hoe omgaan met driftbuien peuter?

Als dat voor jullie werkt is dat toch prima? Er zijn meerdere wegen die naar rome leiden he.

Hier gelukkig geen echte driftbuien meer. Wel een meisje dat heel boos of verdrietig kan worden. We nemen haar dan ook vaak even bij ons. We vragen wel wat ze wil: wil je even knuffelen? Wil je even huilen?

 

Het hangt af. Hoogbegaafd is pas als iq test als je die doet op2.5 leeftijd hoger dan 135 geloof ik of anders zonder test bij 6/7 jaar.
Nu is ontwikkelingsvoorsprong (is zoveel vroegere hoogbegaafdheid kan zijn maar kab ook verdwijnen al kans vrij klein).
Ik ken kindje die erg slim was en ze dachteb aan hb en bij 2.5 getest en was 129is dus is gewoon slim!

Succes! Hier heeft dus dat aanpak zoals geschreven echt goed geholpen.
Al ben ik niet altijd consequent en niet altijd even goed reageer maae is tenminste een basis

 

Mijn dochter mag echt niet zonder jas naar buiten in de winter hoor. En tv kijken wil ze de hele dag wel dus dat 'laat' ik echt niet zo... Iets wat niet mag, mag gewoon niet. Ik probeer daar ook consequent in te zijn, niet dat een driftbui de ene keer wel werkt en de andere keer niet.

En als ze om onduidelijke reden ineens 'ontploft' dan vraag ik wel van haar om te zeggen wat er mis is. Ik zeg dan ook 'je moet even zeggen wat er is, anders snap ik het niet'. Bij mijn dochter werkt dat goed, ze kan prima verwoorden wat ze wil en ik kan dan ook uitleggen waarom iets niet mag. Besluit ze zich dan alsnog theatraal tegen de grond te werpen dan doet ze dat maar even! Ze weet me wel te vinden. Of in het geval dat het wel mag en dan vertel ik haar dat ze dat ook hewoon had kunnen zeggen of vragen
Maar ik snap wel dat bij kinderen die nog niet zo goed praten dit veel lastiger is.

 

Het is niet dat kinderen niet praten het lastiger valt. Mijne praat wel al goed en ik weet precies wat ze wil altijd.
Het is gewoon zo dat elk kind is anders net als ouders en idereen doet dat op manier wat hij wil/vind en moet kind dan soms breken of juist niet.
Is maar wat jij zelf wil en wat werkt.
Wat jij doet gaat nooit hier werken al geprobeerd bovendien is voor zulke kinderen is erg tramautisch kan zijn.

Zonder jas gaat ze ook niet baar buiten maar ik ga geen drama van maken. Ze gaat en voelt koud wil dan wel aan of ik wacht dat ze jas zelf wil aandoen. Als je goed luistert naar je peuter weet je wat hij bedoeld: hier mag ze altijd kiezen tussen twee buiten setjes en wat ervoor dramatisch was loopt nu op rolletjes- ze wilde keuze hebben en dat daadwerkelijk maken.
En tv aan is hier gewoon bepaalde momenten. We spreken af dat ze mag alleen 1 a 2 korte filmpjes/afleveringen kijken. En tot nu to geen ruzie ocer gehad. Wel wil ze soms per se nu iets kijken, we spreken af dat ze nu iets anders doet en dan mag ze even. Niet dat ze dan niet mag 5 min kijken maar ik wil niet toegeven in haar zin van "nu" maar zelf besissen. Ik opneem haar favo series zo is het nooot dat ze hele dag tv wil kijken.

Nogmaals iedereen heeft ze eigen grenzen en battles en als jij tv erg vind sommige vinden slaan meer erg en sommige vinden klimmen zelf op eetstoel meer erg en sommige vinden alles goed als dar maar niet gewaarlijk is.
Ik heb hier genoeg aan grenzen hoor. Ze mag vele dingen niet. En daar probeer ik ook consequent zijn lukt niet altijd maar meestaal wel.
en omdat ze zo zelfstandig is doet ze alles zelf en ze mag ons koffie roeren en gebakje zelf brengen en als dar valt per ongeluk lach ik om en vind niet erg. En ze mag hier lang gefrusteerd jeans aan proberen doen. Ik laat dan haar even met haar frustratie en vraag ertussen af en toe of ik moet helpen etc.
En ze mocht altijd hier op salon tafel klimmen en staan en springen deed het al vanaf 7mnd erop klimmen. We hebben het nooit erg gevonden overigens op andere tafels klimt ze niet.
Ook bakje met potloden en papier liggen gewoon op salontafel en ik kan haar daarmee zonder toezicht laten ze tekent op papier en soms op tafel en keertje op bank per ongeluk ze weet dat het niet mag. Ik maak ook geen drama ik leg uit dat het niet mag en mag alleen op papier ik ga mee tekenen en juist zeg van dat nu kunnen we iets samen gaan maken en dat wat ze tekende op tafel was erg stout en mag ze zelf schoonmaken maar ga niet potloden afpakken zodat ze gaat driften. Ze pakt vanzelf doekje en gaat schoonmaken. Als ik anders aanpak gaat ze driften omdat ik potloden had weggehaald, dan volgende keer tekent ze exprees niet op papier. Driften vind ik nergens voor nodig als ze hier drift is echt ets uitleggen oppaken troosten kan niet ze is echt ziet niets en herkent niets. Ze kan in modder liggen of plas boeit haar niet je kan haar ook niet oppaken dan. Zo laten doe ik niet in niet mijn opvoeding kind in eigen frustratie laten verzinken. Ik wil helpen en begeleiden zodat ze oplossingen vind en dingen begrijpt zelf.

Is maar wat het werkt en hoe je zelf erin staat. En ook wat voor leeftijd kind je hebt.

 

ik zou zelf heel goed in de gaten houden, wanneer je rekening houdt met de wil van je peuter, of wanneer het punt komt dat het kind overal zn zin in krijgt.
Voor peuters is het heel belangrijk het gevoel te hebben dat ze ergens over mee kunnen beslissen, maar net zo belangrijk is dat ze leren dat papa en mama wel bepaalde dingen beslissen en dat ze duidelijke grenzen krijgen. Oeverloos naar de wensen van je peuter luisteren zorgt op de langere termijn voor het tegenovergestelde, alleen is het dan helaas te laat als je daar achter bent

 

Watte? Traumatisch? Wat in de goeiigheid van wat ik beschrijf zou traumatisch kunnen zijn? Dat ik mijn kind gewoon vraag wat er is? Dat ik mijn kind leer aan te geven wat het wil ipv een scene te schoppen? Dat ik dus open sta voor de mening van mijn kind en mijn kind in de gelegenheid stel haar mening te geven of dat ze in ieder geval gehoord wordt?