Wanneer kreeg jij stank voor dank?

De titel zegt het al: wanneer kreeg jij stank voor dank.

Ik? Zojuist nog.

Wij werken op mijn werk in verschillende ploegen, er is 1 dienst die niet zo populair is binnen het team. Ik vind het niet vervelend deze dienst te draaien(kom dan aan m'n extra taken toe waar ik anders niet toe kom), dus bied ik vaak aan om hem te draaien of over te nemen.
Nu hoor ik net van een andere collega dat er achter m'n rug over wordt gepraat.
Collega's vinden ineens dat ik deze dienst teveel draai en dat ik deze vast zo vaak draai, omdat ik 'op de vlucht ben voor iets'.
Voelde echt even als een mes in m'n rug, help zo vaak anderen is het ook niet goed.

 

Wat een onzin en zinloze insinuaties zeg! Ik denk wel dat ik dat dus eens rechtuit zou zeggen als je met collega's samen bent.

Of ineens die dienst gewoon niet meer overnemen van anderen en als ze dan vragen waarom niet meer, dan gewoon rechtuit zeggen dat je niet goed wordt van dat geroddel en dat ze het nu zelf mogen opknappen, zitten ze er zelf mee te kijken!

 

In mijn werk heel vaak.

Ik heb een jongen die zwaar verwaarloosd werd liefde gegeven. Zijn gymkleren gewassen. Elke dag een nieuwe kans gegeven. Thuis had hij gezegd dat ik hem geslagen had

 

Ik door een vriendin een paar jaar geleden. Ze was getrouwd en ik was de hele dag uitgenodigd. Flink bedrag gegeven. Paar maand later was ze jarig weer geld. En toen zou ze bij mij komen ze kon niet en vervolgens nooit meer wat van haar gehoord.

Nou ja ze stuurde mij een uitnodiging via fb toen ik ging trouwen. Maar die geweigerd en heb haar geblokkeerd.
Dat was ongeveer 2 á 3 jaar nadat ze niets meer van zich liet horen.

 

Heb een hele tijd klaargestaan (dag en nacht) voor een vriendin, vooral toen haar relatie op een nare manier over ging. Ze was al een tijd vrijgezel en had een enorme drang naar een relatie, toen dit misging werd ze een soort van depressief en uiteindelijk ben ik bij haar gaan wonen (door meerdere omstandigheden, ook vanuit mijzelf).

Altijd bijgestaan, financieel en emotioneel. Opgepast op haar dochter en voor haar gezorgd zodat ze meer uren kon maken op haar werk, haar geholpen met rekeningen etc. Na een half jaar leerde ik iemand kennen waar het zo goed mee klikte dat we wilden gaan samenwonen, hierover uitgebreid gesproken met die vriendin en zij gunde het me.

Na een soort overbruggingsperiode ben ik bij mijn vriend gaan wonen en daarna draaide ze ineens om als een blad aan de boom. Niks was goed, ik was een waardeloze vriendin en nog een heleboel andere nare opmerkingen. Eerst snapte ik het wel, ze zat niet lekker in haar vel en kon niet op stap wanneer zij dat wilde. Maar toen ze letterlijk zei dat ik een financiele verplichting naar haar toe had was voor mij toch wel de maat vol. Het voelde voor mij als een mes in mijn rug voor alles wat ik voor haar gedaan had toen ik bij haar woonde en ook daarvoor (lees: om 2 uur 's nachts wakker gebeld worden en eruit gaan om haar te steunen b.v).

Het contact is toen direct verbroken, eerst vond ik dat jammer maar besef me nu dat er niks was wat ik had kunnen doen om haar als vriendin te behouden behalve weer terug bij haar gaan wonen. Dan had ik daar nu waarschijnlijk nog gewoond en geen relatie/kind met mijn vriend gehad.

 

Ik heb een vriendin die regelmatig behoorlijk met zichzelf in de knoop zit (al jaren). Jaren lang heb ik dag in, dag uit voor haar klaar gestaan.

Een paar weken geleden heb ik haar voorzichtig gezegd dat ze misschien eens met een professional zou moeten gaan praten. Daarop reageerde ze dusdanig agressief dat we sindsdien echt minimaal contact hebben gehad.

Ik baal hier vreselijk van maar ben tegelijkertijd ook van plan om nu wel eens bij mijn standpunt hierover te blijven. Ik ben geen psychiater, maar een vriendin... Hoe pijnlijk ook...

 

Na tien jaar vrijwilligerswerk dacht de baas dat iemand anders (die in mijn ogen alles behalve oké is) meer geschikt zou zijn voor mijn taken dan ik. Dat heeft hij geweten; de hele boel ligt nu op zijn gat.

 

Nog eens trouwens;

Ik had een vriendin die erg dominant was en waar ik mij ontzettend aan op kon trekken omdat ik op dat moment niet lekker in mijn vel zat. Ik keek tegen haar op en ze was voor mij op dat moment héél de wereld, dus ik deed vrijwel alles wat ze zei; omdat ik merkte dat ik uitzettend uit de put kwam. Ondertussen deed ik van alles voor haar; althans - wat je zou kunnen verwachten van een depressieve zombie die financieel rut was. Helpen met was vouwen, opruimen als ik er was, toen ze ziek was helpen poetsen, mee boodschappen doen, met de kinderen helpen, op de hond passen tijdens vakantie... Als ik iets op mijn eigen manier wilde doen, kreeg ik ruzie of een woordenwisseling met bijbehorende preek over hoe ik het had moeten doen. Achteraf gezien zit ik alleen maar van: jeetje, ik was wel ver heen om dit zo op deze manier te pikken.

Vervolgens zei ze: ik hoop dat je op een dag weer jezelf kunt zijn en we op gelijke voet vriendinnen kunnen zijn. Nou, toen die dag kwam, bleek ze een verschrikkelijk mens dat alleen maar haar zin wilde doordrijven en had ze geen enkele interesse meer. Op zich was het nog goedkope therapie om van mijn depressie e.a. psychische klachten af te komen; maar het voelde wel als stank voor dank. She never truly cared. Zodra ik herstelt was, kon ik opduvelen want ze had wel tien andere objecten om te verbeteren naar haar eigen hand.

 

Gisteren nog.

Toen ik dacht heel vriendelijk de kleding van mijn vriend zijn dochter te wassen.

Bij thuiskomst bij mama kreeg hij een dikke vette afbrander omdat er nog 1 broek en shirtje bij mij in de was liggen en ze voortaan zelf wel wast want we houden expres kleren achter.

Prima dan was ik lekker niet meer en krijgt ze letterlijk alle kleding (smerig of niet ) ongewassen mee terug!!!

 

Zo vaak. Voor in familiekring. Voor alles en iedereen klaarstaan en aan het eind van de rit word ik bij het vuil gezet.

 

Dat gebeurt veel bij kinderen/mensen die zwaar verwaarloosd zijn. Die weten zich dan geen raad als ze dan wel goedheid tegenkomen en reageren dan op manieren die overkomen als ondankbaar of een mes in je rug.

 

Hij is mijn vriend ( die dus een dikke afbrander kreeg ) En ze is zijn ex dus de mama van hun dochter