Mijn dochter van bijna 1 is al bijna een maand in de war met haar slaapjes. Ze sliep altijd van 7 tot 7 's nachts (met vaak nog 1 keer een voeding tussendoor) en wordt nu net voor half 6 wakker. Ze lijkt dan ook echt wakker. Spelen in bed doet ze niet (net als slapen in ons bed), maar ze zet het gelijk op een brullen. Ze krijg dan borstvoeding en gaat meteen op avontuur bij ons in bed en is niet meer te houden. Eenmaal beneden lijkt ze toch nog erg moe, maar als je haar weer in bed legt is het brullen. Ik ben altijd heel erg overal in mee gegaan, met het idee van laat het haar zelf maar aangeven, maar ik trek het niet meer elke ochtend om half zes eruit. Ook overdag gaat het slapen niet zo goed. Ze sliep overdag al nooit veel, twee keer een uur (om 10 en 3 uur). Haar ochtendslaapje gaat nog steeds goed, daar maakt ze soms wel anderhalf uur van, maar 's middags lukt het echt niet meer. Niet 3 uur, en ook nergens tussen 2 en 5 in. We hebben alle kanten al opgeschoven, ze is wel gewoon overduidelijk moe, maar slapen doet ze echt niet. Overstappen naar 1 slaapje is ook lastig, dat proberen we nu wel, omdat ze anders dat hele eind gewoon niet redt tot haar bedtijd 's avonds. Dan gaat het 's ochtends ook wel redelijk, ze is dan niet te moe als we het tot half 12, 12 uur rekken zeg maar, maar als je haar in bed legt is het ook dan krijsen. We zijn nooit zo van het 'laten huilen' geweest, persoonlijk breekt dat mijn hart en maak ik mezelf altijd wijs dat ze zich dan enorm in de steek gelaten voelt, maar ik begin ook te denken dat ze gewoon weet dat ik haar wel weer kom halen als ze gaat krijsen. Ze heeft net die periode lichte verlatingsangst en eenkennigheid wat achter zich gelaten, en in die periode ging ze natuurlijk veel harder huilen als anders als wij haar in bed legden. Zijn we er als het ware 'ingetrapt'? Moeten we een beetje harder zijn en gewoon laten huilen? Wat doen jullie en hoe lang huilen jullie kindjes dan? Hoe kom je daar zelf doorheen, want ik vind het zo zielig! Maar ik vind het zieliger dat ze haar rust niet krijgt omdat ik zelf te gevoelig ben voor haar gehuil. Als je het zo aanpakt, mag je er dan vanuit gaan dat het na een paar dagen/een week beter wordt?
wij laten niet huilen. het is gewoon slecht voor de ontwikkeling van kinderen, daar is onderzoek naar gedaan (stijging stresshormoon) ik denk ook niet dat kinderen manipuleren (ze weten nog niet eens hoe ze hun veters moeten strikken) maar dat ze gewoon even heel veel behoefte aan mama/papa hebben. Kun je niet met haar meegaan naar bed 's middags? Zal de eerste dag/dagen keten zijn maar daarna went ze er wel aan hoor. Wat ik trouwens wel zie: ik ken iemand die haar dochter wel laat huilen en bij haar dochter zie ik wel manipuleergedrag: zo van als ik zo huil komt mama/papa wel. Onze zoon hoeft nooit alleen te huilen, en is nog nooit alleen achter gelaten in zn bed/slaapkamer, dus hij manipuleert hierin ook niet. Hij weet wat hij kan verwachten en dat papa/mama bij hem blijft tot hij slaapt. Zolang je er als ouders geen strijd van maakt, doet je kind dit ook niet. Ga je als ouder de strijd aan, dan gaat je kind terugvechten.
Ik ben het wel met je eens, daarom zei ik ook dat ik niet voor 'laten huilen' ben, maar met haar mee gaan heeft ook geen zin. Ze denkt dan alleen maar dat we gaan spelen of zo, ze gaat dan echt niet slapen. Het is gewoon dat ik het gevoel heb dat ik echt alles heb geprobeerd om te voorkomen dat ik haar moet laten huilen... I'm out of options
Onze dochter heeft dat ook wel eens gehad. Half 6 is bij ons nog slaaptijd, dus dan ging ik haar troosten en legde in haar weer terug op bed. Laat haar max 10 min huilen en dan weer troosten Als laten huilen niet bij je past, dan moet je het ook zeker niet doen. Maar dan moet je er voorlopig wel vroeg uit. Misschien niet direct de borst aanbieden, daar zal ze ook wel extra wakker van worden Onze dochter heeft vanaf ze 1 is een waterbeker in bed voorals ze dorst heeft
Ik ben ook niet van het laten huilen. Maar mijn dochter had al jong een eigen wil. Dus op de leeftijd van jouw kind ongeveer. Ik zou geen baby laten huilen. Ik acht mijzelf prima in staat om te horen wanneer het woede is of angst, of bijv ziekte. Afhankelijk van de huil laat ik haar soms wel huilen. Niet langer dan 10 min. Soms test ze ons even uit. Ik kwam tot de conclusie dat dit voor ons kind werkt. Wij hebben sindsdien een makkelijk meisje wat eigenlijk altijd lief gaat slapen. Mijn advies: luister naar je kind en naar je moedergevoel
@Blemma Jullie houden het dus wel gewoon vol, dat half 6 geen tijd is om uit bed te gaan? Misschien moet ik niet te snel opgeven, inderdaad gaan troosten en weer weg, net zolang tot het een beetje normale tijd is, haha. Ze krijgt overigens meestal niet meteen de borst, het is ook niet dat ze honger heeft voor mijn gevoel hoor, meer dat ze gewoon helemaal wakker is... Maar voorheen werd ze dan weer slaperig van het drinken en kon ze zo weer haar bedje in. Dat werkt dus niet meer.
Ja ik hou gewoon vol. Als we er om half 6 uit gaan zijn we beide de hele dag moe en sacherijnig. Daar heb je ook niets aan. Je dochter is er nu ws aan gewent om ze vroeg wakker te worden dat ze er dan al uit mag.
Ik zou beginnen met speentje en knuffel geven, troosten enz,... Tot 6u zodat die biologische klok zich instelt naar 6u. Pas om 6u echt de dag beginnen. Dus niet alleen laten huilen maar proberen te rekken tot 6u. Lukt dat na een tijd goed kan je hetzelfde doen tot kwart na 6 of half 7 Het is echt de biologische klok programeren, klinkt stom maar zo zie ik het wel. Hier blijft hij nu meestel wachten tot het 8u is, soms half 8. Hij weet perfect hoe laat het is ook al kan hij geen klok lezen
Ik ben niet tegen het laten huilen (en dan heb ik het over 10 min max) omdat dit bij mijn zoontje wel goed werkte. Hij had dat in het begin voor mijn gevoel echt even nodig en zijn gehuil duurde ook nooit langer dan 2 minuten. Ik zou wel tegen het laten huilen om half 6 zijn. Misschien raar van mij, maar ik vind voor zo'n jong kind half 6 een prima tijdstip om gewoon op te staan als zij dan al echt aangeeft klaar te zijn voor de dag.
Kind van een heeft zeker wel eigen willetje en zal dan ook proberen z'n zin te krijgen. Denk dat dat vaak onderschat wordt. Hier laat ik haar ook wel eens huilen, maar dam inderdaad 10 minuten en weer troosten en zo verder. Hier is t savonds dat ze wel eens flink gaat huilen. Ik ga haar dan troosten maar zeg ook heel duidelijk dat mama weer weggaat, wel dichtbij is etc. Dus uitleggen wat ik ga doen en dat ik niet bij haar kan blijven. Binnen 1-3 keer slaapt ze dan meestal wel.
Deels mee eens, maar als je er als moeder ongeveer aan onderdoor gaat van slaaptekort? Als de zomertijd/wintertijd verschuift probeer je ook alles een uur vroeger of later te schuiven. Dus ik denk wel dat het een beetje te conditioneren is. Misschien langzaam alles 1 uur proberen op te schuiven als doel, dat ze om 20:00 naar bed gaat (of minder overdag slaapt als ze dat trekt) en om 6:30 wakker wordt? Haar bioritme is natuurlijk ook afhankelijk van daglicht, maar een beetje effect zou denk wel moeten lukken. Ik zou naar haar toe gaan, troosten, vertellen dat het nacht is en alle kindjes nog slapen of iets in die richting en weer weggaan. Na 10 min weer terug, dan na 10 minuten nog een keer terug, en als ze dan al 30 minuten huilt (hangt ook erg van de manier van huilen/mopperen af natuurlijk) zou ik haar er wel uithalen. Mijn dochter is inmiddels van 6:00 naar 7:00 opgeschoven Maar dat is hoe ik het zou doen, als jij je er niet goed bij voelt om je dochter te laten huilen dan zeker niet doen.
Klopt, een oververmoeide mama door slaap tekort is natuurlijk ook niks. Maar misschien is het dan een optie om zelf als moeder zijnde wat eerder naar bed te gaan? Hopelijk past je eigen ritme zich er dan aan dat je eerder dan normaal slaapt en ook eerder weer wakker wordt. Misschien doet TS dit al, dat weet ik niet dus ik wil met bovenstaande ook niet zeggen dat het zo makkelijk op te lossen kan zijn.
Hier hetzelfde, bij ons kind was eventjes laten huilen soms nodig zijn wij achter gekomen. Jij kent je kind het best!
nou dit dus eigenlijk precies. En zo werkt het ook als jij ze in jullie bed legt denk ik s ochtends. Neerleggen en duidelijk maken dat het nog nacht is. Paar dagen en ze slaapt als een roosje verder.
Ik sluit me aan bij het bericht van Tuc. Ik zeg alleen dat je je moet realiseren dat je kindje een hele grote ontwikkeling doormaakt op deze leeftijd. Bedenk je wat het betekend als je je kindje juist nu de boodschap geeft: los het maar zelf op. In mijn ogen en met mijn ervaring weet ik dat het fases zijn. Die gaan over en je moet gewoon even weer zoeken wat werkt. Bij ons is dat soms zo ineens een paar dagen anders. Ik heb mijn zoon nooit laten huilen. In onrustige periodes slapen we een deel van de nacht samen. Dat kan een week later zo weer anders zijn en tref ik s ochtends een vrolijk kletsende dreumes aan in zn eigen bed. En naar bed brengen.. soms kan ik hem klaarwakker achterlaten. En zoals vanavond lukte dat even niet. Ben terug gegaan, we hebben even geknuffeld en toen ging het wel goed. Een andere keer laat ik hem in mijn armen in slaap vallen. Weet je. Het maakt niks uit. Je kindje verandert, groeit en de behoeftes veranderen. Je mag best meebuigen hoor. Consequent iets doen wat eigenlijk bij beide veel stress oplevert is niet de enigste optie. Zéker niet als dat je moedergevoel tegenspreekt! Succes.
Bij mijn zoon is dat ook lange tijd een ramp geweest dat slapen. Ik ben rond de 10 maanden (volgens mij zelfs vroeger) overgestapt op 1 slaapje. Ik lees dat je dat al geprobeerd hebt? Misschien helpt het om een ritueel in de voeren zodat hij weet dat het slaapjestijd is. Ik doe 's middags bijvoorbeeld ook de rolluiken niet helemaal dicht, zodat hij ziet dat er een verschil is met 's avonds (weet niet of dit helpt hoor, maar geloof er wel in ) Toen ik totaal geen ritme meer had met mijn zoon, ben ik dit echt in gaan voeren. Ik heb hem toen op redelijk vaste tijden op bed gelegd en ben in de buurt gebleven. Als hij ging huilen, even oppakken (als dat nodig is, anders gewoon ff aai over bolletje) en weer terug. En zo door tot het steeds makkelijker en beter ging. Bij ons hielp dat. Heb er wel een week vakantie voor op moeten offeren maar dat had ik er graag voor over
Eerlijk? 'een week vakantie opofferen', 'na een week sliep ze dan weer als een roosje'... Dan heb je echt geen slechte slaper/vroege vogel hoor. Zoon is hier ondertussen 20 maand. Sliep van in het begin slecht (maximaal 30 minuten per dutje, 2 keer per dag, en heeeeeeel vaak wakker 's nachts). Hij slaapt nu nog steeds niet door -lees: elke nacht moeten we er minstens 2 keer uit- en is standaard wakker voor 6u. Hij is ondertussen zo 'getraind' dat hij pas om half 7 echt blijft roepen en ervoor zich telkens wel laat terugleggen. Maar sorry, hij heeft zijn bioritme niet aangepast hoor. Hij heeft enkel geleerd dat hij niet zomaar uit zijn bed mag. Wakker is ie toch hoor... Wij hebben ook echt alles geprobeerd, en er ons tenslotte bij neergelegd dat hij slecht slaapt en vroeg wakker is. Dat slechte slapen zal zichzelf ooit wel oplossen, hij zal ooit oud genoeg zijn om zichzelf bezig te houden als hij wakker wordt. Dat vroege wakker zijn, tja, we hebben veel aan onze dag, laat het ons zo zeggen . Met een klein zusje erbij (3 maand) ga ik zelf soms al om 20u mee slapen, ik geef zusje dan nog een droomvoeding als man komt slapen en zo hou ik het vol... 't is overleven, maar ooit zal het wel beter gaan...
En heb je al geprobeerd wel direct te voeden? Donker houden, geen geknuffel en gedoe, enkel voeden en zien of ze, als ze niet de kans heeft gekregen echt helemaal wakker te worden, wel weer in slaap valt? Zijn er evt dingen die het slapen verstoren momenteel? Kan ze pijn hebben, van bijvoorbeeld tandjes of kiezen? Zoja: helpt het om dan een half uurtje voor het slapen even een zetpil te geven? Of een groeispurt en dus extra honger?
Dan duik je eerder je bed in 's avonds En voor overdag stel je prioriteiten: wat niet perse gedaan hoeft te worden, doe je dan niet en daarmee spaar je jezelf dan ook weer (En ik ben moeder van twee heeeeeeele slechte slaapsters, dus geen gemakkelijk praten ).
Ik zou toch proberen voeding te geven op dat tijdstip. Af en aan heeft mijn dochter snachts honger of sochtends heel vroeg. Niet iedere nacht, het komt in vlagen. Zal met groeisprongen te maken hebben. Daarna slaapt ze weer hetjes tot half acht. Mijn probleem is nu met het inslapen. Soms wil ze niet eens een liedje en kiept ze zo om. Andere keren ben ik 2 uur bezig, vanavond bijvoorbeeld. Ik probeer laten huilen kort en dan even troosten. Maar het lijkt alsof ze na iedere keer troosten juist harder gaat huilen.