Hier niet omdat we de wens niet hebben. Het voelt compleet zo! Als we die wens wel hadden dan hadden we de keuze gemaakt om er niet voor te gaan. Kans te groot dat dezelfde complicaties gaan ontstaan en dat zouden we beiden nooit op willen zoeken.
Wauw, wat veel reacties! Bedankt daarvoor. Heel fijn om ervaringen te lezen van mama's met 3 kinderen. Voor ons geldt ook dat we de nadelen zien, zoals alle mama's met 2 kinderen. We hebben gisteren getekend dat we graag onze 5 embryo's nog even willen bewaren in het ziekenhuis. Ze zijn 5 jaar houdbaar, dus we hebben nog even de tijd om uit deze beslissing te komen.
Goede keuze.. Doordat je 5 cryo's hebt lijkt mij de keuze voor jou iets anders, nu je 5 jaar extra hebt hebben jullie de tijd om er rustig over na te denken! Wat als straks de wens zo groot is? En je door een cryo niet zwanger raakt? Willen jullie dan weer een nieuwe poging ondergaan? Moeilijk lijkt me..Neem de tijd!
Een derde komt er hier beslist niet, omdat ik zwanger zijn zwaar vind, (veel en erg misselijk, stevige bekkenklachten, en na een aantal miskramen ook gewoon te veel stress). Bovendien waren onze dochters beiden huilbaby en die stress wil ik nooit meer. 't Is goed zo, wij gaan genieten van de rust die er nu is
Mijn man wilde altijd 3 en in de zwangerschap van mijn 2e begon ik daar ook warm voor te lopen. Waarom? Tja, weet niet, de wens was er gewoon. Toen mijn middelste werd geboren waren we niet compleet. Er zaten wel 'nadelen' aan natuurlijk, financieel en praktisch, maar die vonden we te overzien. Wel bewust gewacht tot de andere 2 wat ouder waren (want ik vond combi baby en peuter heel pittig). Ze waren uiteindelijk 6 en 4 toen hun zusje geboren werd. Ben blij met mijn trio, maar het is wel druk. Veel plannen, regelen, 'waar laten we de kinderen', 'wie gaat wie ophalen/brengen' etc, echt duidelijk meer dan bij 2, maar dat heeft toch ook weer een beetje met leeftijdsverschil te maken. Straks gaat jongste gewoon naar dezelfde school als middelste, dat maakt het weer simpeler. Tijd voor jezelf, ook al eerder gezegd, blijft erg schaars. Zeker omdat ik nog ernaast moet werken. Ik wil in ieder geval geen 4e meer: 2 kinderen tegelijk op opvang kunnen we niet betalen en ik zal de drukte niet aan kunnen (ik vind het nu al met vlagen erg zwaar), aangezien de oudste altijd veel aandacht vraagt. En ik ben bang voor nog een zorgenkindje erbij, durf de gok niet meer te nemen...
Tja, dat is inderdaad weer een ander dilemma, mocht het met de 5 cryo's niet lukken, gaan we dan weer een nieuwe poging ondernemen.... Ik denk als we eenmaal voor 100% besloten hebben voor een 3e kindje te gaan ik ook alle stappen weer zou doorlopen.
Hier ook twee zware zwangerschappen gehad: 20 weken lang bij beide kinderen gekotst. Maar toch weerhoud het mij niet nog een keer zwanger te worden. Het gevoel wat jij hebt dat je echt voelt dat je klaar bent heb ik dus niet. Mijn gevoel zegt dat ik het allemaal nog 1x mee wil maken. Maar ik zie van de andere kant wel de nadelen van 3... Lastig....
Als je nog een 3e wilt, en je man wil dat ook, en je hebt het hele medische traject daar nog een keer voor over, zou ik er wel voor gaan. Dat hoeft niet nu meteen natuurlijk: dat kan nog even de tijd hebben, tot je er qua zorg voor de kinderen ook klaar voor bent. Ik denk dat uiteindelijk elk aantal kinderen z'n voors en z'n tegens heeft. Daar zou ik me dan niet door laten leiden
Oh nee hier geen derde eigenlijk om verschillende redenen.. Ernstige bekkenklachten bij beide zwangerschappen, ik vind het nu al best "druk" en onze jongste was een huilbaby. Kortom ik ben genezen Vind het wel jammer dat ik het nooit meer mee mag maken maar tegelijkertijd ben ik er ook blij om.
Onze derde kwam als een verrassing maar we zijn ontzettend blij met haar. We wilden altijd graag drie (mijn man zelfs vier) kinderen maar na twee hadden we rationeel besloten dat het klaar was. Nu hadden we het goed; twee gezonde kinderen, niet rijk maar wel genoeg en lekker praktisch. Maar nu ze er is kan ik me niet meer voorstellen hoe het met twee kinderen zou zijn. Ik had ook altijd dat weemoedige gevoel als ik een zwangere zag. Sinds de laatste bevalling (en ik had geweldige zw schappen en bevallingen) is dat gevoel helemaal weg. Ik kan nu oprecht alleen maar heel blij voor iemand zijn als diegene zwanger is zonder een 'jaloersig' gevoel: heerlijk! Voor ons is het echt compleet zo. Babietjes blijven geweldig en ik mis dat kleine meisje op mijn buik af en toe nog wel, maar het voelt echt klaar nu. Ik wil er nog wel aan toevoegen dat de praktische bezwaren van de eerste jaren natuurlijk tijdelijk zijn. Er komen vast andere problemen voor in de plaats maar brengen en halen en opvang van de kinderen lost zich zelf wel op. Mijn oudste wordt dit jaar acht en mag (want ze wil) zelf af en toe van school naar huis of een boodschapje doen. Nog even en ze fietst zelf naar sport. Dat komt met de andere twee op den duur natuurlijk ook. Verder heb ik de jongste bijna altijd in een draagdoek dus altijd twee handen vrij voor de andere twee. En als zij straks zelf wil lopen heb ik twee gewillige kandidaatjes die haar wel een handje willen geven
Vroeger riep ik: ik wil geen kids Nu heb ik een dochter, van bijna anderhalf en wil ik graag een 2e(nu nog niet direct, moet nog even alles verwerken van zwangerschap/bevalling/1e jaar). Een 3e? liever niet, maar zeg nooit nooit. Maar het is wel de max hoor. Mocht ik per ongeluk zwanger worden van een 3e, dan is hij/zij heel erg welkom. Maar eerst eens een 2e afwachten! Veel suc6 met je beslissing!
ons verstand zegt, we hebben 2 gezonde kereltjes en het is prima zo, praktisch makkelijk, financieel meer ruimte en nu (gelukkig) bijna uit de baby fase. Een vooruitzicht van klaar zijn met flesjes, maxi cosi, camping bedje sjouwen, speentje zoeken in de nacht en slaapjes e.d. ons gevoel zegt, in de toekomst misschien nog een 3e? Heel misschien nu een meisje? Gedachte van nooit meer zwanger of een baby is nog moeilijk.. Als de jongens ouder (en op school) zijn nog een klein dotje thuis? Dus we denken van niet, maar zeg nooit nooit
Ik had al een dochter van 9 jaar toen mijn jongste zoontje met een andere partner kwam via ivf..we waren heel blij dat het nog was gelukt..de 3e kwam totaal onverwachts, ik kon eigenlijk niet meer zwanger raken, we hebben nu 5 kinderen in totaal (1 van een eerdere relatie van mij, en 2 van een eerdere relatie van mijn man) en nu dus 2 kleintjes erbij...1 van bijna 2 en 1 van 7 maanden. Ik ben niet meer de jongste en ik vind het best pittig, financieel is het ook best zwaar...maar we proberen er het beste van te maken, en dingen hoeven niet duur te zijn...ook best gezellig de oudste is 19 en de jongste 7 maanden.
Jij beschrijft daar het gevoel waar ik ook nog mee rond loop: dat weemoedige gevoel als ik een zwangere vrouw zie, 'jaloersig' gevoel. Mijn gevoel zegt: nog 1 keer zwanger zijn. Maar de nadelen die de mama's van 2 kinderen schrijven over een 3e kind speelt in mijn achterhoofd mee.
Een paar maanden geleden voelde ik me precies zo. (Incl. een meisje) Inmiddels is dat misschien veranderd in waarschijnlijk. En "ik denk het niet" is veranderd in "ik denk het wel"... het gevoel gaat het duidelijk winnen van het verstand En dat terwijl ik de eerst maanden bij beide kids bijzonder zwaar vond. En ik echt riep dat ik nooit geen kinderen meer wilde... Grote broer roept zelfs dat hij een zusje wil
2 kinderen is hier echt de max. Vooral vanwege mijn gezondheid (zwanger worden is helaas niet eenvoudig), maar ook vanwege de grootte van ons huis, de financiën en gewoon omdat we twee kinderen echt wel druk genoeg vinden
Hier ook vol op twijfels en gedachtes over een 4e kind, bij ons speelt t mee dat ons 2e zoontje is overleden tijdens de zwangerschap. Willen wij weer 9 maanden in onzekerheid zitten? Mijn gevoel zegt ja maar mijn verstand zegt nee. Ik denk er de laatste tijd weer vaak aan dus je bent niet de enige nee. Ik heb mezelf altijd met n groter gezin gezien in de toekomst.
Hier was het, dat ik 3 kinderen en 3 honden wilde. Lekker gezellig druk en een soort chaos.... leek me heerlijk. we hebben nu 3 kinderen en binnenkort 3 honden. En het is heerlijk . Lekker druk, maar niet te. Het scheelt dat alles zo soepel verloopt. Snel zwanger, geen huilbaby's, kinderen die niet snel ruzie maken enz enz. Ik ben tbm (met een hondenkennel) en manlief werkt fulltime. We zijn zeker niet de rijkste, maar redden het goed. En de jongste vliegt zo makkelijk mee in ons dagelijkse ritme. Mijn man zou zelfs een 4de willen.. en ik eigen ook wel... maar dan is het flink aanpoten. We denken er nog ff over .