Wat zou je doen?

Ik zou het zelf lekker laten gaan. Wanneer jouw moeder aangeeft dat het aan de opvoeders is, heeft ze er overduidelijk niet genoeg last van om er iets aan te doen. De grens is dus nog niet bereikt en ik zou dan zelf niet het risico willen lopen dat mijn zus zou zeggen: waar bemoei jij je mee? Als ma klaagt, komt ze het mij wel zelf vertellen. En dat je dan ruzie met haar krijgt, zeg maar.

Dus nee, ik zou het zelf laten voor wat het is. Wanneer je moeder aangeeft dat zij er ook last van heeft, maar het niet durft te zeggen of iets dergelijks, zou ik mij er meer voor inspannen en kijken wat ik er aan kon doen.

Zelf zou ik gewoon afstand (proberen te) bewaren tegenover de situatie.

 

Jou moeder kan bij haar thuis toch gewoon andere regels hanteren net al jij.

Gaat hij naar de PSZ?

 

Een tip om problemen te voorkomen.

Hou je er buiten. Echt dit is aan jou moeder. Nog even gaat kind naar school als het daar gebeurt zal er wel via die kant verplichte andere opvoeding in gezet moeten worden. Juffen zijn niet dol op terror kleuters. Meestal heel gek luisteren die kinderen op school juist wel omdat ze dan regels aan geboden krijgen een juf laat niet met zich sollen.

Je moet je er niet mee bemoeien> Hoe lastig dat ook is.

 

Lastig, ik zit een beetje in hetzelfde schuitje met mijn zus, maar dan niet zo extreem. Haar kinderen schelden en slaan niet maar ik sta er ooit van te kijken wat ze allemaal goed vindt. Ik durf er ook niet goed wat van te zeggen omdat iedere opvoeder het nou eenmaal anders doet. Ik lees de reacties wel mee, ben benieuwd hoe anderen erover denken.
In het geval van jouw zus vind ik het jammer van het kind. Wordt verpest voor het leven. Die denkt dat dit gedrag normaal is omdat iedereen (behalve jij) het accepteert. Misschien dat het straks op school inderdaad beter gaat omdat hij daar grenzen krijgt.

 

Ik snap dat je voor je moeder op wilt komen, maar als zij aangeeft dat het bij je zus en haar man ligt dan vind ze het blijkbaar niet erg (genoeg). Wat dat betreft is je moeder een volwassen vrouw die net zo goed als jij kan aangeven wanneer ze iets niet accepteert. Als zij ervoor kiest dit niet te doen en je zus hem zo aanpakt, dan zal hij het blijven doen. Dat dit niet strookt met jouw manier van opvoeden is jammer (ik zou het ook niet accepteren), maar iedereen doet het op zijn eigen manier.

Ik zou in ieder geval gewoon je eigen regels vasthouden naar hem toe, als hij bij jullie is. En als hij je slaat of schopt als jij bij je moeder bent dan zou ik daar ook gewoon wat van blijven zeggen. Jij vindt het niet prettig dus mag je daar wat van zeggen, dat je moeder of je zus dat anders aanpakken dat is hun keuze.

 

zolang jou moeder het wel prima vind en zelf er niks van zegt zou ik mij er ook niet mee bemoeien
al zou ik dat wel heel moeilijk vinden

 

Misschien kun je nog een keertje met je moeder praten. Of bij je zus voorzichtig aangeven dat je het wat respectloos vindt dat je moeder geslagen wordt door je neefje. Het is verder aan hun.
Trouwens als mijn neefje dit bij mijn moeder zou doen, zou ik wel wat van zeggen, maar dat komt ook omdat mijn moeder het niet pikt om geslagen te worden door een kleuter.

 

Niet mee bemoeien.

Als je moeder of zus om je menjng vraagt kun je dit vertellen. Hoe lastig het nu voor jou is, je moeder accepteerd het. Je zus ziet waarschijnlijk het probleem niet.

Als jij je er nu mee gaat bemoeien is de kans groot dat er ruzie volgt en dit is iets tussen je moeder en je zus.


En wat jij zegt, als hij bij jullie is mag je jouw regels hanteren. Vind ik.
Ik zeg altijd, als wij ergens zijn gelden de regels van dat huishouden, tenzij onze 'strenger' zijn. Dan gelden onze eigen regels.

 

Kan me best voorstellen dat je je eraan stoort. Maar tja, zo lang deze dingen in je moeders' huis gebeuren zou ik me er ook buiten houden. In haar huis zal of zijzelf of je zus op moeten treden als er iets gebeurt dat niet door de beugel kan.

 

Gewoon niet mee bemoeien.

 

Ik heb hetzelfde 'probleem' met met mijn neefje.
Harstikke lief jongetje hoor, en ik hou echt van hem. Maar er zijn weinig regels en eigenlijk is er geen consequentie voor zijn gedrag. Waardoor hij doet wat hij wil.

Als wij een kaartspel spelen en hij komt en gooit alle kaarten op tafel dan is het: "Ah, waarom doe je dat nou? Kom maar op schoot zitten dan *kus*" (Alsof op schoot zitten zijn straf is?)
Als hij dan 10 minuten niets doet, dan is het: "Wat ben je braaf en lief, wil je een koekje?"

Erg vervelend, maar ja, het is niet mijn kind, dus ik kan er niets aan doen.

 

Ik zou je moeder wijzen op de gevolgen, namelijk dat door het te gedogen je het goedkeurt. En nu is hij nog maar 4, maar als je een trap krijgt van een kind van 8, dan piep je wel anders. En over 4 jaar is je moeder ook weer 4 jaar ouder...
Dat gezegd hebbende moet je je moeder zélf de beslissing laten maken. Maar ik zou óók zeggen, dat ze niet bij jou hoeft te klagen als hij haar eens een blauw scheenbeen trapt of haar in het openbaar (in de winkel of zo) uitscheld.

 

Je zus gaat er nog wel achter komen dat ze dit verkeerd aanpakt.

Mijn schoonbroer en schoonzus hebben een zoontje van bijna 3 jaar die naar een kinderdagverblijf gaat.
Dat mannetje is stront verwend en mag werkelijk alles, krijgt ook zelden nee te horen, mijn schoonbroer en schoonzus leven nog steeds een erg druk leven met stappen en weekendjes weg met vrienden en hun zoontje gaat dan naar de moeder van schoonzus toe, die het mannetje ook vreselijk verwend en waar hij alles mag!

Dat geeft nu dus problemen op het kinderdagverblijf, hij wil niet met andere kindjes spelen, niet mee naar buiten, helemaal niks en als hij zijn zin niet krijgt gaat hij krijsen als een speenvarken.
Wij hebben ons er ook nooit mee bemoeid terwijl we het er vaak over hebben gehad onderling en ook met schoonmoeder, de moeder van mijn man en zijn broer (vader van kindje).

Zij heeft er wel vaker iets van gezegd met als gevolg dat ze haar kleinkind nog maar minimaal ziet omdat schoonzus het er niet mee eens is en denkt dat haar opvoedingsmethode helemaal goed is.

Nu heeft het kinderdagverblijf al een aantal keren aangegeven dat er iets moet veranderen wat dus niet gebeurt met als gevolg dat er nu een persoon is ingeschakeld die de situatie op het kinderdagverblijf EN thuis moet gaan beoordelen.
Mijn schoonzus snapt het helemaal niet dat haar manier van opvoeden gewoon echt niet goed is maar ja, daar gaat ze nu dus wel achter komen.

Ik zou me dus, als ik jou was, er verder ook niet mee bemoeien want dan ga je ruzie krijgen, ze komen er vanzelf wel eens achter alleen is het gewoon jammer dat het zo moet.