Goedenmorgen mama's en papa's, Het is al een tijdje geleden dat ik hier geweest ben, jullie kennen het wel. Kinderen, werk, hond, huishouden pffff. Maar goed, ik zit met een klein probleempje en ik wou jullie om advies vragen. Mijn dochtertje is vorige week 4 geworden en zit dus sinds kort op school. Ze is nog niet zindelijk thuis, maar ze is het wel geweest bij de psz, dus het consultatie bureau gaf me het advies om haar gewoon naar school te sturen, want de kans is groot dat ze daar wel gewoon zal gaan, maar ik dat ik wel even aan de juf moest melden. Dus brave ik bracht mijn dochtertje naar school op haar eerste wendag en vertelde de juf wat er aan de hand was en dat ik dit dus aangaf op advies van het consultatieburo. Haar reactie en houding vond ik schrikwekkend. Haar houding veranderde in een 'so what' houding en antwoorde: Ja? Dus? Wat verwacht je nu van mij dan? Mijn antwoord was: nou aan je houding te zien niet veel! Ik heb daarna mijn dochtertje een kusje gegeven en ben weggegaan. Vorige week was mijn dochtertje dus officeel 4 jaar geworden op donderdag en dus voor het eerst een hele dag naar school. Ze had getrakteerd dus toen de bel ging wachtje ik niet buiten op mijn dochtertje maar liep gelijk naar binnen om de mand en wat over was gebleven van de traktaties op te halen. Tegen de tijd dat ik naar buiten liep, stond die juf daar en kwam er een zwaar aangeslagen moeder aanrennen. Ze zag haar dochtertje nergens dus ze was in paniek en rende naar de juf. moeder: waar is mijn dochter (paniek was zichtbaar en hoorbaar) Juf: Ze zit binnen want ze wou eerst wel haar jas aan en toen weer niet. En weet je, ik heb daar helemaal geen zin en tijd voor. Dus als je haar zoekt zit ze nog binnen! En ze loopt weg, weer met die arrogante/agressieve houding! Ik stond toen dat gebeurde achter de juf, want ze blokkeerde de uitgang. Met andere woorden, ik stond erbij en heb het zelf gezien, gehoord en dus meegemaakt. Maar het ergste komt nog. Afgelopen vrijdag ging ik mijn dochtertje tussen de middag halen en ik stond nog even met een andere moeder te praten dus ik ging iets later weg. Toen ik mijn kinderen op de fietstoelen zette was het schoolplein uitgestorven en ik hoorde ineens achter me iemand boos worden en haar stem verheffen. Toen ik me omdraaide stond die juf daar met een kindje die op dezelfde dag als mijn dochtertje is begonnen met zijn jasje aan en zijn rugzakje. Ze zij op een hele boze en gemene manier tegen het kindje: Waarom zeg je dan niet dat je vandaag overblijft! Ze draait zich om doet de deur open pakt het kindje bij zijn arm en sleurt hem naar binnen. Ik wist niet wat ik meemaakte! Maar ik stond met mij fiets in mijn hand met mijn kindjes er al in dus ik kon er niet even snel heen lopen. Bij het ophalen van mijn dochtertje einde van de schooldag zag ik zijn moeder en die ken ik, want ze is een klant van me. Ik heb het haar verteld, want ik zou ook willen dat als dat met mijn dochtertje gebeurd het iemand het aan mij zou vertellen. Ik vroeg dus ook aan haar, wist de juf niet dat hij moest overblijven. Waarop zij zei, jawel want ik moest gisteren een briefje bij haar inleveren waar dat op stond en toen heb ik gezegt dat het voor de donderdag en de vrijdag is. Jullie kunnen je hopelijk voorstellen dat ik nu niet mijn dochtertje daar met veel vertrouwen achterlaat. Maar wat moet ik doen? Wat zouden jullie doen? Alvast bedankt
Jeetje, wat heftig. Mijn oudste moet nog 3 worden dus ik heb geen ervaring met net naar school. Maar het lijkt mij persoonlijk superspannend, zowel voor kind als de ouders. En met wat jij verteld, kan ik me voorstellen dat je er een rotgevoel bij hebt zeg. Wat een rare vrouw! Klinkt als niet lekker in d'r vel, burn out. Zo ga je toch niet met kinderen om, en zeker niet met hele kleintjes die nog maar net naar school gaan. Ik zou denk ik een gesprek aan gaan met de juf of de directeur...
haar aanspreken op haar gedrag en naar de directie stappen.. tenminste dat zou ik doen.. Die is gek zeg..
Wat raar zeg, ik had mijn kindje daar denk ik zo snel mogelijk weg gehaald. Is het misschien een optie om in gesprek te gaan met de directie? Of misschien eerst met haar zelf? Anders zou ik kijken of het mogelijk is om over te stappen naar een andere school.
Heb ik ook aan zitten denken om met de directeur te gaan praten, want met die juf heeft geen zin ben ik bang. Vooral niet als ze weer zo'n rare houding aanneemt!
Oohw bah.. Dit is niet fijn. En ook niet goed. Ik denk dat ik eerst nog een keer verhaal zou halen bij de juf. Vragen hoe het zit en wat je gezien en gehoord hebt. Of alles wel goed gaat, of ze het wel trekt oid. Krijg je weer zon reactie, dan zou ik naar het schoolhoofd oid gaan. Ik zou willen dat hier per direct iets aan veranderd en anders zou ik hem naar een andere school overplaatsen. Succes!
Ik ben vrij assertief..niet altijd handig. Maar ik had haar dus al lang gevraagd of ze haar werk en kinderen wel leuk vindt.
Nou ik vroeg dus aan mijn dochtertje dit weekend heel nonchalant of ze het leuk had op school en of ze de andere kindjes en de juf lief waren voor haar. En haar antwoord was heel neutraal, ik kreeg niet echt de indruk dat ze het niet leuk heeft op school. Vandaar dat ik haar daar nog niet weg wil halen.
Jeetje dat kan toch niet! Zijn er ouders die het herkennen? Ik zou een gesprek vragen met de directie maar het beste is wel om het eerst met de juf te bespreken en kijken of er wat veranderd en zo niet dan de directie. Is er geen gesprek mee te voeren dan meteen naar de directie. Succes en sterkte, niet leuk zeg!
Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik schijn nogal gepassioneerd te reageren als het om mijn kinderen gaat. Ook wanneer het soms helemaal niet negatief bedoelt is van anderen, vandaar dat ik nu advies wou hebben, voordat ik te veel ergens achter zoek
Ik word hier zelf agressief van! Wat een lef die juf. Absoluut haar aanspreken maar daarna acuut door naar de directie. Wat denkt die wel niet! Zou ze bij mijn dochter absoluut niet hoeven doen. Ben je nou helemaal. Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen. Werk van maken want dit blijft aan je knagen. Ik ben een hele slechte op het gebied van afwachten en rustig blijven als het mijn kinderen aangaat..
Oeps helaas heb ik zelf geen geduld als moeder. Ik ben ook type direct er iets van zeggen. En ben in staat om de directeur te gaan halen. Z.n type ben ik wel. En zou zeggen kan het niet normaal. Vorige week dochter had topje aan. En ze waren aan het gymen heeft ze met topje en onderbroek gegymd ik gelijk op gebeld van vond je het zelf ook niet te koud ja zegt ze ik keek al vreemd ik zeg had je dan mijn dochter haar haar trui niet kunnen aan laten. Ja eigenlijk wel maar stond er niet bij stil maar regel is ze moeten in hemd ik zeg prima maar als je ziet ( per ongeluk) een topje aan in plaats van hemd dan wil ik dat je haar de trui aanlaat ja maar. Ik zeg niks te maren ik wil dat niet hebben dan zeg je het na school tijd moeder dinsdag donderdag gymen ze let op de onderkleding maar laat mij dochter niet te koud gymen. Ja maar ik zeg weer niks te maren ik ben haar moeder ik hou verder niet van smoesjes.. Zo ben ik. Ook al was het deels mijn eigen schuld dochter topje onder haar kleren aan.* met dank aan oma die had topje gegeven met kerst*
Aan mij had ze een hele verkeerde gehad. Juf is overduidelijk overspannen en moet direct uit haar functie worden gezet. Ik zou naar haar toe gaan en vertellen wat je gehoord en gezien en dat je stappen onderneemt en dit meld bij de directie want geloof mee...dit is NIET normaal!!!
Ik zou ook naar haar toe gaan, vertellen wat je hebt gezien en gehoord. En dat je dat nu ook allemaal aan de directie gaat vertellen. Idd ev met de andere ouders van de betrokken kindjes. Ik zou bij zo een juf absoluut geen goed gevoel hebben om mijn dochter er elke dag achter te laten.
Eens met bovenstaande reacties. Ik zou dit toch echt heel snel met de directie bespreken. En als je twijfelt of je te fel reageert (wat volgens mij absoluut niet zo is, als ik je verhaal lees), dan kan je natuurlijk altijd even die andere moeder (die in paniek haar dochtertje zocht) aanspreken en vragen wat haar indruk is van de juf. Dan heb je in ieder geval ook een 'second opinion'.