Het topic heet dan ook "Taboes in en rondom zwangerschap" en niet "De mooie momenten in en rondom zwangerschap". Men heeft het hier, zoals TS het waarschijnlijk ook bedoeld heeft, ook over de nare/minder leuke kanten van de zwangerschap en jonge moedeschap. Natúúrlijk vind iedereen het een magisch en mooi moment om de kleine (vooral voor het eerst) te voelen bewegen en schoppen. En natúúrlijk is iedereen blij en gelukkig met het uiteindelijke resultaat; een gezond kindje krijgen! En wat een fantastisch moment is het om straks de kleine eindelijk in je armen te kunnen houden! Dit kan iedereen wel beamen. Maar daar gaat het in dit topic even niet over....
Dit topic is bedoeld om alle taboes te bespreken die je tegenkomt in je omgeving of bij jezelf. Dus: onderwerpen waar mensen niet eerlijk over (kunnen of willen) zijn. Omdat ze anders veroordeeld worden. Ja inderdaad er staan misschien wat 'negatieve' verhalen tussen. Maar wel de waarheid, dat waar dus normaal niet over gesproken wordt omdat het taboe is. Wellicht zijn er ook positieve verhalen maar komen die nog
precies dit! Tuurlijk ben je blij dat het nu goed gaat met je kindje maar dat neemt het verdriet van de vroeggeboorte absoluut niet weg... hoe is het nu met je zoontje baukje?!
1. Wat ik al las: Het openlijk er voor uitkomen dat je voor abortus zou kiezen als er bij de combinatietest zou uitkomen dat het een gehandicapt kind zou worden. 2. Niet meer zeker weten of je het allemaal wel kunt en wilt als je eenmaal zwanger bent (soort koudwatervrees ofzo ) 3. Een thuismoeder zijn (want wat doe je dan heel de dag, mensen denken dat je dan gewoon lekker lui heel de dag op de bank hangt dan) 4. Veel dingen tweedehands kopen. (sommige mensen vinden dat blijkbaar vies en vinden dat je dus niet alles voor je kind over hebt) 5. Graag pijnbestrijding tijdens de bevalling willen hebben (want dan ben je zwak) 6. Andermans kinderen niet leuk/ irritant vinden.
Wat grappig, wat ik dan weer als taboe heb ervaren: Je totaal op je gemak voeden en toch echt gewoon ontspannen zijn als je in het openbaar borstvoeding geeft. En de vreemde blikken van je af kunt laten glijden want echt, mijn kind heeft honger en wat een ander er van vind interesseert me echt niet. En nee, ik gooi niet mijn hele borst er uit. Maar ik ga ook niet hysterisch onder een handdoekje zitten voeden. En als iemand een stukje van mijn tepel ziet so what, het is niet zo dat ze niet weten dat ik die dingen heb.... Zo zie je maar dat verschillende mensen dezelfde dingen heel verschillend kunnen ervaren
Nog een taboe: het al vanaf het begin vertellen aan je directe omgeving dat je zwanger bent. (ook naaste collega's) Ik heb het verteld, en sommige mensen keken toch een beetje raar van. waarom vertel je dat nu al? Ik vindt het gewoon pretiiger om het nu al te vertellen, ongeacht wat er gebeurd.
Nou inderdaad!! Die reactie dan van sommige... Maar dat komt denk ik voort uit het taboe van vertellen dat je een (vroege) mk hebt gehad
Een taboe voor mijn man en mij: wij hebben echt GEEN zin in de kraamvisite. Zoveel visite, steeds weer hetzelfde moeten vertellen en aanhoren, brrrr... Heb het bij ons zoontje echt als niet leuk ervaren en zie er nu al weer tegenop (ben 20 weken zwanger nu). En inderdaad een groot taboe: ik wil geen borstvoeding geven. Vond het bij mijn zoontje maar niks, voelde me net een koe. Daarbij kwam dat ik veel borstontstekingen kreeg. Dus voor mij geen borstvoeding meer. Daar verheug ik me dan weer op, dat ik straks lekker meteen de fles kan gaan geven. Maar dat is wel een beetje taboe, ik moet me steeds verdedigen helaas!
Ik weet niet of het zo zeer een taboe is, maar ik heb het tot nu toe niet besproken met de mensen om me heen: - bang zijn dat je niet zoveel van je 2e kindje zal houden als van je eerste. Het is natuurlijk belachelijk, en diep van binnen weet ik dat dat heus wel goed komt. Maar soms spookt het door mijn hoofd. Mijn zoon en ik zijn zo close, en het is zo'n heerlijk en lief kind. Dan vraag ik me soms af of de 2e überhaupt zo leuk en lief kan worden. En zelfs nu ik het typ schaam ik me er een beetje voor dat zoiets door mijn hoofd spookt zo nu en dan..
- thuismoeder zijn - eigenlijk helemaal geen kilos willen aankomen en het vreselijk vinden om "dik" te worden - geen kraamhulp willen, mensen begrijpen niet waarom ik daar niet van kan.genieten - geen hele grote behoefte aan kraamvisite - bevallingsverhaal juist niet willen vertellen - kindje eigenlijk alleen zelf willen vasthouden (en de papa en kinderen maar voor de rest liever niemand) - lang borstvoeding geven, maar dan wel bij voorkeur NIET en public. Ik hoef niet op de barricade voor bv, het is mijn moment met mn kind - snel een volgend kindje willen - je baby in bed laten slapen En over zwanger zijn: zwanger zijn is bijzonder, maar niet (altijd) leuk
Dit inderdaad. Dat mensen de keuze maken om thuis te zitten voor de kinderen vind ik prima. Maar niet als het gepaard gaat met het dumpargument. Dat vind ik wereldvreemd. Want je hebt dan kennelijk niet door dat je in een luxepositie zit waarin geld geen rol speelt, of je hebt niet door dat mensen andere keuzes maken en daarmee evenzeer het beste met hun kind en zichzelf voor hebben. Zelf denk ik bijvoorbeeld niet dat uitsluitend ouders een opvoedende taak hebben. En ik vind dat het heel belangrijk is om kinderen mee te geven dat iedereen moet werken en dat je met je werk (als vader én als moeder) niet alleen een onmisbare bijdrage levert aan het onderhoud je gezin, door bijvoorbeeld de keuze voor een ruimer huis in een betere wijk met betere scholen, waarmee je de voorwaarden schept voor een betere start, maar dat je met die keuze ook een bijdrage levert aan de samenleving. Ieder zijn ding.
Dan ben jij gewoon een rasoptimist! Heerlijk toch? Alleen vraag ik me dan af vanuit welke negativiteit het dan komt dat je anderen verwijt negatief te zijn. Gewoon uit nieuwsgierigheid, hoor.
Ik heb er nog een: dat het je niet zo boeit hoe de babykamer eruit ziet, als er maar een bed en iets om te verschonen staat. Hahaha. Dat mensen vragen: is het kamertje al klaar en dat je dan moet vertellen dat je een ledikant hebt gehaald en dat je wel ziet wanneer je die in elkaar zet. Ik heb zulke rare blikken gezien! Net als toen wij zeiden dat we maar twee setjes kleren hadden en dat we vanzelf wel zouden zien wat er bij haar paste. Ik heb het nooit leuk gevonden om kleertjes te kopen voor een kind dat ik nog niet kende. Die verhalen van dat gezwijmel bij de prenatal: mij onbekend. Nog een taboe: je kind suiker geven en van lekkere dingen laten proeven. Met de fruithapjes kwam ook een hapje vla en een likje van een ijsje. En de bloemkool is verbannen na drie keer tot kotsens toe proberen.
Ik word ook gek van de opmerkingen het is voor een goed doel En je krijgt er wat moois voor terug. Ik ben 10 weken zwanger en vanaf 5 weken de hele dag misselijk, veel overgeven, veel eten niet meer verdragen, opgeblazen en kan mijn draai in bed niet vinden. Ik vind zwanger zijn dus niet leuk ik verheug me wel op de kleine
-Dat ik vind dat het kind in mijn buik een parasiet was! Daar heb ik heel wat chagrijnige reacties over gekregen, want dat zeg je toch niet over je eigen kind? -Dat ik het zwangerschapsverlof voor de bevalling vreselijk vond. Je kunt weinig en je hele sociale leven is in het weekend en 's avonds als je altijd gewerkt hebt. Zit je daar een beetje te kijken. -Dat ik er vanuit ging dat ik een lelijke baby kreeg en dat ook gewoon uitsprak. (Is niet uitgekomen)
Net zat ik ff te lezen in een ander topic hier, en heb nog een taboe gevonden, tenminste, zo zie ik het: (Exact) bijhouden hoeveel kilo's je aankomt.. Laat ik dat nu (nog steeds) niet doen en ook (nog nooit) niet gedaan hebben..
Maar 1 kind willen. Geldt toevallig niet voor ons maar in de vriendengroep meerdere stellen die bewust kiezen voor 1 kind, daar wordt vrij snel over geoordeeld: zielig, dan zijn ze altijd alleen enz. Vindt dat vooral pijnlijk voor 1 stel die er 1 hebben en daar zal het bij blijven, al willen ze nog zo graag een tweede maar zijn uitgedokterd. Een taboe waar ik me zelf ook schuldig aan maak: mensen die hun kind van twee jaar en ouder nog Olvarit potjes geven. Ik begrijp daar niks van maar moet me ook realiseren dat het de keuze van ouders is, en niet aan mij om daarover te oordelen
Voor ik mensen op de tenen trap, deze zijn niet negatief bedoeld: -Een kind als status zien en dan er weinig aandacht aan besteden. -opmerkingen maken in een winkel omdat een ouder, dan wel kind, zich niet in jouw ogen gedraagt zoals het zou "horen"