Hi! Ik ben bijna 2 jaar niet actief geweest op dit forum, net zo oud als onze dochter nu is. We twijfelen over een tweede. Ik hoop hier meer duidelijkheid te krijgen door jullie ervaringen. Groetjes Saren
welkom terug! als je twijfelt denk je niet dat je eigelijk wel wil? wat houd je tegen? misschien financieel of lichamelijk niet verstandig?
Het 'kriebelt' ook wel hoor maar ik zit al een half jaar bij huis (contract niet verlengd) ik zag dit als een kans om uit te zoeken wat ik nu eigenlijk graag wil omdat ik niet gelukkig was in mijn oude baan. Maar ik ben er nu nog steeds niet achter. Ben wel druk aan het solliciteren maar dat schiet ook niet op want je bent gewoon één van de zovelen. Dus ik dacht eraan om een opleiding te gaan doen maar de opleidingen die mij aanspreken duren allemaal ongeveer 4 jaar en toen kwam onze kinderwens voor een tweede ter sprake. Ik heb onze dochter gekregen toen ik 25 was en zou wel graag een tweede willen (mits het lukt natuurlijk) voor mijn 30e, ook ivm leeftijdsverschil. Dus die opleiding valt eigenlijk al af... Als er een tweede komt moet er ook het één en ander aangepast worden in huis en dat kost geld en mijn uitkering stopt binnenkort. Zit er nu aan te denken om maar gewoon weer het werk te gaan doen wat ik deed en dan zie we wel verder.
ik snap je twijfels.. het is ook een moeilijke beslissing! als je zwanger ben is een baan vinden ook niet makkelijk. en eventueel een parttime baantje? je hoort wel vaak dat mensen werken en leren tegelijk met een kleine hebben.. heel moeilijk.. maar als het echt een droom is die mag je niet voorbij laten gaan..
Nee als je zwanger bent wordt je helemaal niet meer aangenomen. Zou sowieso voor een parttime baan gaan omdat we al een dochter hebben van bijna twee. Vraag me af of anderen de stap naar een tweede ook veel groter vinden dan naar de eerste? Ik ervaar dat wel zo, misschien omdat je nu weet wat je wachten staat
Het juiste moment? Dat kan je nooit plannen. Ik werd zwanger toen ik net thuis zat. Had meteen een nieuwe baan, maar kon vertrekken toen ik met 12 weken zei dat ik zwanger was. Zwanger solliciteren was een ramp en ik kreeg geen uitkering. We hebben het goed gered en toen onze meid 11 maanden was vond ik eindelijk een parttime baan. Nu twijfel ik zelf over een tweede, mijn vriend wil wel.
Tja weet je wat ook mee speelt, dit klinkt misschien heel stom maar onze dochter is heel druk en heeft een pittig karakter. Mijn vriend en ik zijn soms blij dat ze op bed ligt en dan zitten wij uitgeblust op de bank. Ze vraagt veel energie van ons en we moeten veel geduld met haar hebben. Als er dan ook nog een baby bij komt, vraag ik mij af of wij dat wel aan kunnen?
Wij hebben ook een pittige middelste,en hebben toch daarna ook nog een dochter gekregen,misschien wachten totdat hij op school zit,zou dat een optie zijn? Onze jongste hobbelt mee met het gezin en is net als haar oudste broer heel rustig. Succes met de beslissing
Is het echt zo dat een tweede of derde mee hobbelt met het gezin? Ik geloof daar persoonlijk nooit zo in. Ik vind 1 al 'zwaar' maar twee of drie lijkt me echt pittig. Ik zit er ook aan te denken om er in ieder geval drie max. vier jaar tussen te laten. Wat is handiger, ook met het oog op dat de oudste dan naar de peuterspeelzaal of basisschool gaat.
Ontslaan mag niet, masr ik zat nog in mijn proeftijd. Ik had beter kunnen wachten, maar ja. Uiteindelijk ben ik blij dat ik er niet werk. Ik snap de twijfels helemaal, wij hebben ook een pittige, veeleisende dochter. Tevens huilbaby i.v.m. verborgen reflux en daarna 5 oorontstekingen binnen een half jaar. Ze heeft met 13 maanden buisjes gekregen en eindelijk gaat het beter en begjn ik af en toe te genieten. Maar ook wij zijn blij op de bank te kunnen ploffen als ze in bed ligt. Ze slaapt snachts 11 uur en overdag tussen de 1 en 2,5 uur, ligt er aan of ze 1 of 2 slaapjes doet. Kortom, ik vraag mij ook af of ik een tweede wel zie zitten. Als er eentje al zoveel energie vreet!
Hier ook veel twijfels gehad! Ook ik zit thuis en uitkering is net gestopt. Wij hebben besloten dat we ons eigen geluk belangrijker vinden dan een baan. Financieel gaat het nu nog goed want hebben heel veel apart kunnen zetten afgelopen tijd waardoor we nog een hele lange tijd vooruit kunnen. Intussen solliciteer ik gewoon en we zien wel hoe het loopt. Overal is een oplossing voor te vinden. En stel dat ons potje straks op is en ik nog steeds geen baan heb dan moeten we maar minder luxe leven. Auto eruit bijvoorbeeld, dat soort dingen. Maar goed, kan ik wel heel makkelijk zeggen allemaal. Ik weet niet hoe jullie er in staan financieel en wat je er eventueel voor op wilt geven. Maar wij wilde graag de kids snel op elkaar zodat ze veel aan elkaar zullen hebben. Dus dan maar iets opofferen! En ik denk dat kinderen je later meer dankbaar zullen zijn voor een broer of zus dan voor een auto waar ze overal naar toe werden gereden of elk jaar op vakantie. Maar iedereen moet dit voor zichzelf beslissen! Ik hoop dat jullie er snel uitkomen!
Pff...moet even wat van me afschrijven. Net dl geprobeerd naar bed te brengen. Geprobeerd ja want het was een hele strijd. Eerst beneden al niet mee willen komen en tijd rekken. Boven niet van het potje af willen en daarna op het verschoonkussen een heel drama omdat mevrouw weigert te blijven liggen zodat ik de luier om kan doen. Zo maakt overal een spelletje van en lacht er om. Ook al wordt ik boos en pak haar bij de armpjes vast. Ik bedacht me dat boven op zolder luierbroekjes liggen dus ik dl op de arm mee naar boven en daar een luierbroekje aan gedaan en toen was het goed. Gelukkig maar want het huilen stond me nader dan het lachen. Hebben jullie hier ook last van en wat doen jullie op zo'n moment? Op zulke momenten dan denk ik weer: "Nee, er komt nog lang geen tweede"
Hoi, Ik heb ook best lang getwijfeld. Mijn vriend ook maar die was wel eerder toe aan een 2e dan ik. Toevallig vandaag mijn laatste pil genomen. Maar ik twijfelde omdat mijn zoontje best een makkelijk kind is. Wat als de 2e erg pittig is, kan ik dat aan? (Ja daar ga ik nu van uit) ook financieel moest ik er erg over nadenken. Ik werk 32 uur. Kan ik dat ook met 2 kids? Nouja desnoods 4 uurtjes minder, dat redden we financieel ook. Mijn mening is bij twijfel niet doen. Maar financieel zou geen reden tot twijfel mogen zijn. Kindje komt echt wel groot. Ik denk dat het voor je kindje super leuk is een broertje of zusje. Dat was voor mij doorslaggevend. Wat als jullie wegvallen? Is je kindje niet alleen maar heeft toch nog iemand. (Al zegt dat niks als ze volwassen zijn) Ik ben blij dat ik een broertje heb. Ook al zie/spreek ik hem niet super veel. Als er wat is weten we elkaar te vinden. Succes met het nadenken en overwegen. En als je nu nog zo erg twijfelt, kan je ook over paar maanden stoppen. Hoeft niet gelijk toch? Wij hebben er ook echt paar maanden goed over nagedacht.
Kinderen hebben ook fases en buien,denk dat als ik het zo lees dat je er misschien nog wat langer over moet nadenken...
Ja we wachten nog maar even en er komt vanzelf een moment denk en hoop ik dat we elkaar aankijken en zeggen nu zijn we er klaar voor. Dat moment komt wanneer onze dochter in een wat rustigere vaarwater zit en wanneer dat is...
Het duurt misschien nog wel even voordat je aantelt, en dan duurt het nog wel een tijd voordat de baby er is. In die tussentijd zal je ukkie misschien wel rustiger worden?? Hoe oud is ze nu?