Even een belangstellend vraagje, het valt mij op hoeveel er met mede moeders bemoeid wordt, maar dat er tegenwoordig zo weinig belangstelling is voor en naar elkaar. Zouden we niet verder komen als we met z'n allen de schouders er onder zetten en elkaar helpen? Er wordt heel snel geroepen: "Ooh wat slecht, dat ze dat doen zeg ." Terwijl het verhaal er achter niet eens bekend is. Ik vind het een kwalijke zaak dat er zoveel betweters zijn. Tuurlijk als er echt iets mis is moet er een melding gemaakt worden, helemaal mee eens. Maar ik irriteer me mateloos aan dit "politiegedrag". Ik zou zeggen ga eens lekker een middagje naar het bos met je buurvrouw en kijk eens hoe ze omgaat met haar kinderen, wie weet is het wel een hele lieve vrouw die heel soms ook gewoon moe is. Zorg voor elkaar, dan komen we veel verder dan dat vermoeiende bekritiseer en de ik weet het beter houding.
Ben ik 100% met je eens maar dat is iets wat tegenwoordig bijna niet meer mogelijk is, puur omdat er zo weinig mensen voor open staan Wij hebben leuke buren, wonen hier nu 1,5 jaar en ik denk dat ik ze 5 keren echt gesproken heb, dus echt interesse getoond naar elkaar. Dat is leuk en gezellig maar dan gaat ieder toch weer verder met zijn eigen leven. Trouwens, ik ben vrijwel altijd vriendelijk naar mensen maar sommigen kijken je als een botsauto aan als je goedemorgen zegt als je aan het wandelen bent met de hond, iets wat in mijn ogen wel zo fatsoenlijk is. Aardigheid en interesse in elkaar is iets wat voor veel mensen vreemd lijkt te zijn en dat is heel erg! Ben bang dat de wereld steeds egoïstischer gaat worden en dat we er niks aan kunnen doen. Het is heel gemakkelijk om te zeggen dat je bij jezelf moet beginnen maar als je steeds tegen een muur van onbegrip opbotst dan gaat je de zin op een gegeven moment ook over. Klein voorbeeldje, tegenover ons woont een man van midden 50, zo oranje als een oempaloempa van onder de zonnebank liggen, heeft een sportauto, echt een typetje midlifecrisis maar goed, we hebben nooit last van hem dus zal mij dan een worst wezen, als hij er gelukkig mee is. Hij werkt gewoon doordeweeks en ik ben altijd thuis, vaak wordt er een pakketje voor hem bezorgt door de post en hij is dan niet thuis, dus staan ze bij mij voor de deur, in het begin nam ik het steeds aan, zag ik hem thuis komen dan bracht ik hem dat, zo hoor je elkaar toch te helpen dacht ik? Nooit werd ik eens bedankt, het pakket werd gewoon uit mijn handen getrokken en de deur ging dicht, nooit werd er eens goedemorgen of hallo gezegd als we elkaar buiten zagen, helemaal niks! Ik ben goed maar niet gek, na een keer of 10 heb ik dus tegen de Post gezegd dat ik geen pakketjes meer aanneem voor de overbuurman en andere mensen bij ons in de straat doen dat ook niet om dezelfde reden. Dus je kan alles met de beste bedoelingen doen maar als andere mensen er niet voor openstaan dan bereik je er helaas niks mee. Toch blijf ik wel aardig, dan ligt het in elk geval niet aan mij
Zouden we niet verder komen als we met z'n allen de schouders er onder zetten en elkaar helpen? Dit was mijn vraag. En inderdaad ik irriteer me er mateloos aan Tenminste om die kleine dingetjes he. Niet als er zeker te weten sprake is van iets ernstigs, dan moet er zeker ingegrepen worden. Maar niet om die pietluttige kleine dingetjes
ik erger met ook aan die topics maar ik ben mer het type... bemoei je met je eigen daar heb je werk zat mee. ( of ik moet merken natuurlijk dat er echt iets loos is) maar voor iedere scheet die de buurman net effe anders laat dan ik... boeien
Ik geef je helemaal gelijk! Het liefst knopen de meeste moeders hier elkaar aan de hoogste boom en wordt er gelijk kindbeschermingsmaatregelingen getroffen. Ik kijk daarom ook wel uit om in het openbaar 'foei, dat mag niet' tegen m'n dochter te zeggen. Voor je het weet ziet iemand dat aan voor psychische kindermishandeling en krijg je AMK over de vloer om een onderzoek naar je te starten.
Je ergert je.. en een beter milieu begint bij jezelf. Echt. ik denk je positiviteit wilt brengen, maar eerlijk gezegd wlrd ik een beetje bang van je berichtje
Ik ben het helemaal met je eens hoor! Snap eigenlijk ook niet waar de meeste er tijd van halen om zich te obsederen over wat anderen doen. Niet dat je blind bent voor eventuele noodsignalen, maar ik kan niet misselijk worden van een kind wat openbaar gecorrigeerd wordt. Al is het met een tik op de broek. Gelukkig ben ik nuchter genoeg om te realiseren dat liefhebbende ouders in alle soorten en maten komen , met elk een andere methode.
Ben het deels met je eens. Er wordt te snel geroepen om een amk melding te doen. Daar doet men te luchtig over. Maar er zijn ook topics, waarbij het wel degelijk een goed advies is! Sommige dingen zijn gevaarlijk voor het kind. Als je wéét dat het kind regelmatig gelagen wordt, opgesloten wordt, stelselmatig en doelbewust genegeerd wordt, en andere vormen van kindermishandeling. Voor het grijze gebied kun je ALTIJD het amk bellen voor advies, zonder te zeggen om welk gezin het gaat. Zij kunnen beter inschatten of hier hulp nodig is of niet. En trouwens: Een melding bij het amk hoeft niet te resulteren in een uithuisplaatsing. Vaak is het gezin er al erg mee gebaat als er gewoon iemand komt helpen en de ouders ondersteunt in het opvoeden van hun misschien wel erg lastige kind!
Toch jammer als je je geremd voelt, je moet toch je kind op kunnen voeden zoals jij dat wil. Tenminste als je er geen buitensporige praktijken op na houdt
Hier een keer een AMK melding gehad van een vroegere buurvrouw die inmiddels verhuisd is gelukkig. Niets aan de hand, we hadden alleen een dochter die vaak in de nacht wakker werd door dromen en een huilbaby die pijn had waar we niet meer mee konden als we deden. Daar had zij last van dus belde ze het AMK maar. Ze had de andere buren haar te steunen met haar melding maar die deden niet mee, hadden ook geen last van ons en zelf een dochter van jaar. De melder heeft zelf geen kinderen maar wist wel precies hoe het moest. We liepen daarna helemaal in spanning kan ik je zeggen, we waren in staat om te verhuizen. Daarna negeerde ze ons helemaal en de andere buren ook die niet meededen.
He bah wat naar, hopelijk gaat nu alles goed met je kindje? Hoe heeft het AMK dat opgepakt? Voor jou ook erg vervelend zeg, hopelijk kun je nu weer wat meer ontspannen.. Maar inderdaad voor de andere reacties soms is het ook heel goed hoor als er ingegrepen wordt! En dat hebben de kindjes meer dan nodig, maar dan wel als je wel echt vermoedens hebt en niet 1 x huilen etc of 1 tik op de billen
Ik ben het helemaal met je eens. Ouders die hun kinderen niet mishandelen hebben niks te vrezen, bij twijfel gevallen kan je beter een keer te vaak bellen dan te weinig en bij overduidelijke mishandeling spreekt hat vanzelf dat er ingegrepen moet worden. Ik heb duizend maal liever dat mensen wèl alert zijn en sociale controle uitoefenen (soms onterecht als bemoeizucht opgevat) dan dat een kind dagelijks in een hel moet leven onder het mom van 'ik bemoei me alleen met me eigen...lekker boeie wat hun doen'. 'It takes a village to raise a child is een bekend gezegde', maar ook 'it takes a village to protect a child'.
Tuurlijk heb je daar gelijk in, maar sommige bellen echt om niets als ik het hier zo lees. Als een kind een keer harder aan gesproken wordt dan de gemiddelde mensen doen is het al mishandeling. Een kind moet ook opgevoed worden en dat moet binnen de grenzen die ouders stellen. Als je heel snel gaat bellen krijg je dat ouders geen grenzen meer durven te stellen want: stel je voor dat .... Maar inderdaad het is soms een dunne scheiding tussen mishandeling en niet. Maar tegenwoordig lijkt het wel of zelfs opvoeden verboden is. Het is niet altijd lief en leuk voor kinderen en dat is niet meteen mishandeling
Helemaal goed hoor, heeft tot ong 5maanden geduurt en inmiddels 3,5 en een heerlijke peuter. AMK heeft toen cb, kinderopvang en ha gebeld over hun bevindingen bij ons maar die hadden geen gekke dingen. Was diezelfde ochtend nog bij het cb geweest en kreeg complimenten over hoe we ermee om gingen en daarna kregen hun telefoon van het AMK. Dossier was snel gesloten.