Oke, ik ben er nu eindelijk echt uit wat mn dochter sinds begin deze week heeft en het heeft zelfs een naam (zie titel). Kennelijk verandert er rond de 4 maandn iets in een slaapcyclus van een baby n wordt deze meer zoals deze is bij "echte mensen". Sommige baby's hebben hier meer last van dan anderen (kan me dit niet herinneren van de oudste) en mn jongste heeft er kennelijk mega veel last van. Van de hele nacht doorslapen voor dit feestje begon, is ze naar vanaf een uur of 12 zo'n beetje elk half uur wakker zijn gegaan. Dit wordt erger naarmate de nacht vordert en ze is steeds moeilijker terug in slaap te krijgen. Het heeft niks met eten of e.d. te maken (extra voedingen helpen helaas ook geen drol), maar het probleem is kennelijk echt dat ze moet leren om na een hele lichte slaapcyclus zelf weer in een diepe slaap te komen. Na urenlang gelezen te hebben ben ik er echter nog steeds niet achter hoe ik hier nou mee om moet gaan. Na nu 3 nachten alles bij elkaar 4 uur te hebben geslapen (in totaal that is ) ben ik kapot. Gisteren heb ik mn dochter uit pur wanhoop maar bij me in bed genomen, maar nu lees ik dus dat ik haar zo leer dat ze alleen bij mij kan slapen. Mn oudste heeft zelden bij me in bed geslapen (alleen bij ziekte), maar dat was ook nooit nodig. Handje vasthouden of bolletje aaien, terwijl ik naast haar bed zat of lag was meestal voldoende om haar terug in slaap te krijgen. Mn jongste moet hier echte niets van hebben en wil echt alleen maar opgetild worden of naast je in bed liggen. Wat zouden jullie doen of hebben jullie gedaan? Ik ben nooit van het laten huilen geweest, maar we hebben vrienden biij wie de kinderen maandenlang in bed hebben geslapen en dat idee trekt me ook niet echt. Als we haar nu bij ons in bed laten slapen, hoe komen we dan weer van deze routine af en hoe leert ze zichzelf in slaap brengen? En wie heeft ervaring met gecontroleerd laten huilen. Werkte dit? Hoelang heeft je kindje gehuild? Ps. Ze slaapt sowieso al in een cosleeper, maar dat vindt ze dus niet dichtbij genoeg. Ze wil echt tegen me aan op mijn matras liggen met haar neus in mn nek. .
Onze kleine wilde een periode lang ook alleen maar tussen in , inmiddels slaapt hij heerlijk in zijn eigen bed. Heeft denk een week of drie geduurd.
Lekker bij je nemen als ze bij jou wel lekker slaapt. Dat aanleren is onzin en bangmakerij. Zeker bij zon kleintje.
Laten huilen zou ik niet doen. Het zorgt voor megaveel stress bij je kindje en dat is niet goed voor haar.
Ow ik begrijp je euvel! Helpt het als je een gedragen tshirt in haar bedje legt? Dan ruikt ze toch je geur.. Hier hielp dat wel. Laten huilen zou ik ook niet doen op zo'n jonge leeftijd.
Lekker bij je nemen.kindke is nog zo jong! Tuurlijk wil het dicht bij mama liggen!! Ze zijn er misschien in een week aan gewend.. maar kunnen het dus ook weer snel "afleren" en daarnaast heb ik nog nooit een puber bij zn ouders in bed zien liggen
Hihi, ik vind het stiekem ook fijn hoor, zo'n klein wriemellijfje naast me, maar dat maakt ook wel weer dat ik extra voorzichtig wil zijn. Ik wil niet dat ik door gebrek aan zelf discipline een slechte slaper creeer. Voor mij is het veel relaxter om haar bij me in bed te nemen, zolang het maar niet betekent dat we over een paar maanden een heel drama krijgen als we haar willen leren in haar eigen bed te slapen. Maar het is erg bemoedigend om te horen dat het bij anderen ook even nodig was en daarna niet moeilijk was om toch in het eigen bed te leren slapen. Wat betreft mn geur, ik hoopte ook dat dit werkte en heb een paar dagen een knuffeldoekje in mn pyjama gestopt, maar kennelijk ruik ik niet sterk genoeg ofzo. Ze wil in ieder geval alleen the real thing en laat zich helaas niet afschepen met een stukje stof. Dus niemand hier heeft een horror verhaal over een baby bij je in bed nemen, die je er vervolgens nooit meer uitkrijgt?
Oudste zoon heeft met fases (ja, ja, de beruchte fases ) wel eens een paar nachtjes bij ons in bed geslapen. Nooit problemen gehad om hem later weer in z'n eigen bed te laten slapen. Jongste zoon slaapt op zich goed in z'n eigen bed, maar heeft soms ook behoefte aan een nachtje tussen papa en mama, zoals afgelopen week. Hij krijgt weer een tandje en is verkouden, dan is het zoveel rustiger voor ons allemaal als hij lekker bij ons slaapt. Als ik hem hoor frutten hoef ik mijn hand maar uit te steken om hem een aai over z'n bol te geven en hoef ik niet mijn lekkere warme bed uit! Afgelopen nacht heeft hij weer heerlijk doorgeslapen in z'n eigen bed, dus wij zijn vrij makkelijk in.
Hier een meisje van 4 maanden die afgelopen weken heeeel vaak naast mama heeft geslapen en nu gewoon zonder problemen weer in haar bedje ligt...heb geen problemen gemerkt hoor...lekker doen! Hier overigens ook last gehad van kleine slaapjes maar nu gaat het heel goed...
Onze dochter van 2,5 ligt wel af en toe bij ons in bed, maar met een baby durf ik dat niet... Ik ga dan dromen dat ze onder de dekens terecht komen enzo... Hoe doen jullie dat? In eigen slaapzak, of echt bij jullie onder de dekens? Tussen jullie in of aan jouw kant?
Hier een meisje van 4,5 maand en sinds een paar dagen slaapt ze weer goed 's nachts, zelfs 7 uur achtereen! Hiervoor was het een week of 3 erg moeilijk, veel nachtvoedingen en wakker blijven. Het gaat weer over! Wat hier ook hielp was haar niet meer wakker maken om 23:00 voor een voeding. Als naast jou slapen goed gaat, zou ik het zeker doen.
Tot 10mnd lag ze helemaal bovenin bed tussen ons in. Eigen slaapzak en voedingskussen tussen haar en papa (ik vertrouw mezelf wel maar hem niet) Verder lagen wij een stukje naar onder zodat wr normaal onder de dekens konden liggen. Maar moet wel zeggen dat wij een heel groot bed hebben en zelf klein zijn dis dat gaat dan prima
Ja hier ook baby bovenin (in inbakerzak, zonder deken) En wij stukje Naar onder...verder ligt ze aan mijn kant...vertrouw mezelf ook meer dan mijn man hahaha
Hier ook een meisje met slaapproblemen sinds een paar dagen. Maar ik moet er niet aan denken om haar in bed te nemen hoor. Een nachtje is oke, als ze ziek zijn of echt ontroostbaar. Maar verder blijft ze mooi in dr eigen bedje. Wij lopen nu elke keer naar haar kamertje toe. Stellen haar weer gerust / speentje teruggeven / muziekje aan en gaan dan weer naar bed.
Wel fijn om zoveel goeie verhalen te horen en dus nog geen horrorverhalen over miet mee in eigen bed kunnen doorslapen. Als ze bij ons in bed slaapt is dat eigenlijk alleen bij mij, mn man gaat dan naar een andere slaapkamer, zodat ik meer ruimte voor haar heb. Ik leg haar dan helemaal bovenin in haar slaapzakje. Vannacht is ze daar dus weer geeindigd . Oh, ik hoop zo dat dit vanzelf overgaat, want volgende week moet ik ook weer gaan werken helaas. @boomm: bij mn oudste deden wij dit ook altijd hoor, alleen bij de jongste is dit op een gegeven moment gewoon niet meer genoeg. Vroeger toen ik dit soort dingen las, dacht ik altijd, ja maar er is toch altijd wel iets dat je kunt doen om te troosten zonder de baby uit bed te halen... Maar nu weet ik helaas dat dit soms niet zo is. Als ik haar niet pak, gaat ze gewoon keihard krijsen. Speentje geven, bolletje aaien, handje pakken is gewoon niet goed genoeg meer na 3.00u .
Bij je nemen in je slaaptekort inhalen. Wat fijn dat je baby zo duidelijk kan maken wat ze nodig heeft, goede gebruiksaanwijzing! Een baby waar goed en liefdevol op gereageerd wordt, bouwt zelfvertrouwen en rust op om later goed in bed te slapen. Ze weten dat de omgeving veilig is en durven op jou te vertrouwen omdat je hebt laten zien dat vertrouwen waard te zijn. Ze weten dat als er iets speelt, mama of papa ze serieus neemt en helpt. Hier ervaring met kinderen die de eerste maanden moeilijk sliepen door reflux. Mijn laatste heeft de eerste 4 maanden überhaupt niet in bed gelegen, altijd in de draagdoek of bij ons. Rond 5 maanden geoefend in bed en sindsdien een fantastische slaper, in bed.
Je hebt al een keer je hart gevolgd door haar bij je te nemen. Sliep ze toen rustiger? Als dat zo is... geloof me.. doe het dan gewoon. Dit zijn fases. Voordat ik moeder werd had ik bedacht wat ik belangrijk vond. Dat was slapen in eigen bedje en 'even laten huilen is niet erg'. Toen mijn zoon op de wereld werd gerukt (sorry voor mijn woordkeuze, maar het ging ook echt om een vacuumverlossing), was hij zo onrustig. Ik was erg onzeker, want o wee. Het consulatiebureau, mijn (schoon)ouders en vrienden hadden nog zo gezegd om rust en regelmaat meteen in te voeren, anders kreeg je een onrustig kind. En nu was het zo, dus deed ik wat fout. Wat voelde ik me ellendig toen. Gelukkig weet ik nu veel beter. Alle 'regels' (wie bedenkt ze eigenlijk?) over boord hebben hier de rust terug gebracht. Mijn zoon was nog lang niet de droombaby, maar door het samenslapen tijdens onrust en gebruik van ergonomische draagzak kon ik hem door die lastige periode loodsen. Net als ikzelf trouwens. Tuurlijk sliep in onrustig met hem naast me, want mijn moederinstinct zorgde ervoor dat ik lichter sliep. Maar ik sliep! Ik geloofde ook niet dat ik mijn zoon ooit nog in zijn eigen bedje zou krijgen. Met name om al die waarschuwingen in mijn omgeving. Ik zal je vertellen hoe hij uiteindelijk toch in zijn eigen bedje ging slapen. - Een hele tijd alleen maar slaapjes in de drager of mijn armen. - Toen ging ik in slaap wiegen en proberen in (warm) bedje te leggen. Lukte dat niet? Hup- de drager weer aan, hond mee en kilometers maken. - Toen merkte ik dat in slaap voeden goed werkte. De 1 speen erop en hij was daarna zo diep in slaap dat ik hem dan in bedje kon leggen. Borst is nog makkelijker. Tot toen alleen nog periodes van 45 minuten. De andere 45 minuten lag hij in mijn armen of zat hij in de drager. (ik zorgde dat ik alles klaar had staan, want ik kon de klok erop gelijk zetten). - Toen van de een op de andere dag sliep hij 1,5 uur aan 1 stuk en merkte ik dat ik hem in de drager niet meer in slaap kreeg. - Langzaam ben ik het in slaap voeden gaan afbouwen. Simpelweg omdat hij minder flesjes ging drinken. Ik zorgde dat hij nog net niet sliep aan het einde van de fles en liet hem in mijn armen wegzakken. Zo heb ik dat uitgebouwd. Nu krijgt hij de fles beneden of in het licht op zijn kamertje (avondfles). Daarna tandjes poetsen en in het donker knuffelen we nog even en zing ik zachtjes een liedje. Daarna gaat hij in zijn bedje. De ene keer kan ik hem direct achterlaten en de andere keer heeft hij liever dat ik nog even blijf staan met mijn hand op zijn buikje. En 's nachts komt hij nog wel eens bij me. Als hij de 2e keer wakker is geworden, dan heb ik geen zin meer om er nog vaker uit te gaan. Dan leg ik hem bij me. En tegenwoordig slaap ik juist heel goed. Je went eraan. Maar vaak genoeg wordt hij 's ochtends gewoon wakker in zijn eigen bedje. Dan weet ik dat hij dat doet omdat hij er aan toe is en niet omdat het 'hoort' volgens het boekje. Wat wel helpt is het vertrouwen dat je het veilig aanpakt, dat cosleepen. Hier een artikel waar wat info over staat. Het is vanuit het oogpunt borstvoeding geschreven, maar er staan goeie tips in. https://www.borstvoeding.com/aanverwant/samen-slapen/bfhi.html