Wij hebben 2 kindjes van 5 jaar en 3 jaar. Nu dacht ik onlangs zwanger te zijn ( we doen wel met condoom). Toen dat niet zo was was ik ( en mijn man) eigenlijk best teleurgesteld. En hoewel we er eigenlijk over uit waren dat ons gezin compleet was begon het toch weer te kriebelen en zijn we er weer over in gesprek geraakt en afgesproken dat we er beide goed over na gaan denken en er dan weer verder over gaan praten. Ik vind het zo'n moeilijke beslissing. Mijn hart zegt 200 procent JA maar toch zijn er ook een aantal gedachtes waardoor ik denk nee... 1) mijn broer en vrouw kunnen moeilijk kinderen krijgen ( hebben nu 1 dochter en waarschijnlijk blijft het daarbij). Hoe zullen ze reageren als we zeggen dat nr 3 op komst is. Ben best bang voor hun reactie 2) we zijn klein behuisd ( driekamerapartement). Voor mij op zich niet zo'n probleem. De 2 kids slapen op 1 kamer en de evt 3e zou dan voorlopig bij ons op de kamer kunnen. We zijn hard op zoek naar iets anders dus misschien met een paar jaar verhuizen 3) we hebben nu lekker ritme gevonden binnen het gezin en ben bang dat dat weer heel anders wordt. Zoon heeft lichte vorm van autisme (PDD-NOS) dus best wel extra zorg. Kunnen we hem dit " aandoen"? 4) dochter is 2 jaar lang huilbaby geweest en ben toch stiekem bang dat dit weer gebeurt 5) kan mijn lichaam dit nog een keer aan ?( 2 zware bevallingen en beide 5 wkn te vroeg geboren) Verder ben ik benieuwd hoe moeders van 3 het doen met praktische zaken zoals naar school brengen. Ik heb geen auto dus zal alles lopend of op de fiets moeten doen. Zijn er nog dingen waar je tegenaan loopt/ liep bij een derde? Ook ben ik benieuwd naar reacties van mama's die ook twijfelen over een derde en wat hun " argument" is om er wel/niet voor te gaan
Ja dat is een vraag die alleen jijzelf kan beantwoorden. Maar je wil vast wat horen wat andere vinden om zo te hopen dat jij gaat weten wat je wil 😝. Nou over punt 1 zou ik me niet al te druk maken, als eerst kan je nooit rekening houden met iedereen en ik denk waarom zouden mensen die moeilijk kinderen kunnen krijgen het andere ook niet gunnen? Punt 3-4 lijken mij wel zwaar te wegen en een zeker risicop met zich mee te nemen. Je laatste punt geeft aan dat je waarschijnlijk nu ook niet tot het eind zal lopen maar dat lijkt mij ook niet de enige reden waaromhet niet te doen. Moeilijk, keuzes.... Ik zou het zo bekijken, wat als al je punten negatief zijn, dus je broer reageert niet tof, je lijf heeft het moeilijk etc etc. Zou je het dan nog willen? Hoe groot is de kans van punt 3-4-5? Is die groot dan weegt dit natuurlijk zwaar.... Vervelend voor je dat je er niet zo goed uitkomt, ik zou het zelf ook moeilijk vinden.....
Wij zitten in hetzelfde schuitje..Wij hebben 2 kinderen van 3 en 2 jaar en het kriebelt behoorlijk. Wij hebben het altijd gehad over 3 kinderen alleen ons gezin zo met 2 kinderen is ook heerlijk. Bij mij maalt het steeds, wat zal mijn werk ervan vinden en de familie, kan ik 3 kinderen wel alle aandacht geven die ze verdienen. Wij hebben wel een groot huis, 5 slaapkamers en mijn zoontjes liggen nog bij elkaar op de kamer omdat ze dat gezellig vinden en de school is om de hoek op loop afstand..maar toch blijf je maar malen.. Bij jou kan ik het voorstellen dat je je misschien ergens schuldig voelt ivm met je broer en schoonzus, alleen dit soort dingen heb je niet in de hand. Wat betreft het huis je kan inderdaad zolang de baby bij jullie laten slapen en misschien hebben jullie tegen die tijd een groter huis? Lastig allemaal he, ik ben ook benieuwd naar andere mama's die in het zelfde schuitje zitten/zaten.
Wil graag mee kletsen! Hier ook aan het nadenken . Eigenlijk denk ik dat bij ons al wel de keuze is gemaakt, maar ik twijfel wel ontzettend. 3 kinderen lijkt me zo niet praktisch, dat is het enigste argument tegen wat ik heb. Verder altijd geroepen dat ik er 3 wil, mijn man wou er 2 maar zodra die er was begon hij zelf over nummer 3. Wat ik ook lastig vindt is wannneer, zonder de andere kindjes tekort te doen. Bij de 1e hebben we er bewust min bijna 2 jaar tussengelaten (werd bijna 3 jaar jammergenoeg), maar nu lijkt het me wel leuk en handiger om ze dicht op elkaar te hebben. Maar ik wil ook wel heel bewust de eerste stapjes van de 2e meemaken.... Ik besef trouwens heel goed dat ik in een luxepositie zit met 2 gezonde kindjes hoor! Als een derde niet zou mogen komen ben ik zo ook heeeel erg tevreden! Lastig he Lilo, ook om over te praten vind ik omdat we al twee kindjes hebben en sommige de keus dus niet hebben voor zelfs 1 kindje. Maar ik hou me vooral voor ogen hoe ik het zou vinden als we er niet voor gaan, ik weet zeker dat ik altijd spijt zal blijven houden en ons gezin niet compleet zal voelen. Hoe denk jij dat je over 10 jaar het ziet als je nu nieg voor een derde gaat?
Wij zijn bezig voor een 3de kindje. Hier niet zoveel nadelen. Eigenlijk alleen maar voordelen. Mijn kindjes zijn 6 en de ander word in april 3 die staan te springen om een broertje of zusje. Onze zolder word in maart verbouwd met een dakkapel etc. Ik hou geen rekening met andere ervan zou vinden ik leef mijn dromen na hoe vervelend dat ook voor een anders is. Ik moet er niet aan denken dat als die kleine volgend jaar naar school ik niemand om mij heb ☺ ik heb altijd gedroomd van een gezinnetje met 4 kindjes dus wie weet. In ieder geval heel veel succes met beslissen
Rombely: Dat laatste is wel een goeie. Mijn moeder wilde toen de tijd ook graag 3 kinderen maar door alle beren op de weg heeft ze het niet gedaan, dat vind ze nu nog altijd erg jammer, als ze het over mocht doen waren ze zeker voor een 3de gegaan. Ik denk dat ik er hetzelfde over zou denken als ik het niet doe. Maar ik denk dat ik nog iets meer tijd nodig heb voordat ik het aandurf haha. Knap van je Winnietje, dat je je dromen achter aan durft te gaan en niet blijft dromen!! Daar heb ik bewondering voor!!
Dat heb ik ook wel moeten leren hoor. Ik heb de afgelopen jaren heel erg gemerkt dat mensen je van alles gunnen zolang je het maar niet hebt. Mijn man stierf 3 jaar geleden was toen 6 weken zwanger van de tweede. Iedereen gunde mij nieuw geluk etc maar toen kwam het nieuwe geluk en dan zijn bepaalde mensen er toch niet zo blij mee. Ik leef maar 1x en dat ga ik doen zoals ik wil. Ik heb genoeg naar de pijpen van een ander gedanst en daar pas ik nu voor. Ik ben 28 bijna 29. Werd weduwe toen ik 25 werd en mijn moeder stierf binnen 2 maanden op 53 jarige leeftijd. Ik heb voor veel mensen de deur dicht gedaan. En de mensen die je het wel gunnen en wel echt van je houden zouden dit je gunnen. Daar ben ik van overtuigd
Ik droom ook van een derde wondertje.....heb alleen het probleem dat manlief niet echt enthousiast is helaas Eigenlijk was ik heel lang tevreden zo, heb twee gezonde kids van 7 en 4 en als het zo blijft ben ik daar ooj heel gelukkig mee maar toch is het aan het kriebelen, ik heb ook zoiets van het is nu of nooit, ik word in mei toch alweer 35 en voor mezelf heb ik zoiets van: dan wil ik wel dat we als we ervoor gaan we er nu voor gaan. Maar ja je moet het wel beide eens zijn voor zo'n belangrijk besluit. Maar op het moment ben ik er erg mee bezig, het lijkt me ook zo mooi om nog een keer zwanger te mogen zijn...
Wat heb je veel meegemaakt winnietje, heel heftig. knap dat je nu zo in het leven staat en het fijn hebt nu (lijk ik zo op te maken uit je verhaal). Meisje26, ovef zulke dingen moet je het wel samen eens zijn ja (jammergenoeg). Ben je er nu meer over aan het nadenken omdat je jongste naar school is? Wat houdt je man tegen? Hier willen we medio maart gaan proberen (denken we), vorige keer duurde ruim een jaar voor ik zwanger was En ik ben nu "ook al" 34.
Ik lees ook mee! Wij ( ik, maar inmiddels ML ook ) hebben ook de wens voor een 3e. Wij wachten alleen eerst wat zekerheden af. We wilden eerst wachten tot we ons huis gekocht hadden ( Vd zomer ) omdat ik niet zwanger wil verhuizen. Maar nu blijkt ML zijn baan niet zeker te zijn, er moeten over 2 maanden ruim 7000 man uit. Dus die onzekerheid durf ik nu niet aan. Maar ik ben bv bang dat ik mn oudste tekort doe, dat het lastig is met bezoekjes en uitstapjes ( ik doe veel dingen zonder ML ivm zijn werk ) hoe geef ik 3 kindjes tegelijk aandacht?
Ik heb dit gevoel heel erg gehad bij de tweede, ook toen ze net geboren was. Toch wil ik gaan voor een derde. Je hebt ook maar twee handen. Ik deed ook vaak dingen alleen met de kinderen omdat mijn man veel het werk was( nu een andere baan en gelukkig meer thuis). Toen vond ik dat met twee al lastig, maar misschien groei je daar weer in net als met twee kinderen.
Grappig, toevallig hadden mijn vriend en ik het er gisteravond over. Ik kom zelf uit een gezin van 3, ik ben zelf de oudste, en heb altijd gezegd dat ik 3 kinderen wilde. 2 prachtige kindjes verder, heb ik even getwijfeld. Ze zitten best kort op elkaar (onze oudste was nog geen 2 toen de jongste geboren werd) en ik vind dat best pittig. Vooral de nachten. Er is er altijd wel 1 die aan het spoken is. Hoe moet dat dan als er nog een 3e is?! Dan slapen we nooit meer En toch kriebelt het. Een 3e kindje. Mijn vriend wil ook, maar we zijn het er beide over eens dat onze jongste minimaal 3 jaar moet zijn als we het gaan proberen. Ik ben net 30 geworden, dus die tijd hebben we nog wel denk ik. Hoop ik. Wat m'n omgeving er van vindt, vind ik niet belangrijk. Het gaat om ons geluk. Het is ons leven. Over de bevallingen en zwangerschap maak ik mij niet zo druk. Al vond ik de zwangerschap van m'n dochter wel zwaarder. Wat ik wel heb is dat de uitstapjes dan toch weer beperkt gaan worden. Even erop uit met 3 kindjes en een vriend die veel werkt (eigen zaak) daar kan ik wel tegen op zien. We komen juist weer in een lekker ritme nu. Lastig hoor.