Nee ik woon gewoon in Nederland. Ieder ziekenhuis heeft z'n eigen beleid hierin. Zoals met helaas heel veel dingen. Ik word over 12 dagen 33 jaar. We zijn begonnen aan onze kinderwens in 2007. Ik heb gezegd ik probeer het nog tot mijn 35e dan ben ik 10 jaar bezig en is het echt mooi geweest en ga ik dit boek sluiten.
Dat is heel triest om te horen. Maar begrijpelijk. Wij zijn een jaar bezig en hopen dat ons 1-tje gegund is maar we hebben nog hoop uiteraard. Wel raar en vervelend dat een ander het zo makkelijk ervan af brengt en een ander zoveel moeite doet. Men zegt meid wees blij je kunt toch zwanger worden dus je bent vruchtbaar. Tja zo kan het ook.
Ja en tegen die mensen zeg ik altijd ja jippie maar zwanger worden betekent nog geen kind. Nu heb ik ondertussen een kindje, maar ik werd daar altijd erg boos van. Wie is er nou blij dat ze zwanger kan worden? Het houdt niet op bij zwanger worden, je moet de zwangerschap ook uitdragen en een gezond kindje krijgen. Dán pas mag je blij zijn. Stomme mensen met hun stomme ondoordachte uitspraken altijd... sorry ik heb een beetje veel woede in me momenteel..
@nephtys Ik doe de tabletten in als t vrijdagavond is. Dat geeft mij een goed gevoel. @ nuage wat goed om te lezen dat afwachten ook z'n functie heeft. Alles in 1 avond eruit. Ik denk dat wij teveel te snel (door) willen en de natuur niet d'r kans geven om t zelf op te lossen. Vind t knap van jou. Ik voel me nu slap. Ik weet niet wat er allemaal gaande is, maar voel me beetje depri. Geen energie, huilerig. Gisteren in t ziekenhuis weer echo gehad. Daar was idd te zien dat t flink afnam. Het kindje/vruchtje was al weg/opgelost. Nu de rest nog. Ik denk dat t bloeden en stolsels iets mee zal vallen, omdat het zelf al aan t afnemen is. En weet je wat bizar is? Ik had 2x in september laten pendelen. Allebei zeiden februari positieve test....nu moest ik er in nov, met de test in m'n handen, erg om lachen, maar nu? Nu wacht ik af...wellicht hebben de gelijk....
Het was voor mij echt de enige optie. Nu weer. Voor mijn verwerking echt het beste. En ik heb het gevoel dat iedere ingreep die ik krijg mijn lichaam niet goed doet. Ik ben bang voor Asherman bij curettages en ik ben in de afgelopen 4 jaar al 4/5 keer onder narcose geweest dus dat wil ik voorkomen. En die pillen.. het is toch troep. Als je lijf dan zo heftig daarop reageert, dat is niet ok. Het komt vanzelf, alleen je moet soms erg lang wachten. Maar je lichaam regelt het zelf. En dat geeft je ook een stukje vertrouwen terug in je lijf. Dat deed het bij mij in ieder geval. Natuurlijk is er alsnog risico op curettage als het niet helemaal schoon is, maar dat neem ik dan maar op de koop toe. Als dat zo is dan kan ik er ook niks meer aan doen. Heel veel sterkte! Ik zit in een diep gat momenteel. Hopelijk heb je volgende maand weer een positieve test! Zelf ga ik er alles aan doen om dat te voorkomen. Zonder een ander behandelplan hoeft het van mij niet. Wat mij betreft ben ik dan alleen maar miskramen aan het verzamelen.
Heb ooit jaren geleden te horen gekregen 3.. waarvan 2 vager.. zou de derde dan wel gegund zijn. Waar heb je gependeld? Ben zelf ook van ZH sterkte meid.. ik ga ook voor pillen en dan dinsdag avond.
@ Nuage Ik heb je verhaal gelezen en ik wilde je alleen even een dikke knuf geven.. Jeetje wat heftig allemaal.. Maar wat een mooi wonder is je dochter... Knuf
Hoelang bleef je dan thuis? Totdat t zelf kwam? Of ging je ondertussen wel gewoon werken? Ik kan nu m'n hoofd rn m'n lijf er niet toe zetten om te werken. Ik heb hier op zwangerschapspagina gependeld. Helrmaal onderaan op de hoofdsite zie je het staan. Ik ben nu 33. Mijn kinderen zijn 5 en 7. Mijn 2e relatie. Wij gaan er straks, denk ik, gewoon weer voor. Zonder "moeten". We zien wel. We hebben geen reden om af te wachten zodra dit eruit is. Lichamelijk gezien tenminste. Emotioneel kijk ik het het liefst nog even aan.
Ik vind het juist knap dat iemand een curettage kiest en daar dan pico bello weer uit komt zeg maar. Ik vond de overgang van zwanger naar niet zwanger vreselijk moeilijk. Ik werd wakker en was niet meer zwanger. Ik kon het niet verwerken. Dat ging veel te snel voor mij. Maar in alle eerlijkheid heeft die curettage de eerste keer me waarschijnlijk wel "gered" want dat was een partiële mola. En om die reden mag ik dus maar 2 weken wachten van de gyn en moet ik het weefsel opvangen. Alleen ben ik ondertussen onwijs dwars geworden en ga ik denk ik geen van beiden doen. Ze zoeken het maar uit. Ze prikt maar HCG dan weet ze het ook. Blijf van me af
@nuage Kan je zelf een beetje je dip een plek geven? Ermee omgaan? En je man? Even een dikke knuffel van mij !
Ik ben nu op mijn werk zelfs. Vorige keer werkte ik nog niet, dus toen was het zeker makkelijker. Ik vind het heel moeilijk dat ik nu moet werken. Mijn ervaring is dat ik op de dag zelf nog weg ben geweest, had een pedicure. En toen kreeg ik aparte buikpijn. Het kondigde zich heel langzaam aan. Heb mijn kind nog na het eten op bed gelegd. Kwam beneden en het begon. Van 20 uur tot een uurtje of 1 in de nacht. Toen kwam alles eruit en was het meteen over. Zal ik je sterker vertellen ik ben gisteren gewoon gaan zwemmen. Ik weet zeker dat ik het wel voel aankomen.
Ik heb eergisteren staan schreeuwen en slaan tegen een muur. Dat luchtte op. Mijn man en ik hebben dit nu al zo vaak meegemaakt... er is niks meer te praten eigenlijk. Troosten accepteer ik moeilijk, ik kan veel beter dingen in mijn eentje verwerken. We doen gewoon lief voor elkaar en proberen leuke dingen te doen. Hij vind het ook heel moeilijk, kreeg gelukkig 1 nacht vrij. Want hij heeft ook nog nachtdienst deze week... ppfff. Maar gisteren zijn we dus lekker gaan zwemmen met de kleine. Was zelfs geweldig leuk. We veren steeds sneller weer terug lijkt het.
Ik heb ze maandag om 11:00 in genomen en lig nu nog steeds plat. Heb enorme last van mijn baarmoeder, die is gewoon heel hard aan het werk om alles schoon te krijgen en weer in normaal formaat. Om de dag erna weer aan het werk te willen kun je ben ik bang wel uit je hoofd gaan zetten. Je hebt echt rust nodig, geestelijk maar ook lichamelijk. Vorige 2 keer heb ik ze rond 20:00 genomen en hebben we de hele nacht er mee gezeten, nu hebben we toch een beetje kunnen slapen, al ben ik maandagnacht wakker geweest.
Euuhhhhh zo lang al???? Pfoe hoe ver was je sorry? Ik ws nog maar 5 weken dus hoop zooooo dat het snel gaat
Ja dat vragen wij ons ook af, maandag hebben we al bloed gegeven voor chromosoomonderzoek, aangezien schoonzusje een chromosoom afwijking heeft. Afwachten, maar we gaan er wel van uit dat er wat uit komt.
Zeg puk ben je er nu inmiddels vanaf? Hoe lang is dat gemiddeld dat je met zoveel pijn loopt lees diverse verhalen. Wel intense pijn.
Nou van de weeën ben ik aardig af maar zelfstandig leven is moeilijk. Gistermiddag ff een stukje gelopen met manlief en onder de douche geweest, maar verder ben ik erg moe. Wou eigenlijk maandag aan het werk, maar uwv belde vandaag en die wou me nog een week thuis houden... Pff daar zat ik niet echt op te wachten. Hebben nu afgesproken dat ik maandag en dinsdag thuis ben en dinsdag belt ze me weer hoe het gaat en als ik wil mag ik dan woensdag weer werken. Ben benieuwd..