Fijn dat alles goed was, Charise! Voel je je zelf ook weer beter? Wiegje, ik wou ook zo'n wiegje! Wij krijgen het mozesmandje van mijn zwager, zolang gaat hij er toch niet in liggen dus ik heb maar gewoon ja gezegd haha. En nu eindelijk weekend En maandag lekker uitslapen want heb controle. Wat een lange week was dit zeg..
Werveltje, ik ben de vorige keer ook in het ziekenhuis bevallen en vond ik ook wel fijn hoor. Dus ik neig ook wel een beetje naar het ziekenhuis. Maar juist die vrijheid dat je zelf kan bepalen wat je doet vind ik ook wel fijn. Zoals zij het zei was het dat ik in het ziekenhuis MOET. En als het echt zo is, dan is het zo hoor, dan doe ik het en is het prima. Maar mijn eigen verloskundige die zei toen van joh we zien wel hoe het loopt, de vorige bevalling ging ook goed, heb 10 min geperst. Dus als het gewoon lekker gaat kunnen we altijd nog thuisblijven evt. Maar goed ze is 1 van de 5, dus weet niet hoe anderen er over denken hihi. We zien het wel. Maandag heb ik controle bij eigen VK en dan bespreek ik alles wel.
Bedankt lieve meiden!! Gekke controle zo ja Charise.... Wel fijn dat voor de rest alles goed was! En wat gek dat ze dan niets over die placenta bij de 20 weken echo hebben gezegd?? Ik had dit namelijk ook bij Ediz en daar hebben ze met 30 weken weer naar gekeken, toen was ie goed mee gegroeid. Hopelijk bij jou ook! Maantje ja Primark! Wiegje: Ik heb een wit wiegje die we bij Ediz ook gebruikt hebben, van de Babypark. Bij Mira had ik ook een mozes mandje (helemaal roze ) vond ik ook erg leuk! Ik lig in bed, optijd slapen vandaag. Was echt een rare en drukke week, nu even rust. Welterusten meiden! Heb een heel druk mannetje in mijn buik, hopelijk laat ie me lekker slapen
Jess: Ik vond je haak werkje trouwens zo leuk! Echt te schattig dat knuffeltje! Jammer dat ik 2 linkerhanden heb 😂
Zoooo ja niet normaal die wind... Ben net een half uurtje wakker, haha. Het was laat vannacht. We hadden besloten zo'n Jan van Gaasteren puzzel van 1000 stukjes te gaan maken, maar die moest natuurlijk af hahah. Nu ff ontbijtje maken en vriend uit bed lokken fijne stormachtige dag vandaag!!
Wel gezellig!! Hier hebben de kindjes ook uitgeslapen tot 09.00. Ik lag er optijd in dus voel me heerlijk uitgeslapen. Fijne dag meiden!
Onze boef was rond 9 uur wakker, lekker hoor. Net boodschappen in huis gekregen, (bestel altijd online bij AH) samen met Daimen de boodschappen opgeruimd en lekker ontbeten. Manlief ligt er nog in, maar hij slaapt heel slecht altijd dus laat hem lekker liggen. @Wind: hier ook heel erg. Hoorde het zelfs door de rolluiken heen zo heftig. Daimen was er wakker door geworden zei hij! Wat zijn jullie plannen voor vandaag?
Goedemorgen! Ja, hier ook al zo'n wind. Was vannacht echt bang, het hele huis kraakte. Maar hij staat nog Wel hebben we flink wat dakpannen minder in de straat.
Ja hier ook flinke wind!! Pff.. Ik zou eigenlijk een afspraak hebben met een vriendin maar ben totaal niet fit.. Slaap al 2 dagen heel slecht en voel me nu echt grieperig... Blegh.. Vandaag maar dagje niks doen denk ik, moet alleen nog even ergens een uurtje of 2 tussendoor werken maar dat komt wel goed..! Misschien een rare vraag maar zijn er meer vrouwen die er niks aan vinden.. Het hele zwanger zijn... Ik voel me er zelfs beetje schuldig over... Wij zijn onverwacht toch spontaan zwanger geraakt, want volgens de artsen niet kon lukken.. En nu ben ik zwanger... En nu vind ik er niks aan...........
Wat bedoel je precies met dat je er niets aan vindt? Dat je er geen lol aan beleeft of dat je het zelfs niet meer leuk vind? Kijk je uit naar die kleine straks als ze er is, of dat ook niet? Zwanger zijn is geen drugs ofzo, je voelt je natuurlijk niet overdreven goed met alle kwaaltjes. Ikzelf denk soms ook wel eens, nou, ik heb het gehad, van mij mag ze komen! Ik kijk wel enorm uit naar die kleine strakjes. Maar als ik beweging voel, vind ik dat juist wel weer heel leuk, maar soms vind ik het een rottig gevoel. Vergeet niet dat als je al 2 dagen slecht geslapen hebt en je ook nog eens grieperig voelt, je het leven sowieso wat somber in kunt zien. Is niet de realiteit hoor. Probeer te bedenken dat je je straks weer stukke beter voelt, dan heb je een andere bril op!
Oh nee hoor!! Ik kijk ontzettend uit naar ons kindje!! Ik verheug me daar elke dag meer op! Maar ik heb zovaak van mensen gehoord dat het zo genieten is.. Zwanger zijn.. Dat ze zich heerlijk voelen etc... Ik mis dat.. Tuurlijk vind ik het geweldig als ik haar eens voel, want dat is nog niet zo vaak en al helemaal niet hard of erg duidelijk.. Maar voor de rest, ik voel me niet echt mezelf.. Ik krijg last van dingen.. Wat er allemaal bij hoort, ik voel me enorm.. Terwijl ik echt van 90% van de mensen te horen krijg "oh je ziet ook nog niet echt veel ervan he voor het aantal weken dat je bent" dat werkt ook niet echt mee.. Terwijl ik het gevoel heb dat ik al een onwijze buik begin te krijgen.. Etc.. Ik weet niet.. Ik heb gewoon even een off day denk ik
Trek het je niet aan wat anderen zeggen, bij mij heeft dat ook grote impact merk ik; zo zei een vriendin laatst, goh, wat draag je je buik ver naar onderen, alsof je baby al is ingedaald. Werd ik heel onzeker van. Nu krijg ik te horen dat m'n buik niet meer groeit. Nou en, denk ik dan, er is volop leven in de tent. Laat ze maar kletsen! Ik had nog een update geschreven in mijn vorige bericht, probeer je daar aan vast te houden want het is echt zo. Ik voel me soms wat neerslachtig en ik weet dan dat dat tijdelijk is en niet realistisch. Ik vind zwanger zijn overigens ook niet super geweldig, had het me heel anders voorgesteld, waarschijnlijk omdat ik altijd miskramen kreeg dacht ik, wat zou het toch geweldig zijn als het zou blijven zitten en je met een dikke buik rondloopt. Maar als het dan zover is, is het snel "gewoon". Ik kan niks delen met de vader, die is van de aardbodem verdwenen, heeft me nog nooit met deze buik gezien, geen hand erop gelegd, niet tegen gepraat, geen echo meegemaakt. Ik probeer in m'n eentje te genieten, valt soms ook tegen hoor, zeker als je even last hebt van kwaaltjes.
Maantje ik denk dat heel veel vrouwen zich in je zouden herkennen hoor. De één vind zwanger zijn heerlijk en de ander heeft liever zo snel mogelijk zn kleintje in zn armen. Niets geks aan! Ik vind het zwanger zijn heerlijk en kan er enorm van genieten, maar ken genoeg vrouwen die dat helemaal niet zo ervaren. Trek je vooral niets aan van wat anderen zeggen, mensen hebben namelijk altijd wel iets te melden. Knuf! @Ikke: Dikke knuffel!!!
Oh Jeetje.. Dat is wel heftig... Knap van je dat je er dan toch nog zo in staat!! Is hij vertrokken omdat je zwanger raakte?
Ik herken het gedeeltelijk. Ik voel me soms echt al een dikkerd en totaal niet sexy meer. Elke keer als ik kleding ga passen is het wel confronterend. Terwijl iedereen juist zegt wat ben je mooi zwanger. Ik wil er soms niet aan denken hoeveel groter die buik nog gaat worden. Maar het is is idd een gevoel. Ik ben wel mezelf, maar ook weer niet. Ik weet dat het tijdelijk is en dat ik er zoiets moois voor terug krijg. Dan vind ik het zeker de moeite waard. Maar soms ben ik een beetje bang wat mensen van me vinden ofzo, zal wel onzekerheid en de nieuwheid zijn. Maar ja daar moeten we ons niks van aantrekken, maar dat doe je toch onbewust wel Verder geniet ik volop van het zwanger zijn, ik voel me lichamelijk goed en ben trots dat ik een kindje in me mag dragen. Vind het echt heel speciaal en na mijn voorgeschiedenis ben ik zo blij! Andere dagen ben ik juist heel trots op mijn buik. @ Ikke, heftig zeg dat je er alleen voor staat! Maar aan een vader die geen verantwoordelijkheid wil, heeft je kleintje ook niks! Je klinkt als een dappere vrouw ZOooo het regent hier hard!! Wel lekker, nu zijn de ramen weer lekker schoongeregend door de hard wind
Ik geniet van t getrappel in mijn buik en het feit dat mijn lijf een mensje weer te maken vind ik heel bijzonder. Ik kijk erg uit naar de kleine, wat voor een mensje zal het zijn? Maar als ik dat mensje ook had kunnen krijgen zonder zwangerschap, dan was ik de eerste die mij daarvoor aanmeldde. Ik voel me op zich best goed, maar ben wel vermoeider. Voel me echt een ouwe taart als ik om tien uur liever in bed lig dan in de kroeg zit. Bovendien houd ik heel erg van een wijntje en lekker uit eten met een drankje, of gewoon ergens een borrel doen. Dat gaat niet en dat vind ik ook suf. En ik ben gewenst alles zelf te doen en lekker hup hup in hoog tempo mijn klusjes uit te voeren. Per week voel ik dat mijn lijf dat minder aan kan en dat irriteert me. Dus zwanger zijn vind ik na zich heel bijzonder dat het mocht lukken en het kunstje wat mijn lijf nu flikt, maar ik vind het niet zo nodig
+1 Niks geks aan hoor Maantje555. Hoewel ik deze keer wel extra probeer te genieten van alle dingen die ik wel leuk vind (getrappel in mijn buik en spulletjes uitzoeken voor de kleine) omdät ik denk dat het echt de laatste keer is. Maar van mij mag het wel Mei zijn. Dan heb ik mijn lichaam weer terug haha. Gisteren nog bij de dokter geweest ivm mijn blauwe plekken en moest wel bloed gaan laten prikken omdat ze denkt dat het met mijn stolling te maken heeft. Kon gelukkig ook vanmorgen dus zat al vroeg in het ziekenhuis. Nu wachten op de uitslag en proberen me er niet te druk over te maken. Zo even naar de babydump, dat leidt wel af
Ja zoiets, toen ik 5 weken zwanger was is ie bij zijn mammie ingetrokken. Hij zou op zijn minst een parttime baantje gaan zoeken toen hij hier bij mij woonde, maar bleef maar voor de tv hangen en ondernam niets. Toen ik zei dat hij voortaan de helft van de rekeningen mee mocht betalen, kregen we flinke ruzie. Toen knapte er bij mij iets. En toen ik zwanger bleek te zijn, deed hij nog altijd geen moeite om een baantje te zoeken. Feitelijk heb ik hem mijn huis uitgezet, al had ie gewoon kunnen blijven als hij een wat redelijkere instelling aan zou nemen. Meneer is sindsdien boos op mij en houdt vast aan zijn koppigheid. Zijn koppigheid is belangrijker dan contact met zijn kind. Sindsdien negeert hij me volledig en heeft me op alle mogelijke fronten geblokkeerd. Ik heb nog vaak getracht een gesprek aan te gaan met hem, maar het is niet mogelijk, ik kan hem enkel nog bellen en een voicemail inspreken, maar die worden gewoon genegeerd. Ik heb hem nog een keer te pakken kunnen krijgen een maand of 2 geleden, hij had toen iets nieuws verzonnen en zei: ben ik eigenlijk wel de vader? Sindsdien heb ik 0,0 respect meer voor hem. Maargoed, hij doet maar. Ik zal die kleine wel liefde voor 2 geven... Maar het is met tijden wel verdrietig om de vreugde niet te kunnen delen met de vader.