hoi dames ik moet even mijn hart luchten. al geruime tijd had ik het gevoel dat er iets aan de hand is betreft mijn broer. we hebben nooit echt een goede band gehad maar de afgelopen maanden negeerde hij me compleet en maakt rare opmerkingen over mijn kinderen als piet niet te veel dit en piet niet te veel dat dan word hij straks net als jan en klaas (mijn kinderen dus) dit was natuurlijk enorm kwetsend maar omdat moeder haar 50ste verjaardag er aan komt heb ik mijn mond gehouden voor de lieve vrede. tot ik vandaag in een groeps gesprek (voor moeders haar verjaardag) op wats app een hele tirade over me heen kreeg. toen besloot ik toch de stap te zetten het hem dan maar via wats app ( eerdere afspreken werden steeds afgezegd omdat ze het druk hadden) te vragen wat nu het probleem was met mij en waarom hij die nare opmerkingen maakt over mijn kinderen. zijn reactie was dat wil ik je best vertellen maar wel onder 4 ogen. dat begreep ik enerzijds maar het zit me al zo lang dwars dat ik hem vroeg of hij het niet gewoon kon zeggen en we later even goed om de tafel gaan. dit wilde hij niet. ik vind dit egt enorm frustrerend en ben echt intens verdrietig want ik heb geen idee wat ik fout gedaan kan hebben en begrijp al helemaal de opmerkingen over mijn kinderen niet we hebben een totaal andere op voeding hij is in mij beleving best streng en meer van het opvoeden volgens het boekje en wij zijn meer van een vrije op voeding met uiteraard wel grensen ieder zijn eigen manier. maar dat hij afkeurend tegen onze manier van opvoeden aan kijkt dat wist ik al maar dat geeft je toch niet het recht zo over mijn kinderen te praten:x het zit me behoorlijk dwars en maakt me toch ook onzeker en de hormonen helpen er niet bij ik weet ook niet of ik het contact nog wel wil en of ik misschien maar beter afstand kan doen sorry voor het lange en misschien warrige verhaal maar moest het echt even kwijt
Het gesprek aangaan en horen waar het nu echt omgaat, misschien gaat het helemaal niet om opvoeding maar ergens anders om. Ik hoop dat jullie snel een afspraak kunnen maken zodat je jezelf niet helemaal dol denkt met wat het allemaal zou kunnen zijn. Sterkte!
die opmerkingen vind ik enorm kwetsend en daar ben ik erg verdrietig om en het frustreerd me dat ik niet weet wat het probleem is. misschien was het wat onduidelijk maar ik bedoelde ook niet dat de opvoeding de reden is dat hij zo raar doet. maar kan eerlijk gezegd ook niet bedenken waar het dan wel om zou moeten gaan. bedankt !
Ik zou sowieso dat gesprek met je broer aangaan om te kijken wat nu echt het probleem is en zou ook duidelijk aangeven dat je het niet wilt hebben dat hij dergelijke opmerkingen over je kinderen maakt :x Na dat gesprek kun je altijd nog besluiten het contact te beëindigen als je dat nog zou willen maar als je dat nu al doet dan blijft het toch altijd aan je knagen want dan weet je nooit wat de echte reden is dat hij zo tegen je doet.
dat is waar drieka ! ik denk idd dat ik het gesprek maar af wacht en dan besluit wat te doen. ik denk dat ik het al weet eigenlijk maar zou idd wel willen weten wat het probleem is. we liggen elkaar sowieso al niet echt omdat hij al gauw denkt beter te zijn dan een ander en ben helaas niet de enige die dat vind. vind het alleen ook erg jammer dat ik dus zo het nieuwe jaar in moet ik kan echt moeilijk dingen los laten en heb vanacht dan ook maar 4 uurtjes geslapen bedankt drieka !
Je kunt het gesprek aangaan, maar ik denk dat je diep van binnen de keuze al hebt gemaakt. Er mag namelijk niemand aan je kinderen komen en je broer maakt domme opmerkingen over ze. Zou ik niet fijn vinden. Ik had ook een broer, die bij mij in de straat woonde, en noet eens de moeite heeft genomen om ons te feliciteren met dochter toen ze geboren werd. Let wel; het was mijn enige broer. Anyway, mijn dochter niet "erkennen", prima dan negeer ik dat je mijn broer was. Gelukkig is hij tegenwoordig verhuisd en zie ik hem bijna nooit meer. Ik omschrijf mezelf dan ook als iemand met alleen een zus als nieuwe mensen erom vragen hahaha.
ik heb idd diep van binnen eigenlijk al een keuze gemaakt. wat naar dat je broer je niet eens feleciteerde met de geboorte van je dochtertje mijn broer heeft me ook niet gefeliciteerd met mijn zwangerschap maar daar kan ik niet eens zo mee zitten want ik had niet anders verwacht wat ik me wel af vraag is het dan niet lastig met bijvoorbeeld feest dagen verjaardagen ect. dat zou voor mij namelijk de enige reden zijn om een gesprek aan te gaan lieve vreden te bewaren.
Nee hoor dat valt reuze mee! We plannen gewoon een dag met mijn ouders met de feestdagen en dan is hij er dus niet. Heerlijk. Verjaardagen van ons/kinderen wordt hij niet uitgenodigd uiteraard. Bij mijn ouders doen we beleefd als ze er zijn in de zin van hoi maar that's it. Ik vond het acteren om aardig te zijn lastiger dan dit. Niemand heeft namelijk het recht mijn kinderen te negeren . Dat hij me niet feliciteerde via zoiets makkelijks als een appje cq smsje was voor mij wel echt de druppel, er is uiteraard veel meer gebeurd.
Graag gedaan meis! Ik weet hoe lastig het kan zijn want heb ook zo'n broer en mijn ouders zijn ook zo, heb met hun alle drie dan ook geen contact meer want kon er niet meer tegen om altijd maar gekleineerd te worden.
Wat ontzettend naar, ik hoop dat je het voor nu een beetje los kunt laten en toch nog een fijne jaarwisseling hebt.
Wil je wel het gesprek aangaan? Gaat het een volwassen gesprek worden met de bedoeling "het probleem" op te lossen of gaat hij jou alleen maar kleineren en beledigen?
bedankt allemaal dames ! ik heb geen idee of het een volwassen gesprek gaat worden ik denk het niet eerlijk gezegd want het speelt al maanden als hij zo volwassen was geweest had hij me toch eerder kunnen aan spreken denk ik dan. ik kom regelmatig bij mijn moeder en kom hem daar dan ook wel geregeld tegen als mijn moeder heeft opgepast dus er is gelegenheid genoeg geweest. maar in plaats van een gesprek aan gaan ging hij mij alleen maar negeren of kwam met rare opmerking over mijn kinderen :x
Je kunt of het gesprek aangaan en aanhoren wat zijn probleem is (met misschien idd het risico dat er alleen maar kleinerende dingen uitkomen) of je belt hem op en je zegt dat hij NU per direct kan zeggen wat er is, en anders hoef je geen contact meer met hem na zulk gedrag en opmerkingen. Zeg hem dan wel dat je wel van hem houd als je broer zijnde maar dat je het nu beu bent. Dat jullie volwassenen zijn en hij zich ook maar zo moet gedragen en niet als een bully jou en je kids moet gaan afzeiken zonder de ballen te hebben en jou te zeggen wat er is. Dan heb je liever een leven zonder zo'n persoon hoe jammer je dat ook vind. Zoiets had ik gedaan altans. Je hoeft niet alles te pikken, zeker niet als het om je kinderen gaat. En ja iedereen heeft zijn eigen opvoeding maar om daar nu kinderen voor af te zeiken. Mijn zus en ik zijn ook heel verschillend. Komen die 3 van haar binnen zijn het net kleine orkaantjes. Slecht luisteren, altijd gillen en janken om niks. Doodvermoeiend. Om die 3 dagen achter elkaar te zien moet ik ook wel eens om zuchten, maar daar kunnen die kleintjes niks aan doen. Dat is de opvoeding van mij zus.
Dit! Ik zou niet eens meer afwachten tot er eens een keer een gesprek komt en dan al die tijd mezelf opvreten waarover het zou kunnen gaan? Nee hoor! Hij kan door de telefoon ook zeggen waar het om gaat.