Mijn dochter slaapt sinds een half jaar ongeveer pas door (behalve als ze ziek is) Ik heb alles geprobeerd moedeloos werd ik er van. Bioresonantie geweest want dacht baad het niet schaadt het niet. Ze mag geen varken en paardenvlees, lactose, witmeel en suiker. Als we ons er streng aan houden gaat het erg goed. Suiker is bij haar het ergste, als ze 1 keer iets krijgt merk ik het gelijk. Ze krijgt hele bolle buik en wordt snachts tig keer wakker. Misschien ligt het bij jou kindje ook aan voeding?
Misa Sterkte!! Ik ben zelf gelukkig erg positief persoon ook al gaat niet goed probeer ik toch aanpassing en alternatieven te zoeken. Ik vind het nog meevallen 3x per nacht wat jij zegt! Kan je man echt niet gaan?? Misschien is tijd van speen afleren? Miss helpt dat doorslapen als ze die kwijt is en gewent eraan kan dat wel die 3 keren schelen
Woow! Zonde van alle energie he... Maar fijn dat jullie erachter gekomen zijn! Hier geen vloerbedekking en geen verschil na net poetsen...!
Dankje...!! Ja drie keer per nacht is 'weinig' nu. Maar dat iemand anders het erger heeft, is natuurlijk geen meetpunt. Drie keer wakker op een nacht en zonder hulp kunnen slapen, vind ik niet normaal of gewoon. Voorheen was het uren huilen en lopen met haar. En wetende van haar separatie angst, dan ga ik geen veilige haven weghalen (de speen dus). Ze is alweer terug naar haar eigen kamer, is zindelijk geworden in de tussentijd, moet 'luisteren' naar haar slaaptrainer, slaapt al veel beter dan eerst. Ze moet dus al erg veel. Dus een speen weghalen, nee voorlopig absoluut niet. Het is zeker een toekomstplan, maar ik wil dat haar en ons nu niet aan doen. Daarnaast was onze zoon altijd de beste slaper die ik kende. Echt enorme nachten en smiddags soms nog steeds met zijn 4 jaar. Sinds de komst van zijn zusje is dat over... En nu gaat hij echt net naar school wat hem enorm veel energie kost. Hij heeft nu ook recht op rust, dus die geef ik hem graag. En dat is uiteraard niet elke keer het probleem hoor, de speen. Is gewoon een voorbeeld van wat het kan zijn. Ik denk dat ze gewoon slecht zelf weer in slaap kan komen. Ze zoekt en verzint allerlei dingen... Die speen vinden is nig de makkelijkste...! En mijn man gaat er ook echt wel eens uit hoor. Het is zeker niet dat hij het niet wil, hij heeft het vaak genoeg gedaan. Maar het kost me steeds meer moeite om hem wakker te krijgen waardoor ik nog meer energie kwijt ben dan er even snel naar toe gaan. Maar door mijn (hopelijk bijna gepasseerde) burn out en andere lichamelijke klachten, is het meer dan een beetje moe zijn. Dan is elke keer wakker worden teveel. Dus ook als het 'maar' 1x is. En ja eten zouden we zomaar wat in kunnen doen. Het zou me niets verbazen. Bioresonantie hebben wij ook gedaan. Kwamen wel een aantal dingetjes uit. Die krijgt ze dan ook amper, maar het heeft nog geen verband met slapen. We zouden dat zeker nog eens nader kunnen onderzoeken. Zelf zijn we ook bezig met melk laten staan, wie weet brengt dat nog wat. We gaan proberen met frisse moed (lees: acceptatie) door. Misschien helpt dat ook....!
Ik denk dat je door alle problemen het kern misschien niet inziet. Zoals ik hoor dat nu wil je geen verandering. Dat kan maar dan moet je het accepteren anders zal je dus zich steeds aan irriteren. Vaak liggen oplossingen in simpele dingen en je denkt vaak dat gaat nooit lukken of ze zal nog slechter slapen zonder speen etc maar dat kan ook het zijn dat dat haar verstoort. Het was maar een idee over speen en dat je man vaker uitkomt. Ik weet niet wat is veel energy man wakken maken: ik zeg heb gewoon ga maar en hij gaat. Maar ik ken verder jullie situatie niet en met allerlei problemen eromheen is misschien niet handig. Voeding aanpassen kan je wel relatief snel. Je hoeft het niet proberen en bekijken maar gewoon doen. Ik zou eerst dan pure koe en geitmelk weghalen en suiker dus ook koekjes en alle andere Daarnaast kijk naar hystamine lijstje en kijk wat bij jullie vaker gegeten wordt en haal dat weg: varkensvlees, tomaat etc Al denk dat haar slaapprobleem niet daardoor komt maar als je niets meer weet kan dat proberen waard zijn. Succes
Mijn dochter heeft tot haar 3e jaar bij ons in bed gelegen. (ik/wij hadden geen zin in drama's, want dat slokt ook je energie op) Op een avond zei ik en nu ben je groot en blijf je in je eigen bed als er iets is mama hoort je wel, het leek of er toen een knop om ging. Nu ze zindelijk is en 's nachts nog wel eens naar het toilet moet maakte ze mij wakker omdat ze niet bij het lichtknopje kan, nu laten we de lamp boven de wastafel aan en scheelt het weer wakker worden voor ons. Mijn zoontje (bijna 3) slaapt nu elke nacht bij ons in en dat zal ook van zelf wel over gaan.
@piccolina: ik geef gewoon duidelijk de reden aan waarom ik voor bepaalde dingen kies. Zonder vervelende bedoeling hoor! Zelfs de psych vind he onzin om dit nu drastisch te doen (speen). Ze moet al genoeg doorstaan. Ik vind dat je erg makkelijk oordeelt door te zeggen dat ik het niet wil veranderen en het maar ga accepteren. Weet je wel wat voor een kunst accepteren voor mij is? Eerlijk gezegd vind ik dat zelfs ronduit respectloos om dat zomaar te zeggen. Dat jullie een oplossing hebben is heel fijn voor jullie en vooral voor jullie kindje. Maar wij zijn jullie niet, dus met andere woorden hoeft ons probleem niet hetzelfde te zijn als bij jullie. En wat bedoel je met dat je denkt dat het probleem daar niet ligt? Ideeen aangeven mag zeker! Is ook helemaal goed en fijn. Deels vraag ik daar ook om. Maar als ik een duidelijke reden geef waarom ik anders kies, dan betekend het niet gelijk dat ik niets wil. Allerlei tips e.d. die ik eerder al heb gehad, heb ik allemaal gedaan en geprobeerd. De reden waarom mijn man eruit sturen lastiger is, is omdat het soms wel 5 minuten duurt voordat hij wakker is en snapt waar hij is. Kan je zeggen: wat is nou 5 minuten? Nou heel veel, want als ik het zelf doe, dan kan ik dan alweer in bed liggen. En hij gaat wel eens hoor, als hij het hoort, of het wakker maken is zo gebeurd. Dus ja ik probeer dat nog steeds. En waarom zou het eetlijstje van jouw kindje voor ons kindje helpen dan? Gewoon nieuwsgierig hoor. Wat voor zover ik weet is dat nogal persoonlijk waar iemand op reageert. Of bedoel je dat het een standaard lijstje is waar velen last van hebben? En alles wat we doen, houden we weken vol. Dus niet twee dagen en dan maar weer wat anders. Nee volhouden en doorzetten. Dus als een wildvreemde dan tegen mij zegt dat ik het niet wil veranderen..... Dan maakt me dat best wel boos en verdrietig. Want als ik het niet zou willen veranderen dan zou ik niet zon beetje elke medische of alternatieve manier al geprobeerd hebben. Sorry dat ik nu misschien wat bot overkom. Maar jouw reactie roept dat bij mij op.. @chocolat: wat fijn dat dat geholpen heeft! Daar moeten ze ook echt wel de leeftijd voor hebben. Ik heb dat bij mijn dochter ook al geprobeerd, we zeggen het nog steeds vaak. Maar wordt ze alleen maar boos en is ze niet groot maar klein! Maar is er trouwens niet iets van een boekje over doorslapen? Mijn dochter houdt echt van boekjes en is er soms wel gevoelig voor. Weet iemand een voorleesboek daarover?
Kleine huppel heeft er een leuk boekje over Niet dat het heel effectief was bij ons maar leuk eas het wel
Ik zie dat ze er ook eentje over een speentje hebben.......! Weet iemand er ook eentje over duimzuigen? Dan kunnen beiden kids over een half jaartje tegelijk misschien.......
Hihi nu kan ik volmondig ja zeggen. We hebben onze draai gevonden. Het was in het begin erg pittig. Maar nu ik er echt een ander kind door heb en EINDELIJK weer nachten heerlijk door kan slapen heb ik het er wel voor over. Een uitdaging is het zeker maar we worden er allemaal alleen maar beter van. We eten nu gezonder dan ooit. Geen pakjes alles vers en regelmatig sta ik met dl in de keuken koekjes of cakjes te bakken. Is nog gezellig ook (Ben zelf ook al paar kilootjes kwijt omdat ik met dl mee doe dus tja 3 vliegen in 1 klap )
O en goed dat je naar je eigen moeder gevoel luisterd! Als jij vind dat je dochter nog niet klaar is om zonder speen te slapen moet je het niet doen. Mijn dochter moest wel want ze was op haar mond gevallen en mocht geen speen meer. Je moet als moeder erg sterk in je schoenen staan om die weken erna door te komen. Pff tis nu 4 maanden geleden en gaat nu super maar duurde een maand voor ze niet meer naar haar speen vroeg. Het viel op zich mee hoor, 1e week drama met inslapen maar ze sliep wel de nachten door. Na een maand viel ze gelukkig weer normaal in slaap. Mijn dochter heeft ook verlatingsangst. Ik pak dat rustig aan net als jij. Eerste 2 jaar heeft ze bij mij in bed geslapen (dit had verschillende oorzaken) daarna kreeg ik haar zover om in eigen bed te slapen en nu wil ze niet eens meer in mijn bed Als ze gaat slapen moet ze mijn hand vasthouden, ik zit dan op een stoel naast haar bed. Dit was eerst dat ik bij haar moest liggen. Dus ook al hele verbetering. Zo zijn er bij ons nog meer dingen. Laat andere mensen maar hun mening hebben en doe lekker wat jij wil en je goed bij voelt
Dankjewel voor je lieve woorden. Als je al 2,5 jaar doet wat anderen denken dat zou werken (en daarnaast naar je moedergevoel luistert natuurlijk) en niets werkt echt, dan is dat echt mega zwaar. En blikken van mensen die er niets van snappen of vinden dat je zeurt of meer moet doorpakken... En dan doe je dat, haf tegen je gevoel in. We hebben drie weken lang vol gehouden. 1xnaar toe, zeggen wat we verwachten en laten huilen daarna. Na een paar dagen leek het beter te worden om vervolgens weer zo door te gaan. Ze hield he midden in de nacht soms een half uur, soms 1,5 uur vol. Naast onze zoon, wij zelf waren ook onze buren er wel klaar mee. Dus volhouden, dat doen we echt, met alles wat we proberen. Maar niet elk kind en niet elke reden en oplossing zijn hetzelfde. We hebben zoveel zorgen en stress om haar gehad en eigenlijk soms nog steeds wel een beetje. Want je blijft toch denken: waar ligt het aan, zie ik iets over het hoofd, moet ik meer, langer en anders doorzetten? Of word ik gewoon gek en zie ik dingen die er niet zijn? Giseravond lag ik om 21:00 uur in bed en vanmorgen voelde ik me echt enorm moe en slecht. Het voelt als dweilen met de kraan open. Hier heeft ze haar eerste jaar bij ons op de kamer en in bed gelegen. Daarna soms wel soms niet. Of eerste deel van de nacht niet daarna wel. Toen ze 1,5 was bijna nooit meer bij ons in bed, soms vanaf een uur of 5. Met ruim 2 weer op een bedje naast ons bed wegens de separatie angst en smiddags soms nog wel in haar eigen bed. Op een gegeven moment maakte ze er een spelletje van en hebben we haar voorbereid dat we het 'kleine bedje' op onze kamer binnenkort gingen opruimen en dat ze groot genoeg was om in haar eigen bed te slapen. En op een ovhtend wilde ze dat we haar bedje gingen opruimen want ze was groot. Dus s'ochtends om half 7 alles opgeruimd en naar de zolder gebracht..! Maar haar slapen blijft rommelig.... Ik ga aan alles twijfelen, ben zo door en door moe. Vind het moederschap hierdoor echt afschuwelijk zwaar. Daarnaast ben ik als gastouder thuis begonnen ivm ontslag en geen andere baan kunnen vinden. Maar het continu thuis zijn valt me enorm zwaar. Soms als ik eens boodschappen kan doen in mijn eentje, pff wat is dat lekker (en ik heb een hekel aan boodschappen doen). Niet alle dagen zijn zo, maar te veel wel. Ik ben bang dat ik weer steeds meer terug zak en ik wil me niet weer zo voelen als dat ik het afgelopen jaar heb gedaan. Dus ja ik ben een beetje bang. Maar misschien dat accepteren voor nu het beste is? Maar dat vind ik zo moeilijk, want dan twijfel ik weer of ik wel genoeg doe. Weinig suiker e.d. is natuurlijk nooit verkeerd, wij doen ook weinig uit pakjes, de kinderen krijgen amper snoep, soms een biscuitje. En ja natuurlijk met verjaardagen. Hoe ven jij dat gaan doen en hoe kwam je erachter?
Jeetje heel stuk geschreven en ineens is het weg!!!:x Hihi nog een keer. Ik kan heel slecht tegen mensen die altijd alles beter weten. Mijn dochter heeft ernstige reflux gehad de eerste maanden. Vreselijk was het. De 1e 5 maanden heb ik bijna niet geslapen. Ze kon namelijk alleen rechtop slapen. Als ze iets te ver plat lag werd ze wakker omdat het zuur omhoog kwam. Met 3 maanden zelfs in ziekenhuis gelegen met verbrande slokdarm. En dan nog zijn er mensen die beweren dat er niks aan de hand was en dat ik het los moest laten. ik was een overbezorgde moeder. Gewoon in haar bedje leggen en laten huilen. Ooo als ik dit schrijf word ik gewoon weer zo boos. met die mensen heb ik ook geen contact meer. Ik doe echt wat ik denk dat goed is voor mijn dochter. Ik kijk naar wat werkt dat vind ik veel belangrijker dan wat anderen vinden. Ieder kind is weer anders. Verder met het eten haal ik alles in huis van spelt, dat werkt goed. Kan er alles van maken ook pannekoeken ed. Koekjes zonder suiker kan je bij de natuurwinkel kopen. Appelmoes maak ik zelf en is zoooo veel lekkerder dan die potjes. Cake, koek en taart zoet ik met fruit of jam zonder suiker. Laatst zelfs cakjes gebakken met appelmoes, was echt heel lekker. Ik struin heel internet af naar lekkere recepten en begin het nu echt leuk te vinden. Het werkt nu zelfs ontspannend. Wat trouwens hier ook heel goed helpt met door slapen is haar 's avonds goed te laten eten. Als ze niet genoeg heeft gegeten krijg ze nog een boterham. Als ik dat niet doe word ze ook heel vaak wakker. Dikke knuffel!! Het is moeilijk om ouder te zijn. Je krijgt geen gebruiksaanwijzing als je kindje wordt geboren. Je moet het allemaal zelf doen en dan heb je ook nog eens die mensen die het altijd beter weten. Wel leuk dat je gastouder bent! Heb ik ook een tijdje gedaan, ik zou het nu ook wel weer willen maar dat gaat helaas niet. Mocht je behoefte hebben om er over te praten je mag mij altijd pben, hier mag je het natuurlijk ook vertellen. Het is iig altijd fijn om je verhaal kwijt te kunnen. O en met verjaardagen maak ik thuis zelf een taart en neem dan een stuk voor haar mee. En heb vaak dingen in mijn tas die ze mag. En ze weet het heel goed als ze iets krijgt zegt ze zelf dat ze geen suiker mag. Wat dan wel heel vervelend is dat je dan van die blikken krijgt van arm kind mag je niks van je ouders. Of ook echt opmerking van ach 1 keertje kan toch geen kwaad:x
Bekend verhaal van die reflux birgit.. Hier snapten mensen dat ook nooit. Net als het idee dat ze 3 dagen lang van de leg was als er zaterdag EN zondag op visite gingen. Wat er in het begin wel deden maar al snel ontdekten dat ze dan nog minder sliep.. Variërend van boze blikken als we niet kwamen op een feestje tot heel meelevend dat het heus niet erg was als ze huilde. Nou IK vond het dus wel erg want ik was doodop van het rondlopen met een huilende baby die continu aan de borst hing te sabbelen. En dan wil iedereen ook nog even met dr kroelen... (wat is de lol aan knuffelen met een kind dat alleen maar huilt?) 7 jaar later... Lassen we nog steeds rustpauzes in. Niet alleen ons kind bleek daar op te gedijen.. Wij ook
Meiden, wat gek he dat het spuien hierover zo fijn kan zijn. Zonder dat er een oplossing komt...! Ik ben denk ik een labiel want jullie lieve woorden zorgen voor een broek in mijn keel. Ik ken je het goed dat als je emotionele dingen opnieuw verteld of beschrijft dat je er weer opnieuw boos, verdrietig of machteloos voelt. Ik ben ook vaak tot de bezorgde moeder bestempeld (niet altijd met woorden). Heel vervelend. Nee, méér dan vervelend...! Onze dochter huilde niet de hele dag (ja als we haar zouden laten liggen wel) maar sliep niet, bleef onrustig bewegen. Reflux en reactie op voeding. Koemelk, lactose? Geen idee, want we werden amper gehoord. Toen ze met 6 maanden nutramigen kreeg die we zelf via mp gekocht hadden, ging het beter. Maar na 6 maanden amper slapen en veel stress, was de stress niet gelijk weg bij haar. Hierdoor ging het nog niet genoeg opwaarts en belandden we in een vicieuze cirkel. Tenminste dat was/is mijn verklaring. Uiteindelijk maakt het weinig uit wat er is, als jij en/of je kindje zich niet goed voelt, dan is dat wat telt. Brigit, ook heftig wat jullie me jullie kindje moesten doorstaan... Pff...! Mag ik vragen waarom je geen gastouder meer kunt zijn? Ik zal je vast nog eens pben..! : Saskia: ja rustpauzes zijn hier ook erg belangrijk...! Doen we ook regelmatig..!
Hihi ook heel herkenbaar. En idd bij ons ook bij andere mensen huilen en bij mij stil. Dus ik hield haar bij mij, kreeg ik te horen dat ik mijn kind voor mezelf wou hebben. Niemand mocht haar vasthouden. Pff ik had het heerlijk gevonden als dat eens kon, ik wou ook wel eens mijn handen vrij hebben. En dat hoor ik dan altijd van andere mensen he niet van de persoon zelf. Of van die mensen die haar dan uit mijn handen rukken van o mij lukt dat wel ff.. En mijn kind maar gillen in degene haar armen en daar sta je dan... Grr Ik ben blij dat ze nu groot is en zelf kan zeggen als ze iets niet wil
Fijn he als je je verhaal kwijt kan maar ook om wat herkenning te krijgen en vooral begrip!! Want je voelt je vaak alleen in deze grote mensen wereld want we moeten vooral niet zeuren en klagen en alles volgens het boekje doen. Onze dochter sliep nauwelijks overdag, steeds max een half uurtje ofzo. En op mijn buik zo uur tot 1,5 Uur. Wij werden ook niet gehoord, ik moest eerts flinke stampij maken voor ze naar mij luisterden. De 1e kinderarts zei: je hebt zo'n mooi meisje die ga ik geen medicijnen geven Ze heeft al vrij snel neocate gekregen en dat hielp gelukkig wel en we dikte haar voeding in met johannesbroodpitmeel. Met 5 maand kreeg ze vaste voeding en toen ging het steeds beter. Ook zat ze al met 5 maanden wat voor haar ook echt veel beter was. Ik heb fibromyalgie, reuma. Verder ook chronisch erg moe. Lichamelijk kan ik het echt niet meer aan. Vind ik wel erg jammer, had het wel leuk gevonden om het weer te gaan doen.