Komt het vaker voor dat kindjes rond de 8 maanden opeens wat driftig worden? Zoontje was altijd heel tevreden, alleen maar lachen, snel af te leiden als hij moest huilen en dan gelijk weer vrolijk. Laatste tijd is hij van het woest trappelen en slaan als hij iets niet leuk vindt. Hij vindt het bijvoorbeeld opeens niet leuk als je zijn broek aan doet, begint dan keihard te trappen en te huilen en brullen. Als hij zijn fles niet meer wilt slaat hij hem weg en zodra je hem in de buurt houdt is het dan ook weer boos/huilen en slaan. Als je hem neer wilt leggen en hij wil rechtop blijven is het ook weer spartelen en brullen. De fles wil hij zelf vasthouden, drinken kan hij dan nog niet, maar als je hem helpt is het huilen. Pffff zo ken ik hem niet. Op de opvang is hij ook niet meer zo vrolijk als eerst, zei zeggen: hij wil meer dan dat hij kan, daardoor is op een gegeven moment niks meer goed en gaat hij jammeren. Hopelijk is het snel over, dit is niks.
Het klinkt heel erg als een sprong! Of het ontwikkelen van een eigen willetje. Dat begon hier ook rond die leeftijd.
Ja hoor volkomen normaal. Ik geloof niet zo in sprongetjes (alleen het woord al brrrrr) maar je zoontje ontwikkeld zijn eigen mening en heeft door dat hij invloed op je uit kan oefenen. En dat is hij nu aan het ontdekken. De frustratie die daarbij komt is goed voor de wil om wat meer te willen.
Ik noem het altijd een fase, vooral mensen die dit hele gebeuren niet kennen snappen al helemaal niks van "sprongetjes".
Hahahaha! Onze dochter word in feb. anderhalf, nou, het lijkt wel of ze nu al in de fase van "Ik ben 2 en ik zeg nee" zit. Hou mijn hart vast als ze die leeftijd straks echt bereikt....Peuterpuberteit is hier dus allang begonnen
Nouuuu ik hou mn hart vast haha. Begint nu inderdaad een eigen wil te laten merken. Hopelijk komt hij nog een terug in de "alles wat papa en mama doen en zeggen is leuk" fase.