Zelf heb ik juist altijd een beetje medelijden met meiden-gezinnen, moet er zelf niet aan denken om dtie meiden in huis te hebben. Niet omdat ik het zielig vind dat ze geen jongen hebben, maar omdat meiden mij ontzettend kattig lijken en dat dan x3. Ken genoeg meiden gezinnen waar het altijd drama is. maar ik zie het ook wel in mijn omgeving, dat mensen snel medelijden hebben met moeders van jongens.
Is dat niet gewoon een beetje de clou? Men heeft medelijden met moeders van jongens en vaders van meisjes. Ik had ook best een meisje gewild. Ik denk inderdaad dat je de zwangerschap van een dochter anders ervaart dan van een schoondochter. Tegelijkertijd is de band tussen mijn moeder en mijn broer hechter dan tussen mijn moeder en mij of mijn zusje. Het ligt toch heel erg aan je eigen emoties en ervaringen. Juist vanwege mijn gecompliceerde relatie met mijn moeder vind ik het wel makkelijker om 2 zoons te hebben. Mijn man ervaart dat anders. Hij heeft het gevoel nooit goed genoeg te zijn geweest voor zijn vader en moet echt moeite doen die pijn niet mee te nemen in de relatie naar zijn zoons. Voor hem zou een dochter makkelijker zijn geweest. Ik vind trouwens de drukte van zoons juist supergaaf. Net weer uitgebreid gestoeid met zijn allen op ons bed. Zalig. Maar dat zou ik met dochters ook hebben gedaan, ik vond het zo heerlijk om te logeren bij een oom en tante. Die oom stoeide namelijk zo heerlijk. Hij gooide ons echt alle kanten op enz. Ik vond het erg jammer dat mijn vader dat nooit deed. Ook meisjes kunnen stoeien erg leuk vinden!
En of ! Onze meiden van 3 en 1,5 kan je geen groter plezier doen dan stoeien (daar is papa wel een stuk meer van dan ik moet ik zeggen). Vaak inderdaad op ons bed, pakt hij ze op en gooit ze alle kanten uit op het bed; en schaterlachen dat de meiden dan doen ! Hoe wilder hoe beter Wat betreft het kattige, ik heb dus geen ervaring met zonen of oudere meisjes, maar mijn oudste van 3 kan wel kattig zijn vind ik (MIJN ! Niet van zusje, zusje mag niet), hoewel dat ongetwijfeld denk ik ook een stuk leeftijd, peuterpubertijd en het overnemen van gedrag van kindjes op de psz is. Weet niet of dat peuter-eigen is of meisjes-eigen.
Ik heb 3 meiden en ik vind het behoorlijk pittig! Idd kattig en steeds bekvechten. Pfff.. Gemener ook dan jongens denk ik. Mijn zus heeft een meid en een jongen en die zegt het ook. Bij haar gaat alles veel gemoedelijker. Ik heb trouwens nooit een voorkeur gehad. 3 jongens had ik ook fsntastisch gevonden! Ik ben een vd weinige moeders die niet perse een meisje wilde...en ik heb er 3 gekregen haha
Ik snap die voorkeuren van mensen niet eigenlijk. Wij hebben van allebei 1 en horen heel vaak "kongingskoppel" maar 2 jongens of 2 meiden hadden minstens zo leuk geweest.
Hier valt het wel mee met die opmerkingen als ik dat hoor van andere. Sommige mensen willen idd meisjes omdat dat zo leuk is.. beter gevoel bij ofzo? Geen idee eigenlijk. Ik heb zelf dat gevoel helemaal niet gehad. Maakt toch niet uit... jongens of meiden? Een voorkeur hebben kan altijd maar je hebt het niet voor het kiezen. Je mag al in je handjes klappen als je kinderen KUNT krijgen. Ik heb 2 meiden en ik vind het heerlijk. Als 1 vd 2 een jongetje was geweest of als het beide jongens waren was ik net zo gelukkig geweest
Ja hoor, ik kom er gewoon voor uit dat ik heel erg hoopte op een meisje (so shoot me ) Ik heb nu 1 dochter en vier zoons en verwacht nu wederom een jongen. Uiteraard hou ik van dit kindje (en m'n andere zoons) precies net zoveel als dat het een meisje was geweest en geen cent minder. Natuurlijk ben ik in de hemel zo gelukkig dat ik weer een gezond kindje mag krijgen en zullen we ook deze zoon op handen dragen. Ik ben op mijn dochter echt niet meer gek als op m'n zoons. Maar ja, toch had ik vreselijk gehoopt dat dit een meisje zou zijn. De opmerkingen zullen nu ook weer niet van de lucht zijn, want je vijfde zoon krijgen vinden veel mensen toch een opmerking waard. Maar wij trekken ons er niks van aan en zijn gewoon blij met onze knul. En ik vind t ook wel stoer, mama van zoveel knullen
Wat herkenbaar zeg. Nu heb ik 'maar' 1 jongen maar ik merk dat dus nu al. Dat mensen met alleen een dochter of dochters hem al gauw druk vinden. Ja het is een actief mannetje, en echt een jochie met sommige dingen, maar hij is wel sociaal. En net wat jij zegt kan een ander hem nog wel eens druk maken met wild en gek doen, om na 5 minuten te stoppen, niet wetende dat hij dan net lekker op dreef is haha. Ik merk ook verschil in hoe jongens met elkaar spelen en meisjes. Mijn zoontje speelt bijvoorbeeld ook anders met meisjes dan met jongens. Met jongens is het al gauw achter elkaar aan rennen, op elkaar 'schieten', stoeien etc. En dat wordt door moeders die dat niet kennen al gauw als ongehoorzaam en (te) wild gedrag gezien ofzo? Maar ik denk dat dat gewoon een beetje het verschil is tussen jongens en meisjes. Als ik ergens ben waarvan ik weet dat hij volgens hun te wild/druk is, zit ik ook niet bepaald op me gemak. En nu zeggen mensen dat niet gauw, maar je merkt dat gewoon. Zeker wanneer ze zelf een kindje hebben wat rustig naast mama op de bank zit, of meisjes die lekker zitten te knutselen of kleuren. En dan krijg je ook wel eens een reactie; hopelijk krijg je hierna een meisje. Eh, hopelijk krijg ik überhaupt nog een kindje denk ik dan altijd. Al snap ik wel dat er een voorkeur kan zijn hoor, dat is ook gewoon menselijk.
Al mijn jongens zijn ontzettend rustig, altijd al geweest. Rollend over de vloer? Nooit meegemaakt. Mijn dochter is degene die het 'drukste' is, want die heeft haar kwebbel altijd open. Als je met haar in de auto zit, kun je de radio net zo goed uitzetten want die praat aan 1 stuk door Hier ervaar ik dat dus juist andersom, jongens zijn veel rustiger dan meisjes vind ik.
Maar ik denk toch dat het gedrag van jouw jongens een uitzondering zijn. En dat meiden druk kwebbelen, geloof ik meteen, maar dat voelt voor anderen toch minder druk dan die rennende jongens.
Wat een onzin, laat je niet gek maken lieve TS! En ik heb er over nagedacht, van iedereen in mijn omgeving zijn het juist de grote volwassen zoons die later het beste en meest hechte contact hebben met hun moeder! Dochters hebben toch vaker ruzies en strijd met hun moeder of zelfs helemaal geen contact meer. Die kerels die hun moedertje altijd op handen dragen, prachtig is dat. 😍❤️
Ja zou kunnen...maar dat heb ik persoonlijk 1000x liever dan dat eeuwige gekat, gegil en gedramatiseer van die meiden wat ik vaak zie bij anderen.
Dank je, ik vond het ook heel treffend. Maar ben ook een grote fan van Maya Angelou, prachtige schrijfster. 😊
Hier drie jongens. Nou sorry die kunnen ook flink drama queenen hoor. En zeker van de oudste staat de tetter nooit stil. Ja hun spel is veelal wel rennen stoeien en hard praten. Maar ik heb ook nichtjes en eerlijk? Ik zie verder bar weinig verschil. Voor mijn gevoel zijn ze allemaal t zelfde (en allemaal uniek) Het zijn gewoon kinderen. Maar hier ook zeker opmerkingen gehad waar de honden geen brood van lusten. Zeker toen zoon 3 op komst was. En je merkt echt wel dat er veel in de omgeving ( niet Fam ) voorkeur hebben aan meisjes. Want die zijn schattig. Gelukkig krijg ik vaak complimentjes over mijn knullen. Want die schattige meisjes zijn ook pittig. Hihihi. Nu zwanger van nr 4 en dan krijg je veel oo je wilt nu zeker een meid. Ik wil graag een (liefst gezond) kindje. En dan maar drammen dat ik vast een meid moet willen. Het lijkt wel of men wil horen dat je een voorkeur hebt! Waarom zodat ik dan zielig ben alsof het toevallig het andere geslacht krijg? Hoe kan ik nu zielig zijn met straks vier gezonde kids? Toevallig is het idd een meisje! En we kijken er enorm naar uit. Maar mijn gevoel naar haar is niet anders dan naar mijn zoons. (In de zw-schap, verder kan ik nog niet kijken) Ik heb altijd graag een dochter willen hebben hoor! Super band met mijn moeder ook! Maar daar heeft een ander nooit wat mee te maken! En ik heb heeeeel wat kwetsende opmerkingen gehad. En ook die een gevoel aanwakkerde wat ik nooit heb willen hebben. Maar ik denk wel dat t per omgeving verschilt en sommigen het andersom door maken. Die meiden krijgen en graag een jongen zien.
Ik was en ben ook ook veel drukker en meer aanwezig dan mijn broertje. Ik heb zo'n hekel aan dat gestereotypeer! Mijn knul is ook echt niet drukker dan zijn beste vriendinnetje. Hij racet met zijn auto's door de kamer en zij vliegt met haar tutu aan over de bank
Toen ik beviel van mijn 2e zoon en na een week trots door de stad waggelde werd ik door iemand aangesproken: Je zult wel heel erg teleurgesteld zijn met WEER een zoon .. Ik heb mij altijd een jongensmama gevoeld.. toen ik moest bevallen van mijn 1e... wist ik niet wat het werd, maar de kamer was blauw met treinen op de muur... ik wist gewoon dat ik een jongen kreeg, dat gevoel had ik ook bij nr 2.. ik had ook wederom geen meisjeskleertjes of een meisjesnaam. Op latere leeftijd kreeg ik 2 dochters.. daar kreeg ik de opmerking niet bij. Ik heb alleen zelf enorm moeten wennen aan het feit dat ik zwanger was van een meisje.. (dit keer wel een echo gehad) Over het hebben van zonen en dochters: ik vond mijn 2 jongens een heel stuk makkelijker en rustiger dan die 2 die nu door het huis razen..
Meisjes kunnen inderdaad net zo goed druk en wild zijn. Me zoontje heeft een vriendinnetje die ontzettend druk is. Die moet je ook best kort houden want anders staat ze binnen no-time op je meubels te springen en vliegt ze naar de slaapkamers. Ondanks dat ze een aantal jaren ouder is. Maar ik zie zelfs dan nog wel verschil in jongens en meisjesdrag (over het algemeen he, lang niet altijd natuurlijk). Ze heeft namelijk niet dat stoeien en 'vechten' wat ik dan vaak bij jongens zie. Bij jongens is het vaak wel sneller weer goed. Ze slaan elkaar om de oren en zitten daarna weer met elkaar te spelen. Terwijl meisjes langer boos en gekwetst lijken te zijn. Maar ook hier geldt weer dat dat niet voor iedereen telt.
Een aantal jaren geleden had ik me nog druk gemaakt over opmerkingen of we graag een jongen wilden. Inmiddels ben ik die fase allang gepasseerd maar ik kan me herinneren dat ik me meer boos maakte over het 'Koningskoppel', als je een van allebei eentje had dat je dan een perfect gezin. Ik kon me niet voorstellen dat je zo bekrompen kon zijn. Nu ben ik een stukje ouder dan menige hier (41 jr) en maak me niet zo druk meer (wel andere dingen ). Wees gelukkig met wat je gekregen hebt en als je je toch nog druk maakt, die gevoelens verdwijnen ook weer vanzelf. Je krijgt vanzelf de juiste inzichten.