Hallo Dames, ik ben ten einde raad! Als volgende, onze zoon van 17 maanden sliep voorheen redelijk {lees snachts wakker en verder slapen} Maar nu sinds nieuwjaarsdag gaat hij net als gewoon om half 8 op bed en rond 01.00 wordt hij wakker. net alsof het een droom is, huilen,boos zijn,hoofdbonken,onrustig en niet willen verder slapen, soms wel maar dan is hij na een uur weer wakker met het zelfde. We hebben enkele dingen uitgesloten : geen honger/dorst - wil geen pap/melk of drinken : is niet koud, slaapt onder een deken :laten huilen, houd hij gerust een half uur 3 kwartier vol. : speen wil hij niet, ontroostbaar. : er zijn we wel een tand en kies door. maar als we dan na veel terug stoppen, verhaaltjes vertellen, stil zijn en ons "geduld" is op, want we willen graag slapen. leggen wij hem tussen ons in.. en ja hoor, meneer slaapt. maar dit wil ik juist voorkomen. Wie heeft hier ervaring in, kan mij helpen, en/of heeft een oplossing want ik weet het niet meer....
Hmmm, moeilijk. Ik worstel nu zelf met een slaapprobleem bij mn jongste, dus ik weet hoe je je voelt (zombie...). Ik neem de jongste nu wel bij me in bed, maar kan me voorstellen dat je dat wilt proberen te voorkomen bij een kindje van bijna anderhalf. Heb je geprobeerd of hij het "pikt" als je een matras naast zijn bedje legt en daar een of meerdere nachtjes bivakeert? Mijn oudste heeft tussen de 10 en 18 maanden ook een hele onrustige tijd gehad met slapen, voornamelijk door allerlei ziektes en tandjes en dit was dan bij ons de oplossing. Zij werd altijd rustig als we dan haar handje vasthielden en door een matras naast har bed neer te leggen, konden we zelf ook nog een soort van slapen. Het voordeel was dat ze dan in haar eigen bedje kon blijven en niet zou wennen aan ons bed. Het is geen ideale oplossing, maar het werkte bij ons wel. Vanaf 18 maanden ging ze overigens slapen als een roosje en dat doet ze nu nog steeds. Dus er gloort bij misschien ook wel snel hoop aan de horizon . Sterkte en succes!
Heel herkenbaar helaas. Het enige wat bij ons werkt is om onze dochter zo laat mogelijk op bed te leggen en echt wakker te houden ook al is ze doodmoe. Ze gaat dus nu rond 9 uur pas naar bed. Maar ik heb liever tussen 8 en 9 een mopperend kind als tussen 1 en 2 (of 2 en 3) Geen idee wat je er verder aan kan doen maar weet iig dat je niet alleen bent!
Herkenbaar ik lees mee. Zoon is bijna 13 maanden. Sinds 11 maanden krijst hij in bed is ook ontroostbaar. Gevolg ook tussen ons in slapen. Maar wordt nog steeds 3-4 keer per nacht wakker.
Hier ook al weken drama. Elke nacht wakker en dan wil ze mee dat roept ze ook. Ergens anders gelezen dat het verlatingsangst te zijn. Dus gisteren met haar 'gepraat' en gezegd dat ze lekker door mag slapen en dat papa en mama op de kamer naast haar liggen. Ik geloof nl dat ze meer begrijpt dan we denken. En geloof het of niet het was 7.15 vanmorgen zonder wakker geworden te zijn. Ik hoop dat het zo blijft want ik word ook langzaam een zombie. En mijn humeur wordt er niet beter van.
Hier rond dezelfde periode hetzelfde gehad. Wij willen haar ook niet tussen ons in, heel gezellig hoor maar ik doe geen oog dicht. Hier hebben wij haar ook steeds verteld dat het bedtijd is, ze niet uit bed mag en dat wij in de buurt zijn. En dan steeds even weer terug na 5,6,7 etc minuten, max 10 minuten. Maar hier is ze altijd na de 2e of 3e keer terugkomen in slaap gevallen. Ging wel een hoop geschreeuw aan vooraf, maar ze begrijpen je dondersgoed hoor. Natuurlijk is het niet leuk om aan te horen, maar het werkt hier perfect. En ze is nog steeds een supervrolijk meisje.
Met zulke onrustige periodes ging ik vaak op een matrasje naast de bedjes liggen en als ze dan weer sliepen sloop/tijgerde/kroop/schoof ik weer de kamee uit (onze ip-camera heeft daar hele leuke beelden van hahahahah) ik kan ook niet goed slapen als er een klein woelratje naast me ligt. Als ze ziek zijn, pijn hebben of niet goed in hun vel zitten dan is het een ander verhaal maar dochter maakte het wel erg bont door 13maanden lang elke keer bij me te willen liggen ik zie overigens niks over dat het geen pijn kan zijn in je post. Heb je dat uitgesloten? Paracetamol geven voor de nacht en kijken of dat helpt? En even naar huisarts om de oren te checken enz. Soms is het dat wat irriteert.
Kom ik net terug van de kapper, vertelt zij over vrienden die hun 1,5 jarig dochtertje alleen in de keuken leggen in een campingbedje zodat ze haar geschreeuw niet horen. Dat arme kindje valt dan in slaap maar nadat ze zichzelf in slaap gehuild heeft. Ze willen dat gedoe niet en lossen het zo op. Ik heb maar gezegd dat we het zo niet op willen lossen. Ik geloof dat een ook een soort behoefte of hulpvraag van je kindje achter zit. Als je ziet hoe erg ze tegen me aan kruipt en rustig wordt dan heeft ze me echt nodig. Dat mag en kan ik niet negeren!
Ja erg hè.... Ik baal er ook van dat het elke nacht bal is maar je weet dat het een fase is en hoopt dat als ze 18 is ze wel in haar eigen bedje slaaptaar dit is wel heel hard. Ik zou alsnog geen oog dicht doen als ik al weet dat ze hysterisch zou huilen.
Heeft onze zoon nu ook weer last en ik de k echt dat het de verlatingsangstsfase is. Hij ook wordt snachts wakker maar is meteen stil zodra we de kamer in lopen. Lopen we weg dan is het weer huilen en paniek! Ik leg voordat wij naar bed gaan een dikke deken op de grond naast zijn ledikant en een kussen. Als hij huilt gaan we er heen, leggen hem weer neer en gaan naast hem liggen op de deken. Arm tussen de spijlen door zodat hij weet dat we er zijn en wachten tot hij weer slaapt. En dan heeeeeeel zachtjes de kamer weer uit sneaken. Als we pech hebben duurt dit al met al een half uur. Het gekke is dat dit werkt tot dat het rond half 5 is. Als we het dan doen is hij met heen mogelijkheid weer in slaap te krijgen tenzij we hem tussen ons in nemen. Dan slaapt hij tegenwoordig weer door tot 6 uur / half 7. Omdat ik dus denk dat het verlatingsangstsfase is, geef ik er voor nu nog aan toe. Vind ik voor ons allemaal ook het meest relaxt, pakken we allemaal nog dat beetje slaap wat we kunnen gebruiken. Ik weet namelijk dat het ook anders bij hem kan. Ik hou mijzelf voor dat dit na het laatste sprongetje ongeveer (rond 18 maanden) zo'n beetje over moet gaan. Zo niet, dan gaan we tzt een andere tactiek bedenken hana