Ik zou in ieder geval niet tegen hem zeggen dat je bij hem weggaat als hij geen kinderen wilt. Dan zet je hem wel erg onder druk en dat is eigenlijk het laatste wat je wilt. Hij moet een kind met jou willen omdat hij dat graag wilt, niet omdat jij hem een keuze aandringt. Je hoeft ook geen ultimatum te stellen. Je moet nu alleen duidelijk maken hoe jij erover denkt en hoe jij je voelt.
Wij hebben het er gedurende anderhalf jaar zo nu en dan over gehad. In die gesprekken kon ik hem "polsen" hoewel hij niet te polsen was... Nu niet, ik weet niet wanneer. Ik wilde duidelijkheid en heb hem in mei een lange brief geschreven waarin ik mijn gevoel uitte en hem vertelde hoe ik de toekomst zag en dat ik die toekomst al snel zag gebeuren. Hij was zo blij met die brief en diezelfde avond hebben we het voor het eerst voor het echie gedaan In ronde 3 was het raak en hoewel hij even moest wennen in het begin gaan wij in mei trotse en liefhebbende ouders worden
Ik zou het er wel met je vriend over hebben. In mijn vorige relatie was ik diegene met een grote kinderwens, mijn ex niet.. die wilde eerst de materiële zaken op orde hebben. (lees groter huis, grotere auto) omdat dat toch wel een ding was in z'n familie.. Toen we dat eindelijk allemaal voor elkaar hadden en er nog wat zaken gebeurd waren waarin hij er totaal niet voor mij was, wilde ik nog wel kinderen, maar niet meer met hem en ben ik weggegaan (na een relatie van 10 jaar en kinderwens al 6 jaar uitgesteld). Een half jaar later ben ik mijn huidige partner tegen gekomen, kinderen was 1 van de eerste gespreksonderwerpen en sinds 2013 zijn we gezegend met een heerlijk mannetje, een 2de kindje laat helaas nog op zich wachten (miskraam gehad).
Ik vind dat altijd zo vreemd hè..vrouwen die hun hele hebben en houwen opgeven voor een kindje. Waarom kan je niet gelukkig zijn, eventueel zonder kind. Dat "gedreig" nou dan ga ik wel weg als ik m'n zin niet krijg. Hij dreigt jouw toch ook niet te verlaten, omdat je een sterke kinderwens hebt? Echt typisch vrouwengedrag.
Het gaat niet om je zin krijgen ja of nee het gaat om je eigen geluk! Sommige vrouwen kunnen niet gelukkig blijven zonder kinderen en wetende dat er nooit een nageslacht komt. Misschien voor jou niet te begrijpen maar misschien komt dat nog wel. Vind je berichtje erg lomp en bot, dat is mijn mening. Ik heb altijd gezegd geen kinderen te willen, tot ik de juiste vent tegenkwam en mijn wens groeide en groeide dat ik er ongelukkig van werd als er weer eens iemand in mijn omgeving zwanger was en ik geen duidelijkheid had dat mij dat ooit zou overkomen.
Mijn bericht is niet lomp en bot, maar straight to the point. Het valt voor mij idd niet te begrijpen, omdat ik never nooit alles zou verlaten, omwille van een kind. Het maakt mij verder niet uit wat iemand beslist
Als je hiermee reageert op mijn reactie... Is het wel eerlijk als een man tegen jou zegt, ik wil eerst een andere auto dan gaan we voor een kindje, is het wel eerlijk als een man daarna zegt, ik wil eerste een ander/groter huis dan gaan we voor een kindje.. is het wel eerlijk als een man daarna zegt ik wil alleen een kindje met je als we eerst trouwen, maar ik weet niet meer of ik wel met je wil trouwen.. is het wel eerlijk als een man er niet voor je is als een heel dierbaar persoon voor jou op sterven ligt.. is het wel eerlijk als je nadat je een depressie te boven bent gekomen.. je te horen krijgt dat hij je als onzeker meisje toch een stuk leuker vond dan de sterkte vrouw die je nu bent... is het wel eerlijk als je 6 jaar lang meegaat in alle zaken die de ander wil bereiken en HIJ daarna je droom in duigen slaat.. Ja ik heb mijn hele hebben en houden opgegeven... omdat ik niet meer gelukkig was in de relatie.. hij paste niet meer bij me en voelde helemaal niet meer goed.. toen ik de stekker eruit trok had ik de hoop een nieuwe relatie en kindje opgegeven.. ik ben vanaf 0 weer begonnen en ben na een half jaar mijn huidige partner tegen gekomen.. Kinderen was gelijk onderwerp van gesprek.. tuurlijk weet je dan niet of je dan wel of niet het geluk hebt om zwanger te mogen raken.. (want een kindje neem je niet, het is geluk als het je gegund is) En daarom mijn reactie op TS, praat met je vriend wat wil hij, wil hij het een jaar uitstellen/wachten etc prima maar zorg dat het bespreekbaar is en blijft EN verlies jezelf daarbij niet uit het oog.
Lezen, ik vind je bericht lomp en bot. Mijn mening. Blijkbaar maakt het je wel wat uit anders post je niet zo'n (in jouw ogen) "straight to the point" bericht. Als hij jouw continu opnieuw valse hoop geeft en uiteindelijk toch besluit niet te willen kan ik me voorstellen dat vrouwen daardoor diep ongelukkig worden en daarvoor hun relatie opgeven. Je leeft namelijk voor je eigen geluk, niet voor dat van iemand anders.
Heee meis oh wat frustrerend he want dat gevoel is soms ook echt niet te negeren. ik heb er soms slaande ruzie om gehad omdat hij gewoon niet begreep wat ik voelde. Gelukkig herkende een vriendin dit. ik heb een dochter van 5,5 jaar toen zij 1 was kwam mijn man. Ik had na 2 jaar relatie al zo veel kriebels, hij echter nog niet. toen gingen we eerst nog trouwen en verhuizen. er was elke x een rede waarom het uit te stellen. toen gaf ik aan dit niet eerlijk vond. Ik hield mij al zolang in zeurde nooit. maar hij liet soms wel dingen door schemeren. Terwel we vreeen fluisterde hij. Je wordt zo mooie moeder. maar deed er niks mee. Soort angst ofzo. toen liep mijn spiraaltje af en heb deze laten verwijderen. En geen nieuwe geplaatsten en gaf hem een pak condooms. Ik wil een kindje jij nog niet dan denk jij er maar aan. Ik gaf aan dat het aan hem is. Ik zal hem niet stimuleren om niks te gebruiken maar ook niet elke x helpen herrinderen. Al gauw hield hij ze weg en zag wel waar het schip strande hij durfde er nog steeds niet echt voor te gaan. toen was ik na 3 maanden zwanger. Toen ging hij overstag. en was.hyper en wou het van alle daken schreeuwen. Ik werd op handen gedragen haha. helaas ging het mis nu is hij om er wilt er voor gaan heeft zeker 3,5 jaar geduurd. Mannen zijn soms rare wezes. Sterkte en misschien ook een optie om te stoppen met anticonceptie en hem condooms geven. ik wou die hormoon troep niet meer. Nu mocht hij er wat moeite voor doen of niet. succes
Ik herken dit verhaal heel goed. Ook bij mij begon het veel eerder te kriebelen dan bij mijn vriend. Zon jaar geleden ben ik er telkens over begonnen en voor en nadelen op papier gezet voor hem ook het financiële kaartje een beetje in beeld gebracht bij hem. Hij moest er nog niks van weten en vond zichzelf veel te jong om al vader te worden. Zo rond de 31 vond hij een prima leeftijd. Nou je raad het al hier ging ik dus echt niet mee akkoord . Bij vrouwen leeft dit toch heel anders. Op een gegeven moment elke keer over begonnen en ook echt wel emotioneel geworden en laten zien dat ik echt meen. Heb hem toen zelf een moment laten kiezen. Op de afgelopen zomer vakantie gaf hij aan er over na gedacht te hebben en hij zei tegen me dat we het deze kerst zouden proberen en ik zou stoppen met de pil. Dolgelukkig was ik want ik had niet verwacht dat het al zo snel zou zijn! Wel afgesproken dat ik iets eerder zou stoppen met de pil en het tot die tijd met condoom doen. Hij wilde het echt perse met kerst en geen dag eerder (ook gedoe over gehad) maar goed hij kiest en wil het zo en ik was allang blij. Het enige wat ik je mee kan geven inderdaad er veel over praten. Telkens weer over beginnen. Zet voor hem de voor en nadelen op papier en laat hem zien wat het ongeveer gaat kosten de eerste 3 maanden qua uitzet en verzorging. Zelf nu 4 weekjes zwanger en mijn vriend is zo blij! Nooit verwacht dat hij zo zou reageren terwijl hij 6 maand geleden nog zei: nee nog lang niet. Zo zie je maar weer het kan anders lopen dan hoe je zelf dacht.
Ik zou stoppen met de pil en als voor behoed middel een condoom gaan gebruiken. Alvast ontpillen kan zo lang duren en ik wil geen hormonen in mijn lichaam. dan ben je een stap verder en word het al iets spannend er en kan je man eraan wennen. zo is het bij mij ook gegaan. opeens de den we het zonder condoom, ik heb mijn man de eerste drie keer wel duidelijk uitgelegd waar hij nu voor kies. Nu weer om de dag vrij en we weer voor een derde, hij twijfelt maar omdat ik het graag wil. Succes!
Straight to the point kan soms ook wat lomp overkomen. Ik voel me niet aangesproken maar kan het wel begrijpen dat het zo overkomt. Begrijp me niet verkeerd. Ben gek op mensen die duidelijk en straight to the point zijn. Iets minder op mensen die niet begrijpen dat ze daarmee andere kunnen kwetsen. Ik ben zelf van mening alles uit een leven te halen wat er in zit. Als dat dan betekent dat je een pad bewandeld waar dingen op verschijnen die niet bij je horen, om wat voor reden dan ook, heb je een keus. Of je wandelt rustig door of je komt op een kruispunt waarop je besluit een andere weg in te gaan. Alles is mogelijk en niets is goed of slecht. Persoonlijk begeef ik me liever rondom mensen die zelf hun levenspad kiezen en daarin "straight to the point" zijn. Niemand is verantwoordelijk voor jouw leven. Wat is er mis met weten wat je wilt?? Niemand valt jou aan op jouw keuzes want jij zult klaarblijkelijk wel bij een man blijven als hij geen kinderen wilt. Niets mis mee in mijn beleving! Maar naar die overtuiging vroeg natuurlijk niemand hier....
Oh ik begrijp je helemaal. Ik weet hoe sterk het verlangen naar een kind kan zijn. Mijn man wilde dan wel graag een kindje, maar het duurde bij ons een paar jaar. Die kriebels zijn gewoon niet meer weg te denken uit je leven. Het is erg jammer dat je vriend die kriebels nog niet heeft. Maar ik denk dat hij er toch een beetje mee bezig is hoor. Opmerkingen als "x en x hebben er al een paar uur opzitten met hun kind" ken ik helemaal niet als uitspraken van mannen die geen kind willen. Mijn man heeft voor onze kinderwens ook nooit over andere kinderen of gezinnen gehad. Die dacht daar gewoon niet aan. Pas toen het onderwerp "kinderen" om de hoek kwam zetten, begon hij dingen te linken. Ik denk dat hij wel geïnteresseerd is hoe het allemaal gaat, maar dat hij de stap nog niet durft te zetten. Het is ook een hele verantwoordelijkheid. Mijn man zei eens; "Het is zwaar om te weten dat een heel gezin op jouw schouders rust". En dat is ook zo. De taak van de vader wordt naar mijn menig te vaak onderschat. Zij hebben dezelfde angsten. Praat er eens over als hij begint met zo'n opmerking. Dan heb je meteen een mooie opening. Hoe kom je daar zo bij schat? Lijkt het je niet leuk om met z'n drieën wakker te worden? Probeer positief te reageren op zulke negatieve uitlatingen van hem en misschien sterkt dat gevoelens. Sterkte!
Misschien moet je je gevoel eens duidelijk op papier zetten voor hem? Als je het lastig vind om te praten hierover wil een brief misschien wel helpen. Ik wens je in ieder geval veel succes en wijsheid hierin en hoop dat het goed komt voor je.
Inderdaad praat er met hem over. Maar ik zou dus WEL duidelijk zeggen dat jij kinderen wilt en een man wilt die ook zeker weten kinderen wil. Niet half of twijfelt. Want als hij er niet 100% achter staat en ermee instemt omdat jij dat wilt of omdat jij stopt met de pil en hem de voorbehoedsmiddelen laat kopen, je geheid problemen gaat krijgen. Als je er niet beide 100% achter staat ga je van die scenario's krijgen dat jij alles alleen kunt doen en als je dan je mond opentrekt heb je zo'n vent van "maar JIJ wilde een kind" en dan....dan zit je straks in een diep ongelukkige relatie. Ik vind dat dat wel iets is om rekening mee te houden.
Ik snap deze redenatie niet helemaal. Nee, hij dreigt haar niet te verlaten omdat ze een kinderwens heeft, maar ja... als hij nooit van plan is om haar wens uit te laten komen, maakt dat voor hem ook niet uit. Zij zou in het ergste geval haar wens moeten opgeven, hij niet.
Heb je nu speciaal een account gemaakt om dit te kunnen zeggen? Heb jij zelf kinderen of een kinderwens? Daar ben ik erg benieuwd naar. Wat is je beweegreden geweest om je hier aan te melden? Het overgrote merendeel van de vrouwen zit hier omdat ze enorm graag een kindje willen. Vaak hebben ze al jaren de wens voor een gezinnetje. En dan treffen ze een man die ook wel kindjes wil. Te zijner tijd. Te zijner tijd wordt het dan opeens "geen kindjes". Hoe fair is de man dan ten op zichte van de vrouw? Hij had dan beter vanaf het aangaan van de relatie kunnen zeggen waarschijnlijk geen kinderen te willen. Bovendien zijn vrouwen maar beperkt vruchtbaar in tegenstelling tot een man die op zijn 70e nog een kind kan produceren. Ik denk dat een relatie op deze manier ook geen stand zal houden als de vrouw wel wil en de man niet.Want denk je dat de vrouw het de man niet altijd stiekem kwalijk zal nemen dat hij geen kindjes wilde? En de vrouw haar grootste en diepste wens voor hem had opgegeven en het nu qua leeftijd te laat is? Juist. Dikke kans dat de relatie alsnog hierop stuk zal lopen! En dan kun je dus beter bij zo'n kwestie wel uit elkaar gaan zodat de vrouw nog kans heeft om wel een kindje met een ander te krijgen.
Leontine denk eerder dat jou gedachten gang vreemd is...wat doe je hier dan op deze site?ook voor een evt kinderwens? Of voor de sier.... Als je weet dat je nooit kinderen zal krijgen als je bij deze man blijf, zou jij dat zo even wegwuiven? Anders ben je een drammer!?? Jij bent wel erg typisch, raar antwoord.
Het werkt blijkbaar nog net zo als 10 jaar geleden, oh wee als je niet in iemand's straatje praat. Dan wordt er serieus afgevraagd of ik een kinderwens heb..want ik kan mij niet inleven? Ja, ik heb 2 koters (mag ik dat wel zeggen hier?) en de 3e is onderweg, maar ik zal wel niet weten waar ik over praat, of toch wel