Hoi dames, Bij voorbaat ga ik mijn excuses aanbieden want dit gaat een lang verhaal worden. Ik weet momenteel niet heel goed wat ik moet doen, vandaar mijn reactie om het maar allemaal van me af te schrijven en waar kan het allemaal beter dan op een forum? Ik weet niet waar ik moet beginnen, maar ik zal maar ergens beginnen: Ik ben een jaar geleden hersteld uit een behoorlijk zware depressie. Dit heeft mij 2 jaar geduurd en ik heb hier ook de nodige hulp voor gehad. Gelukkig Was ik een jaar geleden "gezond " verklaart en begon het leven er weer een stuk rooskleuriger uit te zien! Ik Was begonnen met sporten, Was lekker aan het afvallen, zat beter in mijn vel en ging van de ziektewet naar een baan! Het heeft me heel veel moeite en kracht gekost om een baan te vinden (heb denk ik wel 5 maanden lang iedere dag gesolliciteerd) maar de volhouder Had gewonnen! Toen begon het. Ik Had een leuke baan, in het begin ging ik iedere dag met veel plezier naar mijn werk maar na een maand of 2.5 werd dat steeds minder. Dit kwam omdat de werksfeer iedere dag wat minder werd. Mensen werden benadeeld, zelfs uitgescholden, plaspauzes werden van het normale pauze afgetrokken, ze hadden totaal geen begrip etc. Maar al met al was ik ontzettend blij dat ik een baan Had! Want ik weet hoeveel moeite het mij heeft gekost die baan te vinden. Ongeveer 3 maanden na het beginnen op mijn werk ging ik samen met mijn vriend verhuizen. We hadden een woningruil gedaan en deze Had ontzettend veel stress met zich mee gebracht. Alles moest in 1 dag gebeuren, We moesten in 1 dag over, mensen hadden op het laatste moment afgezegd, het huis waar We in terecht kwamen Was niet achtergelaten zoals afgesproken en ga zo maar door. Daarnaast kregen We de dag dat wij het huurcontract zouden tekenen te horen dat We 150 meer huur zouden betalen dan de mevrouw met wie We gingen ruilen, we wisten dat het iets omhoog kon gaan, maar zo hoog Was echt een klap. Weigeren Was voor ons geen optie, We waren nu al helemaal over en dat Had ons veel moeite gekost. Ook hier hebben wij ons overheen gezet en begonnen wij met klussen. Tijdens het verven kwam in heel het huis (3 verdiepingen) het behang los te zitten en moesten wij wel behang trekken. En woonde wij op een gegeven moment in een grote betonnen huis die vol zat met gaten en scheuren. En omdat het huis eigenlijk niet woonbaar Was hebben wij 4 weken lang in een bouwval geleefd en uit dozen geleefd. Vanaf toen begon het stukje bij beetje iedere dag iets mooier te worden (vandaag de dag zijn We 14 weken verder en nog Is het niet af. Maar goed).. Dit alles bij elkaar heeft ervoor gezorgd dat ik problemen met mijn Gezondheid kreeg: Ik sliep bijna niet meer, Had geen concentratie, Had veel last van hartkloppingen en angstaanvallen. Daarnaast Had ik iedere dag hoofdpijn en Was ik ontzettend benauwd. Toen ik bij de dokter Was geweest heeft deze mij doorverwezen naar de praktijkondersteunende psychologe en deze Had geconstateerd dat ik overspannen Was en 2 tot 4 weken rust moest nemen en bepaalde oefeningen moest doen, dus kwam ik weer in de ziektewet terecht. Mijn werk heeft mij tijdens deze weken laten weten niet verder met mij te gaan (ik werkte via een uitzendbureau en Had een 0-uren contract). Dit kwam ook als een enorme klap voor mij omdat ik heel blij Was met de baan en kon ik dit nieuws er eigenlijk niet bij hebben, maar ik heb het maar geaccepteerd.. Het Was wat het Was... In deze 2 tot 4 weken dat ik rust moest nemen en dus in de ziektewet zat, zijn mijn vriend en ik erachter gekomen dat ik zwanger ben! Hartstikke welkom uiteraard!!! Al Was het niet een ideale timing en leefomgeving.. maar daar zouden We zsm wel verandering in brengen!! Alles voor onze kleine natuurlijk. Helaas zijn de klachten waardoor ik in de ziektewet terecht kwam nog steeds aanwezig, kunnen achteraf dus ook door de zwangerschap komen en heb ik er daarnaast nog veel zwangerschapsklachten naast! De eerste 12 weken van de zwangerschap waren zenuwslopend, omdat ik regelmatig last heb van bloedingen met buikpijn... Maar gelukkig gaat het met de baby wel goed, ik ben inmiddels 16 weken! Dus ben erg blij dat het goed gaat met de baby alleen met mama zelf gaat het niet zo goed.. Ik heb regelmatig zoals ik eerder vermelde (vanaf het begin) last van bloedingen en heftige buikpijn. Dit gaat iedere keer weer gepaard met slapeloosheid, veel pijn, veel tranen, onzekerheid en ga zo maar door. Daarnaast kamp ik iedere dag met hardnekkige hoofdpijn en heb ik ook last van bloedende aambeien. Dit alles naast de klachten van de eerder genoemde "overspannenheid". Ik word nu ook nader onderzocht door de verloskundige en moet naast de normale controles ook vaker naar het ziekenhuis voor onderzoeken en gesprekken. Verder heeft de verloskundige mij er ook op gewezen dat ik een geschiedenis heb met psychische klachten en dat ik gevoeliger zou zijn voor een depressie nu met de hormonen. En mocht ik het gevoel hebben extra hulp nodig te hebben moest ik aan de bel trekken. De zwangerschap tot nu toe heb ik redelijk positief kunnen meemaken. Ondanks de tegenslagen met de verhuizing, de ziektewet en mijn baan verloren. Daarnaast heb ik in de 16 weken dat ik zwanger ben ook veel financiële tegenslagen gehad, Is mijn auto kapot gegaan en heb ik deze moeten verkopen, is mijn vriend van de trap gevallen en zat een tijd thuis met gekneusde ribben en een gekneusde hand. En er Is nog wel meer gebeurd... Verder Is het ook extra moeilijk voor mij omdat ik ben verhuist van een plek waar ik mijn leven lang heb gewoond, naar een plek waar ik geen vrienden en familie in de buurt heb. En nu ik geen auto meer heb ook niet even snel heen en weer kan. Alles van de afgelopen weken heb ik geprobeerd weg te "lachen" en ben deze 16 weken erg positief gebleven maar na vandaag kan ik het gewoon niet meer. Ik moest vandaag voor het eerst naar het uwv sinds de ziekmelding, en deze mevrouw heeft mijn ziektewet uitkering stop gezet!! Ik ben eerlijk geweest over alles Waar ik iedere dag mee kamp qua pijnen en klachten, maar de antwoord van de vrouw Was dat de ene zwangerschap zwaarder Is dan de ander. En dat ik met de klachten die ik heb makkelijk kan werken en maar een paracetamol moet slikken tegen de pijnen. En omdat ik niet dreig mijn kind te verliezen (vroeggeboorte) of geen dreigende ziekte heb (hoge bloeddruk of suikerziekte) dat eraan zit te komen val ik niet in de protocol van de ziektewet en wordt het dus stop gezet. Nu moet ik een WW aanvragen van mevrouw, maar omdat ik niet veel heb gewerkt in het verleden vanwege studeren en ziektewet 2 jaar lang heb ik geen recht op een WW! EN NU ZIE IK HET EVENTJES ALLEMAAL NIET MEER ZITTEN..... Ik ben sinds vanochtend dat ik thuis kwam alleen maar aan het huilen, zo erg dat ik soms zelfs aan het hyperventileren ben. Ik zie het allemaal zwart en weet echt niet meer wat ik moet doen. Zonder mijn inkomen die ik had van de uitkering (500 pm) gaan mijn vriend en ik het financieel niet redden. We zaten al krap daarvoor, en zonder de 500 gaan We de vaste lasten niet eens kunnen betalen laat staan eten en drinken!!!! Ik maak mezelf helemaal gek met de gedachte dat ik nu al niet voor mijn kindje kan zorgen en mijn kindje Is nog niet eens geboren!! Ik vind mezelf nu al een vreselijke moeder en walg van mezelf. Het gaat echt de verkeerde kant op met mijn gedachtes en mijn gevoelens en ik weet echt niet wat ik nu moet doen.. Het enige wat erop zit Is SOLLICITEREN SOLLICITEREN EN NOG EENS SOLLICITEREN, ondanks de klachten en kwaaltjes en pijnen en nodige stress en verdriet die ik nu heb... Maar ik weet hoe moeilijk ik aan een baan kwam voor de zwangerschap, laat staan nu ik 16 weken zwanger ben!! Ik ben echt helemaal radeloos.. Het lukt me nu niet meer om dit weg te lachen en positief te blijven.. Ik ben even op.. Kus, WaZa
Dat is inderdaad een lang verhaal en wat vervelend dat die tegenslagen elkaar allemaal opvolgen! Waarschijnlijk wou je gewoon van je afschrijven, hopelijk heeft dat opgelucht. Toch wil ik wel zeggen dat je vooral moet beseffen dat je erbij neerleggen geen zin heeft. Treuren, huilen, boos zijn, lost allemaal niks op. Als je financieel niet in staat bent rond te komen kom je in aanmerking voor een bijstandsuitkering. Kom je hier niet voor in aanmerking, dan moet het dus mogelijk zijn met dit geld te leven. De situatie veranderd als jullie kindje word geboren maar dit duurt nog wel even en bovendien kom je dan weer in aanmerking voor andere aanvullingen vanuit de overheid. Ik zou zeggen probeer inderdaad nog een baantje te vinden en deze zolang mogelijk te behouden. Ik verlies zelf ook mijn baan maar doordat het een korte tijd voor mn bevalling word beeindigd krijg ik alsnog verlof alleen dan van de overheid. Een baantje vinden is altijd gunstig misschien is een callcenter een optie? Verdient heel goed en is altijd vraag naar. Ik wil je sterkte wensen en blijf vooruit kijken en positief blijven voor de baby
Ik raad je aan om bezwaar te maken tegen het besluit om je ziektewetuitkering stop te zetten. Misschien kan je hierover vragen stellen aan het UWV. Als het goed is, is hier een subforum van het uwv waar je vragen kunt stellen.
Bezwaar maken tegen de stopzetting. Desnoods met bijval van psycholoog en verloskundige. Uwv zet wel vaker dingen stop waar je eigenlijk gewoon recht op hebt en in jouw situatie lijkt werken me niet de beste optie voor nu. Kan misschien je vriend, vriendin, ouders of iemand je helpen met dit in gang te zetten? Er kan al een enorme last van je schouders vallen als je dit 'gevecht' niet zelf hoeft aan te gaan. Heel veel sterkte
Wat een vervelende situatie wasrin je je bevindt. Ik herken het, ik werd net werkloos toen we een jaar geleden een huis kochten, was ook meteen zwanger, geen recht op ww doordat ik 3 weken te weinig had gewerkt doordat ik was ontslagen wat al heel rot was.. Nu een jaar verder hebben we een kleintje van 5 maanden die het hardstikke goed doet ondanks allerlei financiële tegenslagen waarbij ik ook aardig ging hyperventileren. We hebben de meubeltjes en kinderwagen tweedehands en kleertjes van de Zeeman en dergelijke, er zijn plekken waar je gratis kleertjes kan krijgen, kan je even aan je verloskundige vragen. Ik zou sowieso niet akkoord gaan met het besluit van het uwv. Kijk of er iemand is in je omgeving die je kan helpen. Bij mij kwam er (financiële) hulp uit onverwachte hoek en blijken mensen heel gul als het gaat om kleinkinderen Houd hoop, probeer een beetje te relativeren als het lukt..
Hartstikke bedankt voor de reacties. Bezwaar maken Had ik eigenlijk niet aan gedacht omdat de mevrouw ook Had gezegd dat ik met psychische klachten gewoon aan het werk moet. Dat schijnt beter te zijn. Maar ik heb de verloskundige al inschakelt en ik heb een afspraak bij de pop poli over 2 weken en ik ga daar mijn verhaal doen en hopen dat hun achter mij staan... Mijn vriend zegt net tegen mij dat hij het zomaar ziet gebeuren dat ik weer in een zware depressie raak hierdoor omdat ik continu aan het huilen ben. Alsof dit gewoon echt even de druppel Was voor mij.. Het lijkt mij zelf ook absoluut niet slim om te gaan werken, ik weet echt niet of ik dat momenteel aankan. Maar goed, even afspraak met de verloskundige afwachten denk ik en dan misschien samen met haar bezwaar maken? Bedankt voor het lezen, de tips en alles! Na het van me afschrijven kan ik weer een beetje adem halen gelukkig. Klein lichtpuntje in de verte beetje zichtbaar
Gelukkig dat je het weer een beetje ziet zitten. Ik denk niet dat je verloskundige je kan helpen met het bezwaarschrift, maar ze zou misschien wel een verklaring kunnen opstellen die je bij je bezwaar kan voegen. De praktijkondersteuner weet vast wel wie je kan helpen met het opstellen van het bezwaar. Als jij nu de hele dag moet huilen, dan ben je gewoonweg niet in staat om te werken. Dit zou alleen nog maar meer stress meebrengen en dat is slecht voor de baby. Veel sterkte ermee!
Hey meiden... Ik lig al zo een 2 uur wakker (het Is 0625) want ik kan niet meer slapen.. Ik ben alleen maar aan het malen en aan het nadenken over wat voor een slechte moeder ik nu al ben voor mn kindje en heb zelfs last van angstgevoelens. Na uren en uren huilen voel ik mij volledig uitgeput. Gisteren kwam ik erachter dat onze schuifdeur de hele dag en nacht Had open gestaan en mijn eerste gedachte Was: "agh, wat maakt het toch uit als er iemand in huis Is en ik word vermoord ". Ik schrok enorm van mijn gedachtegang en hoe ik zo in 1 dag enorm omgeslagen kan zijn qua emoties. Ik weet niet wat ik moet doen, ik kan alleen maar huilen huilen en nog eens huilen. Ik heb gedachtes waarbij ik het zielig vind voor mijn kindje dat hij of zij geboren wordt in een gezin die er financieel zo slecht voor staat, want mijn ongeboren kindje verdiend zoveel beter. Ik heb vanmiddag een pretecho die ik al een aantal weken terug heb geboekt, mijn vriend wilt deze niet afzeggen. Hij zegt We hebben ons beide er zo erg op verheugt, dan maar in geldproblemen komen.. En ik wil het hem niet afpakken door te zeggen, ik bel af. Ik hoor blij te zijn, ik weet straks wat er in mijn buik zit. Maar de gedachte dat ik weet of het een jongetje of meisje wordt laat me alleen maar verdrietiger worden... De gedachte dat ik geeneens roze en blauwe spulletjes kan kopen en de gedachte dat de babykamer die ik in mn hoofd Had er niet kan komen Etc.. Is er iemand wakker die dit leest? Wie kan me helpen? Ik ben zo moe van al dat huilen...
Door wie ben je dan geholpen met je depressie in het verleden? Je moet toch bij een psycholoog of psychiater hebben gelopen? Ik ben zelf jaren zwaar depressief geweest en liep bij een psychiater, ik slikte ook medicatie. Ik denk dat je niet moet wachten totdat je bij de verloskundige terecht kan maar dat je eerst eens naar de huisarts moet en je verhaal moet doen, je hebt eerder hulp nodig. Sowieso bepaalt de hoeveelheid geld niet of je een goede moeder wordt! Ik ben afgekeurd en heb niet veel geld maar toch alles bij elkaar voor de baby, gewoon heel erg veel tweedehands en ook spullen gratis. Daar is niks mis mee, je kindje maakt het niks uit of hij nieuwe of tweedehands kleding aanheeft!
Je hebt gelijk.. Ik ben in het verleden geholpen.. Toen woonde ik nog ergens anders... Nu ik verhuist ben heb ik niet eens een vaste huisarts... De praktijk Waar ik zit Is vol dus ik word telkens geholpen door waarnemende artsen..
Dat werkt sowieso niet! Je moet gewoon contact opnemen met de arts die je in het verleden geholpen heeft, die weet precies wat er toen aan de hand was en kan je hier waarschijnlijk het beste bij begeleiden. Ik weet hoe heftig een echte depressie kan zijn met suïcide-pogingen toe dus je MOET er iets aan gaan doen want anders zak je steeds verder weg in dat zwarte gat.
bezwaar maken! en zet alles zo goed mogelijk op papier, maak ook een afspraak met de huisarts, want hij heeft meer gegevens van de voorgaande jaren....laat ook de vk op papier zetten dat je nu niet kan en mag werken alles met datum. een psycholoog evt.? iig geef toestemming om in je dossier te laten ijken bij huisarts en bij de psycholoog, dan kunnen ze echt alles inzien. heel veel sterkte!
De stappen die nu gelijk kan ondernemen: - bel je huisarts op, leg kort uit wat er aan de hand is en geef aan dat je niet accepteert een waarnemer te zien maar dat je een vaste huisarts wil spreken, uiterlijk morgen - Uitkering gestopt | Ziektewet uitkering gestopt of afgewezen? Ik heb hier geen ervaring mee maar bel ze vandaag gewoon even op. ze kunnen je vast adviseren wat het beste is. - bel je oude psycholoog op die je verhaal kent. leg de situatie voor en vraag of zij kunnen helpen of dat ze je kunnen adviseren wat je het beste kan doe in deze situatie. Je nieuwe huisarts zal je moeten doorverwijzen naar een nieuwe psycholoog. - Als je geen recht hebt op WW, heb je denk ik wel recht op bijstand? Wanneer heb ik recht op bijstand? | Vraag en antwoord | Rijksoverheid.nl - nu je geen inkomsten hebt kan je hulp vragen over de overheid om je zorgverzekering te betalen. En heb je een huurhuis, dan krijg je misschien wel hulp in huurgeld betalen ook. - Bereken uw recht: - Nibud - Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting Als je ergens hulp bij nodig hebt (berekenen, aanvragen) wil je best helpen hoor. ben zelf tijdje werkeloos geweest en heb veel van dit soort zaken toen ook moeten regelen. Oh en spullen voor de baby komt ECHT wel goed. Ik ben ook niet rijk en mijn vriend heeft heel weinig werk (freelancer) ik dacht ook "mijn god hoe ga ik dat doen" maar heb nu met 17 weken zwangerschap bijna alles al en heb zelf nog geen 100 euro uitgegeve (veel gekregen). Denk dat er hier op het forum ook best vrouwen zijn die je willen helpen. Weet je al wat het word??
Ik was net van plan om zelf een soortgelijk topic te openen. Begrijp hoe je je voelt! Als het goed is krijg je straks je hulp op de pop poli toch? Ik zit daar ook en is een fijn team met psychologen en artsen en psychiaters. Alles bij 1. Je kan ze bellen als het nu niet goed gaat, misschien mag je eerder langskomen. Het is belangrijk om er niet mee rond te blijven lopen. Sterkte !
Bedankt voor alle reacties! Ik ben vandaag bij de dokter geweest, heb morgen een afspraak met de praktijkondersteunende psycholoog. Helaas kon ik mijn oude psycholoog van mijn oude woonplaats niet aan de telefoon krijgen want ik Was daar al uitgeschreven.. Wel heb ik mijn dossier opgevraagd, lijkt me wel handig om bij de hand te hebben aangezien ik nog geen jaar geleden "gezond " ben verklaart. Verder heb ik vandaag te horen gekregen wat het geslacht van ons kindje wordt en heb ik veel moed nu verzameld om de strijd aan te gaan en bezwaar te gaan tekenen! Neffie wil je misschien privé verder praten? Misschien kunnen We elkaar helpen?
Ik wil je voorál even een knuffel geven nu! Heb het met je te doem en vind het heel erg sneu dat je je zo ellendig voelt. Dat zou niet zo moeten zijn.