Hee allemaal, Ik ben voor de vierde keer zwanger. Gelukkig een gezond kind, maar ook twee keer een missed abortion gehad. Een keer een lege vruchtzak, een keer een raar ding, totaal vervormd, waarbij ze eerst even dachten dat het een mola was. Over paniekzaaien gesproken. Nu ik tegen de zes weken loop denk ik: zal ik wel of niet de verloskundige al bellen voor een vroege echo? Ze doen het om je gerust te stellen, maar helpt dat? Mijn ervaring is dat hoe vroeger ze de echo doen, hoe langer je zit te wachten tot het eindelijk uit je systeem is als het mis blijkt te zijn. Ik vond dat zo verlammend, dat rondlopen met een luchtbel/vleesding in m'n buik, dat zeker weten never nooit niet een baby ging worden, maar dat kennelijk zo lekker ingenesteld was dat het er echt niet gewoon spontaan uit kwam voor 11 weken. Ik heb gewacht, ik heb cytotec gehad, een curretage, maar uiteindelijk duurde het allemaal even lang. De vraag dus: wie heeft er ook voor gekozen om geen vroege echo te doen na meerdere teleurstellingen, omdat niet weten of het goed is minder zwaar is dan wel weten dat er iets zit wat niet goed is?
Hoi Loussa, Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap ! Ik heb inmiddels mijn 4e miskraam achter de rug en ik ben elke keer wel voor de vroege echos gegaan. Ik vraag het me nu ook af voor de volgende keer, want ik ben elke keer zo gestrest in de dagen voor de echo. Maar ik denk dat ik er toch weer voor zou gaan. 2 miskramen zijn al vroeg vanzelf losgekomen (voor een echo), maar de 3e en 4e zijn opgewekt (curetage en cytotec). Het kon namelijk lang duren volgens de gyn voordat ze los zouden komen (met ook verhoogde kans op zware bloedingen) en ik wilde wel graag weer verder...op naar een volgende poging. Als het niet goed is, dan maar zo snel mogelijk weten, dan kunnen we weer verder. Maar ik heb het nog niet meegemaakt dat het bij een vroege echo allemaal goed was en de keer erop niet meer (1x was het hartje al gestopt en 1x was er een groeiachterstand en wist ik al genoeg). Ik kan me voorstellen dat dat erg moeilijk is en een enorme tegenvaller.
ik kan me wel iets bij voorstellen.. bitter zuur soms...je kan het niet ontlopen als het mis is en stel het is hele toppie ben je ook wel blij dat je zo vroeg bent geweest..is gewoon niet leuk na al je verdriet zo'n echo is dan door slag geven..
Die vraag die jij hier stelt vroeg ik mezelf gister ook af.. Ik begrijp helemaal je gevoel! Voor mijzelf bedacht ik me dat ik er na de eerste goede echo ook van genoten heb dat ik wist dat het er zat.. Als ik die echo niet had gehad, dan had ik dat geluksgevoel moeten missen. Daarom zou ik volgende keer wel weer een vroege echo willen. Het is iets waar je uiteindelijk zelf achter moet staan denk ik..
Ik herken het wel. Ik heb 5 miskramen gehad voor ik mijn dochter kreeg. Misschien kun je met 7 weken bij een echopraktijk terecht. Dan weet je in ieder geval of het hartje klopt. Daarna zijn 8 en 10 weken cruciale momenten in de ontwikkeling van een embryo. Dan zou je ook een echo kunnen laten maken. Maar afwachten kan ook, als je dat volhoudt. Mij lukte dat nooit zo goed.
Ik zit met precies t zelfde maar op een andere manier, ik heb een goeie echo gehad met 8 weken en met de 12 weken echo bleek het mis te zijn. Nu vraag ik me juist af of ik weer een vroege echo wil en een hartje te zien kloppen en nog in spanning te zitten. Misschien wil ik juist geen hoop krijgen tot de 12 weken. Aan de andere kant zou ik het eerder willen weten als het mis is, nu heeft het een paar weken gezeten terwijl t niet meer leefde.... moeilijk moeilijk.... ik ben nog niet weer zwanger maar t houd mij wel bezig. Gefeliciteerd met je zwangerschap, ik wens je een goede gezonde zwangerschap!
Moelijk moeilijk. Ik weet ook net dat ik weer zwanger ben na 2 MA's. Heb ook getwijfeld wanneer ik de eerste echo wil. Krijg nu vrijdag 6 febr mn eerste echo, vind het doodeng. Ben dan ongeveer 6 weken zwanger. Het blijft de eerste 14 weken gewoon zo onzeker. Krijg wel extra echo's als ik dat wil. Liefst zou ik elke dag een echo willen.. Wou dat ik met 1 druk op de knop gelijk 13 weken (goed) zwanger zou zijn! Scheelt een hoop leed en onzekerheid! En gefeliciteerd he trouwens!
Ik snap je gevoel helemaal. Maar ik had het juist andersom. Ik had afgelopen jaar 2 x een MA waar ze bij de echo met 9 weken achterkwamen terwijl het vruchtje ong 6 weken oud was. 2 x een curettage gehad omdat het er niet vanzelf uitkwam. Maar voor mij het idee dat ik 3 weken rondgelopen heb met iets 'doods' in mijn buik vond ik het ergst. Vandaar dat ik afgelopen keer gekozen heb voor een echo met 6.4 weken. Als het dan niet had geleefd was ik er tenminste vroeg bij geweest ipv nog 3 weken geloven dat ik zwanger was. Maar dat was helemaal mijn persoonlijke voorkeur. Ik begrijp de gevoelens in bovenstaande berichten ook! Succes deze zwangerschap, ik zal voor je duimen!
Ik had een stollingsafwijking, waarvoor ik heparine en aspirine kreeg. Maar dat hielp niet. Toen naar Gent (UZ), en daar heb ik Utrogestan en Prednison gekregen omdat het maar mis bleef gaan, zonder oorzaak. En toen bleef de kleine plakken... Er is een herhaalde miskramentopic, hè. Wees welkom. http://www.zwangerschapspagina.nl/miskraam/523989-wie-heeft-meerdere-miskramen-gehad-deel-7-a.html
Ik zou doen wat goed voelt. Ik heb bij deze zwangerschap ook op een gegeven moment gekozen voor een paar weken wachten op de volgende echo, terwijl ik vroeger iedere week ging. Helaas is het resultaat hier niet al te best, maar goed dat staat er los van. Ik herken het gevoel dus wel. Ik koos voor een paar weken gewoon lekker zwanger zijn zonder al dat gedoe rondom echo's. Ik haat echo's ondertussen zo hard.
Ik had juist het tegenovergestelde... De eerste echo kon mij niet vroeg genoeg zijn en ik wilde het liefste wel elke dag een echo om te checken of het goed bleef gaan... Ik heb 4x bloedgeprikt en daarna de eerste 13 weken wel 8 echo's gehad... Elke keer dat ik zag dat de kleine nog steeds keurig op schema groeide en precies volgens het boekje bezig was, kon ik een stukje meer ontspannen...