Wat heftig, ik hoop dat deze en alle volgende uitslagen in orde zijn! Een jaar geleden liep ik om 07.00 uur 's morgens in het donker naar het treinstation. Het stortregende en waaide enorm. Een paraplu was overbodig, die kunnen nauwelijks windkracht 1 aan. Het was stil op straat, alsof het zondag was of iedereen er nog een week extra vrij aan had geplakt. Er fietste een fietser voorbij. Was ik maar op de fiets dacht ik nog, dan was ik er lekker snel. Ineens hoorde ik een harde klap en gegil dat door merg en been gaat. De jonge fietser was aangereden door een scooter. Ik holde er heen, de scooter lag op de bestuurder en ik kreeg het in eerste instantie niet van haar af. Zelf kon ze zich niet bevrijden. Gelukkig lukte het de tweede poging wel. De fietser lag op de grond in een vreemde houding en gilde van de pijn. Ik belde de alarmdiensten...3 x draaide ik het verkeerde nummer. Ik riep om hulp...tervergeefs er was nog niemand anders op straat...Na een kwartier kwam de ambulance, ik ben al die tijd bij de fietser gebleven en gesproken. Ik heb haar moeder gebeld en heb de fietser gerust gesteld. Elke werkdag loop ik langs de plek van het ongeluk. Ik heb nog weken lang onrustig geslapen en werd dan met een schrik wakker van haar gegil. Ik ben best benieuwd hoe het met haar gaat.
Wow, wat een ontroerend verhaal! Ik ben blij voor jullie dat het zo is afgelopen! Je hebt helemaal gelijk wat betreft vier het leven!
Gelukkig dat het er nu goed uit ziet, ik wens voor jullie dat het zo blijft. We gaan zo meteen met ons drietjes een wens balon op laten omdat we zo blij zijn dat we dit jaar goed doorgekomen zijn.... Met de wens dat het zo goed blijft gaan natuurlijk, ik zal voor jullie ook wensen goed?
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Mei kindjes zijn super weet ik uit ervaring, ons meisje is van 24 mei.
Laravelk en ster wat een heftige en spannende tijd 4 jaar geleden voor jullie, en wat enorm fijn dat jullie nu van jullie 4jarige kindjes kunnen genieten alvast van harte gefeliciteerd!
Dank je wel! Wij worden beide 40 deze maand en toen we het er over hadden dat we AL 40 worden zeiden we tegelijk " fijn dat we het samen gehaald hebben! "
Och jee, dat is wel schrikken zeg! Gelukkig was jij er voor deze mensen om de ambulance te bellen en bij ze te blijven... Zoiets vergeet je nooit meer he..... Ik kan me voorstellen dat je benieuwd bent naar hoe het met haar gaat.
Vandaag een jaar geleden werd mijn jongste dochtertje van toen net een paar weken oud uit het ziekenhuis ontslagen. Ze had het RS virus en had er flink tussen gezeten. Ik ben dankbaar dat we dit jaar oud en nieuw met ons complete gezin hebben kunnen vieren.
Een jaar geleden had ik weer een miskraam en had ik op dat moment het gevoel dat ik helemaal klaar was met zwanger worden/maar vooral blijven. Ik vond het wel "prima" om met zijn drieën te blijven. Nog net 2014 af kunnen sluiten met de geboorte van onze tweede dochter.
word er weer helemaal emotioneel van als ik je openingspost lees huggybird........ Wat ontzettend fijn he dat alles tot nu toe steeds goed is! hopen dat dat ook maandag het geval is! Dikke knuffel! Vandaag een jaar geleden deed ik niet veel bijzonders geloof ik.......toen gingen we bijna op vakantie (6 januari), voor het eerst met ons 4tjes, onze jongste dochter was toen net 2 maandjes oud. Ook was ik toen net een paar dagen geleden ten huwelijk gevraagd! De 1e helft van het jaar weinig bijzonderheden; gewerkt en bezig geweest met de voorbereidingen voor onze bruiloft. de laatste paar maanden van 2014 waren wel erg bewogen: in september bleek ik zwanger te zijn van ons 3e kindje, in oktober zijn we getrouwd en daarna op vakantie, en na de vakantie bij de officiële termijnecho (had voor de bruiloft al een vroege echo gehad, met kloppend hartje!) bleek dat er iets niet goed was met ons kindje. Nog meer echo´s en een vlokkentest gehad: ons meisje bleek trisomie 18 te hebben.........een paar dagen nadat we dit wisten, is haar hartje er mee gestopt, en nog een paar dagen later is ze geboren. Erg verdrietig dus allemaal. Wel besef ik hierdoor opeens heel sterk dat je nooit weet of er wel een ´later´ is, en wil ik echt gaan genieten van het hier en nu, dingen doen die ik leuk vind en tijd en aandacht besteden aan dingen die belangrijk voor me zijn. Ik hoop dat 2015 ons jaar wordt, en we alsnog een kindje mogen krijgen die wél bij ons mag blijven.......
Een jaar geleden op deze tijd voelde ik mij eenzaam. Dat gevoel is soms nog hetzelfde echter weet ik mij veel beter te vermaken tijdens de eenzame momenten waardoor ik niet langer eenzaam ben, hahahaha. Op mijn studie ging het ook niet zo lekker waarbij ik dus enkele opstartproblemen had. Dat is gelukkig ook allang voorbij en ingehaald. Verder moest ik erg wennen aan mijn nieuwe rol als mama en met mij mijn vroegere vriendinnen (die ik bijna nooit meer spreek - en waarom ik dus nieuwe vriendinnen heb gezocht/gevonden). Voor de rest maakte mijn toen nog lieve kleine mooie baby van 4 maanden zijn eerste selfie via mijn mobiel met zijn vingertje. En ben ik lekker wezen shoppen voor een lekkere dikke slaapzak voor hem.
Pff wat heftig...! Maar wat een mooi verhaal. Super dat het allemaal zo voorspoedig is gegaan. Een jaar geleden knalde ik middenin een burn out. Nog steeds veel gedoe stress en slapeloze nachten met de jongste. Heel langzaam krabbelen we er nu uit. Maar oef wat duurt dat lang en wat is dat zwaar....
Zeker fijn dat we er nu zo anders bij zitten dan een jaar geleden.... Wat stond de boel op zijn kop.... Zo onwerkelijk allemaal en alles ging zo snel die dag dat het gewoon ook niet te bevatten was. Wat geweldig dat de huisarts zo snel handelde! Twee uur na mijn man zijn bezoek aan de huisarts belde ze dat hij naar de uroloog kon en nog eens twee uur later wisten we wat hij had. De huisarts belde ons die middag toen we samen op het ziekenhuisbed lagen om te vragen hoe het ging en dat ze ook zo geschrokken was. Zo lief en attent! We hebben haar een grote bos bloemen laten bezorgen voor haar snelle handelen en haar betrokkenheid.
Dank je Mamavane, op de een of andere manier is deze controle iets spannender dan de vorige.... Denk omdat het een jaar geleden is of zo.... Ik hoop heel hard met je mee dat jullie een prachtig kindje mogen verwelkomen dit jaar.....
Waauw wat een heftig verhaal ts! Wel leuk om te lezen dat het een goede afloop heeft. ik hoop dat het zo blijft gaan een jaar geleden waren wij het huis aan het versieren omdat ons mannetje 1 jaar werd. Vanavond hetzelfde gedaan want morgen is hij al 2 jaar. Gaat echt veel te snel
Een jaar geleden voelde ik me misselijk, verdrietig en angstig tegelijk. Dit omdat een lid hier veel te vroeg was bevallen! (Ze liep ong gelijk met mij)
Een jaar geleden rond deze tijd, was ik vooral bang. Heel erg bang. Ik was zwanger van Norah, maar in m'n hoofd was ik al een urntje naast die van Siem aan het zetten, zo bang was ik om ook haar te verliezen. M'n vader lag in het ziekenhuis, opnieuw opgenomen na verschillende operaties aan darmkanker. Angst, onzekerheid dat overschaduwde de blijdschap en het genieten van mijn zwangerschap. Ook was het net een jaar geleden, dat wij ons kleine vriendje verloren.
Vandaag een jaar geleden waren we aan het wachten op de thuiskomst van onze twee jongens die met 32 weken geboren waren. Wat ons betreft konden ze allang mee maar de monitoren bleven kleine (maar helaas nog net te grote) dipjes vertonen waardoor de 48-uur dipvrij weer opnieuw inging. Gek werd ik ervan! Uiteindelijk is Teun 7 januari van de monitor af gekomen en Hidde de 9de. 10 januari mochten ze mee naar huis. Dat was het begin van een pittig jaar met vooral overleven. Twee ziekenhuisopnames en talloze ziekenhuis bezoekjes. Eindeloos veel flessen en luiers. Eerste hapjes, veel fysieke mijlpalen. Nu zijn het heerlijke dreumessen en komen we eindelijk weer een beetje aan leven toe.