Ik vind het hartstikke fijn dat ts dit met ons deelt, en de moeite heeft genomen dit hele verhaal op te schrijven. Hoe vaak worden er geen topics geopend met radeloze ouders die echt niet meer weten hoe ze hun kind rustig kunnen laten slapen. Wie weet hebben ze iets aan de tips van ts. Onze dochter was ook een moeilijke slaper, inmiddels gaat dat een stuk beter omdat haar eczeem onder controle is. Maar wij blijven ook nog bij haar tot ze slaapt. Meestal kunnen we na vijf minuten naar beneden. Maar we merken dat ze het nodig heeft dat we nog even bij haar blijven.
Fijn dat jullie dochter nu zo goed slaapt, wil alleen niet zeggen dat dit voor altijd is... En ook hoe het als baby gaat geeft geen garantie voor de toekomst. Onze dochter was altijd een superslaper. Sliep vrij snel door, met 4 maanden klokje rond en sindsdien tot een jaar of twee zijn de nachten waarop ze een keer wakker werd op één hand te tellen. Maar toen was ze dus twee..... Toen was het tropisch warm boven, toen was ze niet fit, toen begon ze op de psz, toen kreeg ze een broertje, toen was ze op de leeftijd dat ze sint maarten, sinterklaas, kerst en de hele rataplan bewust meemaakte.... En toen sliep haar babybroertje van een paar weken ineens beter dan zij... Nachten en nachten werden we midden in de nacht wakker van haar gehuil en geschreeuw. Geheel tegen al mijn principes in heeft ze nachten tussen ons in geslapen.... Ja datzelfde meisje wat we als baby en dreumes savonds zonder probleem op bed konden leggen en niet weer hoorden tot de volgende morgen... Gelukkig gaat het steeds weer beter en hebben we momenteel vooral nog wat gedoe met inslapen, maar verder meestal weer de nacht rustig. Broertje is ook een hele goede slaper. Slaapt met z'n 10 weekjes al van savonds 22.30 tot de volgende ochtend 8 uur.... We hopen dat het zo blijft, het is een hele makkelijke baby, kan zelf in slaap vallen zowel in zijn ledikant als in de kinderwagen, maar dat kon dochter ook.... Wat ik hiermee wil zeggen is dat de aanpak per kind verschilt, maar ook per fase. Je kind kan nu leuk slapen, als ze peuter worden kan het weer finaal omslaan. En geloof me, met een peuter wil je niet zo'n heel ritueel hoor, dat bedenken ze zelf wel en buiten ze bovendien uit....
Zo hebben wij het ook altijd gedaan. Werkte ook goed bij dochter die reflux heeft/had. Ze weten gewoon waar ze aan toe zijn. En tuurlijk slapen ze hier ook wel eens een paar dagen slecht Het is geen toverspreuk die altijd werkt Maar TO fijn dat je kindje nu lekker slaapt en jullie ook tot rust kunnen komen.
Ja eigenlijk is dit exact wat wij ook hebben gedaan met ons zoontje sinds 4 weken. En hij slaapt nu prima zelf in en slaapt ook door. Ritme en Regelmaat. Werkt goed. (en hij heeft reflux, obstipatie en is erg snel overprikkeld) Trouwens wel iets korter dan een uur hoor want anders zijn we onze hele avond kwijt aan een ritueel (niet handig als je eens haast hebt) Wat wij nog toevoegen is de dag doorspreken (slaat nu nog niet echt ergens op haha) en vertellen wat we morgen gaan doen. Kreeg ik als tip van de osteopaat omdat hij zo alert is en veel te verwerken heeft...
Een uur voor bedtijd een heel ritueel opstarten begin ik niet aan. A omdat ik twee kleine kindjes heb waarbij het spitsuur rond avondeten begint. Ik kan dan niet rustig een uur voor bedtijd beginnen met een ritueel. en B omdat ik simpelweg geen lange rituelen wil maken voor het slapen. Hier is het douchen, pyama, flesje melk, poetsen, in bed leggen, kus, aai over de bol en weltrusten, tot morgen! Maar ik begrijp heel goed dat er meiden zijn die het wel doen, en waarbij het echt goed werkt.
Super lief dat je er aan denkt andere mensen hier mee te informerwn!!!! Toont ook aan dat je super super super blij bent haha. En natuurlijk gaat het wel goed (die paar mindere nachten die nog gaan komen daar gelaten), verandering in jou/jullie werkt zeker door op je kindje
Fijn dat het al zo goed geholpen heeft. Ook al zullen er ongetwijfeld nog minderen nachten komen (zo werkt dat nu eenmaal met kinderen ), dan geven de nachten dat het wel goed gaat zoveel hernieuwde energie. Verder, wat betreft het slapen van kinderen. Ik ben helemaal niet consequent geweest bij mijn kinderen in die zin dat ze in hun eigen bed moesten leren slapen. Ik vind dat nogal onzin, een verse baby hoeft wat mij betreft helemaal niet te leren om in zijn/haar eigen bed te slapen. Ze sliepen de eerste maanden 's avonds gewoon beneden bij mij op schoot (dochter) of in de wagen (zoontje). Pas toen ze een maand of 4/5 waren gingen ze 's avonds in hun eigen bed slapen. Mijn kinderen zijn perfecte slapers, ondanks (of in mijn ogen juist dankzij het feit) dat ik ze altijd bij me heb gehouden als ze daar behoefte aan hadden. Zo doet iedereen het dus op zijn of haar eigen manier...
Wat ontzettend lief dat je dit met ons wil delen zeg! Ik kan me die radeloze nachten ook nog zooooo herinneren... Fijn dat jullie een prettig ritueel hebben gevonden! Helemaal top geniet er lekker van.
Ik denk dat ts het ook niet maanden/jarenlang door zal gaan met een uurdurende bedritueel, is voor de kinderen ook wel verwarrend, en er wordt te veel nadruk gelegd op het slapengaan. Een baby zal dat nog niet merken, maar een dreumes of een peuter moet niet al een uur van tevoren voorbereid gaan worden op zijn bedtijd.. dan is het hele proces alleen naar spanningopbouwend. Ts, fijn dat jullie dit overgangsproces hebben gevonden en dat het helpt. Hopelijk gaat jullie kindje binnenkort ook 'gewoon' slapen zonder zo'n uitgebreide procedure voor elk slaapje. Daar naast lees ik dat ze maar 1uur slaapt overdag? Is dat niet erg weinig voor een baby van net 1 jaar?
Wat goed en fijn dat jullie zo goed naar de behoeftes van jullie kindje kijken. Hier heeft het twee jaar geduurd en nu slaapt ze rustig in haar eigen bedje. Bij een tweede kindje zou ik het precies zo doen. Mijn dochter is ruim twee en heeft nog nooit zonder een van ons aan haar zijde hoeven huilen
Wat fijn dat het ook zo goed gaat bij jullie. Ik begrijp ook goed dat je je verhaal deelt. Maar voor mensen die zoekende zijn naar een manier om babyonrust te handelen, is dit nOg een verhaal erbij. Mijn mening? Doen wat werkt. Ik blijf het hier steeds zeggen, omdat geen elke methode, manier, boekje, schema of 'ervaren' ouder je kan zeggen wat bij jullie gaat werken. Wij hebben hetzelfde meegemaakt en onze zoon slaapt nu veel beter. Ik kan hem wakker in bed leggen en de nachten verlopen op tandjes/snotneus na rustig. Vorig jaar brachten wij de kerstdagen door met een heel ontevreden frummeltje in onze armen. Dag en nacht. Ik heb geen oliebol of vuurwerk gezien. Dit jaar lagen we relaxed met een borrel in elkaars armen en zagen we op de babyfoon dat onze zoon heerlijk door het vuurwerk heen sliep. Ik heb altijd aan zijn behoeftes toegegeven, hoe zwaar dat soms was en hoe alle adviezen daar ook tegenin gingen. Het was zwaar, maar de 'maniertjes' van een ander volgen ervaarde ik als nog zwaarder. Dus wiegend, dragend, samen slapend en in slaap voedend gingen wij het jaar door. En.. het ging vanzelf over. Vanzelf. Ik hoor veel mensen die hetzelfde meemaken en weet je wat ik denk? Het maakt geen BAL uit hoe je het doet. Kies je voor het consequent terugleggen zoals jullie deden, kies je voor samenslapen totdat babylief aangeeft dat het toe is aan het eigen bedje. Kies je ervoor om tijdens onrustige nachten op een stoel met een hand door de spijlen je baby te troosten, of kies je ervoor om het huilende kind direct op te pakken en/of bij je in bed te nemen. Al die baby's gaan beter slapen. Beter alleen slapen. Zelf in slaap vallen. Consequentie en doorzetten heeft hier in mijn ogen niks mee te maken. Geduld en veel liefde, dat wel. Oh en wat ik ook heel frustrerend vond: er werd maar steeds gezegd dat goede slaapjes overdag, voor rustige nachten zorgde. Behoorlijk ontmoedigend als dit niet lukt en baby korte slaapjes maakt. Je kunt ze niet in slaap dwingen he. Ik hoop niet dat ik je blijdschap ondersneeuw, dat bedoel ik hier zeker niet mee. Ik weet wat je voelt! (geloof me ) Geniet lekker van de rustige nachten. Geniet van het moment.
Jij hebt je duidelijk niet ingelezen in co-sleepen. Want dit is echt dikke onzin. Het belangrijkste is dat ze leren dat jij er als ouder altijd voor de ze bent. Zelf in slaap vallen lijkt me in het leven van een kind wel het minst belangrijkste.
Helemaal mee eens. Voor een baby zelf in slaap kan vallen heeft hij de zekerheid nodig dat het veilig is en dat mama altijd in de buurt is. De ene baby heeft dit vertrouwen nou eenmaal sneller dan de ander.
Dat jij er anders over denkt/een andere theorie aanhoudt, wil nog niet zeggen dat alle andere standpunten onzin zijn? Dat heeft Samarinde nou net proberen uit te leggen. DE oplossing voor moeilijk slapende kindjes bestaat niet.
Ik zeg niet dat een andere standpunt onzin is. Het klopt alleen niet dat co sleepen betekend dat je kindje niet zelf in slaap kan vallen, dat je dit later af moet leren en dat dit voor kinderen onrustig is. Dat je niet wilt co-sleepen om wat voor reden dan ook is uiteraard prima. Maar wat ze zegt, is gewoon niet waar.
Ik heb niet alles gelezen dus reageer alleen op ts. Fijn dat dit voor jou werkt. Gebroken nachten zijn zwaar..dus als ze voorbij zijn is dat heerlijk! Overigens zou ik na twee nachten zelf nog niet juichen..maar dat is wegens persoonlijke ervaringen Voor mij voelt het natuurlijker om mijn dochter bij mij te latrn slapen als ze daar behoefte aan heeft. Pap in de avond en slaaptabletten voelt voor mij zo onnatuurlijk en vreemd dat ik liever heb dat mn dochter een keer wakker wordt snachts. Een kind slaapt door als het daar aan toe is. Je kunt iets stimuleren maar niet forceren naar mijn idee. Ik word zelf soms ook wel eens wakker of zelfs twee keer. Dit is heel natuurlijk en naar mijn idee dan ook doodnormaal.
Dit. Even iets algemeens, naar aanleiding van sommige reacties: Kan iemand mij eens uitleggen wat dat precies is met "kinderen die niet leren zelf in slaap te vallen"? Ieder kind leert dat, op een moment dat het er lichamelijk en emotioneel aan toe is. Het moment dat dat zo is, verschilt sterk van kind tot kind. Je kunt omstandigheden scheppen die uitnodigen tot het zelf in slaap vallen, en als het moment goed is zal je kind waarschijnlijk ook zelf in slaap vallen. Maar dwingen kun je het niet. Ook niet door "geen slechte gewoontes aan te leren". Dit is vaak iets wat genoemd wordt door ouders van zeer goede slapers, die denken dat het bij hun zo rustig is omdat zij een Geheim hebben ontdekt (no offense, tot Raketje 6 maanden oud was, dacht ik zelf ook dat ik Slaapgoeroe van het Jaar was, haha).Wat een slechte gewoonte is, is overigens subjectief. Ik denk dat het goed is om je als jonge ouder te realiseren dat als je ergens aan begint, dat kan uitmonden in iets waar je langere tijd aan vast zit. Zolang je dat ok vindt, is er vaak geen probleem. Wij hebben bewuste keuzes gemaakt toen de nachten na 6 maanden opeens moeilijk werden. Laten huilen doen wij niet. Sinds Raketje 12 maanden is, slaapt ze op een éénpersoons matras op de grond op haar kamertje. Ze is toen ook begonnen met doorslapen. Wellicht deels toeval, maar ik vermoed dat ze een hekel had aan het ledikant op de lage stand en dat dat haar wakker hield. Boekjes en liedjes rond bedtijd maken deel uit van ons ritueel. Het is een ritueeltje van 10 minuten en erg gezellig. Dan is er tijd voor borstvoeding en dan blijft één van ons bij haar tot ze slaapt. Ze valt dus nog niet zelfstandig in slaap en eerlijk gezegd vind ik dat ook niet belangrijk. Ik ga er vanuit dat het vanzelf komt en intussen heb ik geen haast. Als Raketje ons 's-nachts nodig heeft, kruipt één van ons naast haar. Soms valt diegene naast Raketje in slaap. Over het algemeen zijn we alle 3 redelijk tot goed uitgerust. Deze manier zorgt ervoor dat we alle 3 zoveel mogelijk slaap krijgen, en dat vinden wij belangrijk. Voor ons gezin werkt de huidige aanpak goed. Wil niet zeggen dat het bij de buren ook werkt natuurlijk! TS, ik denk zeker dat er reden is tot voorzichtig optimisme, en sowieso is iedere goede nacht meegenomen! Goed dat je je ervaringen deelt, wellicht zijn er meer ouders die er iets aan hebben. Wees flexibel, is mijn advies. Wie weet doen jullie nu iets waar jullie jarenlang baat bij hebben. Of misschien blijkt dat het over een paar maanden niet meer zo goed werkt. Wees in dat geval niet bang om verder te kijken en dingen aan te passen aan je inmiddels een paar maanden oudere kindje. Blijf doen wat werkt voor jullie als gezin, dan komt het absoluut goed!
Hier gaven ze het op een gegeven moment gewoon zelf aan dat ze alleen in slaap konden vallen. Middelste zoontje kon dat alleen in eigen bedje (naast mijn bed tot aan 24 maanden en eerste drie maanden over dag slapen in bondolino) met 3 maanden, daarvoor sliep hij bij mij in bed. Op een gegeven moment (bleef het altijd wel proberen) lukte het slapen snachts goed in eigen bed. Ik ben er altijd, en nog, bij gebleven boven tot ze slapen, dan doe ik de was, loop nog eens naar binnen en vallen ze rustig in slaap. De jongste van nu 6 maanden slaapt vanaf week 5 door in eigen bedje. Zij slaapt sinds een maand overdag in de kinderwagenbak daarvoor de slaapjes overdag in de bondolino. Zij heeft erge reflux en rechtop slapen ging beter. Wij hebben een vast slaapritueel voor alle drie, niets bijzonders; eten, douchen, pyjama aan, boekje lezen en naar bed. Elke avond opnieuw en alle drie slapen ze voor 1900. Alleen de middelste is nooit een goede slaper geweest en hij is nu 2,5 jaar en heeft nog nooit een nacht door geslapen. Als we er maar 2 keer uit hoeven voor een speen heeft hij in onze ogen goed geslapen. Onze jongste horen we eigenlijk niet meer, die slaapt van 1900 tot 730 dan maak ik haar wakekr. Ze komt soms nog rond 2300 voor een 5e fles, maar meestal slaapt ze wel door. Je kan het gewoon niet altijd sturen en hebt het niet in de hand. Jongste staat ook lekker naast mijn bed. Ze heeft wel dagen dat ze rond 400 van de kou wakker wordt, en dan neem ik haar bij mij in bed (even overwippen vanuit het ledikantje naast me) en slapen we samen door tot de wekker gaat. Voor elk kind, voor elke ouders, en elke situatie is het gewoon totaal anders, en DE tip, bestaat niet! Als dat zo was zouden er nooit kinderen meer wakker zijn snachts.
En jij hebt duidelijk niet mijn berichten gelezen, want je trekt het totaal uit zijn verband en vergelijkt appels met peren. Ik heb weken lang met mijn dochter op mijn buik in bed gelegen omdat niets hielp, dus ga mij niet vertellen dat ik er geen verstand van heb en mijzelf niet heb ingelezen. De reden dat ik uiteindelijk niet door heb gezet met co-sleepen is, omdat ik het belangrijk vind dat het bed (en de kamer) van mij en mijn man blijft. Met zelfstandig in slaap vallen bedoel ik, dat je een kind wakker in bed legt en ook de kans geeft om in slaap te vallen. Als je dit van begin af aan toepast, dan scheelt dat een hoop. Beetje raar ook om dit te gaan vergelijken met het er zijn voor je kind, natuurlijk ben ik er voor mijn kinderen en is dat het allerbelangrijkste, ik doe het alleen met een andere aanpak als jij.