Mijn moeders' gezondheid gaat langzaam achteruit. Het huishouden en de boodschappen kan ze niet meer. Maar mijn vader is echt zo'n ouderwetse man die altijd werkte op kantoor en thuis met z'n pantoffels aan de krant las. Hij doet nu wat hij kan maar het lukt hem niet zo en het is ook echt niet zijn ding. ik doe een deel van hun was en een deel van de boodschappen. Maar ik heb ook een baan en 2 kleine kindjes... Ergens zou ik meer voor ze willen doen, poetsen, koken... Maar het lijkt gewoon niet haalbaar.. Op mijn vrije dagen zou ik dan een halfuur moeten fietsen met onze dreumes door dit weer. En wat kun je doen met een dreumes die aan je been hangt... Mijn man zegt dat ik het los moet laten en dat ze zelf maar betaalde hulp moeten zoeken. Maar het zijn mijn ouders! Omdat mijn vader nog gewoon gezond is komen ze niet in aanmerking voor verdere thuiszorg. Zijn er dames die dit herkennen en hoe gaan jullie er mee om?
Wat geweldig dat je er zo in staat Ik zou ze vaak uitnodigen om bij jullie te eten, en dat ze dan alvast de was meenemen. Je eigen boodschappen met de auto halen en tegelijk hun weekboodschappen meenemen. Je vader rustig aanleren hoe hij voor zijn vrouw kan zorgen. En dan bijv 1 avond per week reserveren dat je naar je ouders gaat om te helpen met poetsen. van 19 tot 22 of zo? In die 3 uur kun je heel veel doen, en hoeft je vader het maar bij te houden. 2 oude mensen maken ook niet heel veel vies.
Oh, en als je daar bent met je dreumes, je kind aan je vader geven ter vermaak en zelf wat doen in het huishouden?
Kunnem ze iemand particulier inhuren? Ik werk zelf in de Thuiszorg en ondanks dat zoon in huis woont, is er wel thuiszorg en hh hulp.
Mijn moeder heeft longkanker en kan ook lang niet alles meer doen. Eigenlijk bijna niets. Mijn vader is niet meer de jongste, ze schelen bijna 13 jaar. Ik kan niet zo heel veel beginnen. Werk, mijn man werkt, thuis drie kleine kinderen, oudste met ASS, handen vol. Als ik op de koffie kom slinger ik nog wel eens een doek door de douche en wc of boven door de slaapkamers, maar een vaste dag, dat lukt niet en ik heb vaak geen auto. Ze wonen een uur bij ons vandaan en met het openbaar vervoer ben je een halve dag op pad. Ik heb de WMO ingeschakeld. Mijn ouders krijgen nu 3 uur per week hulp en ik besef me dat dat best heel veel is. Maar het geeft hun een schoon leefbaar huis en mij een boel rust en minder schuldgevoel. Want ik wil heus wel, maar het lukt me echt niet. Maar moet ik wel bij zeggen dat mijn moeder ook met regelmaat in het ziekenhuis heeft gelegen de afgelopen periode met fikse longonstekingen en de laatste keer met vocht achter de longen door lekke lymfevaten. Mijn vader is ook kankerpatient (darmkanker, met stoma) en is aardig op leeftijd, bijna 75. Ik had er niet op gerekend, die drie uur per week. Ik was allang blij geweest als er 1 keer per 2 weken iemand kwam om de grote dingen te doen. Dweilen e.d.
Wat fijn storm, dat je het zo hebt kunnen regelen! Dat geeft wel rust voor jou denk ik! Geeft me ook wel hoop dat het toch wel kan als het echt nodig is. Ik wil er niet te diep op ingaan ivm mijn ouders privacy, maar bij ons komen eten doen ze niet. Savonds gaan helpen is ook lastig omdat mijn man vaak savonds laat pas thuis is en mijn moeder vaak ookal vroeg naar bed gaat en dan rust in huis wil.
Boodschappen laten bezorgen? Inderdaad een particuliere poets regelen? Eens per twee weken een aantal uurtjes. Dan vallen de kosten ook nog mee. Je kan dan zelf nog de grotere dingen aanpakken zoals ramen lappen, keukenkastjes etc. (wat niet zo nauw komt als het een keer wordt overgeslagen). Misschien eens per week een grote pan koken en porties bij ze in de vriezer leggen?
Mijn schoonpa heeft 1x per week hulp van buiten af en 1 a 2 keer pw gaan we daar heen of halen we hem op en komt naar ons. Hij heeft zich nu in onze woonplaats ingeschreven en hoopt over een jaar of 2 om de hoek te kunnen wonen. Nu woont hij 12 km verder, ook geen probleem hoor. Hij wil zelf graag om de hoek wonen. We hadden al gekeken naar mantelzorg woningen, maar dit wordt 'm niet. Hij wordt dan gekort op zijn uitkering en wij moeten dit financieel opvangen en dat lukt niet.
Hebben ze geen recht op WMO? Kan via de gemeente. Ik begrijp je goed, mijn moeder is gelukkig niet hulpbehoevend maar woont wel alleen dus als er een keer iets is voel ik me heel erg verantwoordelijk om haar te helpen. En dan is een half uur reistijd best ver weg. Als je ouders echt niet bij jullie willen eten, zou ik toch op de dagen dat je kan naar ze toe gaan, met dreumes. Neem wat speelgoed mee wat je dan ook daar laat, dat is speciaal, en laat hem daarmee (met opa of oma) spelen terwijl jij even door het huis gaat en alvast avondeten klaar zet (al is het maar aardappels schillen, boontjes afhalen, dan kan je vader de rest doen). Is er geen andere familie die je kan ondersteunen?
Vanuit de WMO kunnen ze ook je vader leren hoe dingen werken he, dat hoort er ook bij . zou toch rustig aan eens een stap in die richting gaan zetten al is het maar info van hun gemeente inwinnen.
Mijn ouders zijn nog jong en vitaal dus hebben nog geen hulp nodig. Ik zou je vader helpen met koken zodat hij op de lange termijn deze dingen toch echt zelf kan. Je geeft zelf aan dat hij nog gezond is dus het is iets wat hij nog kan leren. Verder doe je alles al wat je kan.
Misschien kunnen ze de boodschappen laten bezorgen, door de appie bv. En een huishoudelijke hulp? Ik wil mijn ouders later best met grote dingen helpen, maar ik zal niet weten waar ik de tijd moet vinden om hun huishouden en boodschappen te doen naast mijn eigen gezin. Wij hebben nog geen kinderen maar zelfs nu heb ik die tijd al niet 'over' Plus dat mijn ouders gescheiden zijn, dus kan ik dat x 2 doen.. Dan worden mijn ouders mijn baan en dat ben ik niet van plan. Ik vind dat heel vervelend voor ze maar ik vind dat ze dat tzt zelf op moeten lossen.
Juist geweldig dat je voor hun wilt zorgen! Deden maar meer mensen dit, dit zou ook veel meer gemotiveert moeten worden, vind t raar dat je man zegt dat hun maar iemand moeten inhuren. Mijn moeder is 3 jaar geleden overleden en mijn oma bijna 5 jaar maar wij zorgden altijd samen voor haar, boodschapjes, wat schoonmaken, mee uit nemen, van alles. In onze familie is dat eigenlijk vrij normaal, ze heeft zelfs jaren bij ons in huis gewoond echter op den duur had ze betere medische zorg nodig en was niet meer verantwoord maar ondanks dat deden we nog heel veel zelf. Jammer dat ik dit niet voor mijn moeder mag doen 😢 Toen mijn moeder overleed heeft mijn vader bijna een jaar bij m'n zusje gewoond, je hoort gewoon voor elkaar te zorgen vind ik, dat hebben hun ook voor jou gedaan. En heb je geen tijd dan maak je deze voor je familie.
Deels mee eens hoor. Maar er zijn nou eenmaal een hoop factoren die maken dat je niet kan of wíl zorgen voor je ouders. 'Dan maak je gewoon tijd' vind ik wel een beetje kort door de bocht.
Zelf voor je ouders zorgen is misschien ook wel het allermooiste, maar dan moeten de omstandigheden ook wel echt ideaal zijn. De afstand is belangrijk, je eigen fysieke gezondheid, je eigen vrije tijd. Ik zou ook heel graag voor mijn ouders willen zorgen als ze hulpbehoevend zijn. Dit betekent wel dat ik dus niet kan gaan wonen waar ik zou willen, omdat ik afhankelijk ben van openbaar vervoer of de fiets. Lange afstanden fietsen, zeker met een hoop wind gaat ook niet lukken (ik heb chronische schouderklachten). Die schouderklachten beletten mij er ook van om te gaan sjouwen (ramen lappen, poetsen, stofzuigen, bedden opmaken etc.). Oh ja en natuurlijk ook qua boodschappen. De wens is er wel degelijk, maar dan zou ik sowieso in hun buurt moeten blijven wonen zodat ik in ieder geval bij hun langs kan om kleine dingetjes te doen of om boodschappen langs te brengen die mijn man en ik samen hebben gehaald. Waar ik nu echt tegen aan loop is het feit dat mijn vader echt niets kan. Koken doet hij niet, boodschappen doen ook niet, laat staan het huishouden. Ik heb al vaker aangegeven dat het toch wel goed zal zijn als hij ook wat kan doen zodat hij wanneer mijn moeder iets overkomt (wat ik natuurlijk absoluut niet hoop), ook voor zichzelf kan zorgen. Mijn moeder geeft mijn vader daarentegen ook niet de gelegenheid om te leren koken. Geen geduld. Al met al vind ik het wel erg zorgelijk, want het zou heel veel angst en ergernis bij mij wegnemen.
Inderdaad, brr wat naar. Alhoewel mijn moeder later echt naar een verzorgingstehuis wil (ze werkt er zelf in) denk ik niet dat dat straks nog zo makkelijk gaat. Ik zou mijn moeder noooit aan haar lot overlaten.
ik vind dat de meeste kinderen hun ouders links laten liggen onder het het mom van ik heb mijn eigen gezin, werk, druk etc etc het zijn je ouders, je familie en ze hebben altijd voor je gezorgd ik hou teveel van mijn ouders om ze aan hun lot over te laten. we komen toch in de tijd dat we het moeten gaan doen met de mantelzorg. voor ts: ik weet niet hoeveel vrije dagen je hebt maar je zou gewoon een middagje kunnen gaan poetsen, koken (voor meerdere dagen en dan invriezen) of misschien is er iets zoals tafeltje dekje voor ze , boodschappen doen je schrijft dat je vader veel dingen nog kan dus misschien kan hij even fietsen, blokje om met je kindjes? zodat jij rustig een paar dingen in huis kan doen. en dan zijn er natuurlijk nog de weekenden als je die niet werkt zou je af en toe dan ook iets kunnen betekenen voor ze.
Kook flink veel, vries het in en ja ook je vader zal wat meer moeten gaan doen. Hele andere generatie dus dat is heel lastig maar het zal tegenwoordig wel moeten. Eventueel iemand inhuren die 3 uurtjes per week de grote dingen komt doen in huis en boodschappen laten bezorgen. Ik kwam als thuiszorg hulp ook vaak bij mannen thuis die konden werkelijk waar niks, die snapten niet wat de witte was betekenden, en kregen net de waterkoker aan. Toen kon dat redelijk opgelost worden maar tegenwoordig zullen ze toch zelf aan de slag moeten.