Ik zou het naast me neer leggen dat ze het jou niet persoonlijk hebben laten weten. Je hebt immers al jaren geen contact meer, doet er even niet toe wiens schuld dat is. Je kan ze wel opbellen en aangeven dat je graag een kaartje wilt ontvangen en (als je dat zelf wilt) bij de begrafenis wilt zijn. Zou alleen niet raar op kijken als ze je weigeren. Blijft een nare situatie zo. Hopelijk komen jullie er uit.
tja.... ik kan heel goed begrijpen dat de familie eigenlijk niks heeft laten weten als je zelf ook al jaren geen contact hebt gezocht. plus daar komt bij als ik het van jou kant zo lees zou ik nog geen eens afscheid willen nemen als ze zo met je om gegaan zijn maar goed, je hebt toch die behoefte dus ergens zal je er toch gevoel bij hebben.en doet het je iets. als ik kijk naar mijn persoonlijke situatie... ik heb bv een tante waar ik al zon 20 jaar niets meer van verneem ja sorry als die naar de eeuwige jachtvelden vertrekt hoef ik ook niet naar de begrafenis. wat heb ik daar dan op dat moment te zoeken? het zou idd wel netjes zijn van haar man bv om ons in te lichten maar als hij het niet zou doen zou ik het ook kunnen begrijpen en hem er niet op aan kijken. zelfde geval van mn schoonmoeder. ik kan dat mens niet luchten of zien. moet ik dan op haar begrafenis komen? dan zou ik het evt nog doen voor mn man.zij hoeft iig niet naar die van mij te komen mocht ik eerder gaan. vind zulke situaties dus altijd eerlijk gezegd een beetje hypocriet. maar goed dat is mijn misschien harde mening. ik bedoel dat niet op ts persoonlijk maar hoe ik het als nuchtere buitenstaander zie. maar op het geval zelf terug te komen. als je echt graag wilt gaan. bel iemand op die je nog enigzins wil spreken en zeg dat je graag afscheid wilt nemen. begin niet boos te doen of over het feit dat ze je niet hebben ingelicht. dat is niet aan de orde nu. mochten ze weigeren kun je evt naar de kerk gaan als daar een dienst is. de kerk is openbaar dus daar mag je komen. iig veel sterkte en uiteraard gecondoleerd
Maar er is toch ook nog een groot verschil in of er helemaal geen contact meer was, of het contact met ruzie is verbroken, ... Ik had nu al enkele jaren geen contact meer met mijn oma, maar niet door ruzie, gewoon verwaterd. Maar met mijn tante had ik wel nog gewoon contact (niet erg vaak, maar toch). Dus het contact was niet helemààl weg, dan vind ik het toch raar dat ik niet wordt ingelicht.
daar zit wel enig verschil in misschien maar je vond het dan zelf blijkbaar ook niet heel erg dat het verwaterd is of zie ik het verkeerd. anders had je zelf lijkt mij eerder geprobeerd het contact weer aan te halen. ik heb ook geen ruzie met mn tante. ze is boos op mijn ouders omdat die gezegd hebben dat ze hulp moet gaan zoeken omdat ze een alcohol probleem heeft. dat was blijkbaar tegen het zere been en ze is nooit meer gekomen. ook niet naar mij terwijl ik er niet eens bij was toen. dus jaaa. vind zoiets altijd heel lastig te beoordelen
Daar heb je misschien ook wel gelijk in. Het is ook wel makkelijk praten, sommige dingen, wanneer je zelf niet in die situatie zit.
Mijn vriend zegt altijd bij leven niet, bij dood ook niet. Ik vind het zo raar als je al jaren geen contact met iemand hebt, dat je dan wel bij iemands doodgaan en zo wil zijn. Had dan daarvoor de moeite genomen om contact met diegene op te nemen. Ik snap de familie wel een beetje. Jij valt in principe, doordat je geen contact hebt, onder de noemer vage kennis en niet als familie die ingelicht moet worden.
geen contact tijdens het leven dan zou je het nu ook moeten laten rusten ik zou als nabestaande ook niet mensen een kaartje gaan sturen/opbellen waar mijn moeder al jaren geen contact meer mee had ongeacht of dat familie of iemand anders zou zijn.
Ja lastig. Het is je oma maar ze boeide je blijkbaar weinig toen ze nog in leven was (Even heel zwart/wit gezegd). Mijn vriendin haar moeder is overleden, zowel moeder als zij (vriendin) waren met ruzie uit elkaar gegaan met de dochter/zus. Dochter/zus is dus toen ook niet ingelicht toen moeder overleed. Van de ene kant cru, van de andere kant was er, ik dacht, al een jaar of 10 geen contact... Dus ja moet je dan wel schijnheilig bij een begravenis zitten? Dus wat dat betreft begrijp ik je familie wel.
Als je geen ruzie hebt met je tante zou ik haar gewoon opbellen en vragen wanneer de dienst is. Grote kans dat ze jou vergeten is omdat jullie al zolang geen contact hebben gehad. Gecondoleerd
Sorry maar ik ben het echt niet eens met het gros van de reacties hier.... En hoe er op valora gereageerd word (je oma boeide je niet, je nam zelf ook niet de moeite contact op te nemen, zo belangrijk was het blijkbaar niet) wie zegt dat? Ik vind dat erg veroordelend terwijl je het hele verhaal niet kent eigenlijk.... Want wie zegt dat ze nooit geprobeerd heeft het contact weer op te lappen? Misschien heeft ze dat wel gedaan, misschien niet... Ik weet het niet, maar jullie ook niet... En als ik hoor hoe de familie met haar is omgegaan, dat ze als buitenstaander behandelt werd enz dan kan ik me goed voorstellen dat je na een aantal pogingen de pijn en de afwijzingen niet meer wilt en opgeeft... Zeg niet dat het zo gegaan is maar dat zou maar zo kunnen... Maar familie is familie en opa's en oma's liggen vaak toch anders dus ik kan me goed voorstellen dat je dan wel afscheid wilt nemen... Toen mijn ouders gingen scheiden, heb ik zelf ook een tijd geen contact gehad met de familie van m'n vader (nog steeds eigenlijk niet). Ze hebben zich laten opstoken door m'n moeder (echt een vechtscheiding) en hebben mijn vader laten zakken. Hun eigen broer, neef enz... Mijn opa is helaas in dezelfde periode plots heel ziek geworden en overleden, mijn oma ging hard achteruit. M'n oma vond de hele situatie ook niet leuk, en ongetwijfeld heeft ze met m'n tantes en oom minder leuke dingen besproken over mijn vader en toch heb ik het haar nooit kwalijk genomen... Ze was het niet eens met de rest, en misschien ook niet helemaal met m'n vader, maar ze was zacht en voorzichtig... Het waren haar kinderen, en het ging al niet zo goed met haar... Een goede reden denk ik om niks te zeggen, voor de lieve vrede. Maar ik heb het haar nooit kwalijk genomen... Er is wel korte tijd minder contact geweest, eigenlijk tot vlak voor haar overlijden.... Maar het was toch m'n oma, dus ik ben wel maar de begrafenis geweest...
ik ben het eens met tinateenslipper, het klinkt hard maar ik vind ook dit echt ontzettend hypocriet heb je in het leven dan ooit eens een kaartje gestuurd dat je oma miste, of heb je in het leven iets gedaan zelf om het contact weer tot stand te brengen, ik lees van niet, wat als je oma nu niet was overleden had je dan vandaag de dag aan haar gedacht? waarom nu opeens wel omdat ze er nu niet meer is, wat wil je nu nog veranderen dit had je in het leven moeten doen, de uitvaart vind ik voor naaste familie en betrokkenen het spijt mij heel zeer maar het meest pijnlijke van een afscheid is die mensen die er nooit waren opeens op een begravenis of crematie te zien, toen mijn partner overleed waren er mensen op de crematie die aan mij vroegen wie ik was (na 10 jaar relatie 4 kinderen samen) dat is heel pijnlijk ik heb deze mensen ook vriendelijk verzocht weg te gaan als je niet eens weet dat ik zijn partner ben en moeder van zijn kinderen na zo veel jaren dan was je dus niet betrokken bij hem in het leven, en zo sta ik er nu ook in naar andere toe een afscheid is voor diegene die van die persoon hielden, die er waren in goede en slechte tijden, het is geen recht om afscheid te mogen nemen puur omdat je toevallig in de familie zit sorry klinkt hard maar dit is mijn mening
Mamaatjevan5, ik vind het een beetje hard. Normaal zou ik niet snel zo reageren. Maar je hebt een punt, ben het met jou eens. Een afscheid is voor naasten. Toch wil ik je condoleren ts, want ik snap echt dat het heel moeilijk is. En ik vind ook dat een belletje netter was geweest.
Ik zeg toch ook niet dat ik per se bij het afscheid moet zijn? Aangezien ik wel nog gewoon contact heb met mijn tante had ik het geapprecieerd dat ze me toch nog persoonlijk iets had laten weten, in plaats van dat ik het via via te weten moet komen. Om nu maar meteen dingen te gaan roepen dat ik hypocriet zou zijn, en het nooit de moeite waard vond om contact te zoeken vind ik nogal hard.
maar waarom zou je hiervan op de hoogte gesteld willen worden dan, als je in het leven van je oma was, daadwerkelijk in haar leven aanwezig was dan had je geweten dat je oma ziek was, zoals ik al eerder zei is mijn bericht best hard ik kan het niet anders omschrijven sorry daarvoor, maar ik snap echt niet waarom mensen op de hoogte gesteld moeten worden van een overlijden als er in het leven geen contact is, jij heb contact met je tante zeg je, heb je je tante ooit gevraagd hoe het met oma gaat? want dan zou je toch geweten kunnen hebben dat oma ziek was, dus ik denk dat men dat bedoelt dat je zelf niet genoeg initiatief heb genomen om in het leven van oma te komen, niet genoeg naar haar omgekeken hebt, direct of indirect en je daardoor buitengesloten word
De grote vraag is waarom wil je er heen in mijn ogen. Wil je er heen omdat het oma is en je toch om haar hebt gegeven/geeft en om afscheid van haar te nemen. Dan zou ik zeggen bel je tante en vraag wanneer er mogelijkheid is tot afscheid nemen. Dit hoeft niet speciaal op de begrafenis zelf te zijn maar soms ook wel dag er voor of eerder. Wil je er heen omdat je tenslotte familie bent en vind dat je het recht hebt om het te horen en er bij te zijn ondanks al jaren geen contact dan zeg ik niet doen blijf lekker thuis, want er is niks storender dan mensen die normaal niet kwamen en nooit iets lieten horen die er op een begrafenis zijn en tijdens de koffietafel (welke idioot dat bedacht heeft ik krijg geen slok naar binnen) roepen zo zie je de familie nog eens . want er zullen mensen zijn met veel verdriet die daar niet op zitten te wachten. Wat heb ik mij geergerd bij mijn oma's begrafenis waar wij intens verdrietig waren, zagen oma elke week minstens 1x helpen verzorgen toen ze ziek was en dan komen er neven en nichten en ook een oom die bij leven het presteerden de auto naast haar huis te parkeren om te gaan winkelen en daarna zonder langs te gaan weerr weg te gaan en dan daar zitten en schijnheilig doen van toch wel verdrietig en ach wel leuk zo zie je elkaar nog weer eens en goh pietje wat doe jij tegenwoordig en ooh wat leuk klaasje ga jij ..........:x. Dus ga bij jezelf na wat is voor jou de reden om te gaan en handel daar na en dnek daarbij ook aan anderen die wel goed contact hadden.
Is het de moeder van je tante? No offense, maar als mijn moeder zou overlijden, zou ik er ook niet aan denken om het kind van m'n broer of zus, waar ik zelden contact mee heb en waarvan ik weet dat zij überhaupt nooit meer contact had met m'n moeder, in te lichten. En nee, ook ik zou zulke figuren niet op m'n begrafenis hoeven. Ik vind dat ook altijd zo hypocriet; nooit interesse tonen of moeite doen om weer in contact te komen, maar wel van alles op de hoogte willen zijn en op een begrafenis ineens weer verschijnen..
Ik begrijp me helemaal! Toen mijn opa overleed waren er ook neven/nichten van mijn opa die kwamen uit respect (samen met hun ouders) met de neven/nichten geen contact, wel met de ouders. Vind het ook raar om het te willen weten als er al jaaaaaren geen contact is. Ja je tante had jou makkelijk in kunnen lichten, maar daar denk je op dat moment gewoon niet aan. Ik zou eerder boos worden op je schoonvader, die had jou al eerder moeten inlichten.
Erg hoor, hoe iedereen hier altijd van het slechtste in de mensen uitgaat. Het enige wat ik wou was persoonlijk verwittigd worden, sorry hoor. En nee, ik wil niet hypocriet gaan doen op de begrafenis, ik moet er niet eens per se bij zijn. Ik snap ook wel dat dat teveel gevraagd is na jaren geen contact. Maar stel je eens in mijn plaats. Als ik niet ga, als ik niets van me laat horen, ben ik het zwarte schaap dat zelfs op mijn oma's begrafenis niet aanwezig is. Als ik wel ga, ben ik de hypocriet. Er is ook nog de erfenis, als ik dan daarvoor moet gaan, ben ik de kleindochter die alleen op het geld uit is. Ik kan gewoon niets goed doen in deze situatie. Ik wou ook gewoon helpen. Kijken of ik misschien financieel kon bijspringen. Tenslotte heeft de familie ook mijn vader's begrafenis betaald, omdat ik toen nog minderjarig was. Nu ik financieel wat beter zit, dacht ik dat ik misschien het gebaar terug kon doen. Of eventueel gewoon een bloemstuk, of kaart zenden naar de familie. Het is in ieder geval niet mijn bedoeling de hypocriet uit te hangen...
Begin met een condoleance kaart richting de familie... en misschien neemt er dan nog iemand contact op.
Erg hoor. Ik heb ook jaren geen contact gehad met familie en ook niet met mijn opa en oma door omstandigheden. Tot ik toch werd gebeld s'avonds op Koninginnedag in 2010 dat mijn opa plotseling was overleden. Dat heeft mij zoveel pijn gedaan en ik ben naar zijn begrafenis gegaan. Sindsdien heb ik contact met mijn oma. Waar het op dit moment ook niet goed mee gaat. Ik maak me eigen keuzes en ben er voor mijn oma maar bepaalde familieleden heb ik geen contact meer mee. Gecondoleerd meid, Enne ik vind je totaal niet hypocriet hoor, begrijp je zelfs heel erg goed. Dit doet pijn punt uit. Je bent en blijft altijd haar kleinkind of je nou contact hebt of niet. Ik vind het jammer dat sommige meteen negatief reageren voor ze je verhaal kennen.