Als ik iets echt onacceptabel vind, dan kan dat dus inderdaad het einde van de relatie betekenen. Niet meteen natuurlijk, ik zou er het gesprek over aangaan. Maar ik heb grenzen en als die chronisch overschreden worden, dan kan dat einde oefening betekenen. Gelukkig hebben mijn man en ik dat niet meegemaakt en zijn we er tot nu toe samen uitgekomen.
Maar je hebt dit probleem dus ook al eens in het verleden gehad. Ik denk dat ik het meer had los gelaten. Je zegt al hij gaat bijna nooit meer uit. Als het dan eens voor komt dan zou ik wat minder moederen en hem wat meer los laten. Schat wij eten om 19:00 uur. Wil je mee eten dan zie ik je dan, is het gezellig in de kroeg dan blijf maar lekker en haal je op de terugweg maar een frietje goed. Have fun! Ik snap het niet dat mensen hun man zo kort houden. Hij heeft ook een prive leven. En als ze niet elke week gaan stappen... Het is zonde om je relatie op zoiets stoms kapot te laten lopen!
Wat zei je vriend eigenlijk toen hij 's avonds thuis kwam? Heeft hij er wel wat over gezegd, waarom hij uiteindelijk zo laat thuis kwam? Mijn vriend en ik spreken of een tijd met elkaar af (maar dan niet om klokslag zo laat, maar gewoon rond die tijd) of we laten elkaar van tevoren weten dat het laat kan worden en dat we dus geen rekening met elkaar hoeven te houden. Mijn vriend stuurt mij vaak een berichtje als hij bij vrienden een biertje aan het drinken is, om te vragen hoe het met me gaat en wat ik aan het doen ben, of ik al naar bed ga etc. Als ik dan zeg dat ik richting bed ga, komt hij vaak ook met een halfuurtje/uurtje thuis. Wij hebben daar niet hele strakke regels in, hij moet kunnen doen wat hij wil, maar ik wil wel op de hoogte zijn van waar hij is. Dan ben ik maar een moeder, I don't care. Ik heb vaak genoeg in bed gelegen en de uren geteld hoelang hij al weg was, en ik doodsbang was dat hij een ongeluk oid gehad hebt. Als hij te laat komt ben ik namelijk niet zo zeer boos, maar meer bezorgd omdat ik allerlei ramp scenario's in mijn hoofd haal, vooral sinds ik zwanger ben. Gelukkig houdt mijn vriend daar rekening mee. Als ik met eten klaar sta, en mijn vriend komt met vage smoesjes (m'n vader gaat eten en brengt me straks naar huis, ehhh?) en dan vervolgens uren later pas thuis komen terwijl hij weet dat jij thuis met eten klaar staat, vind ik gewoon raar. Even het opwarmen van het eten of weggooien daargelaten. Je maakt een afspraak en daar hou je je aan, wil je dat niet? Prima, maar maak dan ook de afspraak niet. Ik zou dan echt teleurgesteld thuis met het eten op hem zitten te wachten.
Dat is wel heel makkelijk gezegd. Alsof iedereen die wijsheid wel in pacht heeft. Mensen veranderen nog wel eens in hun leven, zeker als men gaat samenwonen, trouwen of na het krijgen van kinderen. Als je elkaar net (een paar jaar) kent stoor je je misschien nog niet zo aan het gedrag van de ander, of denk je dat het wel minder zal worden als er serieuze plannen zijn (gemaakt) waardoor je meer rekening met elkaar moet houden. Dan ga je je sneller irriteren aan de slechte eigenschappen.
Ik zou die van mij wel es vaker buiten willen hebben ... Hij gaat ... 1 à 2 keer per jaar op café - altijd met dezelfde oude kennis. Dan vertrekt ie tegen 8 uur 's avonds en is tegen 11 uur wel weer thuis. Zegt nooit een uur, maar komt altijd op ongeveer 't zelfde neer. Als het nu was dat hij elke week op café zat en zich daar echt misdraagt of zich nooit aan een afspraak houdt, had ik er na een tijd ook wel een probleem van gemaakt. Of hem duidelijk gemaakt dat een uur een uur is en geen 4 uur later. En ondanks meestal geen uur zeggen moet ie hier ook niet riskeren om pas om 7 uur 's ochtends thuis te komen. Of duidelijk dronken (aangeschoten kan me niet schelen). Ik slaap gewoon niet als hij niet thuis is, dus ik zou gewoon heel de nacht opblijven en bovendien doodongerust zijn. Ik heb hier 1 keer met eten zitten wachten paar jaar geleden en dat heeft ie toen serieus mogen horen. Vooral ook omdat ik midden in een examenperiode zat, speciaal tijd had genomen om te koken ... en dan komt ie 2 uur te laat en pakt zijn gsm niet op. Had ik dus even goed 2 uur langer kunnen studeren. Effe verwittigen dat je later bent en nog in de stad blijft hangen, is toch wel het minste ... De laatste 5 jaar ben ik overigens degene die hier 't meeste weg is. Maar dan wel overdag en ik zeg nooit een uur. Maar ik moet sowieso mijn bus terug hebben, dus dat wordt ten allerlaatste half 10. Met een partner die dus bijna nooit weg is, voel ik me daar overigens geregeld schuldig over dat het altijd "ik" is die bijna elke maand wel een keertje gaat.
Tsja, nou gaat mijn man bijna nooit uit, en meestal met collega's eten en een biertje na als hij al gaat. Maar we spreken nooit een tijd af? Ik ben toch zijn moeder niet. Het enige wat we afspreken is of hij al dan niet mee-eet. We eten meestal zo rond 18.00, 18.30, dus als hij wel mee-eet maar er dan nog niet is (files ofzo) zet ik zijn bord gewoon met een deksel op het aanrecht. Ik snap het punt niet zo. Ik snap wel dat TS gezien het verleden er wellicht wat meer bovenop zit (sorry, heb alleen p 1 gelezen) maar om nou echt zo precies tijdstippen enzo af te spreken? Als hij te laat is voor het eten is het toch gewoon zijn probleem?
Dat als partner ip afgesproken tijdstip niet thuis is. Ach boeiend, gaan gewoon naar bed en ze zien wel.. Niet perce in dit topic hoor maar als alle mensen zo waren of nog erger?? Ja dan komen ze er veeel later achter dat iemand vermist is. Als ik afspreek met vriend/vriendin/ouders/overige fam en ik ben een uur later niet waar ik afgesproken had weten ze dat er iets mis is..