Heel gevoelig onderwerp onder moeders huilen staat tot machteloosheid van moeder en kind. Je komt aan het basis gevoel. Heb je zeker niet Express gedaan. Niks is erg voor een moeder Dan een huilend kind. Mijn hart huilt dan net zo hart mee als mijn kind. Oergevoelens brengen het naar me boven. Elke moeder wil het beste voor haar kind. Uutzonderingen daar gelaten , maar dat geld voor alles in het leven.
Juist! Mijn dochter lacht al als we haar kamer op komen. Dus ik controleer haar pamper, stop haar lekker in, speentje, knuffeltje en dan mag ze zo lang huilen als ze wil... Ik (doe alsof ik) slaap. Als ze echt verdrietig is, of bang is heb ik dat snel genoeg door en geef ik haar aandacht.
Tja... Kleine baby's ( ongeveer tot 4,5 maand ) sliepen bij ons op onze kamer. Dus als ze huilden kon ik mijn hand bij hun leggen. Daarna hebben ze bijna nooit in de nacht gehuild. En als ze huilden kon ik ze een speentje geven en gingen ze gelijk slapen. Ik heb dus nooit moeilijke en huilende kindjes in de nacht gehad. Maar als ik eerlijk ben vind ik het voor een baby wel heel heftig om al op een andere kamer te slapen. Dat kon ik toen niet.
Het stukje is best heftig geschreven. Máár, het is ondertussen echt wel bewezen dat baby's laten huilen niet de oplossing is. ( Lees, alleen in bed, om ze daar maar te 'leren' slapen... ). Kinderen stoppen uiteindelijk met huilen omdat ze het opgeven dat er nog iemand komt, niet omdat ze zo goed getraind zijn. Een ieder moet zelf weten hoe hij of zij dat aanpakt, maar onder het mom van de kinderen hebben er geen last van, vind ik niet dat je voor laten huilen moet kiezen... Maar dat is mijn mening ,).
Wat een rotbrief,bah! Elke ouder,elke baby en elk kind is anders. Om op deze manier ouders die een andere weg bewandelen dan dat jij (de Briefschrijfster') doet een schuldgevoel te geven...geen stijl.
Ik snap eigenlijk niet dat mensen die bewust kiezen voor een slaap training, laten huilen in dit geval, zich zo aangesproken voelen door deze brief. Als je achter de keuze staat die jij ( evt met partner) hebt gemaakt dan ga je er toch vanuit dat jouw oplossing de beste is?! Anders kies je er niet voor lijkt me....
Het gebeurd regelmatig dat ik thuis kom na een avonddienst, en dat mijn man nog steeds met onze kleine meid op schoot zit. Reden : Niet willen slapen. Onder tussen raakt ze over haar slaap heen, en daarna is ze te moe om te kunnen slapen. Zodra ik thuis kom dan knuffel ik even met haar, maar daarna leg ik haar in haar eigen bedje. Ze begint natuurlijk te huilen. Mijn man is dan geneigd om direct naast het bedje te gaan staan en haar eruit te pakken. Maar dat werkt niet, want de rest van de avond was ze al bezig met papa zoet houden. Ik laat haar dan eventjes huilen. En ja soms moet ik naar haar bedje, om haar speentje te geven, maar ze blijft liggen in haar eigen bedje. Resultaat..... ze slaapt binnen 10 minuten. Je kunt zeggen wat je wilt, maar deze methode werkt voor onze meid het beste. En natuurlijk observeer ik haar huiltje en kijk ik mee op de camera, maar er is een verschil tussen huilen en huilen hoor. En hoe klein ze ook zijn, ze hebben al snel iets door.
Ik geloof niet in slaaptraining. Heb ook meerdere malen op het punt gestaan door te draaien door slaapgebrek maar heb mijn kinderen nooit laten huilen. Voelt echt totaal tegennatuurlijk voor mij. En áls ik dan eens echt wanhopig was en het voor 5 minuutjes probeerde om daarna een totaal overstuur kindje aan te treffen.. nee, dan breng ik het tóch wel weer op om gewoon bij ze te blijven. Overigens hebben mijn tweede en nu derde overdag meestal of in de kinderwagen of gewoon bij mij beneden op de bank geslapen. Kon de oudere kinderen ook niet zonder toezicht laten dus dan maar zo. Kind komt aan zijn rust, en andere kinderen worden in de gaten gehouden. En als ze wat ouder zijn en er wat meer ritme in komt, gaan ze smiddags ook makkelijker naar bed. Jongste heeft tot 5 maanden bij ons op de kamer gelegen en nu in eigen bedje. Slapen gaan is soms lastig. Dus als ik alleen ben is het even plannen. Oudste vraagt meestal rond 18:30 of ze alsjeblieft naar bed mag. Die leg ik neer en is weg. Middelste volgt meestal rond 19:00. Vaak moet ik nog een paar keer naar haar toe maar het valt mee en daarna begin ik het ritueel met de jongste zodat hij om 20:00 op bed ligt.Laatste paar dagen gaat hij huilen als ik wegga dus blijf ik bij hem tot hij rustig is, mocht hij dan weer gaan huilen, blijf ik nij hem tot hij slaapt.
Ik word altijd zo moe van dit soort stukjes! Sinds wanneer weten wij ook wat een baby denkt? Ik laat mijn kind huilen en daar worden wij beiden niet slechter van. Ik geloof dat je een kind teveel kan verwennen. Als een ander daar niet in gelooft vind ik dat ook prima, ga ik alleen geen sentimenteel zelf verzonnen stukje over schrijven.
Haha TE grappig... Die voelen zich "veroordeeld" door "perfecte" moeders,maar doen zelf precies hetzelfde... Please..... On topic: De essentie van de brief, die snap ik. Voor kleine baby's is al lang wetenschappelijk aangetoond wat laten huilen doet met ze. Wie gelooft dat "verwennen" in deze context relevant is, leeft nog in het tijdperk van "goed voor de longen". En natuurlijk lacht een baby van 3 maanden als mama er is. Gewoon omdat je er bent. Degene om wie de wereld draait.Niet omdat ie denkt "haha,dat heb ik toch mooi voor elkaar". Dat soort emoties kent zo'n kleintje nog helemaal niet. Laten huilen was hier niet nodig. Ik ging op.zoek naar manieren om tot een oplossing te komen. Niet altijd even eenvoudig, zeker met jongste die de eerste 6 maanden nachten lang huilde (ivm onbehandelde reflux), en ik er qua niet slapen bijna aan onderdoor ging. Nu zijn het perfecte slapers, héérlijk
Het is bewezen (wetenschappelijk, pedagogisch ..) dat een baby laten huilen niet goed is voor de baby. Dus hoezo dramatisch/sentimenteel? Ik zie het meer als kortzichtig ..
Wat weer een dramatisch stukje.. Natuurlijk is langdurig laten huilen niet goed voor een baby. Maar als iedereen zijn moedergevoel volgt vindt ze vast wel de oplossing die bij haar kindje past. Dat kun je niet generaliseren en dus ook niet veroordelen.
Ik ken dat topic ja en heb er zelf ook gereageerd, maar ik heb nu niet bepaald het idee dat moeders te kakken worden gezet. Altans die mening heb ik niet. OT: de brief vind ik ook niks nee. Bij mij hangt het een beetje van de leeftijd af. Ja een baby van 0 tot 4/5 maanden vind ik wel zielig als je die laat gillen omdat mama slaap wil. Ik snap het wel maar op die leeftijd gaan ze dat echt nog niet leren hoor. Maar op ten duur zal het wel moeten ja. Maar hier heeft zoonlief nooit liggen gillen, hooguit 5-10 min mopperen en soms huilen om dan in slaap te vallen maar dat gebeurd hooguit 1x in de maand en alleen als ik al vanalles heb geprobeerd. Maar iedere moeder doet wat zij het beste vind en als de een vind dat haar baby maar moet gaan liggen gillen wie ben ik om te zeggen dat zij het niet goed doet.