Volgens mij wil de onze dochter op die leeftijd ook alleen maar zelf spelen. Als ik er bij ging zitten dan ging zij ook een andere kant op. Nu is het juist de hele dag van: mama samen spelen? En komt ze met al het speelgoed steeds bij mij aanzetten.
Ik ben alweer een heel stuk gerustgesteld, en eigenlijk juist door dit topic kwam ik tot de conclusie dat we best wel veel spelen samen, alleen hij heeft gewoon geen interesse in speelgoed of op schoot zitten. Maar hij is wel dol op kiekeboe spelen (neemt ie ook zelf initiatief voor!!) en pakkertje....
Dat knuffelen komt wel weer hier, hier komt ze sinds een paar weken opeens spontaan kusjes brengen. En ze vindt het erg fijn om te worden voorgelezen, dan kruipt ze lekker tegen me aan. Dat samen spelen komt vast wel goed. Ik vind dat je het überhaupt nog niet echt spelen kunt noemen op die leeftijd, als ik het vergelijk met hoe mijn dochter nu speelt. Nu heeft ze écht interesse, zo schattig om haar te horen kletsen haha. En mama moet helaas heeeeel vaak meespelen, dan ben ik eventjes blij als ze op bed ligt, eindelijk fatsoenlijk rust hahahahahaha.
Hahaha, ik was op bladzijde 2 en toen dacht ik al: volgens mij doen die twee wel andere dingen samen dan met speelgoed spelen. Maar gelukkig zeg je het nu zelf al. Hoef ik het niet meer te vragen Spelen is inderdaad veel meer dan met speelgoed iets doen. Spelen vind ik ook inderdaad zingen of gekke bekken naar elkaar trekken. En weinig knuffelen was/is hier bij beide dames ook zo, op deze leeftijd. Komt wel goed. En over dat jaloers op elkaar zijn: ik heb van iedere versie eentje: een ontzettende plakker (en dan dus niet knuffelen, maar wel constant aandacht nodig hebben en bovenop je zitten) en een einzelgänger. Nou, doe mij die laatste categorie maar hoor! Een plakker is zooooo uitputtend