Is ze pas net overleden? Misschien krijg je vandaag of morgen wel een telefoontje van je tante. Wanneer iemand overlijdt, moet er direct zoveel geregeld worden. Ik kan me voorstellen dat ze er niet aan toe komt om jou diezelfde dag nog te bellen. Terwijl de steunbetuigingen op facebook natuurlijk wel direct al binnenkomen. Misschien wordt je wel persoonlijk ingelicht, alleen was je ze voor door het nieuws al op fb te lezen. Sterkte.
Ik zou eventueel je tante bellen en de andere kinderen van oma een kaart sturen? dan toon je interesse en kun je eventueel vragen aan je tante of ze het fijn vind als je bijspringt.. het is misschien eerst wat ongemakkelijk maar ht is en bljft je oma, Dat je zelf niet op de hoogte gesteld bent zou ik voor nu even aan de kant laten liggen.. Snap dat dat lastig is maar ik zou eerst kijken of je nog kan helpen en er achter kan komen wanneer ze begraven/gecremeerd word. Zodat mocht je tante het fijn vinden je erbij kan zijn..
Ik zou nu nog een condoleancekaart sturen. Dan zie je verder wel of er gereageerd wordt. Dat is dan aan je familie verder
Gecondoleerd 💖 En ik zou gewoon even gaan bellen al is het maar alleen om je hart even te luchten en wie weet pakt het wel goed uit en anders heb jij je zegje gedaan. Succes en sterkte
je kunt wel iets doen, respect tonen naar je tante haar condoleren want je hebt tenslotte wel met haar contact, even niet denken aan jezelf maar aan de andere mensen die wel daadwerkelijk bij hun oma moeder tante enz in het leven waren en nu afscheid willen nemen van hun geliefde, persoonlijk zou ik dus ook niet denken aan erfenis of dergelijke ik zou persoonlijk het gevoel hebben daar geen recht op te hebben en dus afstand doen van de erfenis (of gaat het hier soms om?) ik lees eigenlijk vooral wat jij zou willen, maar ik denk dat je hierin niets te willen heb, jij hebt geen contact gehad met oma al jaren niet dus weinig te willen, je vraagt in princiepe of het raar is nee het is niet raar dat jij niet persoonlijk benaderd bent, oma was niet belangrijk genoeg voor jou in het leven en jij bent nu niet belangrijk genoeg om persoonlijk op de hoogte gesteld te worden zet je eigen eer aan de kant en condoleer je tante en zie maar wat daaruit komt
Herkenbaar; bij bosjes gaat de oude generatie van mijn familie en ik krijg daar ook nooit wat van te horen; pas als ze al meer dan een half jaar tussen zes plankjes liggen hoor ik dat. Maar ach, dan niet, denk ik maar. Ik heb een aantal goede herinneringen aan hen en daar blijft het verder bij. Ik heb zelfs te horen gekregen dat ik niet welkom was omdat persoon A. erbij zou zijn en die persoon ruzie met mij heeft en ze liever die persoon erbij hadden dan mij want ik ken die persoon toch niet goed genoeg - ook al had ik hem net zo vaak gezien als persoon A. Ook best. Ik ontvang wel eens rouwkaarten per e-mail, met een beetje geluk, of ik hoor het via FB en dan zie ik verder wel. Wanneer het je omgeving is, die bepaalt hoe belangrijk iemand voor jou is, dan kun je twee dingen doen; of een lijstje geven van mensen bij wiens dood jij gewaarschuwd wil worden of zelf het contact aanhouden. En verder is het maar net of je je er prettig bij voelt om een kaart te sturen of niet.
Zulke dingen zijn heel lastig, maar ondanks dat ik een heel gevoelig iemand ben, ben ik in dit soort dingen dan weer heel helder. Ik vind het onzin, echt. Mijn oma had al jaren geen contact meer met 2 van haar eigen kinderen, en automatisch ook haar kleinkinderen. Mijn oma heeft daar heel veel verdriet van gehad, altijd alles voor haar kinderen gedaan. Toen ze er achter kwam dat haar dochter er een ander op na hield terwijl haar eigen man (van tante) in het ziekenhuis vocht voor zijn leven, was oma niet meer welkom omdat ze hier wat van gezegd had. Mijn ouders hebben toen ook gebroken met betreffende zus. Mijn neefjes en nichtjes waren toen al rond de puberteit, ik heb ze nog wel eens gesproken, maar zodra ik begon over oma, en waarom zij nooit eens contact hadden opgenomen, en automatisch oma ook hadden laten vallen, dan kreeg ik nog verwijten ook.:x Toen oma overleed een aantal jaren geleden, vond ik dat echt heel verdrietig. Er is niemand van de familie ingelicht, en we hebben haar het afscheid gegeven dat ze verdiende, en zelf graag wou, er mocht niemand van de rest van de familie aanwezig zijn, omdat ze haar te veel verdriet hadden gedaan. Ik sprak mijn nicht een tijd daarna en zij was nogal gepikeerd dat ze niet was ingelicht Kom op zeg, je oma 15 jaar niet zien of willen spreken. En zelfs niet teruggroeten als je oma op straat passeert terwijl oma je gedag zegt... Ga je schamen joh! Dat was echt mijn gedachten, en heb dat ook gezegd. Als je besluit, om welke reden dan ook, geen deel meer uit te maken van bepaalde familieleden, dan moet je niet in tijden van rouw bij de familie aankomen die echt verdrietig is. Mijn oma heeft nog jaren en jaren haar kleinkinderen kaarten gestuurd, maar hoorde er nooit iets van. Ik weet dat ze ze ook echt hebben ontvangen. Ze hadden ook zelf de moeite kunnen nemen contact op te nemen met hun oma, de deur stond open dat schreef oma altijd. Ik vind het persoonlijk dus helemaal niet gek dat je niets gehoord hebt, en het ergens nog huichelachtig ook als je naar de begrafenis zou gaan. Ik kan daar met mijn verstand niet bij. Was dan eens bij leven naar je oma gegaan. Maar dat is mijn mening, mede gevormd door hetgeen hier boven beschreven. En niemand zal jou het zwarte schaap vinden, waarschijnlijk hebben ze toch al een mening over je omdat je al die jaren niets van je hebt laten horen. Ik bedoel dit niet kwetstent dit is puur hoe ik het ervaren heb met de familieleden in mijn familie, en het gevoel wat wij (en oma zelf) er bij hadden. Het was bij onze familie niemand in dank afgenomen als ze zich tijdens de plechtigheid hadden willen opdringen. Sterkte met je keus, en ik vind het oprecht verdrietig voor je dat je niet eerder toch contact met je oma hebt gezocht..
Je hart luchten en je zegje doen bij mensen die echt in rouw zijn.. oei.. dat lijkt me echt niet handig
Zo bedoel ik t ook weer niet. Bedoel meer dat als je dan toch wilt bellen je het beter toch maar kan zeggen en nee dan heb ik het niet over ruzie maken of wat dan ook. Het is ook haar oma.
Ik begrijp je hoor maar vaak lopen dit soort gevoelige dingen en dan ook nog in tijdens een rouwperiode nooit zo soepeltjes. Zeker omdat er een tijd geen contact geweest is, dan zou ik persoonlijk eerder gaan voor een kaartje sturen.
Daar Heb je ook een punt. Maar stel je wilt graag bij de begrafenis of crematie zijn..dan kan dat dus niet. Maar ze zou inderdaad ook kunnen beginnen met een kaartje dan zijn ze ook niet verplicht per direct antwoord te moeten geven.
Ik heb mijn tante ondertussen wel al gecondoleerd, zoveel respect heb ik wel. Ik versta ook wel dat het voor hen nu een moeilijke tijd is. Ik ben ook van plan nog een kaartje te sturen. Wat betreft erfenis, ik ben in ieder geval niet van plan afstand te doen. Stel mijn vader was nog in leven, dan zou hij de erfenis krijgen. Als hij dan pas zou sterven, zou ik zijn erfenis toch ook niet weigeren? Het ging er mij gewoon om dat ik niet weet hoe dat nu geregeld zal worden, gezien het weinige contact.
Ik denk dat ts er wel rekening mee moet houden dat ze niet "gewenst" is op de begrafenis. Wij weten niet wat er allemaal speelt natuurlijk, maar er was geen contact met oma meer. Met een kaartje leg je het een beetje bij de familie neer, dan kunnen ze altijd nog zelf contact opnemen met ts met de vraag of ze er bij wil zijn. Maar zelf denk ik niet dat dat gebeurd. Anders hadden ze haar wel ingelicht denk ik. Ik weet hoe het "voelt" vanaf de andere kant, en het verdriet van mijn oma gezien dat mensen haar bij leven gewoon niet meer wilden zien, en geen contact meer zochten. Ze wilde absoluut niet dat die mensen op haar begrafenis zielig kwamen doen (het klinkt hard maar ik begrijp wel wat mijn oma daar mee bedoelde)
Accepteer je de schulden ook als die er zijn? Of doe je dan wel afstand? Gewoon benieuwd naar De kinderen en kleinkinderen van mijn oma hebben in iedergeval nog wel het fatsoen gehad om niets uit de erfenis te aanvaarden. En zo hoort het ook vind ik als je geen contact meer wilt met iemand.
Oh wauw, gaan we nu over fatsoen beginnen? Zoals ik al zei, ik neem gewoon het deel van mijn vader over, ik heb zelfs al succesierechten betaald erop (toen mijn vader stierf). Waarom zou ik dan geen recht hebben erop? En dan nog, in elke familie gaat het anders toch? Na mijn vader's dood zat de familie diezelfde avond nog te overleggen wat zij wilden hebben uit zijn inboedel ! Maar ik heb wel de schulden mogen erven.
Gecondoleerd... Ivm de erfenis zul je gecontacteerd worden door de notaris. Dat is niet enkel de familie die dat regelt. Een rouwbrief ter info sturen zou ik het minste vinden, maar helaas denkt de familie anders daarover. Door zelf een kaartje te sturen laat je zien dat je aan ze denkt. Denk dat je daar ook het minst fout mee kan doen.
Eh ik begrijp niet waarom je nu zo aanvallend reageert ik vraag me oprecht af of je een schuld van 10.000 euro net zo makkelijk zou accepteren als een erfenis van 10.000 euro. Ik geef alleen aan hoe en wat er bij ons in de familie gebeurt is, en hoe wij dat allemaal beleeft hebben qua gevoel. Ik ben blij dat er niemand van de (ik laat niets meer van me horen familie) is gekomen om een erfenis op te eisen. Ik had dat hondsbrutaal gevonden, in ons geval dan. Dat is wat ik aangeef. Als jij je er wel "goed" bij voelt is het ook prima. Ik snap dat gedoe oprecht niet, om iemand niet bij leven te willen zien maar wel als ze hun ogen sluiten. Ik vind dat echt gek. Maar misschien heb jij daar je redenen voor, geen idee. Ik val je daar ook niet op aan. Ik geef alleen aan hoe het voor ons, en met name mijn oma voelde. Verder niets
Ik aanvallend? Jij vind het hondsbrutaal en van weinig fatsoen getuigen als ik nu de erfenis zou accepteren ook al had ik geen contact meer. Het is niet enkel HAAR erfenis hé, het is ook een deel van mijn opa (die ook al overleden is, waar ik wél nog contact mee had tot zijn dood), en van mijn vader. Wat vind je er dan zo brutaal aan om die wel te aanvaarden? En dan nog, het gaat me nu niet om de erfenis (zou ook grof zijn, zo kort na haar dood!), het ging me erom dat ik niet weet hoe dat nu zou gaan gezien het weinige contact. Dat is alles.
mijn vader is in 2012 onverwachts overleden, mijn vader heeft weleens kenbaar gemaakt dat die zijn broers en zussen er niet bij wilt hebben, mijn moeder wou dit ook niet, ook veel van haar eigen broers en zussen waren er niet, eigenlijk vond mijn moeder ook dat ze niet eens op de hoogte gebracht hoef te worden, dat heb ik uiteindelijk wel gedaan, na de crematie, ik heb een oom gevonden via de telefoongids en het aan hem verteld door hem heb ik het aan een tante die verder op woonde kunnen vertellen en door hun is het uiteindelijk denk ik bij de rest van de familie gekomen, en automatisch is het ook bij de verwaterde broers en zussen van mijn moeder gekomen, ik heb ze speciaal verzocht om mijn moeder met rust te laten en dat hebben ze gedaan, ik zelf zou als ik overlijd ook niet willen dat mensen waar ik geen contact meer mee hebt op mijn dienst komen, dit omdat het is voor mijn partner en kinderen, en eventuele vrienden of andere directe familie, die verliezen mij, niet een nicht die ik al 20 jaar niet heb gezien, wanneer mijn moeder overlijdt nodig ik alleen de broers en zussen uit die zij wilt anderen hoeven niet te komen, zelfde geldt voor sterfbed, huchelaars,