Ik kan je zo wat oplossingen geven..maar het is meer een kwestie van iets willen...ergens achter staan.
Mee eens, ik laat mijn dochter ook niet huilen. En ja dat breekt mij ook wel is op. En ik ben overdag ook wel is een zombie. Maar ik en mijn partner hebben hier voor gekozen en dat leven we ook na....
Geen idee maar in baby en dreumes is er een heel topic gaande om mama's die dingen bewust wel of niet doen te kakken te zetten... is heel grappig blijkbaar. Rapley is dom...lekker de hele dag achter de tv en koekjes eten woehoe
Ow ja in die periode was ik ook mrs sunshine maar inmiddels 5 jaar geleden en hee ik leef nog En nu ook weer hele periodes naast het bedje...maar godzijdank niet meer s nachts
Wauw.. kwestie van iets willen Wat een opmerking zeg. Soms moeten kindjes ook gewoon leren om ergens in mee te gaan. Ons zoontje huilde ook best veel, op een gegeven moment hebben we hem gewoon in een ritme ''gedwongen'' vanaf die dag hebben wij een tevreden kindje gehad, de beste keuze ooit! en daar hoort het soms even laten huilen ook gewoon bij.
Maar je moet er ook een typ voor zijn. Wij zijn bijv. geen samenslapers. En ja, we hebben het met 2 kids geprobeerd maar alles in mij roept/denkt: nee, dit wil ik niet. Ik word er nerveus en opgejaagd van, vind het benauwend en na een lange dag met 2 kids van 3 en 1 (ben thuisblijfmoeder) snak ik soms echt naar een beetje rust en even geen kids om me heen (hoe zielsveel ik ook van ze houd). 's Avonds/'s nachts wil ik dan eerlijk gezegd ook gewoon het bed voor mij en vriendlief alleen, even rust, even kunnen praten, even ons en kunnen slapen zonder kindergeplak aan me (wat de hele dag overdag ook al gebeurt)... Anders houd ik het ook niet vol. Als je dingen gaat doen terwijl je er niet achter staat en alles in je Nee roept, dan voelen je kids dat ook en werkt het evengoed niet.
Je hoeft het niet zo hoog op te pakken...bedoel er simpelweg mee dat er oplossingen zijn on bij je baby te blijven terwijl je 2 andere kleine kindjes hebt...maar dat je dat moet willen...niet iedereen WIL naast het bedje zitten en die weg bewandelen...sommigen kiezen dus voor laten huilen. Misschien even vragen wat ik ermee bedoel dan.
Wie perfect wil zijn moet vooral zijn gang gaan. Maar laat iedereen in zijn waarde. Wat heeft het voor zin hier zo'n brief te posten? Dat bedoel ik met gejank. Altijd je eigen mening aan anderen willen opdringen.
Ach meid, ga je nu niet druk maken hoor! Er is helemaal niks mis met in bedje slapen. Natuurlijk moet je je handen ook vrij hebben voor je andere kids. Op de momenten dat de oudste 2 slapen, bijv. 's avonds, kun je nog wat extra knuffelen met de baby en bij je laten liggen, of in je armen laten slapen. En een derde gaat vanaf het begin anders mee in het ritme als bij de eerste hè, die weet ook niet beter. Komt allemaal goed hoor; ik heb ook nooit draagdoeken gebruikt, en ik heb 4 kinderen.
Ik zit er nu soms ook nog wel is naast Een beetje mopperen ga ik niet voor naar boven hoor maar huilen wel. Ik ben van mening dat er altijd een rede is waarom je kind huilt. Je hoort vaak van die opmerkingen van ja als je bij elk huiltje loopt gaan ze het express doen... kan misschien ook wel maar ik ben dan van mening dat ze dan behoefte hebben aan aandacht
Oke sorry.. Ik kan erg goed begrijpen met nog een paar kindjes erbij dat het soms gewoon dom weg niet kan en dat er soms gewoon geen oplossing is. Wij verwachten er ook een kleintje bij, allebei ons kindjes zullen dan soms water bij de wijn moeten doen omdat ik gewoon weg niet meer dan 2 handjes heb
Sorry, maar ik krijg ook helemaal jeuk van zo'n brief. Ieder kind, iedere mama, iedere papa, iedere situatie is anders. Laat elkaar in de waarde en ga niet een fictieve brief schrijven om een belerend vingertje op te steken naar andermans opvoeding toe.
Ik ben ook geen voorstander van laten huilen bij mijn eigen kind. Maar dat komt omdat ik dat zo voel dat dat niet werkt bij haar en het niet goed voelt. Ik ga liever mee in wat ik voel en wat ik denk dat zij nodig heeft. Dat heeft veel gevraagd van mij en mijn man. Nu sinds 2 maand slaapt ze van 18:30 tot circa 05:30, vraagt ze geen voeding meer 's nachts en ik ben super blij. Ja ik was en ben gesloopt en als je er midden inzit is het niet makkelijk maar het is eindelijk klaar. Heb er geen spijt van en ben trots op mezelf. Maar het gaat niet om welke theorie wel of niet goed is. Het gaat om wat je voelt wat je denkt dat je eigen kind nodig heeft. En zolang je dat als moeder voelt, kun je het nooit verkeerd doen m.i.
Wat een onzin! Hoe kun je nu een brief schrijven vanuit een baby? Duidelijk een volwassene met een uitgesproken mening, die graag met vingertjes wijst.
Nou, zo'n brief had er wel een van mijn dochter kunnen zijn..... die huilde elke avond als ze naar bed moest/moet..... En uiteraard gaan we wel naar boven hoor, als ze gilt dat ze in haar luier heeft geplast, haar drinken op is, ze echt niet kan slapen (na 2 min in bed te liggen) Maar als wij een aantal keren zijn geweest en we toch écht zeker weten dat ze alles heeft wat haar hartje begeert, houdt het toch echt een keer op....Momenteel huilt en gilt ze zo'n 10 min, maar er is een periode geweest (van 9 mnd tot 2 jaar) dat ze avond na avond huilde, gilde en krijste....En dat breekt OOK op....Onze ervaring is, dat als we haar 10 min laten huilen, het de komende 3 avonden weer rustig is, daarna begint de riedel van voor af aan..... Ik vind zo'n brief dus eigenlijk nog eens even een trap nageven aan ouders die van alles geprobeerd hebben, maar waar het niet altijd even simpel gaat. Mijn zoons: NOOIT problemen mee gehad, ik leg ze neer en ze slapen, vooral de jongste is makkelijk, maar mijn dochter.....
oei ik heb hier niet zo bij stilgestaan. sorry mama's die hierdoor gekwetst zijn, absoluut niet mijn bedoeling. mijn doel was niet om te zeggen dat deze methode altijd de juiste is. Of dat ik vind dat mama's die hun kindje even laten huilen slechte mama's zijn.
Om deze onzin in perspectief te zetten: Als mijn kind mij mist midden in de nacht, krijst hij net zo lang totdat ik bij hem ben. Ondertussen ben ik bij hem maar voelt hij verdraaid goed aan dat ik moe en chagrijnig ben en er alleen maar ben zodat hij zijn klep houdt en weer gaat slapen; daarna ben ik weer foetsie. Het is verdikkie gewoon normaal om te slapen 's nachts. Een baby/kind heeft slaap nodig; daar groeien ze van. En degene die dit verhaal verzonnen heeft, mag wat mij betreft cosleepen totdat ze 28 zijn, maar mijn kind gaat 's nachts gewoon pitten; in zijn eigen bed. Basta