Ik ga proberen mijn verhaal zo kort mogelijk te houden. Vanaf het begin dat mijn vriend en ik samen zijn merkte ik al dat zijn moeder hem heel moeilijk los kan laten. Ik ben bij hem ingetrokken en dan gebeurde wel eens als ik na het werk thuis kwam, dat zij dan stond te poetsen in inmiddels ons huis. Begin dit jaar hebben we een hondje gekocht en als wij zijn werken passen mijn schoonouders op. Mijn schoonouders wonen in dezelfde straat dus dat is dan vrij makkelijk te doen. Maar dat is zo uit de hand gelopen, dat bij ieder uurtje dat wij niet thuis zijn, mijn schoonmoeder de hond wilt halen omdat ze dit zielig vind. Meerdere keren heb ik ook aangegeven dat het ook goed is voor de hond om alleen te kunnen zijn. Daarnaast geeft ze hem gewoon vaak rotzooi te eten, iedere dag natvoer en soms zelfs met de pot mee. Ik ben hier gewoon op tegen omdat dit slecht is voor zijn gebit. Een tijdje terug zei ze ook dat het haar hond is, toen ben ik boos op haar geworden en gezegd dat ze dat dus mooi kan vergeten. Toen mijn vriend en ik erachter kwamen dat wij zwanger waren hebben we het eerst mijn ouders verteld, die waren ongelofelijk blij. Vervolgens heeft hij het zijn ouders verteld via de telefoon omdat ze op vakantie waren en zij reageerde helemaal niet enthousiast. Bij terugkomst gaf zijn moeder ook toe aan mij dat ze geschrokken was en niet wist of ze blij moest zijn. Nu ben ik bijna 16 weken zwanger en begint ze zich steeds meer te bemoeien met onze zwangerschap. Mijn vriend kon laatst niet mee naar een echo, toen heb ik mijn moeder gevraagd. Op kerstavond zegt ze dat ze het maar raar vond dat dit achter haar rug om was gebeurd, terwijl ik in de veronderstelling ben dat ik dit toch echt verteld heb (maarja vergeetachtigheid he). Ze voelde zich buitengesloten. Ik heb toen ook duidelijk aangegeven dat als mijn vriend niet mee kan, het voor mij heel natuurlijk is om mijn eigen moeder mee te vragen en dat de rest me eigenlijk gestolen kan worden. Maar als mijn vriend en ik bijvoorbeeld wel eens ruzie hebben en zij krijgt dat mee dan maakt ze wel eens opmerkingen dat mijn vriend aan de kleine moet denken. Maar ze zegt dat dan ook op zo'n rare manier, dat ik denk, nee hij moet aan MIJ denken en aan onze relatie. Nu heb ik pas ook aangegeven dat ik diegene ben die zwanger is en niet zij. Ik heb het idee dat alles wat zij in het verleden 'fout' heeft gedaan bij de opvoeding van mijn vriend, dat nu beter wil doen met ons kind. Als ik er met mijn vriend over praat zegt hij alleen maar dat ik er niet zo zwaar aan moet tillen en het zijn moeder is. Maar als ik dan aangeef dat mijn ouders zich er ook niet mee bemoeien, beseft hij ook dat dat wel fijner is. Met zijn moeder het gesprek aan gaan heeft ook geen zin, want dan gaat ze in de slachtofferrol. Ik ben een heel nuchter en soms misschien wel hard in bepaalde dingen, terwijl zij heel gevoelig is en overal van in paniek raakt. Zijn er meer vrouwen hier die in de knoei liggen met hun schoonmams? en hoe hebben jullie dit aangepakt? Ik zou er alles voor geven om te verhuizen uit de wijk, maar eigenlijk vind ik het daar ontzettend fijn wonen en mijn vriend wil daar absoluut niet weg. Ik weet het gewoon niet meer.... Tot dat de bom echt ontploft ben ik bang. Sorry... toch nog een veel te lang verhaal!
Mijn eerlijke mening?/ Denk niet dat je er op zit te wachten. Misschien wel fijn om haar er wat bij te betrekken. Ja logisch dat je je moeder vraagt maar schoonmoeders vinden het ook leuk. Ze pas vaak op de hond en buiten het eten zijn er geen gekke dingen toch? Weetje ik ben er niet bij ect ect maar in dit verhaaltje kom ik niks schokkends tegen.
Flink last van je hormonen volgens mij Ben het met Penseel eens... ik vind ook niks raars zo aan je verhaal over je schoonmoeder en snap dat ze zich buitengesloten voelt. Ik denk dat jij diegene bent die moeilijk doet om niks.
Ik denk dat je toch eens het gesprek met haar aan moet gaan. Maar ben ook eens eerlijk naar jezelf. Je irriteert je Aan haar, oke dat is duidelijk en dat mag. Maar blijf je wel reëel of ga je ook dingen 'zoeken' nu om je aan te irriteren? Ik bedoel, haar opmerking dat je vriend aan de kleine moet denken, vind ik persoonlijk niet verkeerd? Zou je ook geïrriteerd raken als je eigen moeder dit zou zeggen? Het is ook nog al een opmerking om te zeggen dat ze de opvoeding vroeger verkeerd heeft gedaan en dit nu recht wil zetten.. Jullie zijn duidelijk niet elkaars type maar miss wil ze gewoon graag de (bezorgde) oma uithangen? Daar is toch niks mis mee? Dus probeer een goed moment te vinden en ga met haar het gesprek aan. Laat dit ook niet je vriend opknappen maar probeer het zelf eens, alleen op die manier kan je wellicht voorkomen dat de bom barst. Misschien wil zij ook wel wat dingen van het hart. En als je gewoon eerlijk aangeeft hoe bepaalde zaken voor jou zijn/overkomen dan kan zij er miss ook wat mee. Geef gewoon aan wat je voelt/vindt en wat je graag zou willen.
Heel irritant zo'n schoonmoeder. En vooral lastig dat jullie in dezelfde straat wonen maar verhuizen zou ook wel heel rigoureus zijn denk ik. Mijn schoonmoeder kon het ook heel goed. Bemoeien met de hond (die moest weg van haar) bemoeien met de zwangerschap, met de naam van onze dochter en later met hoe wij dingen aanpakten met onze dochter. Ik kan nu sinds een paar maanden eindelijk zeggen dat dit afgelopen is. We hebben wat meer afstand genomen en haar bemoeizucht ook niet toegelaten, geen adviezen van haar opgevolgd omdat ze niet bij ons pasten etc. Maar tot die tijd heb ik me vreselijk aan haar lopen ergeren. Wanneer wij dit ter sprake brachten kroop ze in de slachtofferrol, ontzettend vermoeiend. Maar het is dus vanzelf beter geworden. Hen je er al eens een duidelijk gesprek met haar over gevoerd?
Eens met penseel. Je had haar toch ook mee kunnen nemen naar de echo? Beetje flauw om te zeggen dat de rest je gestolen kan worden.
Eens en oneens. Ze heeft het hopelijk niet zo tegen sm gezegd ( dat zou echt niet aardig zijn) maar ik zou ook mn schoonmoeder niet meenemen (als ze nog zou leven) heeft niks met gunnen of niet mogen te maken maar we zijn gewoon elkaars type niet. En ik vind niet dat ik me op zo'n moment dat ik me best wel kwetsbaar voel me aan haar hoef aan te passen. In eerste instantie moet ik me op mn gemak voelen. Het is namelijk nog steeds mijn medische afspraak. Ts, ben het wel met iedereen eens dat je het misschien een beetje los moet laten en lekker langs je heen laten gaan. Straks met een kleintje moet je gewoon duidelijk je grenzen aan gaan geven en zorgen dat je daarin op 1 lijn zit met je vriend. Zoek er een beetje een middenweg in. Niet alles kan op jouw manier (al zou ik dat zelf ook wel willen) loslaten geeft voor jezelf ook meer rust.
Ik zou ook mijn moeder nemen bij de echo. Mijn moeder staat dicht bij mij vele malen meer dan mijn schoonmoeder. Tja verder lastig hoor, misschien moet je maar meer afstand creeeren. En een keer ontploffen is ook niet erg hoor. Soms werkt het gewoon niet op een nette manier. Tegen mijne sm mag je letterlijk niets zeggen omdat ze gewoon te kwetsbaar is en niet accepteert dat iemand anders ook anders kan denken en doen. Ze bedoelt het goed. Ongetwijfeld! Haar goede bedoelingenzijn voor een ander een irritatie. Dus af en toe negeren en zeker af en toe aangeven wat jij niet prettig vindt. Jij kiest of jouwe euwige ergenis of haar onredelijke goede bedoelingen. Succes!
Jeetje meid, hebben wij dezelfde schoonmoeder ofzo? Je verhaal is zoooo ontzettend herkenbaar.... Hier ook een schoonmoeder die alles wilt doen....en dan zeer beledigd is als we zeggen dat haar hulp op dat momend niet gewenst is. Toen mn man en ik wat met elkaar hadden kwam ze ook met de sleutel gewoon naar binnen....nam ongevraagd de was mee om te wassen en te strijken enz. dat heb ik heel snel de kop ingedrukt en daarmee hem ik waarschijnlijk geen goede indruk mee achter gelaten... en Ook zei wilt zich vaak in dingen mengen wat iets voor mn man en ik samen is zoals baby kamer uitzoeken enz... Of zich willen mengen in een discussie die ik samen met mn man heb... Wil ik bijv dat ie vandaag stofzuigd...en zegt dat doe ik morgen wel dan zegt mn schoonmoeder bv oh ik doe het wel even hoor!! Gek hé dat mn man een beetje lui aangelegt is snap niet hoe dat komt . Ik vind dat dat iets tussen mijn man en ik is en niet waar zij zich mee moet gaan bemoeien.... Sinds onze zoon geboren is ziet ze mij ook niet meer staan het is B... voor het is B... na. Ook ik heb het idee dat ze de tijd met mn zoontje in wilt halen wat ze met haar eigen zoon gemist heeft. Mn man werd vroeger vaak bij zn Oma gedump tot een jaar of 6 omdat zowel zijn vader als moeder het werk op 1 zette....Heb een keer een discussie met hen gehad over wat je op 1 zet, je werk of gezin.....Mijn idee is als manlief werk op 1 zet en gezin op 2 kan ik nog begrijpen want er zelf ook brood op de plank moeten komen....Maar dan moet wel de moeder het gezin op 1 zetten vind ik...........Tot mijn grote verbazing zeiden ze allebei dat werk ten alle tijden op 1 komen komen en gezin op 2 maargoed.... verder wonen wij (helaas) ook in dezelfde wijk als mn schoonouders...Ze hebben van verhuizen hun hobby gemaakt en komen dus steeds dichterbij. Ze wonen nu ongeveer op 1 kilometer afstand maar hadden laatst hun oog laten vallen op een huis ongeveer hier 400 meter vandaan met dezelfde toegangsweg. Dus zouden ze van on naar huis gaan, komen ze altijd langs ons huis....Gelukkig was die woning voor hun neus verkocht . Ze gaan volgend jaar wel weer verhuizen binnen de week maar komen daarmee gelukkig niet heel veel dichterbij.. Eeen oplossing voor zo'n schoonmoeder heb ik nog steeds niet gevonden en denk ook niet dat ie er is. wat wel belangrijk is dat je partner en jij op 1 lijn staan, dat voorkomt ruzie/woorden met elkaar. Voor de rest zoveel mogelijk je eigen ding doen en je niet te veel over laten halen omdat je schoonmoeder zonodig iets anders vind. en Goed je eigen grenzen aangeven ook al stoot je haar daarbij tegen het zeren been. Wat hier vaak wel helpt is om mijn man dingen dinge te laten zeggen waar we het samen niet mee eens zijn en niet dat ik het doet. Soms zeg ik het het wust hier wel zelf maar dan hangt er gelijk een dubbele onweersbui boven haar hoofd. Als mn man het doet dan blijft het bij een donderwolk Wij proberen met te dingen altijd een beetje te schipperen, geven soms mee maar vaak ook niet. Vaak om de goede vrede te bewaren zodat niet de pleuris uit breekt. Zo vond mn schoonmoeder het tijd dat onze meubels in huis vervangen moesten worden.(ze zitten ruim in hun centen, Helaas zou ik bijna zeggen)...waren wel een waard 8 jaar oud maar nog zeker niet aan vervanging toe. Hebben het een maand of 6 tegen gehouden.....maar zijn op een gegeven momend toch overstag gegaan. Kijk wij hoeven er geen cent aan te betalen maar het is niet leuk dat een ander beslist of iets nodig is of niet. Als het aan mij lag was de bom hier ook allang gebarsten maar dat wil ik mn man niet aan doen...dus word het zolang zij leven keer om keer compromissen sluiten maar daarbij wel heel goed jullie grenzen aan blijven geven. Succes meid, valt niet mee dit.....
Nou, ik heb niet zo'n band met mijn schoonmoeder dat ik met haar ga winkelen en leuke dingen met haar doe dus dan komt het ook gewoon niet in me op om haar mee te vragen. Daarnaast ben ik wel heel close met mijn eigen moeder en vader. Mijn vriend is ook heel goed met mijn ouders. Ik zeg ook absoluut niet dat mijn schoonmoeder een slecht mens is, maar bovenstaand is lang niet alles van wat is voorgevallen, ze is ook stiekem in bepaalde dingen. En ik vind het niet normaal als je een hond dropjes geeft, ik mag hopen dat niemand dit normaal vind aangezien een hond dood kan gaan daardoor. Ze verwachtte zelfs dat ze na de bevalling alle dagen dat ik moet werken op kan passen... het feit dat je zoiets verwacht zegt voor mij heel veel. En natuurlijk irriteer ik me veel meer aan dingen door mijn hormonen. Maar als ik zie dat mijn schoonvader haar soms ook tot de orde moet roepen omdat ze gewoon doordraaft in bepaalde zaken, weet ik zeker dat het niet enkel aan mij ligt. Ik wil alleen de band tussen moeder en zoon niet breken en nu heeft ze laatst ook toegegeven dat ze het moeilijk vind om mijn vriend los te laten. En het is heel gek want in sommige dingen is ze helemaal niet bemoeizuchtig maar toen we inderdaad bijvoorbeeld de naam vertelde die wilde voor een jongen (is de naam van de opa van mijn vriend en mijn opa) en voor een meisje (die had ik gekozen) zei ze oh die meisjesnaam vind ik echt afschuwelijk... Of als je schoonmoeder zegt dat het in je huis smerig is, terwijl ik een dettol tik heb... Word je wel behoorlijk pissig. En ja in ons huis is het rommelig, mag het met 2 mensen die beide meer als 40 uur werken...
Ohhh Debbie81 wat je zegt over je zoon na de geboorte, daar ben ik ook zo bang voor. Want de hond van ons is al een godsgeschenk, ja dit zijn echt haar woorden! Ik kom ook uit een heel ander gezin als mijn vriend, al zijn we beide wel enigskind. Maar ik heb van huis uit best wel luxe mee gekregen, zolang je je dit kan veroorloven. En ik hou dus ook van mooie spullen, nu krijgen we van mijn ouders de kinderwagen cadeau tot 1000 euro, dit is een heel hoog bedrag! Waarop mijn schoonmoeder meteen zei, ach een tweedehandse is toch ook goed genoeg... Leuk is anders...
Geen tips, maar kan me voorstellen dat dat geplak irritant is. Ze wonen in jullie straat en je ziet haar dus vaak zo te lezen, ook staat ze dus zomaar in de keuken. Zou dat ook niet waarderen, en zou het zwaar benauwd krijgen van zo'n vrouw. Misschien om de tafel en duidelijke afspraken maken, wanneer ze wel of niet bij de hond komt kijken en dat ze niet zomaar in huis komt binnenvallen?
Ik begrijp de irritaties, maar ik moet eerlijk zeggen dat het volgens mij ook aan de hormonen ligt... Waardoor je het meer irriteert dan normaal. Ik heb zo'n schoonmoeder, super behulpzaam, maar geeft graag ongevraagd haar mening over alles. Normaal zeg ik ach oke thnx en ik doe wat mij beter lijkt en eenmaal zwanger droom ik over een vaas die haar richting op vliegt. Misschien kan je vriend een woordje met zijn moeder wisselen, dat ze voorzichtig moet zijn met wat ze zegt... omdat het gevoelig is.
Ik zou de sloten veranderen; dit ook mededelen en een andere oppas voor de hond regelen. Verder zou ik gewoon afstand nemen en 1x per 2 weken bellen om te vragen of je op de koffie mag komen en that's it. Het is jullie leven, jullie privacy en jullie moeten dat bewaken. Je kunt wel de sleutels overhandigen en je overleveren aan zij met de goede bedoelingen; maar dat vind ik dan meer de kat op het spek binden. Nogal wiedes dat dat niet lukt. Wanneer je het haar te gemakkelijk maakt, zal ze het blijven aanbieden en ook doen. Sleutel terugvragen moet je ook niet doen; gewoon veranderen, mededelen en je eigen boontjes doppen.
Het is of je over mijn schoonmoeder schrijft. Al is het nu rustig. Toen ik net bevallen was, was echt het toppunt. Onze dochter had dalingen van de suikerspiegel, waardoor ze rilde. Mijn uitgezochte kleertjes waren niet goed en ze had nog wel troep van 30 jaar oud. Jongenskleding nota bene!!! Echt geen haar op mijn hoofd! Vervolgens heeft ze zich nog een tijd flink bemoeid waar ik me geen ruk van aan trok. Mee naar echo nemen zou ik nooit doen. Mijn lijf en ik bepaal. Straks meent ze nog een vrijbrief te hebben om bij de bevalling te zijn.
ik ga niet bepalen of het terecht is wat jij zegt want ik ken jullie en je schoonmoeder niet. Dus of het jouw hormonen zijn of dat je schoonmoeder gewoon zo irritant is Wel denk ik dat jullie (jij en je man) daar het samen eens goed over moeten hebben en dat jij goed moet uitleggen wat je vervelend vindt. En samen goed de grenzen daarin bewaken en stellen. Daarin ben ik het met joycey eens, als je weet dat je schoonmoeder het type is van: 1 vinger geven en de hele hand pakken dan is je huissleutel geven bv niet zo handig. Geldt ook straks voor de omgang met de kleine: gelijk duidelijk stellen wat wel en niet, maar dat werkt wel alleen wanneer jullie samen op 1 lijn zitten. En ik snap het gevoel van jouw moeder mee willen nemen naar de echo ipv de papa, maar bij sommige dingen kun je de afweging maken: wil ik mijn schoonmoeder er echt niet bij hebben of maakt het mij niet uit. Als je tussendoor nog eens een echo of gewoon controle hebt kun je haar toch eens meevragen?
Duidelijkheid is het beste in deze... Zorg idd voor een extra slot op de deur, de dagen dat zij oppast op de hond het slot er niet op en de dagen dat je haar niet binnen wilt hebben slot erop! Verder duidelijke afspraken maken oa de hond en anders is het klaar. Nu is het de hond en straks is het de baby, dus nu je grens al duidelijk maken tot hier en niet verder.
hier idem dito, maar inmiddels neemt vl het wel voor me op (heb een paar keer gezegd dat ie maar op zn moeder moet kruipen als t altijd gelijk heeft) de eerste keer dat ze op onze oudste had gepast belde ze 5 min voor ze eigelijk hier zou zijn dat t 3 kwatier later werd want ze moest nog van alles doen heb dr (voor t eerst) de huid vol gescholden toen ze hier aan kwam. ik had van mn schoonzusje de dag eerder gehoord dat ze dit zou gaan flikken maar doordat ik zo ben uitgevallen is het nooit meer voor gekomen. krijg ook vaak opmerkingen van: ik deed t vroeger anders, laatst op een botte manier gezegd dat t haar kinderen niet zijn maar de mijne en dat ik t op MIJN manier doe