Jeetje moli, wat een reactie, daar help je helemaal niemand mee en volgens mij snap je er dan ook echt helemaal niets van. Helaas ben ik ook bekend met depressief zijn en ook in mijn familie helaas. Ik vind het heel knap dat je zelf naar de ha toe bent gegaan, jammer dat hij er niets mee heeft gedaan, hij had direct actie moeten ondernemen. Zelf ben ik ook geen prater en bij mij was het heel duidelijk dat het hormonaal was en ben daarom niet in therapie gegaan. @ cathelijne: klopt van die microgynon, maar bij helpt een ander merk pil juist heel goed. Het reguleert mijn hormonen beter.
Eerlijk gezegd snap ik de reactie van moli wel, al had ze het iets vriendelijker kunnen verwoorden. Het is nu eenmaal een feit dat een depressie in de meeste gevallen behandeld moet worden door een combinatie van medicijnen EN therapie. Alleen medicijnen haalt de oorzaak meestal niet weg en werkt daarom onvoldoende op de lange termijn. Met alleen therapie kun je, zeker bij een zware depressie, vaak heel hard aan jezelf werken, zonder voldoende progressie te maken. Vandaar dat zo'n therapie meestal ondersteund wordt door medicatie. Als je bij voorbaat al zegt dat therapie niets voor je is, omdat je niet zo'n prater bent, sluit je je af voor een deel van de oplossing. Ik denk dat je je dan door het maken van een wilsbesluit over het gevoel van "kan ik niet" heen moet zetten en het gewoon moet gaan doen. Verstand op nul, blik op oneindig, zeg maar. Laat je z.s.m. door je ha dooverwijzen naar specialistische zorg. Eerlijk gezegd vind ik het raar dat je die niet nog steeds hebt, sinds je suïcidepoging van afgelopen zomer. Ik vraag me af of je toen wel goed begeleid bent. En dat je ha je weer naar huis stuurt om het "aan te kijken", terwijl je een halfjaar geleden een suïcidepoging hebt gedaan en nu weer bij hem komt met depressieve klachten, vind ik ronduit onverantwoord. Ik vind de tip om voor een praktijk met meerdere therapeuten te gaan, zodat je kunt kiezen, een heel goede tip. Dat heb ik zelf ook gedaan. Ik zit bij de hsk groep (www.hsk.nl) en ben heel tevreden over hun werkwijze. Ik heb twee intake gesprekken gehad, elk door een andere psycholoog. Daarna mocht ik kiezen met wie ik de therapie wilde doen. En als ik bij allebei geen goed gevoel had gehad, had ik dat ook mogen zeggen, dan kreeg ik een ander. Het is sowieso belangrijk dat je een beetje een klik voelt met je psycholoog, en al helemaal als je niet zo'n prater bent. Bedenk je ook dat je heus niet de eerste cliënt van die psycholoog bent, die niet zo'n prater is. Een goede psycholoog helpt je daar wel bij.
Als een depressie niet ernstig was, gingen mensen ook niet dood door de gevolgen van een depressie. Het is geen pubermeisje die zegt " omg, ik ben sooooo depressief. Mijn favo lipgloss is uitverkocht" Het woord depressie kom je tegenwoordig vaker tegen en is naar mijn mening totaal uit zijn context gehaald door vele mensen. Maar een echte depressie is niet iets wat je zomaar even aanpakt. Dat kan jaren duren en met een beetje pech blijf je er altijd erg gevoelig voor. Therapie is niet over na je depressie, je zal misschien wel de rest van je leven een vorm van therapie moeten volgen. Hetzij bij een specialist, hetzij door zelfreflectie. Dat laatste leer je trouwens wel in therapie. Nu zie je alles zwart en donker, maar tegen de tijd dat je de dingen wat meer op een rijtje hebt zal je zien dat je je echt beter kan voelen. Dan zie je de triggerpunten beter en kan je ervoor zorgen dat het nooit meer zo slecht wordt als je je nu voelt. Medicatie kan een oplossing zijn. Als je nu nog niet kan praten over alles is het misschien handig om je medicatie onder de loep te nemen. Er kan verschil zitten in de antidepressiva. Sommige slaan gewoon verkeerd aan. Het wordt echt beter. Het is hard werken, maar dubbel en dwars waard. Het is alleen zo jammer dat je nu veel goede punten aan jezelf of aan je omgeving niet kan zien, maar dat is de ziekte. Ze zijn er WEL. Dat moet je voor ogen houden. En je gaat het weer zien. Door aan te geven dat je het nu erg moeilijk hebt, heb je laten zien dat je de kracht hebt om zwakke punten te erkennen. Die kracht moet je gebruiken om ook je sterke punten te zien. Daar kan je therapeut bij helpen. Dat is stap 1. Knuffel!
Wat vervelend dat je je zo slecht voelt. Als je verder voelt afzakken en het idee heb dat het niet goed gaat moet je dat aangeven aan de huisarts en moet er dus wat anders. Maar je zult zelf ook in actie moeten komen. Praten helpt niet zeg je, maar ga op onderzoek wat wel helpt wanneer voel je je ook maar een klein beetje beter daar zit de clou. Dus ga dingen proberen. Voel je je na een wandeling beter ? Wandelen ! Helpt een warme douche zet dat in.. met iemand over iets heel anders praten maar wel contact maken met mensen is belangrijk. Praten over wat je voelt helpt niet altijd, maar niet praten helpt zeker niet dan ga je veel te veel in je eigen kleine tunnelvisie zitten. Er is geen wonderpil of wondertherapeut helaas, maar er zijn wel mogelijkheden. Wat heeft je de vorige keer geholpen ? Misschien kun je daar nog wat uithalen. En blijkbaar heb je wel behoefte aan hulp want anders zou je hier geen " noodkreet" plaatsen. Heel veel sterkte en ik hoop dat je de juiste beslissingen neemt, maar jij bent degene die zal moeten aangeven wat je nodig hebt. Dat kan de dokter niet verzinnen voor je !
Wat een lieve woorden ❤️ Kan het zijn dat je een kraambed psychose of pnd hebt? Een depressie is inderdaad een ziekte, ik hoop dat je heel snel de juiste hulpt krijgt en het zonnetje weer gaat stralen voor je. Je huisarts neemt je niet echt serieus denk ik. Ben je doorverwezen naar de praktijkondersteuner van je huisarts? Dit zijn ook psychologen die jou naar de zorgverlener door kunnen verwijzen. Heel veel succes en beterschap meis.
Dat zegt de huisarts niet omdat die niet snapt wat depressie is, maar omdat een depressie pas een depressie is als je episodes van langer dan twee weken aaneengesloten depressief zijn hebt. Wat betreft zijn advies om niet te doen wat je niet kunt: dat geldt denk ik vooral voor dagelijkse dingen. Ik zou het vertalen als: dan maar even je huis minder schoon, etc etc. MAAR dat geldt dus zeer beslist niet voor praten over je problemen. Als je er niets mee doet en dus meegaat in je gevoel, zul je alleen maar verder afzakken en meer depressief worden. Je moet dus heel beslist hulp gaan zoeken en zorgen dat je grip krijgt op de oorzaak van je depressie.
de wil kan er wel zijn maar als je de kracht er niet meer voor hebt kunnen je nog zoveel willen maar dan lukt het niet. Als je niet of moeilijk kan praten zal ik een dagboek aanschaffen en het van je afschrijven er heel hard bij huilen word je goed moe van. Ik zal je willen adviseren om ook naar de psychiater of psycholoog te gaan. Denk dat zij je beter kunnen helpen dan dat een huisarts dit kan. Probeer vooral de poppetjes in de ogen van je kindje te blijven zien. Sterkte
Geloof mij het kan echt weer goed komen, die kracht moet van binnenuit komen. En ook al voelt dat misschien niet zo, die kracht is er echt. Therapie klinkt misschien heel zwaar en vervelend, maar het kan ook heerlijk zijn. Ik zag het altijd als een plek waar ik gewoon echt helemaal mezelf kon zijn. Masker af, met de billen bloot.. Je leert te accepteren wie je bent en waarom je je zo voelt en daarna volgt herstel. Sterkte.
Ik heb er 2 jaar icm medicatie en wekelijkse therapie voor nodig gehad om weer beter te worden. Ik vind 1 week eigenlijk belachelijk van je ha om te zeggen. Het is zwaar en kan erg lang duren, maar het is wel mogelijk. Je kan dit! Heel veel sterkte.
TS, ik wil je een dikke knuffel geven ( ik ben niet een knuffelaar maar ik maak een uitzondering ) Ik ben zelf niet bekend met depressies maar wel met angsten en paniek. En ik kan me wel voorstellen dat je je zo rottig voelt dat je tegen de muren op kan vliegen van ellende. Toch wel weer medicatie gaan doen...vooral als je steeds dieper wegzakt. Niks mis met medicatie...want iemand met reuma slikt ook voor verlichting van de pijn. Sterkte ( allemaal trouwens die ermee te maken hebben)
Dat praten is vaak onzin. Vaak kom je er zonder medicijnen niet. In de reacties waar ik op reageer wordt gezegd dat je door te praten beter wordt.... Bij mij zijn depressies hormonaal. Ik kan praten tot ik een ons weeg maar zal er niks mee opschieten!
Dat is dus niet waar, omdat het nu bij jou hormonaal is en praten dus niet het gewenste effect heeft. Dat wil niet zeggen dat iedereen daar geen baat bij heeft. Ik heb zeker baat bij de therapie gehad wel icm medicijnen. Maar zonder het praten was het niet goed gekomen. Medicatie alleen verwerkt namelijk niet de reden waardoor je een depressie ontwikkeld. Ervan uitgaande dat het dus niet hormonaal is.
@frummelk: natuurlijk is niet elke depressie alleen hormonaal. Maar als dat bij nou wel zo is, kun je daar niet iets mee? Over 'een schop onder je kont', dat is wel een beetje waar. Alleen klinkt dat erg onaardig. Het is gewoon vaak zo dat je hulp nodig het, die stap moet durven nemen, een duwtje in de rug nodig hebt.
Aan dit soort reacties heeft werkelijk niemand ene mallemoer. Je moet je kapot schamen om zoiets te zeggen,gatver...... Ik kom in mijn werk vaak depressieve mensen tegen en die zitten echt niet op van die kutgezegdes uit jouw streek te wachten. Dat kun je zeggen tegen iemand die niet wil of kan stoppen met bijv roken maar niet tegen iemand die depressief is want daar kiezen mensen namelijk niet voor.
Ik ben het er niet mee eens dat praten onzin is... Je kan ook in je uppie in een hoekje gaan zitten en niet praten.. Maar dat werkt helemaal niet... En ik zeg ook niet dat alleen praten werkt je moet meerdere dingen doen Net zoals alleen medicijnen dat werkt ook niet... Het Is niet het een of het ander, je moet er meerdere dingen voor doen en pas dan word het beter
Pillen en praten. Om uit een ernstigebpeut depressie te komen is een pilletje niet genoeg, net zoals alleen een paar gesprekken met een psycholoog genog zou zijn Ik maak me vooral zorgen over het horen van stemmen. Ga echt zo snel mogelijk terug naar je huisarts. Slik je nog Ad?
Ik weet trouwens niet of je nog medicijnen heb... Zo niet is day ook niet geweldig... Als je echt depressief bent word aangeraden om minimaal een half jaar te blijven slikken en daarna langzaam af te bouwen(als het goed genoeg met je gaat).... Dan zou je nu net klaar zijn met je medicijnen ongeveer?