Ik zit hier met mijn lieve kleine schat in de woonkamer lekker wat fruit te eten. Op de achtergrond staat de tv aan, het NOS nieuws. Ik zie gewelddadige beelden voorbij komen van de gebeurtenis in Parijs vandaag. De beelden zijn verschrikkelijk en laten zien hoe een politieagent liggend op de grond doodgeschoten wordt. Je hoort schoten van zware vuurwapens en tussendoor mannen die kreten als "Allahoe Akbar" roepen. De tranen rollen over mijn wangen, om de de doden die zijn gevallen, om de politieagent die midden op straat ligt en doodgeschoten is. Je ziet mensen doodsangsten uitstaan en vluchten voor hun leven. Het is niet te bevatten dat mensen tot dit soort daden in staat zijn. Ik kijk naar links en zie mijn kleine schattebout genieten van zijn aardbeitjes. En weer rollen de tranen over mijn wangen. Ik ben bang, bang voor de wereld waarin mijn kleine zal opgroeien. Je ziet tegenwoordig niets anders meer, beelden met geweld en bloedvergieten. Nu dus deze beelden uit Parijs, Beelden uit Palestina waar voetballende kleuters vermoord worden, beelden uit Irak/Afghanistan waar onschuldige vrouwen en kinderen vermoord worden, beelden uit Amerika.. Ach het houdt niet op. Ik lees reacties op de nieuwsberichten van vandaag over Parijs, en door deze reacties is mijn angst compleet. Reacties die het weerzinwekkende geweld in Parijs aanmoedigen, maar ook reacties van mensen die oproepen tot overgaan tot geweld tegen moslims "want deze actie in Parijs rechtvaardigt dat." Ik ben vrouw, studente, moeder èn moslima en sinds vandaag bang voor de wereld waarin mijn kleine zal opgroeien. Bang voor waar en wanneer er weer een gek opstaat om zieke ideeen uit te voeren. Bang om met mijn kind op straat te lopen omdat ik er herkenbaar als moslima bijloop (hoofddoek). Ik ben normaal wel redelijk nuchter met dit soort dingen en wil me niet door angst laten leiden, maar heb nu even zo'n momentje. En ik weet niet wat ik ermee aanmoet. Ik wil benadrukken dat ik met deze topic mijn ei kwijt wil, puur mijn gevoel. Het is dus niet de bedoeling om een discussie te beginnen over moslims/niet moslims, politiek of wat dan ook. Het gaat puur om mijn gevoel als moeder, vandaag, hier en nu.
Ik heb geen kinderen, maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik woon in Parijs, en er is angst. Ik ben bang .. en kwaad!
Ik begrijp je angst. Vergeet alleen niet dat geweld van alle tijden, alle eeuwen is. Ook vreemdelingenhaat, oorlog en geweld om religie. Alleen doordat wij zoveel soorten van media om ons heen hebben, zien en horen wij alles. Hierdoor lijkt het erger dan 60/200 en 500 jaar geleden.
Ik deel je angst wel hoor. Ik vraag me al jaren af waar het naar toe gaat met de wereld. Kan gewoon niet begrijpen dat er mensen bestaan die zonder gevoel een einde kunnen maken aan het leven van iemand anders. Zomaar, omdat het kan. Zoveel gezinnen zijn er al verwoest en er zullen er helaas nog vele volgen. Het is voor mij rede geweest om zo min mogelijk journaal te volgen. Gewoon omdat er teveel ellende is. Kan een vorm zijn van je kop in het zand steken maar ik weet niet wat ik er mee moet. Ik word er verdrietig van.
Sterkte meid, ik snap dat het voor jou heel beangstigend is, voor ons is dit "ver van ons bed", voor jou is het bij wijze van om de hoek.
helaas is de wereld altijd al zo geweest, al lijkt het nu meer dan ooit, maar zoals hier boven gezegt komt het mede door social media en media dat je werkelijk alles hoort.. dat is ook 1 van de redenen waarom ik niet vaak nieuws kijk.. Omdat je kapot gegooid word met hele erge afschuwelijke dingen, positieve dingen worden nauwelijks genoemd. Dan zoek ik liever zo nu en dan op nu.nl naar de belangrijkste dingen en dan ben ik ook op de hoogte..
Ik hoop dat ze gepakt worden en dat ze voor de rest van hun leven in de gevangenis mogen rotten ! Gatver ! .. een politieagent van dichtbij neerschieten terwijl hij voor zijn leven smeekt. Een studio binnendringen en uit naam van je god levens nemen. Wie denk je wel niet dat je bent ! Volkomen idioot ! (Sorry voor mijn grove woorden, ik spreek nu uit emotie)
Afschuwelijk mijn pleegzus ( getrouwd met een Moslim) woont in Parijs met haar gezin. Wat een angst moeten de mensen hebben daar. Ik begrijp je angst volkomen.
Precies dit. Maar ik begrijp het wel hoor...ik heb ook wel van die dagen soms maar probeer die negatieve gedachten dan zo snel mogelijk weer van mij af te zetten. We kunnen er verder toch niks aan doen...behalve de verantwoordelijk nemen onze eigen kinderen op te voeden tot tolerante, barmhartige, empatische en kritisch denkende volwassenen. Maar het is ook wel een bijzonder rampzalig jaar geweest 2014 en nu dit weer, verschrikkelijk voor de slachtoffers en nabestaanden. ZP-ers in Parijs e.o. wens ik veel sterkte toe.
Oorlog en geweld is van alle tijden natuurlijk, maar nu wordt je er op meerdere manieren dagelijks mee geconfronteerd. Niet alleen het soort beelden van vandaag maar ook het geweld op straat, schietpartijen, zinloos geweld.. Ik heb me, voor we aan kinderen begonnen, serieus afgevraagd of je dat wel moet willen in deze wereld. Maar idd vraag ik me soms ook af hoe de wereld er over pakweg 20/30 jaar eruit ziet. Maar zoals ik al eerder zei geweld en oorlog is van alle tijden, alleen bereikt het nu je woonkamer i.p.v dat je er weinig tot niks van meekrijgt. Als ik het regionaal nieuws lees dan denk ik ook: dat zulke gekken vrij rondlopen en zo dichtbij. Een man van in de 80, bewerkt met een stalen pijp omdat hij een opmerking maakte dat een scooterrijder niet op die plek mocht rijden. Te bizar voor woorden! Om maar even een voorbeeld te noemen. Toch kan ik het niet laten het nieuws niet te lezen of kijken, hoe bizar de wereld ook is ik wil het toch meekrijgen. En ik begrijp je helemaal: dan kijk je naar je kind, tevreden en blij, geen weet van wat er in de wereld speelt. Dan denk ik ook weleens: in wat voor wereld groei jij op kleintje? Maar ik denk ook dat onze ouders dat waarschijnlijk ook gedacht hebben toen wij klein waren.
Het maakt mij ook heel bang als ik naar m'n kleine kwetsbare dochter kijk. Leerlingen die elkaar op school te lijf gaan (dat kopschop filmpje bezorgde me echt heel veel stress voor de toekomst) Verkrachters, jaloerse exen van je dochter, die IS strijders die steeds terugkomen naar Nederland en die dan o.a. posttraumatische stress hebben naast hun gestoorde gedachtegoed etc etc... Pffff...!
Kan ik mij helemaal voorstellen, voor jou is het nu zó dichtbij. Ik heb die beelden gelukkig niet gezien maar ik word al misselijk als ik het lees. Ik ga ervan uit dat de daders t.z.t. zullen rotten in de hel, iets beters verdienen ze niet. Een kakkerlak is nog beter dan dit soort schorem. :x
Het is gewoon vreselijk. De beelden van de politieagent blijven hier ook maar door mijn hoofd spoken en ik wou dat ik ze nooit had gezien, dat mensen elkaar zulke dingen aan kunnen doen. En ik snap jouw angst ook heel goed. Ik hoop alleen dat mensen, ondanks de emoties wat dit gedoe losmaakt, hun ogen openen en zien dat deze mensen extremisten zijn en dit eigenlijk totaal los staat van welk geloof dan ook. Die intolerantie naar een hele groep toe is ook verschrikkelijk.
Dit is natuurlijk zo inderdaad. Toch heb ik het idee dat door diezelfde (social) media alles veel sneller en harder gaat. Het is ook vaak anoniem natuurlijk dus de toon is ook harder.
Die beelden waren inderdaad echt vreselijk. Ik blijf maar denken aan de familie van die politieagent. Die hun geliefde op zo'n manier op tv ziet verschijnen. Ik krijg er rillingen van.
Ik snap je angst heel goed. Ook ik ben bang voor de toekomst van de wereld en de toekomst van mijn zoontje. Misschien is het altijd inderdaad wel al zo slecht geweest, maar worden we nu meer op de hoogte gehouden door social media enz.
Ik heb het ook wel. Is zelfs reden geweest om te twijfelen aan mijn kinderwens. Maar mijn moeder vertelde dat zij vroeger dezelfde angsten had om mij. Toen ik geboren werd was net het ongeluk op Tsjernobyl gebeurd, en waren mensen erg bang voor de gevolgen. Ik denk ook dat je nu veel meer geinformeerd wordt waardoor het soms overweldigend is. Maar ik begrijp de angst dus volkomen, maar ik kan er weinig mee. De beelden in parijs wil ik niet zien, wat ik gelezen heb vind ik al erg genoeg ShampooL snap helemaal dat je boos en bang bent. Zou ik ook zijn. Stelletje hufters.
Dat anonieme vind ik ook heel beangstigend. Men kan zomaar alles op internet zeggen, elkaar opjutten etc. De wereld is zoveel groter geworden, zoveel makkelijker te bereiken (contact leggen met mensen in andere landen) door internet. Aan de ene kant is het een zegen en aan de andere kant een vloek, vind ik. En zoals iemand hier eerder al zei dit heeft niks met geloof te maken. Ik geloof niet dat er ergens in welk geloof dan ook gezegd wordt dat je geweld moet gebruiken om dingen te rechtvaardigen of je geloof te verkondigen. Deze mensen zijn psychisch niet in orde! (Overigens wil ik hiermee geen discussie uitlokken over geloof hoor!)
Ik deel je angst zeker en weet ook niet goed wat ik ermee aan moet. Ik merk een duidelijke verharding alleen al hier in de buurt. De mensen negeren elkaar en als je iets vriendelijks zegt of glimlacht, schrikken de mensen daarvan. Tja.. ik hoop dat ik mijn dochter kan opvoeden met een hele positieve instelling zonder al teveel oordelen over andersdenkenden en dat haar al het leed maar bespaard mag blijven.