Fijn dat je geweest bent. Maar ik vind het ook niet netjes dat ze je niet even doorgestuurd heeft. Ik zou daar zelf ook om gevraagd hebben trouwens (ik ben die zeur die zelf meedenkt aangezien veel artsen dat tegenwoordig niet meer doen).
Ik zou inderdaad ook om een doorverwijzing vragen. Zelf ben ik nooit regelmatig geweest, met als hoogtepunt een menstruatieloos jaar. Volgens de gyn was er niets aan de hand. Ik ben daarna wel weer ongesteld geworden maar maar 1 keer in de drie maanden ofzo. Ik dacht altijd dat ik moeite zou hebben om zwanger te raken met zo'n onregelmatige cyclus maar dat bleek dus helemaal geen probleem. Nu, na de bevalling van mijn jongste, ben ik al drie keer ongesteld geweest op de juiste datum. Mijn moeder werd na haar tweede bevalling ook opeens regelmatig.
ik werd voor mijn zwangerschap ook niet meer ongesteld (of heel zelden) dus naar dokter en vervroegd de overgang in (zonder al teveel klachten eigenlijk) mijn zusje helemaal geen klachten en ook de vervroegde overgang in met 30!! ik had gelukkig al kids en zij niet, TOCH ben ik onverwachts (maar heel gelukkig) zwanger geworden van mijn derde en nu ineens erna heb ik wel weer cyclus (wel wisselend maar toch) dat kan komen door mijn zwangerschap voor de arts.. Ik zou wel even langs je huisarts gaan want meeste vrouwen in (vervroegde) overgang hebben extra hormonen nodig om zo hart en vaatziekte tegen te gaan, bepaalde kankersoorten en osteoporose etc.. hormonen zijn heel belangrijk hierbij!
Mijn eerste huisarts zei trouwens tegen me dat ik over 20-25 jaar mocht terugkomen, de arts van mijn zusje was gelukkig beter en heeft haar meteen doorgestuurd en zo heeft ze nog een minimaal aantal eitjes kunnen invriezen gelukkig en is ze nu onder behandeling! Zo dom zijn de huisartsen, ze weten er geen drol vanaf!!
Mijn cyclus reageert ook echt op stress. Ik vind het dus geen vreemde reactie. Als je je zorgen maakt, kun je altijd nog terug, maar op zich vind ik de conclusie niet vreemd
Ik vind het een bijzondere gang van zaken (Na een bevalling is het een stuk logischer dat je niet menstrueert naar mijn mening), maar het belangrijkste is natuurlijk dat JIJ je er goed bij voelt. En ik hoop oprecht dat dat zo is. Een hele dikke knuffel voor jou, meissie.
Oei, dat vind ik vaak zo eng aan huisartsen. Ze verwijzen niet of te laat door, denken het vaak zelf wel te weten. Ik zeg absoluut niet dat ze ongelijk heeft maar ik zou zelf toch wel gewild hebben dat een specialist (wat een huisarts niet is) mij even zou onderzoeken en bloed zou afnemen. Drie maanden is lang meis, het zal allemaal wel goed zijn maar ik zou toch eerder teruggaan.
Mmmm..jullie brengen me aan het twijfelen.. Maar stel dat het overgang is; wie stelt dat dan vast en hoe? En wat gebeurt er daarna? Tigermommy, jij hebt ervaring.., weet jij hier misschien antwoord op?
Misschien een stomme opmerking, maar ik bedoel het goed. Luister eens niet naar ons, maar naar jezelf. Kijk zelf eens terug in je verleden, hoeveel hout snijdt het verhaal van de huisarts? Hoe voel je je erbij? Voel je je serieus genomen? Heb je het volledige verhaal verteld of ben je iets vergeten? Wij zijn geen huisarts of specialist. Wij refereren allemaal aan onze eigen ervaringen en emoties. Dat doen we met de beste wil, maar wij kennen jouw geschiedenis, zeker je medische geschiedenis onvoldoende om goed antwoord te kunnen geven. Lees even niet meer in dit topic, slaap er een nacht over en vraag morgen als je dat nodig vindt nogmaals om een consult bij de huisarts. Maar luister eerst naar jezelf!
Dank u. De spreekwoordelijke schop die ik zo vaak nodig heb. En je hebt wel gelijk; ik vertrouw onze huisarts heel erg, en ik vind haar zeer kundig. Eerlijk gezegd twijfel ik niet aan haar. Maar ik geef eerlijk toe dat ik niet om een verwijzing heb gevraagd, en zij heeft er niks over gezegd. Alleen lees ik dan hier weer reacties, en dan denk ik; hè ja dat zou ook nog kunnen, en ja je hebt gelijk... Ik ben zo'n twijfelaar, en ik kijk altijd naar wat anderen vinden en pas me daaraan aan. Nooit kijk en luister ik naar mezelf. Dat komt voort uit mijn (verschrikkelijke) jeugd, en heb ook wel een minderwaardigheidscomplex. Toen ik vanmorgen binnen kwam, verontschuldigde ik mezelf ook meteen omdat ik het laatste jaar al zoveel bij haar (en andere specialisten) geweest ben. Aan de andere kant denk ik dan weer aan mijn kinderen, en ik wil echt niet dat er iets ergs met mij gebeurd (levensbedreigend) want ik mag echt nog niet doodgaan hoor. Dus aan de ene kant paniek, aan de andere kant kop in het zand steken. Ik kan nu ook nooit eens normaal doen.
De overgang lijkt me niet logisch, omdat dan meestal je menstruatie eerst gaat haperen en je vruchtbaarheid stopt 10 jaar ongeveer voor de overgang begint. Maar ga idd op je gevoel af, wij praten inderdaad vanuit onze eigen ervaringen.
Ter geruststelling, ik vind je gedrag heel normaal. Ik vind dit soort dingen ook heel moeilijk. Daarom juist even het advies, niet naar ons advies luisteren.
Hier ook tegen de overgang aan, dit is vastgesteld toen ik maar niet zwanger raakte en doorverwezen werd naar een gyneacoloog. Deze constateerde met een inwendige echo dat ik erg weinig eicellen klaar had liggen. Er is toen bloed afgenomen om de fsh en amh waarde te bepalen. Deze waren helaas niet goed en voorspelden een vervroegde overgang. Ik moet er wel bij vertellen dat ik in tegenstelling tot jouw verhaal wel een normale (wel ietwat verkorte, 26 dagen) cyclus had. Maar dat zegt dus niks. Heb je een kinderwens, is mijn raad om zo snel mogelijk actie te ondernemen en als je twijfelt toch dit aankaarten bij de huisarts en staan op een doorverwijzing! Ze kunnen nog wel wat, maar het kan snel verminderen! Wij hadden geluk dat ik nog wel te stimuleren was met ICSI, dus iedere keer net voldoende eicellen om te gebruiken voor ICSI, maar de kwaliteit van de eicellen gaan tegen de overgang ook achteruit. Verder bestaan er helaas geen medicijnen of methoden om de waardes te verhogen of om de overgang tegen te houden. Maar dit moet natuurlijk eerst echt vastgesteld worden, er zijn uiteraard nog veel meer redenen mogelijk de je menstruatie wegblijft. Sterkte en succes, deze onzekerheid is niet fijn...
Ik lees nu de nieuwe reacties, en inderdaad, luister naar je eigen gevoel, ik spreek uit geheel eigen ervaring, zoals zoveel zullen doen... Als je vertrouwen hebt in je huisarts, dan moet je het daar verder bij laten en er niet meer over piekeren! Een arts roept echt niet zomaar iets, wij zijn ervaringsdeskundigen en geen artsen...
Nee, ik snap dat jullie eigen ervaringenvertellen en dat was ook de bedoeling. Ik weet zeker dat ik niet zwanger ben en vroeg me af wat er dan kan spelen.. Als ik google op menstruatie blijft uit, krijg ik alleen zwangerschap gerelateerde sites. Als ik googleop cystes en vleesboom, krijg ik dan als symptomen hevige bloedingen. Verder heb ik geen overgangsklachter behalve het dikker worden rondom mijn middel. En omdat ik geen pijn heb vond ik het moeilijk om naar de huisarts te gaan omdat ik daar al zo vaak ben geweest het afgelopen jaar. Daarom vroeg ik waar ik evt nog meer aan moest denken, en of het de moeite waard was om toch te gaan En dat was het, want ik ben nu gerust gesteld en we houden het in de gaten. Ik ben ook blij met alle reacties want ik ben gewoon een onzekere muts over alledaagse dingen.
Hahaha, ik ben ook zo'n onzekere doos hoor, ik wil ook vaak zeker weten dat ik de goede beslissing heb genomen... Ik wil je nog wel meegeven dat het bij mij ook koud op mijn dak kwam, ik heb (ben nu natuurlijk zwanger ) ook geen verdere overgangsklachten buiten mijn zwangerschappen om. Dus dat was/is absoluut geen graadmeter! Wacht het nog even af, ben je na een paar maanden nog steeds niet aan het menstrueren, kun je altijd nog terug naar de huisarts, gun jezelf voor nu even rust