten huilen, bv is top. Dus ja, het past bij mij. De gyn in het ziekenhuis vroeg wel toen ik met dochter van 6 weken daar kwam: en, slaapt ze al lekker de nacht door? Ook wilde ze me de minipil voor 3 maanden voorschrijven, want 'daarna zou ik toch wel stoppen met BV'. Nou, niet dus, mijn oudste heeft tot 16 maanden gedronken en bij haar ben ik ook van plan het lang vol te houden. Ok, dan gaf ze me recept tot 6 maanden, 'want dan verandert er toch een hoop hoor' Tja...
Ze zijn allemaal wel aardig hier en hoewel ik me bij de ene verpleegkundige meer op m'n gemak voel als bij de andere zijn ze tot nu toe nooit echt onaardig tegen me geweest en ook geen conflicten gehad o.i.d, wel lichte irritaties om het zo maar te noemen. Eerste consult bij het CB werd er een opmerking gemaakt, waar ik achteraf wel om kan lachen maar op dat moment niet echt. We kwamen binnen met onze dochter, en de verpleegkundige ging haar hoofdje opmeten. Oh, zegt ze, ze heeft wel een groot hoofd zeg. Keek ze mij aan, "dat heeft ze vast van u!" Nu ik erover nadenk is het opzich niks ergs natuurlijk maar op dat moment kon ik haar wel schieten! Niet echt een goede binnenkomer zeg maar Wat ik op aan te merken heb op het CB hier is dat ze soms nogal warrig zijn, vooral de oudere verpleegkundigen/kinderarts. Onze dochter is een slanke meid, qua lengte zit ze net iets boven het gemiddelde maar qua gewicht eronder (vorige keer -1 lijn). KA vroeg eerst hoe actief ze is, nouja ze kruipt al geruime tijd en is heel druk in haar doen, op dat moment begon ze net met pogingen tot loslopen en liep ze al veel langs de tafel. In ieder geval, KA zegt "o ja, dan is het logisch dat ze qua gewicht wat minder aankomt, zoals ik zie geef je haar genoeg qua eten". Vervolgens gaat het over eten, ik geef aan dat ze goed eet en veel ook. Hmm, zegt de KA, ik denk dat je toch te weinig geeft want ze komt zo weinig aan... Ik zat echt even te kijken van 'huh, net zeg je dat ik genoeg geef.' Achja, de dame in kwestie is ook de 60 al gepasseerd dus ik maak me er niet druk om haha En qua advies over wat ze op haar leeftijd wel/niet mag hebben verschillen ze nogal. Zo zeggen de oudere VPK's dat ze nu (met bijna 12 maanden) nog geen ander beleg mag als smeerkaas, jam en boter. Terwijl de jongere VPK zei dat ze vanaf nu gewoon met ons mee kan eten, ook qua broodbeleg en avondeten (incl. zout en kruiden, tenzij wij enorm gekruid zouden eten b.v pittig, wat niet zo is). Dus soms kan ik er geen wijs uit, maar ik doe gewoon wat goed voelt. Zo is dat hetzelfde met flessen geven, de 1 zegt dat ik voor het slapengaan geen fles meer moet geven (fles van 19:30), de ander zegt dat zolang onze dochter daar behoefte aan heeft die gewoon gegeven mag worden. Nu is ze aan de lichte kant, en drinkt ze er nog van dus ze krijgt hem gewoon maar toch vind ik dat soms wel irritant dat ze allemaal verschillende adviezen geven. Van de oudere KA waar ik net over sprak kreeg ik wel nare opmerkingen over het feit dat ik snel na de bevalling weer zwanger ben geraakt. Dat het niet slim was omdat ik mijn lichaam zo geen rust gaf en niet (goed) kon wennen aan het moeder-zijn, terwijl ik zelf al aangaf dat het niet gepland was (en erg snel) maar wel enorm gewenst. Daarnaast zei ze ook dat ik het heel erg zwaar zou gaan krijgen en dat ik beter over anticonceptie na had moeten/moest denken. Misschien bedoelde ze het niet verkeerd, maar het viel wel verkeerd omdat we er heel blij mee zijn en ik eigenlijk (volgens doktoren in het verleden) geen kinderen zou kunnen krijgen op de natuurlijke manier. Gelukkig kan ik dat soort opmerkingen snel naast me neerleggen, alleen ben ik elke keer weer blij als ik haar niet tref bij het consult
Hier over het algemeen erg tevreden over het cb. Maar soms merk je wel duidelijk verschil in verpleegkundigen, wat klopt er dan vraag ik me wel eens af?! De ene verpleegkundige zei.... Oei hij heeft wel een behoorlijke afplatting (zelf zag ik vrij weinig) en ik kreeg allerlei folders en instructies mee om erger te voorkomen. 2 weken later kom ik weer even langs, ivm extra wegen en tref een andere verpleegkundige. Ze zegt ik wil nog even z'n hoofdje bekijken ivm met de afplatting die was gezien. Dus ze kijkt en zegt...ooohhh dat is heel minimaal, niks ernstigs! En nee... ik had nog geen oefeningen of iets gedaan, omdat mijn zoontje niet graag op zijn zij ligt en ik zelf er het nut niet zo van in zag Heb er later ook van beide verpleegkundigen nooit meer iets over gehoord.
Hier gelukkig geen rare adviezen. Van de week zei de vpk dat ik nu evt hapjes mag gaan geven, maar het hoeft nog niet als ik er niet achter sta. Niets opdringerigs hier. Wat ik de laatste keer wel vervelend vond. De vpk begon over de oogafwijking van mijn zoontje, maar op zo'n manier alsof het het ergste is wat je kan overkomen. En ze praatte echt zo alsof ik ter plekke in een zware depressie was gestort. Om even later te vragen: "kijkt hij wel naar zijn handjes?" Nee, doos! Hij is blind!!!!! Toen werd ze knalrood....
Meestal blij met CB, maar gister was de arts een beetje in de war denk ik ... Onze dochter was dysmatuur bij de geboorte (2235 gram bij 39+5) en nog steeds een kleintje dus nu ze 2 maanden is. Ze zit op 7 voedingen van maximaal 100, laat vaak nog wat staan. Klein maagje, meer drinkt ze ook echt niet op. "Ja maar voor de vertering is het beter als ze op 6 of binnenkort 5 flessen overgaat. Je kunt dan 150/5 geven". 150/5, mijn dochter weegt pas 3700 gram en is nog maar 51 cm ! Waarop ik dus aangaf dat ze niet meer op kan dan max 100 ml. Vervolgens herhaalde ze nogmaals dat het beter zou zijn. Ik geloof er niets van!
Ik heb er een paar: Tijdens het eerste huisbezoek met 2 weken. Als jullie de cb afspraken niet afzeggen, dan komen we aan huis controle houden en kunnen we jeugdzorg inschakelen. Say what?!! Misschien komt er ooit iets dringens tussen dat afbellen niet in ons op komt? Goh, hij is wel aan de zware kant he (4 maanden, 7 kilo) Tja... hij volgt zijn eigen lijn he! Laatste keer met de ogen test. Hij liet duidelijk merken dat hij er geen zin meer in had. Noteert ze: twijfel geval! Daar was ik niet zo gecharmeerd van en heb gevraagd of ze dat even wil aanpassen met de mededeling dat hij geen zin meer heeft. Kids moeten in die 10 minuten zoveel laten zien. Ook vroeg ze aan hem of hij even wilde "kleuren" Nee dat vind ik niet zo leuk was zijn antwoord
Wat een vijandelijkheid tegen het CB lees ik hier. Wij zijn altijd goed geholpen en begeleid. (Onze jongste praat niet genoeg. Heb diverse hulp aangeboden gekregen en dvw naar PSZ voor 4 dagdelen) 1 keer ging een inenting verkeerd, de arts prikte een ader kapot. Natuurlijk is dat erg maar om ze daar nu op af te rekenen nee.
Bij mijn oudste had ik alleen maar gedoe met het cb. Hij is altijd lang (+2) en dun (net onder de 0-lijn) geweest, maar in de eerste maanden was hij volgens hen te dun, te dik, te lang en te kort, elk bezoek was het weer wat anders. Ik had veel problemen met de bv en kofde fulltime. Toen ik aangaf dat ik daar mee wilde gaan stoppen, werd ik gepusht om toch nog eens een lactatiekundige te benaderen. Vervolgens toch doorgegaan met kolven, krijg ik de keer daarna het advies om op kunstvoeding over te stappen. Toen wist ik het ook even niet meer Mijn zoontje is daar ook eens bijna van tafel gestort, omdat de arts niet geloofde dat hij met 3 maanden al goed kon rollen en het dus ook niet nodig vond om hem tegen te houden terwijl ze hem onderzocht. Ik kreeg met 5 maanden voedingsadvies mee voor een kindje van 8 maanden, om vervolgens op mijn kop te krijgen over zijn voeding, ze zei zelfs dat ik hem daardoor waarschijnlijk wel een glutenallergie bezorgd had, terwijl ik gewoon hun advies volgde. En toen ik daar iets van zei, kreeg ik een aantekening in mijn dossier, dat ik het moederschap niet aan kon. Vanaf dat moment heb ik braaf ja en amen gezegd daar en verder mijn eigen ding gedaan. Bij mijn jongste was het gek genoeg bijna de omgekeerde wereld. Nooit raar commentaar of advies gehad, altijd heel respectvol behandeld. Terwijl dat toch echt hetzelfde cb was en mijn zoontje dezelfde (zo niet nog extremere) groeicurve had als zijn broer. Geen idee wat er gebeurd is (bijscholinkje ofzo...?), maar mij bevalt dit een stuk beter.
doordat wij varen had ik van de oudste 2 nog een papieren dossier gehad zodat ik overal naar het cb kon. De eerste keer wel in eigen woonplaats geweest met D. Daarna niks meer van ze gehoord, totdat we ineens telefoon kregen dat we echt op de 3-jarige controle moesten komen. Misschien niet raar, maar het verbaasde mij dat ze eerst 3 jaar niks laten horen en dan ineens op hoge poten zeggen dat je echt naar het cb moet. (Had overigens alle controles gedaan, alleen niet bij hun)
vaker kleine voedingen is juist beter, zowel voor de maag (die is niet zo groot en wordt met zulke flessen opgerekt) als voor de hersenontwikkeling (vaker kleine beetjes voeding zorgt voor een constante toevoer van glucose, een bouwstof voor de hersenen). Het advies van het CB is dus niet alleen onjuist, maar ook nog eens in strijd met wetenschappelijke feiten.
van een instituut wat advies hoort te geven aan moeders met jonge kinderen verwacht ik up-to-date kennis en dat ze weten wat goed is voor een kind. Als ik dan lees wat voor adviezen mensen krijgen (filet americain??) en ze niet op de hoogte zijn van de vier-maanden-dip, dan snap ik die vijandigheid wel. Net als het laten huilen advies. Ieder zijn keuze, maar laat ze dan ook andere mogelijkheden geven en ook vertellen wat de risico's van laten huilen zijn (stresshormoon e.d.) Maar die kennis hebben ze niet, en dat vind ik slecht.
Een foutje kunnen ze natuurlijk altijd maken, we zijn allemaal mens. Maar wat mij zogezegd stoort en vreemd overkomt is dat ze zoveel wisselende adviezen/opmerkingen geven. Bijvoorbeeld qua groei/gewicht en voeding. Vooral voor moeders die hun eerste kindje hebben gekregen komt dit verwarrend over en kun je daar, vind ik, behoorlijk onzeker van worden. Als een professional (wat dat zijn het toch) zegt dat je dit of dat niet goed doet/anders aan moet pakken dan kun je toch aan je eigen gaan twijfelen. Als je dan vervolgens op de volgende afspraak te horen krijgt dat wat hun zelf geadviseerd hebben niet goed is, dan weet je soms niet meer wat nu wel of niet goed is. Daarnaast vind ik de wisselende adviezen over voeding ook vreemd want voor voeding zijn er richtlijnen opgesteld. Lijkt mij dat ze daar allemaal wel van op de hoogte zijn, of in ieder geval zouden moeten zijn. Hoe kun je dan adviseren om b.v te starten met bijvoeding met 3 maanden of een kind filet americain geven? En dan de kwestie BV, ikzelf geef geen BV en heb daar verder ook nooit opmerkingen over gehad o.i.d. Maar als ik dan hier lees dat een vrouw aangeeft te willen stoppen met BV (om watvoor reden dan ook) en er dan toch aangedrongen wordt om door te gaan vind ik dat ze wel de keuze van een moeder mogen respecteren. Allicht kunnen ze vragen naar het waarom, maar aandringen vind ik persoonlijk niet netjes. Ik weet ook wel dat BV het beste is, maar je kunt iemand niks opdringen wat diegene niet wil/kan toch? Tevens zou je toch mogen verwachten dat elk persoon die daar werkt op de hoogte is van zaken rondom BV, of ze nu voor of tegen BV zijn. Dat hoort bij hun werk en ze zitten daar voor advies.
Tegen mij werd gezegd dat ik mijn dochter (met KMA) boter op het brood moest geven en yoghurt. Ze krijgt wel vervangende producten hoor