Juist. De 1 heeft veel aan praten met ondersteuning van medicatie voor het extra zetje en de ander heeft veel medicatie nodig om eerst rustig te worden en heeft aanvullend gesprekken nodig. Het is maar net hoe ver je al in je depressie zit en hoe jezelf in elkaar zit natuurlijk. Als je al geen prater bent dan zal het wel wat langer duren met de gesprekken.
Je hebt ook creatieve therapievormen waar praten minder centraal staat. Dit (en ook EMDR) heeft mij destijds veel geholpen en gaf een goede basis om uiteindelijk wél te leren praten. Hoe dan ook, hulp zoeken is geen schaamte. Die mensen zijn ervoor om jou te helpen. Zoek iemand bij wie je je veilig voelt, dat is haast nog het belangrijkste.
De eerste paar keer praten kost helaas veel energie en kan je achteraf nog erger door voelen, maar daar moet je doorheen. Als je er doorheen bent zul je merken dat praten een opluchting gaat zijn.
Ik weet niet zo goed hoe lang je al medicitie slikt (of begrijp ik dat nu verkeerd en heb je die niet?) , maar het kan zijn, dat je door de winter, soms nét wat meer nodig hebt. Is een verhoging een optie? Soms kan dat nét weer genoeg zijn om je goed te voelen. Zodat je er daarna weer aan kan werken, als je je wat beter voelt. Ik moet bekennen dat ik zelf deze periode ook moet passen dat ik niet weer 'wegzak' . Hier scheelde het dat ik weer op ging letten dat ik voldoende frisse lucht had, door dagelijks lopend de kinderen naar school te brengen. En misschien dat ritme ook wel, wat belangrijk was. Juist aan het eind van de kerstvakantie/begin van het jaar dus, had ik weer last van een dip... Ik weet voor mezelf dat ik nog een marge heb qua medicatie, maar liefst blijf ik op de dosis die ik nu heb. Maar als de 'gewone' dingetjes niet helpen, blijf ik niet te lang tobben voor ik weer ga ophogen. Sterkte in elk geval meid!
Ik bedoel dus dat ik reageer op een eerdere lompe reactie waarbij gezegd wordt dat ts moet praten. Soms lukt dat niet of heeft dat gewoon domweg geen effect, daar werd niet bij stil gestaan. Geen enkele depressie is hetzelfde en ts zal zelf weten wat ze nodig heeft. Therapie, medicijn, etc. Dat kunnen wij niet invullen. Mij lijkt het zaak dat ze zsm professionele hulp zoekt. Ts heel veel sterkte, het is zo verschrikkelijk zwaar, maar ook hier kom je weer doorheen!
Ik ben helaas wel bekend met depressiviteit. Meis zoek hulp! Als je niet zo'n prater bent, ben ik ook niet, schrijf dan alles op. Ik heb hier de afspraak dat ik alles moet opschrijven en dan moet voorlezen en daarna erover praten. Want kan over alles praten maar ben dan emotieloos. Wil je een dikke knuffel geven!
Goed dat je naar de huisarts bent gegaan, jammer dat hij je niet iets heeft kunnen geven waar je iets mee kunt. Alles wat je zou moeten, of zou willen ondernemen heeft een drempel voor de ingang waar je overheen moet om verder te kunnen. Ik denk dat je het allemaal al gehoord hebt toch hoop ik dat er iets tussen zit wat he even een fijn gevoel geeft waar je de kracht uit put een volgende stap te nemen. Ontspanningsoefeningen, voetmassage, zonnebank, zwemmen, hynotherapeut, aangename geurkaarsen Maak het jezelf zo aangenaam mogelijk om daarna iedere keer een stukje soulsearching te doen, Wat jouw weer laat wegzakken in die kuil vol verdriet, strijd, en narigheid. Wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.
Maar als je zo depri bent is het dan verstandig om nu te kiezen voor een 2e? begrijp me niet verkeerd maar je voelt je zo rot dat je zelfs zelfmoord neigingen hebt. Zal je niet eerst alles stabiel willen willen hebben kwa emoties? sterkte..praat ook met vriendinnen en vriend
Je moet echt hulp zoeken en je niet laten afschepen door de huisarts. Ik ben heel veel jaar depressief geweest en ben bij verschillende psychologen geweest, daar kon ik echt niks mee dus dat praten niet lukt snap ik.. maar uiteindelijk ben ik op de paaz terecht gekomen, daar heb ik een psychiater en medicijnen gekregen en ik moest een paar weken in een observatie groep, daar kijken ze wat er is en moet je heeeeel veel testen doen. Van daaruit ben ik in een behandelgroep gekomen, dit duurde 9 maand en daar moest ik drie dagen in de week heen, en ook daar moesten we praten (in een groep is dit voor mij makkelijker omdat je interactie hebt) maar hadden we ook creatieve therapie en drama therapie bijvoorbeeld, als je moeite hebt met praten is dat heel fijn. Mijn advies is dat je echt aan je huisarts moet vragen of ze in een ziekenhuis bij jou in de buurt een observatiegroep op de paaz hebben, hiervoor hoef je niet altijd te blijven slapen (deed ik niet, sommige uit de groep wel). Je bent wel een hele tijd in behandeling maar echt het heeft mij zoveel opgeleverd.
Zo vrouwtje, jij hebt heel dringend hulp nodig. Wacht alsjeblieft niet te lang en laat je zsm door verwijzen. Ik zou persoonlijk mijn heil niet teveel in medicijnen gaan zoeken, ook omdat je zorg draagt voor kindjes. Maar dat je een en ander dwars hebt dat lijkt me wel duidelijk. Ergens moeten deze gevoelens vandaan komen en jij moet erachter zien te komen wat dit bij jou triggert. Leuke gezegdes allemaal door mijn voorgangers, maar als je zo in de put zit, dan heb je de energie eenvoudigweg niet om ook maar iets te ondernemen, dan ben je blij dat het savonds weer donker wordt zodat je je bed in kunt kruipen. Morgen meteen een doorverwijzing vragen bij de huisarts en ik hoop dat je heel gauw de wereld weer een beetje kleuriger ziet. Geen gekke dingen doen. Dat is geen enekele depressie waard. Nu ervoor zorgen, samen met hulp, dat je erachter komt, hoe je hier sterker uit kunt komen. En om te voorkomen dat het weer gebeurt.
Hier depressief geweest mijn16de toen suïcide geweest en afgelopen zomer is het terug gekomen ook poging gedaan zelf twee nachten zhk gelegen. Hoe moeilijk praten ook is zal het toch proberen . Idd als je echt wil veranderen en beter worden zul je toch zelf de stap moeten zetten! En idd als je pil gebruikt stoppen: werd ik erg depri van!
Is je schildklier getest? Slik je de pil? Misschien heb je dat al gedaan maar het kan zo veel invloed hebben op het ontwikkelen van een depressie.