Hier hebben nu nog 2 cryo's in de vriezer en ik ben zwanger van nummer 2. Nu willen wij eerst zeker weten dat deze gezond en wel te wereld komt en dan ga we wel kijken wat we gaan doen. Misschien zeggen we voor een jaar wel dat we die cryo's toch gaan laten terug plaatsen, maar misschien ook niet. Nu konden wij vooraf niet kiezen voor embryo donatie, maar ik hoop ik 2 jaar wel. Mochten we dan het gevoel hebben compleet te zijn hoop ik dat deze embryo's een ander gezin heel erg gelukkig kunnen maken. Ik ken een stel die er gebruik van moet maken en deze moet a heel veel moeite doen en zijn ook zeer gemotiveerd om alle lastige stappen te ondergaan.
Wij staan aan de andere kant van het verhaal. Na 4 icsi's met eigen zaad en 6 iui's met donorzaad zijn wij niet verder gekomen dan 4 vroege miskramen, zowel van de icsi's als iui. Een aantal jaar geleden zou ik zeggen dat embryodonatie te ver gaat. En dan vanuit het kind gekeken. Nu zijn wij zo veel jaren, verdriet, teleurstellingen en behandelingen verder. Het enige wat ik echt 100% zeker weet, is dat ik mama wil worden. Hoe het eruit ziet is niet zo belangrijk meer. Je stap over je grens heen, de volgende grens verleg je om daar ook weer overheen te stappen. Ik hoop dat wanneer wij gebruik zouden moeten maken van embryodonatie er nog steeds lieve stellen zijn die ons dat ook gunnen dmv embryodonatie. Toch begrijp ik het ook als je daar niet voor kiest. Het is een hele grote beslissing die heel persoonlijk is. Je kan hier niet goed of fout mee doen.
Rizzoli meid toch het wil echt niet bij jullie. Ik had het jullie zo gegund. Het is dat het bij ons zkh hopelijk nog niet mag, maar anders had die van ons zo mogen hebben. Ik hoop dat dit voor jullie de oplossing is. Ik denk persoonlijk omdat het kind bij de andere vrouw in de buik groeit het er geen hechtingsproblemen zullen zijn.
Wat lief hyper! Hoop ook dat rizolli geholpen wordt via embryodonatie en dat dit de sleutel is. Want wat moet dit zwaar zijn! Sterkte
Och meis, wat zwaar voor jullie zeg! Ook ik gun jullie een lief stel die hun embryo doneert aan jullie. Het helpt mij ook wel om dit te lezen (hoe dubbel?!). 16 Jan. hebben wij een gesprek hierover in de kliniek. Ik heb besloten dit gesprek te laten plaatsvinden en daarna een beslissing te nemen. En wat je zegt, het gaat niet alleen om mij maar ook vanuit het evt. kindje. Maar ben mede door jouw verhaal erachter gekomen dat die absoluut niks tekort komt .
Zonnestraaltje wat mooi dat julie het overwegen. Wij hebben eigen zaad en eitje gebruikt en hier wel over nagedacht, maar wij zouden het niet kunnen. Ik zou het vooral moeilijk vinden dat "mijn" kindje en vol broertje of zusje van mijn Kids ergens anders opgroeid. Ook kan ik het weggooien van cryo's niet over mijn hart verkrijgen. Wij hebben nu nog 1 cryo, maar de wens voor een derde is groot, dus mocht dit niet lukken doen wij waarschijnlijk nog een nieuwe behandeling, met het "risico" dat er cryo's overblijven. En dan?! Dat is ons dilemma op dit moment.
Hier negen cryo's die zijn ontstaan met ECD in de vriezer. Wij zullen die zoals het er nu uitziet echt niet meer gaan gebruiken... Samen met onze donor hebben we in het voortraject van de ECD al besloten dat we die niet gaan doneren. Zij heeft ons specifiek uitgekozen en geen eicelbank. Dit omdat zij wilde kunnen kiezen waar haar eieren heen zouden gaan. Daarnaast heb ik er moeite mee om 100 procent genetisch aan onze kinderen verwante embryo's af te staan. Ik heb er wel groot respect voor als mensen een andere keuze durven en kunnen maken. Nu het bij ons compleet gelukt is zou ik wel achter zaaddonatie van manlief kunnen staan (kon ik niet met de kans dat het bij ons niet ging lukken en wel bij een ander). Ik vind het wel ontzettend moeilijk dat wij zoveel potentieel leven in de vriezer hebben... Ik heb nog nooit bij een ivf met mijn eigen eicellen zoveel embryo's gehad en nu ligt dat daar maar te liggen... Uiteindelijk zullen wij het naw gaan doneren aan de wetenschap... Maar ook dat vind ik moeilijk... De embryo's zijn ontstaan om tot leven te worden gebracht...
Ook wij staan aan de andere kant van het verhaal. Na 1 ivf behandeling en 2 pgd ivf behandelingen en 2 vroege miskramen en een uitslag dat ik een ongebalanseerde translocatie heb weet ik ook een ding 100 % zeker, is dat ik moeder wil worden en dat ik daar alles voor doe. Ik snap heel goed je moeilijke keuze. 4 jaar geleden moest ik er ook niet aan denken. Niet eens aan eicel donatie. En als ik niet in deze ondraagbare situatie zat zou ik het ook niet weten. Wij gaan nu op eigen kosten naar België onze laatste hoop met eigen eicel en zaadcel. Ik hoop dat als wij gebruik moeten maken voor donatie, er lieve stellen zijn die ons dat gunnen en willen helpen. Heel veel sterkte met je besluit. Misschien komt bij jullie de wens voor een 3 nog ooit. Dus zou ze zeker niet vernietigen, maar zo lang mogelijk bewaren. Want het zullen altijd wondertjes blijven.
Ik niet. Als mijn kinderwens vervuld is zou ik heel graag andere mensen een embryo kado willen doen. Al zit er dat hier niet in helaas. Althans niemand zit op een kind met misschien wel deeltjes van Lymeziekte. Al hoop ik dat die helemaal weg is..
Ik denk inderdaad dat je in deze nare MMM steeds je grens opschuift, kan de meiden die over embryo donatie als ontvangers goed indenken dat de wens voor een kindje alles over heersend is. Heb zelf door de vervoegde overgang weinig en matig materiaal dus nooit aan donatie gedacht. Mocht mijn vriend zaad willen doneren zou ik daar zeker in toestemmen.
Bedankt voor de lieve reacties. Het is een heel heftig proces, maar voor ons betekend stoppen met behandelen ook het besluit maken om dus nooit kinderen te krijgen. Het vreet aan je en kost zo veel energie ( en geld helaas), maar je weet waar je het voor doet. Ik denk dat als het dan eenmaal gelukt is, je het proces er naar toe nooit zal vergeten, het tekend je wel. Dit begrijp ik ook van stellen bij wie het uiteindelijk wel gelukt is. Het hele proces bestaat uit keuzes maken en dit is er ook 1 voor de stellen met cryo's in de vriezer. Nogmaals, het is persoonlijk en je kan hier ( in mijn ogen) geen verkeerde keuze in maken.
Jon nu ken im rizolli van een ander forum. Wij schreven samen om voor de eerst zwanger te worden. Ik vind het dus ook erg hard om te zien dat zij nog steeds met lege handen staat en ik inmiddels van de tweede zwanger ben. Ik heb ook vaak gezegd het zo zou mooi zijn als iedereen in ieder geval 1 kind zo krijgen. Ik prees mij zelf al gelukkig toen onze zoon geboren werd en nu kan ik niet anders zeggen dat wij echt bofkonten zijn.
Embryo donatie vind ik persoonlijk heel erg ver gaan. Zou ik zelf nooit kunnen of willen doen. Het voelt teveel als het weggeven van je eigen kind (dat immers genetisch volledig van jezelf is). Nu is dat in jullie geval misschien iets anders (vanwege de donor). Maar je hebt wel broers of zusjes die uit hetzelfde materiaal zijn ontstaan (en dus ook op elkaar lijken). Het idee dat die bij onbekenden terecht komen en je daar geen zicht op hebt kan ik mij niet voorstellen. Alleen een eicel of spermacel vind ik dan nog iets anders. Omdat het andere deel wel van jezelf of je partner is (het kind is dus wel biologisch verwant aan een van de ouders).
Wij hebben ze afgelopen juni gedoneerd.Er waren nog 3 embryo's over.Zijn vanuit Dusseldorf vervoerd naar Leiderdorp.We moesten daar zelf ook heen voor een gesprek met een psycholoog,bloed prikken en allerlei papierwerk.Lucas moest eerst 1 jaar zijn voordat ze gebruikt mochten worden.Wanneer de embryo's gebruikt zijn horen wij of er wel of niet een zwangerschap uit ontstaan is. (maar euh...hoe gaat het verder met jou zonnestraal???Jullie kleinste ventje alweer een half jaar zie ik?Jeetje....time flies)
Ook ik wil graag reageren, wij hebben net onze eerste icsi en voor het eerst een embryo in me buik. Ik denk dat als het mocht lukken bij ons ik zeker embryo's zou doneren . Ik weet als geen ander hoe het voelt om zo hard te moeten knokken voor een zo klein wondertje... De jank buien de pijn de machteloosheid en ook de jaloezie als iemand om je heen zwanger is... Waarom een ander dat niet gunnen en mijn mening is als andere stellen ook dit hele traject doorlopen ze zeker wel goede ouders zullen worden anders ga je niet zover voor een kindje. Natuurlijk heb ik ook begrip voor de mensen die hier moeite mee hebben Groetjes
Natuurlijk snap ik ook alle verhalen over het 'knokken voor je kinderwens'. Ik weet ook als geen ander hoe dat is. Maar als je nou compleet extern materiaal nodig hebt, waarom kies je dan niet voor de adoptie van een babytje dat er al is? Waarom dan een embryo adopteren? Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat ik een kindje dat van mij en mijn man is zou opgeven voor adoptie. Ook niet in het embryo-stadium. En ik blijf het echt heel anders vinden dan eicel- of spermadonatie. Ook als ik mezelf als ontvanger probeer voor te stellen. En natuurlijk is er het verschil van het negen maanden zwanger zijn. Maar dan denk ik: er zijn zoveel kindjes die een warm huisje zoeken...
Hilly, adoptie is echt iets compleet anders. Financieel zouden wij dat bv. Nooit op kunnen brengen. Het kind spreekt een andere taal, hechtingsproblematiek enz enz. Yj81, wat een mooi gebaar!
Ik weet niet of adoptie zo anders is. En zaken als taal/hechting etc hangt natuurlijk ook af van hoe oud een kindje is en waar hij/zij vandaan komt. Maar, ik heb geen ervaring met adoptie. En ik realiseer me dat ik er het fijne niet vanaf weet.