Lieve dames, Allereerst is het niet mijn bedoeling iemand voor het hoofd te stoten met deze post maar wil heel graag mijn ei kwijt. Ben nu 15 weken zwanger maar het lukt me niet om de angst voor een mk of ma los te laten. Dit komt deels door de menstruatiepijn die ik steeds heb en nu ook lage rugpijn sinds het weekend. Daarnaast ben ik zo blij dat ik dit na een paar jaar nog mag meemaken en wil ik het niet kwijt... Voel me soms zo ellendig en genieten gaat gewoon niet zo. Morgen weer voor controle en als dan alles goed is ben ik weer 2 dagen opgelucht en daarna slaat de angst weer toe. Afgelopen weekend een pretecho gehad en alles zag er goed uit. Mijn moeder had een pakje gekocht en ik zeg tegen haar: tis nog te vroeg daarvoor en dat vind ik niet leuk van mezelf. Is dit ergens herkenbaar ?
Zelf heb ik hier geen last van heel af en toe denk ik weleens als alles maar goed gaat maar voornamelijk geniet ik ervan bespreek dit anders eens met je verloskundige misschien kan zij je helpen succes ermee
Misschien een idee om een angelsound te kopen? Dan kun je naar het hartje luisteren van je kind en mij stelde dat altijd wel gerust. Ik was na de combinatietest plus extra uitgebreide echo waarop alles goed leek, niet meer bang om een miskraam te krijgen. Wel spookt het af en toe door mijn hoofd: het kan altijd nog misgaan, ook in de 38e week.. maar die kans is zooo klein. Bij mij hielp die angelsound heel goed om mezelf weer ff gerust te voelen! Bij mij duurde dat een week ongeveer. Dus ik luisterde 1x per week. Nu voel ik mijn kindje en gebruik ik em niet meer, omdat ik nu genoeg bevestiging krijg van de baby zelf. Sterkte met alles en ik hoop dat je gauw wel kunt genieten van je zwangerschap!
Dank jullie wel voor de reacties. Ik ga het morgen toch maar even bespreken. Ik heb ook weleens een dag of 2 geen buikpijn gehad en dan gaat het beter. Maar heb alweer nonstop zeurende pijn in mijn buik liezen en rug en dan slaat de paniek weer toe. De angelsound heb ik maar het lukt me nog niet om het hartje te vinden. Liefs
Ik herken dat, alleen kwamen die zorgen pas na een dreigende vroeggeboorte. Ik ga nu starten met haptonomische zwangerschapsbegeleiding, dat is o.a. gericht op het leren vertrouwen op je zwangerschap en je kindje. Volgens mij kun je hiermee vanaf een week of 20 starten. Misschien is zoiets ook wat voor jou? Het wordt grotendeels vergoed door je ziekenfonds.
Ach meissie toch! Als eerste even een hele dikke knuffel. Ik weet precies hoe jij je voelt, geloof me! Ik heb me ook zo druk gemaakt tijdens de zwangerschap en was het dat waard? Nee want geloof me, het komt goed. Ik vind het nu achteraf zo jammer dat ik me zo heb gevoeld. En nu is dat nerveuse gevoel er nog steeds, ondanks dat de kleine gezond en wel op de wereld is. Misschien moet je toch even naar de HA om het hierover te hebben want het laatste wat je wilt is een pre natale depressie.
Heel herkenbaar. Ik ben ook geen relaxte zwangere, zelfs de zesde keer niet Tijdens mijn eerste zwangerschap zei een vriendin: 'als het goed gaat, krijg je spijt van al die zorgen die voor niks zijn geweest en als het misgaat zul je geen spijt hebben van de voorpret en het genieten ' Die kwam wel binnen.
Is niet heel helpend voor ts... Ik zou haar gevoel dan ook zeker niet labelen als een 'voorgevoel', maar als een angst die heel veel dames herkennen. En angst is een slechte raadgever! Wel vreselijk Tord, dat je dat hebt moeten meemaken!
Sluit ik me helemaal bij aan. Bespreek met je vk. Ze kan je doorsturen naar een pop-poli. Tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik me ook zo gevoeld en echt een hell van een zwangerschap gehad. Ik ging mijn grenzen en angsten steeds verleggen. Eerst denk je dat je bij 12wkn wel gerustgesteld wordt als die kritische fase voorbij is. Vervolgens is 16 wkn ook wel een mijlpaal. Maar daarna ben je bang voor de 20wkn echo en als dat goed is ben je bang voor een vroeggeboorte... Als je de 30wkn voorbij bent denk je bij elke hoofdpijn aan zwangerschapsvergifting en richting de bevalling ben je bang dat het hartje ineens stopt. anyway, zo ging het bij mij. Door Hulp en begeleiding het nog enigszins binnen de perken weten te houden maar leuk was anders. Deze zwangerschap een verademing want ik kan genieten en heb geen angsten meer. Angelsound is niet de oplossing; vaak zijn er nog onderliggende dingen die je angsten veroorzaken en daar moet je mee aan de slag Knuff!
Hoi Dani voor mij heel herkenbaar helaas. Ook ik ben bang, dat het uiteindelijk weer een ma wordt. Hierdoor kan ik gewoon niet genieten. Het feit dat ik helemaal geen kwaaltjes heb, helpt niet echt mee om vertrouwen te krijgen dat het goed zit. Ondanks dat ik afgelopen maandag een goede echo heb gehad, was ik er gisteren alweer van overtuigd dat het voorbij was. Gelukkig heb ik t hartje al wel kunnen vinden met de angelsound, maar ik wil deze ook niet te vaak gebruiken aangezien de meningen over het schadelijk zijn hiervan voor de 12 weken erg verdeelt zijn. En risico voor de kleine wil ik niet lopen. Wel heb ik het geluk dat ik elke week mag komen voor een echo tot de 12 weken, dit ivm met mijn voorgeschiedenis. Ook zit ik vanaf 8 weken al thuis met een hematoom in mijn baarmoeder dus veel te veel tijd om te piekeren Sterkte
Das idd een wijze opmerking! Net als "worrying is stupid..it's like walking around with an umbrella waiting for the rain" Hoewel het natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan. Verder ook niet echt tips hier, ik ben ook een "zorgenpopje" zoals mijn man dat lief zegt. Probeer je zoveel als mogelijk te focussen op het positieve zoals de goede echo's! Dikke knuffel!
wat naar dat je je zo onzeker voelt. mooie zin idd van Kim31. hier ging het gevoel weg zodra ik de kleine ging voelen. toen kon ik pas echt genieten en was het écht. (geloofde het op de 1 of andere manier gewoon niet, omdat ik totaal niet verwachtte dat het al zou lukken zwanger te worden) Hopelijk kun je snel je rust vinden en lekker genieten, want wat er ook gebeurd, dit is een geweldige tijd die je maar een aantal keren in je leven mag meemaken. er groeit een wonder in je lichaam en wat er ook gebeurd, dat is iets wat NU een feit is en niemand kan dat van je afpakken
heeeel herkenbaar! ik ik deed m'n best om te genieten maar had een hele sterke 'eerst zien dan geloven' in m'n hoofd! Gelukkig mocht ik bij de vk extra het hartje horen en extra echo. Pas vanaf 20 weken na Super echo kunnen loslaten. Achteraf zo'n zonde want voor m'n gevoel 20 weken genieten weggegooid. Nu gaat het ineens heel snel, die weken!
Met tranen in mijn ogen lees ik jullie reacties, bedankt meiden. Het stomme is dat ik juist vask denk wat Tord zei: misschirn is het een voorgevoel. Maar ik ben met alles een piekerkip en kan gewoon niey geloven dat ik dit mag meemaken. Ik ga het morgen zeker aankaarten want dit gaat zo niet meer. En ik baal gewoon van die buik en rugpijn want dat helpt niet mee. Ik had gehoopt na 12 weken geruster te worden maar dit is niet gelukt. Liefs
Ik hoop dat als je het kindje straks gaat voelen, je je wat zekerder gaat voelen. En: het ís ook gewoon spannend hoor, helemaal als je via de MMM en/of na heel lang wachten zwanger bent geworden. Ik vond het om die reden ook wel moeilijk om te vertrouwen op een goede afloop. Aankaarten is misschien geen verkeerd idee. Sterkte!!
Hoi stiertje Ja je wacht al zo lang..ik dacht echt met die test "huh"? Die wens is zo groot..al moet ik er nog 5 maanden voot platliggen.. En je leest zoveel negatieve verhalen. En de vk had gezegd dat ze die menstruatepijn niet normaal vindt..nou dat moet je tegen mij zeggen haha.
Wat vervelend dat je je zo voelt ik herken het soms wel hoor, maar probeer maar te vertrouwen in de kleine. Elke dag word hij/zij sterker en ze heeft me nog niet teleurgesteld tot nu toe. Na mijn MA dacht ik de hele tijd: waarom zou het nu wel goed zijn maar dat was echt om mezelf te beschermen voor nog meer verdriet. Bij de eerste echo dacht ik toen: oké.. Zo ver was het de vorige keer niet gekomen.. bij de tweede dacht ik; oké, zo ver is het de vorige meer echt niet gekomen.. Daarna ben ik wat gaan relaxen. Nu ben ik 16 weken en ik herken je buikpijn en rugpijn, in eerste instantie vroeg ik me af of dit normaal was maar je lichaam doet gekke dingen en daar hou ik me aan vast. Voor veel adviezen over symptomen ga ik dan ook wel naar website ipv naar forums want als 1 iemand het heeft meegemaakt maar 3 andere niet ga ik weer twijfelen. Zoals je zelf al zegt; je leest zoveel negatieve verhalen... mijn man zei toen iets wat me echt bij is gebleven en daar sta ik nu zelf ook 100% achter: "Lies dat is logisch want de meiden met de vervelende ervaringen gaan advies vragen en de meiden waar het lekker bij loopt die hoeven niks te vragen op een forum, daar loopt het gewoon lekker bij en die zijn andere dingen aan het doen." Het is ook zo, wanneer je nergens last van hebt dan hoef je niets te vragen aan andere, behalve als je weer twijfelt over geen symptomen.. als je iets engs voelt dan ga advies vragen, bij een miskraam je advies vragen, mensen die het spannend vinden om welke rede dan ook gaan advies vragen... 9 van de 10 keer zijn dat niet de super nuchtere meiden die alles maar op de koop toe nemen omdat ze er gewoon vanuit gaan dat het er allemaal bij hoort.. Niet dat ik nu wil zeggen dat hier allemaal gekken zitten... voordat iemand zich aangevallen voelt ik bedoel meer dat wij net zn alle (ik dus ook) hier niet zitten omdat we niks te vragen hebben.. Bijna iedereen heeft wel een topic zelf geopend zeg maar. Heel veel succes meid! Hopelijk kan je je gevoel nog wat verzetten zodat je toch nog kan genieten. Het zou zo zonde zijn om het niet te doen. Een ervaring zoals deze maak je zo weinig mee in je leven en maar 9 maanden per keer. Het zou zonde zijn als je daar niet van kan genieten.