Ohh nu zie ik het haha, las maar de helft van het topic. Ben dus niet bij TS gestart mzwangerschapsdementie noem ik het gemakshalve, excuses haha Bedankt, dat doe ik zeker. Geniet er echt optimaal van!!
oei, dat is ook ff een pijnlijk momentje dan dat ze zegt het is zo wel genoeg en dat jij haar eigenlijk nog wat te vertellen hebt, maar idd er komt altijd wel weer een oplossing! hihi, en ook zij vind zo'n kleintje waarschijnlijk toch weer hartstikke leuk!! bedankt voor je berichtje, ben zo aan het twijfelen en is toch altijd fijn als je het toch ff kwijt kan zeg maar!
Ik snap je volkomen en herken het moeder-oppas verhaal. Heb mede daarom ook mijn moeder niet verteld dat we bezig waren voor een derde nu het zover is kan ze niet wachten. Wat Matonneke al zegt: de liefde van moeders overtreft een hoop. Succes met beslissen!!
maak mij er niet te druk over wat andere mensen zeggen. Natuurlijk hoop ik dat ze blij zijn. Maar verwacht niks. Het is ons leven. Er over kletsen is heerlijk zonder dat mensen je direct kennen en oordelen. en partners snappen dat ook niet altijd. Ik ben benieuwd hoe het gaat verlopen bij jullie.
wat gaaf zeg! dat is nou eens leuk om te horen!! zat jij qua oppassen ook met dit probleem?? thanks meid!! geniet nog lekker van je zwangerschap!!
ik heb je uitgenodigd "vriend" van me te worden word vervolgd hihi ps goede eigenschap dat je je daar niet druk over maakt, het is idd jullie leven, ik vind dat altijd heel erg moeilijk, denk altijd aan wat anderen denken en vinden
had de uitnodiging gevonden en geaccepteerd. Leuk!! Dat heb ik echt moeten leren hoor me daar niet te druk over te maken. Maar kijk er niet naar uit om iedereen te vertellen over deze zwangerschap. Gelukkig nog maar 5,5 week zwanger dus ik kan het nog weken uitstellen.
goed hoor!! ik zou dat ook eens moeten leren, heb er altijd heel veel respect voor als mensen zo denken! hihi, idd, nog ff een paar weken voor jullie zelf houden! en dan nadat jullie het verteld hebben aan iedereen lekker verder genieten!! en wat je zegt, wat anderen er ook van vinden dat is niet jullie probleem, als jullie er maar blij mee zijn en lekker van kunnen genieten, da's het belangrijkste!
Nou wie weet kunnen we elkaar nog wat leren ik vind zwanger zijn niet bepaald genieten (mag ik eigenlijk niet hardop zeggen) mama zijn is het mooiste dat er is!
Ja, nou net iets anders maar ongeveer. Ik had de drempel aan zowel ouders als schoonouders zijde ze passen beide 1 dag in de week op. Ik snap je gevoel van claimen en opzadelen dus echt helemaal! Mijn moeder is gastouder en heeft nog wat andere kindjes op andere dagen. Daar krijgt ze natuurlijk voor betaald dus dat is haar inkomen. Nu was ze al een tijdje bezig over het feit dat onze jongste in februari naar school gaat dus dat ze dan nog een kindje aan kan nemen en wat meer kan gaan verdienen. Ik zag er dus best tegenop omdat ik bang was dat het haar inkomsten in de weg zou staan. Zeker omdat ze het er ook steeds weer over had. Terwijl ik dan zat te denken mmm je moest eens weten Nu heeft ze het er echter alleen nog maar over hoe ze het in kan gaan richten op een manier dat ze haar kleinkind alleen heeft zodat ze haar de volle aandacht kan geven en er geen anderen kinderen bij wil hebben op die dag Mijn schoonouders zijn al wat ouder en konden er maar niet over ophouden hoe blij ze waren met het ouder worden van de meiden. Dat het nu zoveel makkelijker word. En dat het zo'n gedoe is met flesjes, slaapjes etc met zo'n kleintje. Dat was voor ons internering nog geen reden om er niet voor t gaan. Het is toch ons gezin en ons leven. Ik zou mezelf nooit vergeven over 10 jaar als het daarop gestrand was. Dus nu het zover is hebben we het hen gevraagd; wat zij willen, dat we anders naar een andere optie gaan kijken. Maar dat willen ze dus helemaal niet ze willen zelf weer oppassen. Dus alles meegevallen achteraf!
hihihi, idd ik wel, heb 2 prachtige zwangerschappen gehad, niet gespuugd, niet misselijk geweest en me heerlijk gevoeld ( ja eerste en laatste periode heeeeeeel erg moe) en ik heb ook 2 hele makkelijke ( thuis) bevallingen gehad, ik kan er werkelijk waar nog wel 10 krijgen op deze manier! vind het ook zo bijzonder om zwanger te zijn, mijn eerste was 10 dagen te laat, mijn 2e een week te vroeg ( helaas) was daar helemaal niet op ingesteld, ik dacht, de eerste was te laat dus deze komt ook te laat, maar ik werd om 3 uur wakker met rugweeen en om 5 uur was ze er, ik moest er echt ff aan wennen dat mijn buik ineens leeg was wie weet, mag ik er toch nog een keer van genieten
Hier ook fijne bevallingen. Althans ik vond het meevallen. L was er in 9 uur en 5 minuten. Na zes uur volledige ontsluiting. Hij lag verkeerd dus na 3 uur persen alsnog in zh geboren met vacuumpomp. Met 40+3 I is thuis geboren, vliezen gebroken met 40+3 ivm grote baby. Lag ook verkeerd om en had een moeilijke schouderontwikkeling en had navelstreng om zijn nek. Was ruim 8 pond. 90 minuten vanaf vliezen prikken. A ook vliezen geprikt met 38+5. Na uur eerste wee en 80 minuten later was zowel zij als de placenta er al. R een dag met spontaan gebroken vliezen gelopen. Kwam niks op gang. Dus zh. Weeopwekker erin. Na half uur harde buik( volgens vk weeën) half uur later eerste pufwee en kwartier daarna was hij er. Helaas verlopen hier de zwangerschappen steeds zo moeizaam. Niet slapen, wee achtige ctg's weken lang. Bloedverlies, te snelle hartslagen van de kids, overactieve baby's. Ook de nodige mk gehad. Dus rij vaak op en neer naar vk of zh. Maaaaar die negen maanden zijn zo om. Hier overigens 12-01 eerste echo.
gaaf om dit te lezen zeg! lief ook van je moeder!! het is idd dan ook heel wat wat je vraagt, maar zo zie je maar, ze vinden het toch allemaal weer hartstikke leuk... ohw, wat een toestand allemaal, het laat me ook maar niet los, tot een paar maanden geleden wilde ik het heel graag maar had het idee dat mijn man 2 wel genoeg vond... toen had ik de gastouder ( in oktober ofzo) ff aan de telefoon en zei ze dat ze er een oppasdag bij ging doen ( de dag dat mijn moeder er is) dus ze vroeg of ik nog iemand wist die interesse voor die dag had, dus ik grapte eigenlijk van, oh je hebt kindjes voor die dag nodig... ik zal het er vanavond eens met mijn man over hebben dus 's avonds vertelde ik mijn man dat we het daar zo aan de telefoon over hadden gehad en hij zei, nou, zo gek is dat toch niet ik dacht huh??? ja zei hij, ik weet dat jij graag een derde wil, en ik vind het eigenlijk ook wel leuk dus toen was ik helemaaaal van de kaart en wist het gewoon even helemaal niet meer, omdat mijn hart het zo graag wil, maar mijn hoofd zo tegenwerkt... dus sindsdien zit ik me al af te vragen hoe en wat, maar kom er ook niet veel verder mee... mijn man zegt, de keuze ligt bij jou, jij bent degene die het meeste thuis is en het moet zien zitten... en ik ben zelf heel erg bang als ik nu besluit van niet dat het over een aantal jaar te laat is en ik spijt heb. Ik moet nog wel even eerlijk zeggen dat ik bij de eerste zo zwanger was en bij de tweede ineens niet meer zwanger kon worden ( ivm PCOS) ik werd toen ook helemaal niet meer ongesteld, maar nu ben ik elke maand netjes op dezelfde dag ongesteld, dus lijkt mij weer zo vruchtbaar als wat, zo niet is het gewoon jammer... ik ga er sws niet meer voor in de mmm, dat was echt zo verschrikkelijk... meiden, vind het leuk om er zo met jullie over te kunnen kletsen! top!
gelukkig iig wel vrij 'makkelijke' bevallingen dan, dat lijkt me verschrikkelijk als dat zo moeizaam gaat, is trouwens ook wel zwaar vermoeiend denk ik en je zal toch best veel zorgen hebben zo met je zwangerschappen, maar idd de 9 maanden zijn zo om het lijkt me wel steeds vermoeiender worden om zwanger te zijn als er al een aantal kindjes lopen, of valt dat jou wel mee?? bij de eerste is dat natuurlijk een eitje, maar hoe meer er lopen hoe moeier je bent lijkt mij!?
Haha klinkt net als bij ons! Ik dacht altijd dat hij 2 genoeg vond en toen we een keer met z'n 2 uit eten waren kwam het terloops ter sprake en zei hij ook ineens: "je zou graag een derde willen he? het lijkt mij ook wel leuk. Ik zie het wel zitten met z'n 5en aan tafel". Dit was afgelopen juni en kijk ons nu eens Praktische bezwaren ten overvloede (oppas, geen kamer over) maar mijn ervaring is dus gewoon dat het gevoel het wint En dus start in januari de aannemer en krijgen we er 2 mooie kamers bij op zolder Sluit me trouwens bij Matonneke aan, zwangerschappen brrrrr. Geen controle over je lichaam, buitenbaarmoederlijke zwangerschap, spataderen, heeeeeeeel slecht slapen. Maar ja, het doel heiligt de middelen. Lekker zo kletsen he, herkenning maar toch anoniem!!
de weken lijken maanden te duren als je er midden in zit. Achteraf lijkt het omgevlogen. Het is wel zwaar omdat je niet tussendoor kunt rusten. Bij de laatste twee moest ik vanaf week 18 rust houden. Bij de laatste was dat geen optie en het werkte ook niet. Je hebt momenten dat je er compleet door heen zit. Maar die gaan het zwaarst wegen met 37 weken omdat de baby dan mag komen maar niet komt. Vandaar dat ze bij A ook eerder geholpen hebben. R kwam met 38 rond spontaan. Anders was diw ook in wk 38 gehaald. Gelukkig ben ik nog jong en dat scheelt wel. Alhoewel hier man zegt dat we voor een elftal gaan
Riniti, die fase heb ik ook gehad hoor, met nog veel te veel bezwaren in je hoofd. Ik vond alles en iedereen belangrijker dan mezelf en mijn gevoel. Want ja, ik kan het toch niet maken naar m'n werk, naar m'n ouders, etc. Vriend woont ook (nog) niet bij mij. Wij zijn namelijk een jaar uit elkaar geweest. Dus ja wat zal de buitenwereld daar allemaal van denken? En wat heeft me dat opgeleverd? Een burn-out. Toen heeft een lieve vriendin mij een vaasje kado gedaan, waarop heel cliché staat: follow your hart, it will make you happy. En toen bedacht ik, waarom doe ik dat eigenlijk niet? Toen ben ik naar m'n gevoel gaan luisteren en dat is tot nu toe de beste beslissing ooit. Dus de situatie is verre van ideaal, maar ben gelukkiger dan ooit