Hoi meissie1001, Las net jouw berichtje en wou even zeggen dat ik je juist heel goed kan begrijpen en met je mee leef, ook al verkeer ik niet in dezelfde situatie. (Eigenlijk denk ik soms zelfs is het voor de mensen in dit soort topics die nog niet zwanger zijn niet pijnlijk als ze aan mijn handtekening zien dat ik dat wel ben..overigens met 'hulp' van Clomid dus ook niet vanzelf..maar ik hoop het niet en dat je blij bent met mijn bericht) Vind het echt heel ongevoelig van jouw vrienden dat ze er niet even bij nadenken en jullie zo dat bericht sturen! Heel begrijpelijk dat je het dan niet kan opbrengen om enthousiast op te bellen..als ze zo geen rekening houden met jullie situatie. Sommige mensen hebben helaas echt een gebrek aan empathie ofzo.. en beseffen niet hoe dit voor jullie overkomt. Het zegt meer over hun dan over jou..maar leuk is het niet Hierbij een dikke knuffel en ik hoop heel erg dat jullie gauw zwanger mogen zijn!
Heel herkenbaar! Ik heb dat nu al wel, en ik zit 'nog maar' in ronde 8. En inderdaad kun je echt blij zijn voor een ander, maar ik voel het meer een pijn van de confrontatie dat je zelf nog niet die baby in je armen kan sluiten. Ik wens je veel succes, en natuurlijk snel op een wonder voor jullie!
Oh ik snap je frustraties wel! Mijn zusje is 1,5 jaar jonger dan mij. Mijn zusje is ongepland zwanger geraakt door de pil heen en is nu 26 weken zwanger van de tweede! Terwijl ik ook z'n grote kinderwens heb, maar wij wilde alles eerst op een rijtje hebben. Nu zitten we in de eerste ronde. Zul je zien dat het bij mij straks lang gaat duren.. Ik hoop dat je snel een positieve test in handen hebt!!
Volledig herkenbaar. Al anderhalf jaar aan het proberen en iedere maand weer een teleurstelling... Zwager heeft sinds twee maanden (!) een nieuwe vriendin en mevrouw is al twee weken overtijd... Ik kan niet echt blij zijn voor ze, vind het vooral oneerlijk. (En overhaast...)
Herken dit ook heel erg. Niet veel vrienden van ons maar wel veel mensen om ons heen die zwanger zijn of al kindjes hebben. Laatst kwam m'n man thuis met t bericht dat zijn collega voor de derde keer vader wordt (terwijl de tweede al niet echt de bedoeling was) dan sla ik ook ff dicht. Mijn zwager zei toen ik vertelde dat wij een ziekenhuis traject in gingen: leuk misschien zijn jij en mijn vriendin straks tegelijk zwanger!!! En dat terwijl zij toen net een maand wat hadden en dit zijn eerst vriendin is ooit. Nou dan sla je toch ff helemaal dicht? Snap ook niet dat mensen er dan zo licht over denken: nou we vinden elkaar wel leuk dan némen we toch een kind? Echt zo frustrerend.....:x
Hoi allemaal, Ik ben nieuw hier. Lees al een hele poos regelmatig berichten van dit forum (als ik iets google kom ik eenmaal vaak op dit forum terecht). Wij zijn in vergelijking met anderen nog niet zo heeel lang bezig (nu ronde 10), maar ik moet zeggen het begint mij steeds meer pijn te doen! Mijn collega is nu net zwanger (terwijl iedereen dacht dat ik wel eerder zwanger zou raken), mijn 2 buren zijn zwanger, 3 vrienden van mijn vriend zijn zwanger.... Het gaat maar door! Ik begin er echt steeds meer moeite mee te krijgen, ik had totaal niet verwacht dat dit zo "lang" zou duren.. Ik heb er steeds meer moeite mee als ik weer ongesteld word. Eerst dacht ik "ach op naar de volgende ronde" maar nu begint het wel erg op te vallen dat iedereen maar zwanger raakt om me heen (binnen 3 maanden....)... Ik merk dat ik hier erg depri van word en me nogal ongelukkig voel..... Hoe gaan jullie hier mee om....? De laatste twee maanden houdt mijn lichaam me ook echt voor de gek (ik temperatuur nu drie maanden) en zo veel dingen wijzen er de laatste tijd op dat het gelukt is en dan toch niet..... Zwaar.... Ter info: mijn eisprong is laat (dag 21) en ik word gemiddeld op 28 al ongesteld... De HA en gyn zeggen dat dit niet uit maakt en dan ik "me er maar niet zo veel mee begin moet houden....." Dat is toch ook wat......? Sorry voor het lange verhaal maar als ik eenmaal begin met typen kan ik niet meer stoppen succes allemaal!
Zo herkenbaar! Hier hetzelfde, je word aan alle kanten ingehaald en het ergste is nog, mijn gevoel wordt genegeerd.
Ik kan me er wel wat bij voorstellen dat je je rot voelt. echter kan ik het me niet voorstellen dat ik het vreselijk zou vinden als mijn broer of zus eerder zwanger zou zijn. Gemiddeld staat er ook een jaar voor om zwanger te raken. Ik was bij de vorige 3 allemaal vrij snel zwanger. Mijn zusje heeft er 3 jaar over gedaan en er nooit probleem van gemaakt. Nu zijn we tegelijk gestopt met de pil en nu is het bij haar in 1x raak. Hoe gaaf is dat! Ondanks dat je niet weet wanneer jullie wondertje komt vind ik niet dat je het een ander mag mis gunnen. En nu zal ik wel een heleboel kritiek krijgen maar dat is hoe ik er tegen aan kijk
Volgens mij misgunt niemand een ander iets. Je wilt zelf alleen ook heel graag, en ook dat gevoel mag er gewoon zijn. Ik ben super blij met mijn nichtje, ben super gek op haar. Maar toch denk ik soms als ze in m'n armen ligt, zou ik er ooit een van mezelf hebben, zal ik ooit dat geluk mogen ervaren. En ook ik heb gehoopt, dat we dan ieder geval voor de tweede zelf zwanger waren. Helaas niet het geval. En weer ben ik super blij, en tegelijk super angstig en verdrietig, waarom lukt het bij ons nu niet.
Geen kritiek hoor maar doordat je drie keer vrij snel zwanger bent geraakt kan je je ook niet indenken hoe het is om wél aan die kant te staan. Niemand misgunt een ander iets, maar je gunt het jezelf meer. Als ik nu tante zou worden zou ik dat echt wel leuk vinden, maar het zou zeker wel even steken. Ik kan me ook niet voorstellen dag jouw zus in die drie jaar nooit gedacht heeft 'waarom zei wel en ik niet?'.
Ik misgun een ander helemaal niets. Maar dat betekent niet dat ik wel eens denk: 'Het is niet eerlijk!' Bij mensen die het niet eens willen lukt het, bij mensen die pas een maand bij elkaar zijn lukt het, bij mensen die helemaal geen goed thuis kunnen bieden aan een kindje lukt het en bij ons niet! Wat doe ik verkeerd? Volgens de dokter is alles in orde, maar toch lukt het niet. Dat doet pijn.
Mijn zusje heeft dit nooit gedacht. Wij zijn open boeken tegen elkaar. Wij staan waarschijnlijk wat anders in het leven dan menig andere mensen. Het klopt dat ik mij er weinig bij voor kan stellen. Maar ik kan het me wel indenken dat je het niet tof vind maar ik zal nooit zeggen dat ik het erg zou vinden als mijn broer of zus eerder een kindje zouden verwachten. En wat betreft de het bij andere wel lukt terwijl die niet willen etc is ook waar maar zo is het toch alles in de wereld
Er is toch ook niemand die het erg vind? Dat heb ik niet gelezen ik elk geval. Maar goed, zo'n discussie is zinloos als je het punt niet begrijpt en alles alleen maar letterlijk neemt. Fijn dat jouw zusje dat niet gezegd heeft. Ze zal de enige zijn denk ik
Winnietje, knap van je zusje dat ze er geen moeite mee had! Ik zou willen dat ik het allemaal wel prima vond, niet bang was, niet teleurgesteld was! Maar zo zit ik niet in elkaar. Maar dat betekend niet dat ik iemand iets misgun, evenals de andere meiden hier. Ook ik heb van niemand gelezen dat ze een ander iets misgunnen. Maar ik denk wel dat je eerst een een soortgelijke situaties heb moeten gezeten om te begrijpen dat het voor veel meiden wel een moeilijke, angstige en onzekere tijd is als het niet na een jaar is gelukt.
Zo herkenbaar, eerst mijn schoonzus, tegelijk gestopt met de pil. Toen een vriendin van mij, en nu de vrouw van mijn broertje na 2 maanden gestopt te zijn met de pil. Wij zijn nu 17 maanden bezig en het doet zo'n pijn als je het voor het eerst hoort. Je gunt het ze zeker maar waarom ik niet 😞 dat is het gevoel.
Zo herkenbaar! Wij zijn sinds januari '13 "bezig" voor een tweede kindje. Mijn vriend en ik hadden ze graag dicht op elkaar gehad. We zijn gek op kinderen! Mijn zus die "nam" in eerste instantie een kindje om ons allemaal op te vrolijken na de dood van onze vader. Het viel haar heel erg tegen en vond het allemaal maar veelste zwaar. En nu is ze van de tweede in verwachting, in de tweede ronde al gelukt. Maar haar reden voor een tweede is; Ze wilt ze dicht op elkaar zodat ze straks in een keer van het baby gedoe af is. Ze vind het hele eerste jaar niet leuk en ziet er tegen op. En dan krijgt ze wel al een tweede... pfff ongelofelijk! Ik ben gek op mijn nichtje, ik hou van mijn zus en we zien elkaar wekelijks maar toch steekt het. Vooral omdat wij het zo graag willen om de goede redenen en zij... tsjah...
Hier ook even een berichtje van een niet in hetzelfde zittende schuitje persoon. In de eerste ronde raak. Net bij vriend. Dol enthousiast verteld. Zitten we bij mijn schoonzusje. Barst ze in tranen uit. Ik had gelijk door wat er aan de hand was. Zij waren al een jaar bezig. Al tien jaar bij elkaar. Ze was blij voor ons, maar de pijn die ik in haar ogen zag vergeet ik nooit weer. Het heeft mij enorm aan het nadenken gezet. Gelukkig is zij een half jaar daarna ook in verwachting geraakt. Dat was mijn eerste keer dat ik de andere kant van dichtbij zag. Diep respect voor jullie dames. En het is helemaal niet raar om het hardop te zeggen dat je blij bent voor een ander maar dat het ook veel pijn doet. Ik had (nog) geen goede band met haar maar nu wel. Was ook blij dat ze het heeft verteld. Anders had ik geen rekenschap met haar gevoelens kunnen houden. Heel veel succes dames en ik gun jullie allemaal het geluk!
inderdaad zijn misgunnen en pijn 2 totaal verschillende dingen. Helaas zit de wereld zo in elkaar dat dingen wel of niet lukken. Daarmee is nog niet gezegd dat er geen pijn is in de wereld. Veel te veel op allerlei gebieden Matonneke, ik krijg spontaan tranen in m'n ogen van jouw verhaal. Mooi dat jullie band zo hecht is geworden! Volgens mij werkt het heel goed inderdaad om het te vertellen, maar dat vind ik wel moeilijk. Hoe vertel je dat zonder dat je de blijdschap van een ander gelijk overstemt met mineur. Misschien is dat alleen het gevoel wat je dan zelf hebt, maar hoe was dat voor jou matonneke dan bijvoorbeeld?
Matonneke dapper van jouw schoonzusje dat ze het heeft verteld. Dan kun je er inderdaad ook rekening mee houden! Het is erg jammer dat sommigen dat dan toch niet doen. En dat is volgens mij ook het punt, het is niet dat je het anderen misgunt, maar dat je wel wil dat anderen rekening met jouw situatie houden. Ik kan er dan ook niet bij dat je naar vrienden waarvan je weet dat ze ook bezig zijn en het niet wil lukken gaat sms'en "het is bingo bij ons!" Zoals Meisje1001 hierboven schreef. Dat zou ik nooit doen, ik zou het wel vertellen, maar dan wel op een subtiele manier en niet zo. Verder blijf ik erbij: natuurlijk gun je het een ander, maar jezelf zeker ook, en als het dan maar niet lukt en bij anderen wel heel snel, dan steekt dat..lijkt me volkomen logisch. Of het nou de buurvrouw of je zus is. Denk ook dat je heel goed blij kunt zijn voor een ander (en het dus niet 'erg' vindt) en tegelijkertijd je wel wat verdrietig maakt omdat het bij jezelf niet lukt. Die gevoelens mogen er best allebei zijn..we zijn mensen, geen robots! Daarmee wil ik niet zeggen dat het zusje van Winnietje een robot is, maar ik denk wel een uitzondering als zij in 3 jaar tijd werkelijk geen 'steek' heeft gevoeld. Nogmaals ik weet ook niet hoe het is om al jaren bezig te zijn, maar ik ben wel heel gevoelig en kan me goed inleven in anderen dus leef met jullie mee.
@aloly ik zat met haar mee te huilen. En niet eens door hormonen. Onze stemming was natuurlijk gelijk weg. Ik voelde me diep bedroefd en schuldig over mijn enthousiasme. Wij hebben er zeker een keer of tien over gepraat wat zij fijn vonden hoe wij eventueel nieuws naar buiten brachten zoals echo's of bezoekjes. Wilde ze juist wel of niet veel erover praten. Het voelt voor mij nu als niet meer dan normaal dat zij mijn blijdschap over schaduwde. Zo hebben wij hun toch kunnen betrekken bij onze zwangerschap op een manier die voor beide partijen fijn voelde. Ik liep niet op mijn tenen en zij voelde niet continu die pijn. Toen ze vertelden dat ze in verwachting waren heb ik zo mogelijk harder lopen huilen dan zij. Het is niet zo dat het moment waarop je verteld dat je zwanger bent het compleet om jou draait. Dat lijkt meestal wel zo. Maar dat is normaal gesproken in de zwangere periode niet het belangrijkste moment. Als zij dit bijvoorbeeld pas had vertelt bij het kraambezoek had ik er anders tegen aan gekeken. Je niet schuldig voelen over je gevoel!