Hm mijn man en ik hebben ook weleens een verschil van mening over de opvoeding .. Maar mijn man is juist strenger en verwacht ook meer van onze 4 jarige dan ik. Strenger met bord leegeten, niet snoepen en aan- en uitkleden. Ik val hem nooit af waar de kinderen bij zijn. Maar als ze op bed liggen praten we het uit. Dat niet naar bed brengen vind ik gewoon laks, ik had het hem alsnog laten doen. Mijn man heeft soms ook een zetje nodig om van Zn telefoon los te komen, maar Als het mijn man zijn beurt is geef ik m gewoon de huilende stinkende baby aan en ga zelf op de bank zitten
Hahaaha, ja, dat vind ik dus heeel moeilijk!! Denk niet dat mn man het vergeet, maar het is gewoon laksigheid of denken: ze zal zo wel thuis komen, dan kan zij het mooi doen, of mee helpen. Gewoon geen zin. Inmiddels heb ik het wel uitgepraat. Hij zei dat hij " wel tig keer". Heeft geroepen dat ze de pyjama aan moeten doen, " maar ze luisterden niet". Zo gaat het dus met van alles. In plaats van dat hij dan actie onderneemt blijft hij lafjes waarschuwen, maar ingrijpen ho maar...hij kan geen nee zeggen of straf geven?! Heeft wrs geen zin in " gedoe". Hij vergeet het dus niet, maar onze afspraken vergeet hij wel?!
TS: je man moet zelf ook leren dat de kinderen nog te klein zijn om dat soort dingen zelfstandig te doen (pyama aantrekken). Hij zal zelf de kids bij de hand moeten nemen en ze meenemen naar de slaapkamer etc... Op dit moment denk ik dat je dan vooral moet inzetten op het op tijd naar bed gaan. En de rest misschien tijdelijk wat moet loslaten (al is dat heel lastig) Wij hebben vooral discussies over het consequent zijn. Mijn partner laat vooral bij gezeur/gejank van de kinderen een NEE vaak veranderen in een JA...omdat hij geen zin heeft in gejank. Komt deels door zijn hartinfarct (bijna drie jaar geleden) dus hij wil liefst geen stress. Ik baal daar voornamelijk van omdat ik er zelf "last" van heb, omdat mijn NEE, wel NEE blijft en ik dus juist nog meer gejank/gezeur krijg omdat het papa wel werkt en bij mama niet Dit is dan ook een terugkerend gespreksonderwerp thuis :x ik heb dit weekend ook al gezegd dat het van kwaad tot erger zal gaan en we straks een stel onhebbelijke kinders gaan krijgen die geen NEE als antwoord accepteren Ook ik probeer mijn "battles" te zoeken en andere dingen te laten lopen... al hoe moeilijk dat soms is.
Ik denk dat bij jou en D. ook mee speelt dat hij niet de biologische papa is van Y. En ik bedoel dat niet aanvallend of negatief, maar het is toch "anders". Wanneer ik kijk naar mijn eigen ervaringen met mijn bonusdochter toen en naar mijn eigen kinderen nu... dan was ik toen ook vele malen strenger dan nu. Mijn vriend heeft me toen altijd voorgehouden... "later, als je kindjes van je zelf hebt... dan zul je het anders zien"
Inderdaad; pick your battles... Voor mijn gevoel heb ik al heel veel water bij de wijn gedaan op andere punten in de opvoeding, dus liefst wil ik deze battle over deze drie punten wel aangaan Wat betreft bedtijden: daar heb ik vooral last van: als ik pas om 20 uur thuis ben van werken wil ik het liefst op de bank neer ploffen en in plaats daarvan kan ik nog het hele bedritueel met twee kinderen doen. Plus de dag daarna zijn ze moe en hangerig en zit ik met twee overprikkelde kinderen En dat is trouwens ook best zielig voor de kids zelf, maar daar ziet mijn man niet veel van, want die werkt de hele dag. Het snoepgedrag vind ik eigenlijk nog het allerbelangrijkste. Mijn man kan ook echt geen nee zeggen. Of zegt nee, gevolg: zeuren en huilen en man zegt ja Dus dat laatste wat je schrijft is ook zeer herkenbaar!
Je weet zelf denk ik de oplossing wel. NIET zelf op bed gaan brengen!!! Je hebt Potjan3 de hele dag gewerkt en dan moet je de kinderen nog naar bed brengen? Heeft hij nog wel meegeholpen of blijft hij doodleuk achter zn laptop zitten?? Probeer het nou gewoon een paar keer Druif. Doe of je gek bent!!!! 'He, zijn jullie nog op? Hop naar boven met jullie en de pyjama's aan.... PAPA komt er zo aan....'. En dan demonstratief een kop thee gaan zetten en met een tijdschrift op de bank gaan zitten, voetjes omhoog .... 'Hehe.....dat was een lange werkdag.....blij dat ik even zit....! ' En als de kinderen gaan jammeren dan laat je ze jammeren.... 'Sorry lieverds maar mama komt net thuis van het werk plus jullie horen sowieso al lang te slapen.....papa brengt jullie op bed!!!' Je man doet t er gewoon om en geef hem eens ongelijk. Waarom zou hij ze naar bed brengen? Jij doet het toch wel.... Heel eerlijk? Als jij wilt dat er dingen veranderen zul je eerst zelf moeten veranderen!!! Maar dat weet je ook eigenlijk zelf wel..... Knuffel! Kweenie
Thanx voor de reactie! Pfff, lastig hoor, het klinkt zo makkelijk als een ander het zegt. Eigenlijk zou ik het moeten doen, gewoon loslaten en hem ECHt op zn verantwoordelijkheden wijzen. In de praktijk betekent dat dat de kinderen overstuur raken, want zodra ze mij zien willen ze door mij naar bed gebracht worden. Wat ook veel sneller gaat dan dat manlief het doet en ik daarna nog kusjes kom brengen ( en de helft kan doen die mn man nog niet heeft gedaan). Plus moet echt even uit mn comfortzone, want toekijken en een flink kinderdrama negeren zit niet echt in mn systeem. Na de discussie van laatst doet ie wel zn best. Al doende leert men he?!
Tip: Lees je stukje hierboven nog eens door en doe alsof ik het geschreven heb? Lees je al de excuses die je al maakt? Afspraak is kinderen rond half 8 naar bed. Je man heeft daar lak aan en wacht tot jij thuis bent. Jij brengt ze vervolgens maar zelf naar bed omdat: de kinderen anders overstuur raken Jij het toch sneller kunt dan je man Negeren niet in je systeem zit... Oke maar wat dacht je van: je man die jouw gevoelens negeert Jullie afspraken negeert en niet respecteert Jullie kids ook steeds meer lak zullen gaan krijgen aan jullie regels want ze worden immers niet consequent uitgevoerd.... .... Ik zou nog eens tegen mijn man hebben gezegd dat ze om 19 30 uur in bed horen te liggen, dat hij ze dus op bed kan brengen en jij het echt niet meer doet. Desnoods ga je een blokje om als ze nog wakker zijn. Loop je heel enthousiast naar binnen, geeft ze een dikke knuffel en een zoen en zegt: 'Mama moet nog even een boodschap halen, welterusten lieverds....' En dan laat je je man achter in de drama. Echt hoor. Er veranderd anders helemaal niks. En dat is niet oké ...Anders had je geen topic geopend of wel? xxx